Η διεξαγωγή διαγωνισμού, με αντικείμενο τα «ιδανικά» της ιδιωτικής ασφάλισης, σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια, από την Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών, με την υποστήριξη, βέβαια, του υπουργείου Παιδείας, δεν αποτελεί μια απλή παρέμβαση στην εκπαίδευση διαφημιστικού χαρακτήρα. Είναι μέρος μιας ευρύτερης πολιτικοϊδεολογικής επιχείρησης, μιας παρέμβασης στις νεανικές συνειδήσεις, με στόχο τη χειραγώγησή τους και συνολικά την άλωσή τους από τα μονοπώλια. Δεν αποσκοπούν μόνο στο σήμερα και στη διεύρυνση της «αγοράς» των ασφαλιστικών εταιριών, αλλά προετοιμάζουν το έδαφος για το μέλλον, θέλουν να φτιάξουν αυτό τον τύπο ανθρώπου που θα θεωρεί ως αυτονόητο αυτό που επιτάσσουν τα μονοπωλιακά συμφέροντα και θα αποδέχεται την εμπορευματοποίηση των πάντων σαν φυσικό φαινόμενο. Η επιχείρηση αυτή είναι στημένη μεθοδικά και επιστημονικά και η παρέμβαση κλιμακώνεται ανάλογα με τις ηλικίες που διαχειρίζεται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα του διαγωνισμού στα Γυμνάσια αναφέρεται στο «Ποιο είναι το αγαπημένο μου πρόσωπο και ποιο αντικείμενο θα ασφάλιζα κατά προτεραιότητα και γιατί;», δηλαδή αγγίζει περισσότερο το συναίσθημα των παιδιών. Στα δε Λύκεια το θέμα αναφέρεται στο ποια είναι «Η αξία της ιδιωτικής ασφάλισης και της μέσω αυτής αποταμίευσης για την οικογένεια», δηλαδή προσπαθεί να προσεγγίσει τις ανάγκες των νέων και να τους προετοιμάσει σαν εν δυνάμει πελάτες των ασφαλιστικών εταιριών. Στους δε φοιτητές των Οικονομικών Πανεπιστημίων το θέμα αναφερόταν στις «Δυνατότητες συμβολής της ιδιωτικής ασφάλισης στη λύση του συνταξιοδοτικού προβλήματος», αφορούσε δηλαδή ένα ζήτημα άμεσου ενδιαφέροντος των ασφαλιστικών μονοπωλίων.

Ολα αυτά αποτελούν τμήμα μιας ευρύτερης επιχείρησης κατεδάφισης του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Η παρέμβαση στις νεανικές συνειδήσεις αποτελεί μέρος, είναι τμήμα των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» και της προπαγάνδας του μεγάλου πολέμου των μονοπωλίων ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί και εδώ οι ευθύνες των αρμοδίων παραγόντων είναι τεράστιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός Παιδείας, Γ. Καλός, επιβεβαίωσε ότι οι διαγωνισμοί αυτοί αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αραγε από πού αντλούν το δικαίωμα να μετατρέπουν σε «βαποράκια» των ασφαλιστικών μονοπωλίων τις νεανικές συνειδήσεις; Με ποιο δικαίωμα μετατρέπουν το χώρο της εκπαίδευσης σε χωράφι των ασφαλιστικών εταιριών;

Την απάντηση τη δίνει η ίδια η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που υπηρέτησαν και υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων και των αναγκών των εργαζομένων, κατασπαράζοντας τα οράματα των νέων ανθρώπων. Ολα αυτά είναι αποκαλυπτικά του είδους της Παιδείας και της κοινωνίας που θέλουν να οικοδομήσουν, του μέλλοντος που επιφυλάσσουν για τη νέα γενιά. Διαπαιδαγωγούν τους νέους ώστε να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν, σαν κάτι φυσιολογικό, τους νόμους της ζούγκλας του κεφαλαίου και τη βαρβαρότητα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η απόκρουση λοιπόν αυτής της επίθεσης είναι υπόθεση του εργατικού και του λαϊκού κινήματος, γιατί τους αφορά άμεσα, αλλά και υπόθεση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Η πλουτοκρατία μπορεί να θέλει την εκπαίδευση να είναι θερμοκήπιο των δικών της συμφερόντων, αλλά μπορεί να γίνει και χώρος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και συσπείρωσης για μια άλλη Παιδεία, σε μια άλλη κοινωνία, όπου δε θα κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια.