«ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ Η ΤΑΞΗ ΚΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ»! «Στη Γαλλία εδώ και 13 ημέρες δοκιμάζονται η τάξη και η ασφάλεια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (...) η κρίση στη Γαλλία δίνει μια απάντηση στο ερώτημα για το αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Η Δεξιά δεν πιστεύει στην ενσωμάτωση (...) η Αριστερά δεν έχει μαγικές λύσεις (...) παραμένει όμως πάντα μια δύναμη αλληλεγγύης και κοινωνικής ευαισθησίας. Η μεγάλη διαφορά συνοψίζεται τελικά στο ότι η Δεξιά αντιμετωπίζει τον αποκλεισμό ως δεδομένο, μη αναστρέψιμο, ενώ η Αριστερά αντιμάχεται αυτόν τον αποκλεισμό γιατί εξακολουθεί να αγωνίζεται για μια κοινωνία 3/3 που μπορεί να ευημερήσει» (η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη στα «ΝΕΑ»).

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: «Είναι καθήκον της κυβέρνησης να αποκαταστήσει την ηρεμία και τη δημοκρατική τάξη, αλλά διέπραξε πολλά λάθη, που μερικές φορές συνέβαλαν στο ξεκίνημα αυτού του κύκλου βίας» (η θέση του σοσιαλιστή δημάρχου Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ / «ΑΥΓΗ»).

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΜΕ «ΜΕΤΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»; «Υπάρχει ανάγκη να σταματήσουν οι βιαιότητες και να εφαρμοσθούν μέτρα αλληλεγγύης στις συνοικίες. Αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να υποκύψουν σε ένα νομοθετικό πλαίσιο έκτακτων μέτρων, που κληρονομήσαμε από την εποχή της αποικιοκρατίας;» (θέση και απορία του ΚΚΓ, της Λίγκας και άλλων οργανώσεων που συνυπογράφουν σχετικό κείμενο/ «ΑΥΓΗ»).

ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ: «Για πολλά χρόνια η γαλλική Αριστερά αρνούνταν να δει την πραγματική κατάσταση στα προάστια. Η Δεξιά από την πλευρά της περιόριζε ως επί το πλείστον την αντεπανάστασή της στο να ενθαρρύνει τυφλά τις τοπικές αστυνομικές δυνάμεις (...) από πολλές απόψεις η ζωή στις cites μοιάζει με φυλακή: η καταδίκη σε ισόβια των κατοίκων είναι το χρώμα της επιδερμίδας τους (...) με τους ταραξίες να στερούνται άλλης έναρθρης πολιτικής έκφρασης, πλην της οργής, και τις πόλεις να επιβάλλουν απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η σημερινή αναταραχή πολύ δύσκολα θα εξελιχθεί σε πραγματική εξέγερση. Η κρίση όμως εκθέτει για ακόμα μια φορά τις ανεπάρκειες μιας κοινωνίας που δε γνωρίζει πλέον ούτε πώς να εφαρμόσει τους κανόνες της, ούτε πώς να δημιουργήσει το όνειρο μιας καλύτερης ζωής για τις νεότερες γενιές της» (ο συγγραφέας Αντουάν Οντουάρ - «The New York Times» / «ΤΑ ΝΕΑ»).