Ας σταματήσουν, επομένως, να παίζουν το δικομματικό τους παιγνίδι στις πλάτες του λαού. Η υποκρισία και η διγλωσσία είναι κοινό τους χαρακτηριστικό και το διαθέτουν σε αφθονία, τόσο οι μεν, όσο και οι δε.
Για «αντιπαράθεση στα όρια της πολιτικής συκοφάντησης», έλλειψη επιχειρημάτων και περίσσευμα δογματικής προσήλωσης σε αξίες, που «καθηλώνουν την Αριστερά σε αμυντικό ρόλο, σε μοναχική πορεία και σε απόσταση από τα κινήματα και το διεθνιστικό της χαρακτήρα και ρόλο» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Ν. Βούτσης, σχετικά με την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
Οι δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», που είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν την εισηγητική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Οχι μόνο, για το παντελώς αβάσιμο των ισχυρισμών του Ν. Βούτση, αλλά και για τον εκνευρισμό, που φανερώνουν οι δηλώσεις του...
Εδώ και μέρες οι μεγαλο-εκδότες/ καναλάρχες/ επιχειρηματίες πλακώνονται μέσω των υπαλλήλων τους, με αφορμή τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της Β. Βεντουράκη, συζύγου του Σερ. Φυντανίδη. Χτες στην «Ελευθεροτυπία» ο γνωστός Γ. Βότσης αφού εκθείασε το διευθυντή του, πέρασε γενιές δεκατέσσερις τον Μ. Τριανταφυλλόπουλο. Ανάμεσα σε άλλα τον χαρακτηρίζει ασύδοτο ασίκη, που μαζί με τον Θ. Αναστασιάδη δεν είναι πια δημοσιογράφοι, ή είναι όσο είναι και εισαγγελείς, ντετέκτιβ, μπάτσοι, δικαστές, γελωτοποιοί. Είναι αφεντικά με γερές κονόμες κλπ.
Απορίες: Σε όλα αυτά μετεξελίχτηκε τώρα; Οταν ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος έπιανε στο στόμα του τον Π. Κοσιώνη, ότι δήθεν εγκατέλειψε θύμα τροχαίου, κάνατε τα ίδια απαξιωτικά σχόλια; Ή είναι επιλεκτικές η μνήμη και η ευαισθησία σας; Και ακόμα, πώς δεχτήκατε να είστε σύντροφος με έναν τέτοιο παλιοχαρακτήρα, επισήμως από το 1999;
Θυμίζουμε ότι τότε διάφοροι τέτοιοι τύποι έστησαν τη «Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση» (ΡΑΚ). Οπως έγραφε, μάλιστα, το σχετικό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» (φύλλο της 6/5/1999) «το ΡΑΚ (...) θα κατέλθει στις ευρωεκλογές διεκδικώντας την αποποινικοποίηση του χασίς και των άλλων ψυχοτρόπων ουσιών στην Ελλάδα». Τη διακήρυξη της «Κίνησης» συνυπέγραφαν - μεταξύ άλλων - και οι δύο προαναφερόμενοι, Βότσης και Τριανταφυλλόπουλος. Τώρα, καθένας έχει τη δική του γραμμή κι άλλον καθοδηγητή...
Πριν από 15 χρόνια, καθώς ανατρεπόταν ο σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη και διαλυόταν η Σοβιετική Ενωση, πολλοί και διάφοροι πανηγύριζαν για το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου», της διαπάλης των δύο συστημάτων και του κυνηγητού των εξοπλισμών, προβλέποντας και υποσχόμενοι στον κόσμο ολόκληρο ένα μέλλον ανέφελο και ειρηνικό.
Ελάχιστα μόλις χρόνια μετά υποχρεώθηκαν να καταπιούν τη γλώσσα τους, αφού τα γεγονότα και η ζωή φανέρωναν, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως ο πλανήτης βάδιζε προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Οι εστίες έντασης και οι πόλεμοι, οι αυξανόμενοι συνεχώς εξοπλισμοί, η ενισχυμένη κυριαρχία του ιμπεριαλισμού και όλα όσα αυτή συνεπάγεται, οι εντεινόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, κλπ., κλπ., σφράγισαν τις μετά το 1990 εξελίξεις και έκαναν καθαρό στον οποιονδήποτε καλόπιστο άνθρωπο ότι η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και η συνεπαγόμενη αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων μόνο αρνητικές συνέπειες έφεραν στους λαούς, στην ειρήνη και στην ασφάλεια του πλανήτη.
Τα παραπάνω ήρθαν στο νου μας διαβάζοντας την είδηση ότι οι ΗΠΑ συμφώνησαν με την κυβέρνηση της Ρουμανίας για τη δημιουργία αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, ενώ ανάλογες επαφές γίνονται και με κυβερνήσεις άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, με πλέον «ώριμες» αυτές με την κυβέρνηση της Πολωνίας, για την εκεί δημιουργία βάσης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Γεγονότα, που φανερώνουν πόσο αναγκαία και επείγουσα είναι η ισχυρή και συντονισμένη αντιιμπεριαλιστική παρέμβαση των λαών.
Ο καιρός χάλασε, το θερμόμετρο έπεσε αρκετά και αναμένονται «ζόρικα» φαινόμενα. Ο Προκόπης Παυλόπουλος εξαίρει από τώρα την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, επί ανύπαρκτων υποδομών και μπορούμε από τώρα να ανησυχούμε για όσα θα συμβούν. Πολλές φορές έχουμε ακούσει παρόμοιες δηλώσεις ετοιμότητας και αισιοδοξίας...
Ψύχρα και από τον προϋπολογισμό, που κατατέθηκε. Οχι μόνον οι κοινωνικές δαπάνες είναι «παγωμένες» (αυτό πια το έχουμε συνηθίσει), αλλά και τα φορολογικά έσοδα προβλέπονται αυξημένα και, βέβαια, δε θα τα πληρώσουν οι ΑΕ και οι επιχειρήσεις.
«Πάγος» και σε όσους πίστευαν ότι με αυτήν την κυβέρνηση θα δουν «καλύτερες μέρες» (αν υπάρχει, δηλαδή, κανένας ακόμα). Οσο για τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι τα κυβερνητικά μέτρα θα αποδώσουν στο ...μέλλον, η μεγάλη πλειοψηφία τις ακούει βερεσέ.
ΜΟΝΗ πηγή «θερμότητας» οι κόντρες της διαπλοκής, όπως τις βλέπουμε σε τηλεοπτικά «παράθυρα» και τις διαβάζουμε σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Αντιπαραθέσεις, όπου δεν μπορεί (και είναι λογικό) να καταλάβει κανείς, ποιος είναι ψεύτης και ποιος ...ακόμη πιο ψεύτης.
Μάλλον, όμως, δεν έχει και μεγάλη αξία να το μάθουμε αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι πως σάπιοι φορείς ενός ακόμη πιο σάπιου συστήματος, μόνο «διαφάνεια» και «καθαρότητα» δεν μπορούν να επιφέρουν, ανεξαρτήτως του ποια μέθοδο ακολουθούν ή του ποιες ...αξίες δηλώνουν ότι πρεσβεύουν.
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ μέσω της μείωσης των κοινωνικών παροχών, είναι η πρόταση της Αυστριακής Προεδρίας για την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι σίγουρο πως η ιδέα δεν είναι τέτοια επειδή προέρχεται από τη συγκεκριμένη χώρα.
Αλλωστε, όποιος κι αν προεδρεύει, προειλημμένες αποφάσεις καλείται να εφαρμόσει και μάλιστα σε πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις.Δεν έχουμε όμως αντιληφθεί, πού το είδαν το «κοινωνικό κράτος» που θέλουν να μειώσουν. Μήπως ...στη Γαλλία;
Αλλωστε και οι όποιες «αποκαλύψεις» είναι σχεδόν πάντα ενδείξεις κάποιου ντάρε - άβερε (δώσε - πάρε), κάποιας συναλλαγής στα κέντρα της εξουσίας. Οπως και τα όποια αντανακλαστικά απάντησης από πλευράς της ίδιας της Εκκλησίας και των ανθρώπων της είναι πάλι δηλώσεις παρουσίας σ' αυτό το διαρκές ντάρε - άβερε της εξουσίας. Ισως γι' αυτό μερικές φορές ο λόγος τους περνάει όχι μόνο τα σύνορα της πρόκλησης αλλά και του ίδιου του χρόνου, αφού σε μηδέν χρόνο μας πηγαίνει απ' ευθείας πότε στο Βυζάντιο και πότε στο Μεσαίωνα. Η αιτία συνήθως αυτών των «απότομων ταξιδιών» βρίσκεται στο να γίνει η παρουσία όσο πιο βροντερή - προκλητική γίνεται.
Αν αυτοί που διοικούν την Εκκλησία ήταν πραγματικά υπέρ της ελεύθερης συνείδησης, θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι, που θα υπερασπίζονταν τον πραγματικό διαχωρισμό από το αστικό κράτος. Πώς μπορεί και σηκώνει το ιδεολογικό «φιλότιμό τους», να χρειάζονται πρόσθετο μηχανισμό ιδεολογικής καταπίεσης και χειραγώγησης για να πείσουν; Από πού ως που δέχονται να παραμένει η επιβολή απαραίτητο μέσο εξασφάλισης της θρησκευτικής πίστης; Πώς ανέχονται το διαχωρισμό των ανθρώπων σε πιστούς και μη;
Ανάλογα τη συναλλαγή και το παζάρι στα μερίδια της εξουσίας πότε οι μεν «υψώνουν φωνή» στο όνομα της «πίστης», που την ανακατεύουν κατά περίπτωση και με πολύ «πατρίδα», και πότε οι δε καθυστερούν κάποια νομοθεσία, προωθούν κάποια άλλη ή στη μεγάλη ανάγκη... διοχετεύουν κάποια «αποκάλυψη».