Τις προάλλες ανακοίνωσε οικονομικά αποτελέσματα εννεαμήνου η Εθνική Τράπεζα. Αυξήσεις κερδών 87%. Ηταν η κορωνίδα μιας εκρηκτικής τραπεζικής κερδοφορίας, με την «Αλφα Μπανκ», τη «Γιούρομπανκ» και την Πειραιώς να ανακοινώνουν αυξημένα κέρδη από 35% έως και 55%. Ισως, αναρωτιέστε τι σόι είναι οι αντοχές της οικονομίας, όταν για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους «επιτρέπουν» αυξήσεις 2,5%-5%, ενώ για τα τραπεζικά και καπιταλιστικά κέρδη χάνουν τη μεζούρα. Απλώς, τα περιβόητα όρια είναι ταξικά. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι η ιστορία των καπιταλιστικών κοινωνιών ερμηνεύεται και εξηγείται από την εξέλιξη της αντιθετικής σχέσης κερδών - μισθών, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τα... όρια, σε καιρούς εντεινόμενου επιχειρηματικού ανταγωνισμού.
Η ανταλλαγή δηλώσεων το περασμένο Σαββατοκύριακο μεταξύ προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου και υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Ευ. Μπασιάκου, παρουσιάζουν μικρότερο ενδιαφέρον, ακόμα και από τις χιλιοπαιγμένες σαπουνόπερες της ελληνικής τηλεόρασης. Πάμπολλες φορές τους τελευταίους μήνες, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορούν η μία την άλλη για την ολοένα και χειρότερη κατάσταση στην οποία περιέρχεται μέρα με την ημέρα η μεγάλη πλειοψηφία των φτωχών και μικρομεσαίων αγροτών. Ξεχνούν βέβαια και οι δύο να πουν στον αγροτικό κόσμο της χώρας ότι τα κείμενα και οι κανονισμοί της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, που επισπεύδουν το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, φέρουν τις υπογραφές τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Οπως επίσης ξεχνούν να πουν ότι το ξεκλήρισμα αυτό και η συγκέντρωση του γεωργο-κτηνοτροφικού κεφαλαίου στα χέρια των ολίγων αποτελεί την κοινή, βασική πολιτική επιδίωξή τους...
Μια συνηθισμένη χειμερινή κακοκαιρία αποδείχτηκε ικανή να προκαλέσει πλημμύρες και σημαντικές καταστροφές στην Αττική και σε άλλες περιοχές της χώρας. Και, όμως, οι προβληματικές περιοχές, ιδιαίτερα στο Λεκανοπέδιο, είναι γνωστές, εδώ και χρόνια. Ο «Ρ», πρόσφατα, είχε αποκαλύψει ένα προς ένα τα σημεία που θα είχαν πρόβλημα: Γλυφάδα, Χαλυβουργική, Λεωφόρος Μαραθώνα, Ν. Μάκρη. Οι ίδιες περιοχές έχουν πληγεί και στο παρελθόν.
Τι απάντησε η κυβέρνηση για τα συγκεκριμένα σημεία, όταν κάναμε τη σχετική έρευνα; Στη Γλυφάδα, και συγκεκριμένα στη Λεωφ. Ποσειδώνος, την ευθύνη έχει το υπουργείο Μεταφορών, αφού οι πλημμύρες προκαλούνται από την έλλειψη αντιπλημμυρικής μελέτης του τραμ. Στη Χαλυβουργική κάνουν έργα για να... ανακουφιστεί η περιοχή και το αντιπλημμυρικό έργο θα είναι έτοιμο... του χρόνου! Επομένως, δεν έχουν άγνοια των προβλημάτων οι κυβερνώντες. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Στην πράξη, όμως, συμβαίνουν τα εξής: Πρώτον, συνεχίζεται η πολιτική της άναρχης δόμησης και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος (δασοκτόνοι νόμοι κλπ). Δεύτερον, ο βαθμός προτεραιότητας των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας είναι τέτοιος, που έχει μετατρέψει τα τελευταία σε σύγχρονο γεφύρι της Αρτας. Και τρίτον, όποτε γίνεται κάποιο τέτοιο έργο μετατρέπεται σε μοχλό καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, πως η εκβάθυνση του Κηφισού στο ύψος του Μοσχάτου κόστισε, όσο το συνολικό κόστος των έργων, για την αντιπλημμυρική προστασία στην Αττική...
«Εφόσον εξαίρετε το έργο της αρμόδιας διεύθυνσης ασφαλιστικών εταιριών του υπουργείου Ανάπτυξης, όσον αφορά στην πραγματοποίηση ελέγχων για ποιο λόγο προχωράτε στην υλοποίηση του νόμου για την ανάθεση της εποπτείας της ασφαλιστικής αγοράς στη λεγόμενη επιτροπή εποπτείας;» ρωτήθηκε χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γ. Παπαθανασίου, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Υπενθυμίζεται ότι λόγος γίνεται για την επιτροπή που θεσμοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση των ασφαλιστικών εταιριών. Πρόκειται στην ουσία για μια επιτροπή που από τη μια σηματοδοτεί το τελευταίο στάδιο απαξίωσης της αρμόδιας διεύθυνσης του υπουργείου Ανάπτυξης και από την άλλη, εξόφθαλμα, προωθεί στην πράξη το λαϊκό ρητό «ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα». Με άλλα λόγια, οι ασφαλιστικές εταιρίες θα ελέγχουν τις ...ασφαλιστικές εταιρίες. Ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γ. Παπαθανασίου, απάντησε επί λέξει: «Είναι θέμα γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής». Η απάντηση στάθηκε πράγματι αρκούντως αποστομωτική, αποκαλυπτική και περιεκτική. Κατόπιν αυτού, τα σχόλια περιττεύουν...
Κατανοούμε, βέβαια, για ποιο λόγο δεν το έκανε. Εάν προχωρούσε στην αναλυτική παράθεση των θέσεων και προτάσεων του ΠΑΣΟΚ, τότε θα ...τον έπαιρναν με τις πέτρες.
Πρώτον, γιατί ακόμη και οι συγκεντρωμένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θα καταλάβαιναν ότι λέει τα ίδια πράγματα με όσα έκαναν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ.
Δεύτερον, γιατί όλ' αυτά δε συνιστούν ούτε «άλλο δρόμο», ούτε, βέβαια, μια «νέα, μεγάλη αλλαγή». Και τρίτον, επειδή θα συνειδητοποιούσαν ότι επιχειρεί - για μια ακόμη φορά - να τους ξεγελάσει...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, βέβαια, η χώρα και, ιδιαίτερα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν πράγματι ανάγκη μια μεγάλη αλλαγή. Για παράδειγμα, να αυξηθούν ο κατώτερος μισθός στα 1.300 και η κατώτερη σύνταξη στα 1.050 ευρώ. ΄Η να καθιερωθεί το 35ωρο, με πενθήμερο και 7ωρο. ΄Η να εγγυηθεί το κράτος τη σταθερή και πλήρη εργασία σε όλους, χωρίς τις κάθε λογής προωθούμενες ευλυγισίες και ελαστικότητες.
Πολλά θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε ακόμη, γιατί πολλές είναι οι επείγουσες και καυτές ανάγκες του λαού. Και όλες μπορούν να ικανοποιηθούν, αφού υπάρχει ο απαιτούμενος για το σκοπό αυτό κοινωνικός πλούτος.
Δε φτάνει, όμως, μόνο αυτό. Οσο θα κυβερνούν τη χώρα οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας - είτε είναι γαλάζιοι, είτε πράσινοι, είτε ροζ - οι λαϊκές ανάγκες και αιτήματα θα θυσιάζονται στο βωμό των επιχειρηματικών κερδών. Οσο θα κυριαρχεί η πολιτική του ευρωμονόδρομου και της ανταγωνιστικότητας, οι εργαζόμενοι θα πορεύονται με σύντροφο το «κάθε φέτος και χειρότερα».
Τη μεγάλη και ουσιαστική αλλαγή, που έχει ανάγκη ο τόπος, μπορούν να τη φέρουν μόνον οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Με τον απεγκλωβισμό και τη χειραφέτησή τους από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, τη συσπείρωση και την οργάνωσή τους σε μια ανίκητη Λαϊκή Συμμαχία. Με την κατάκτηση της εξουσίας.