Τα τελευταία κρούσματα παρακολούθησης της συνδικαλιστικής δράσης και παρουσίας οπλοφορούντων αστυνομικών με πολιτικά, σε δραστηριότητες συνδικάτων και εργαζομένων που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, όπως την προηγούμενη Τρίτη στη σύσκεψη του ΠΑΜΕ στα γραφεία του Συνδικάτου Οικοδόμων και το τελευταίο - προς το παρόν - κρούσμα, το Σάββατο σε κινητοποίηση εργαζομένων σε σούπερ μάρκετ της Ν. Χαλκηδόνας, αποκαλύπτουν την κορυφή του παγόβουνου. Ενός πλέγματος, που το συνθέτει ένας μηχανισμός χαφιεδισμού και παρακολούθησης, που έχει στηθεί και ενισχύεται με ευθύνη των κυβερνήσεων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γύρω από τα ταξικά συνδικάτα και τη δράση τους, με προφανή στόχο την τρομοκράτηση και τον έλεγχο των εργαζομένων.

Η ύπαρξη αυτού του μηχανισμού αποκαλύπτει και την κρατούσα αντίληψη, σε σχέση με τα ταξικά συνδικάτα και τη δράση τους. Σύμφωνα μ' αυτή, η συνδικαλιστική - πολιτική δράση που αμφισβητεί τη χωρίς όρια εξουσία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, την εξουσία της πλουτοκρατίας, και βάζει εμπόδια σ' αυτήν, είναι εν δυνάμει απειλή για το σύστημα και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Εξάλλου, δεν είναι άσχετο, ότι όλο το πλέγμα των τρομονόμων (εθνικών και ευρωενωσιακών) και οι διάφορες τρομοσυμφωνίες, έχουν δημιουργήσει μια «γκρίζα ζώνη» γύρω και πάνω από τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπου οι αρχές προσδιορίζουν ως εχθρό, κάθε εκδήλωση ή δράση που αμφισβητεί τις «σταθερές» του συστήματος. Κατά συνέπεια, παίρνουν και τα απαραίτητα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα, προσαρμόζοντας και ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Στα πλαίσια αυτού του συστήματος αξιών και νομιμοποποίησής τους, τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και τα πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων ποινικοποιούνται και τίθενται υπό διωγμό.

Γεγονός είναι ότι η δράση και η εκπαίδευση των κατασταλτικών μηχανισμών είχαν πάντα στο στόχαστρο τις ταξικές δυνάμεις, αλλά το καινούριο στοιχείο που προκύπτει είναι η αναβάθμιση και αναβάπτιση αυτών των μηχανισμών, ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως αυτές εκφράζονται από τις απαιτήσεις των νεοταξικών κέντρων εξουσίας. Ουσιαστικά, βρισκόμαστε μπροστά σε επανέκδοση του παλιού γνωστού δόγματος περί «εχθρού λαού», με ό,τι αυτό συνοδευόταν, όπως το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας, οι παρακολουθήσεις κλπ. Εδώ εντάσσεται όλο αυτό το οικοδόμημα, το οποίο έχει στηθεί και διαρκώς διευρύνεται με πρόσχημα την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», όπως οι κάμερες στους δρόμους και σε όλους τους χώρους ανάπτυξης συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, οι παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών επικοινωνιών και άλλα.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε μια διεύρυνση του αντιδημοκρατικού πλαισίου, που από τη μια δείχνει το πλαίσιο και τα όρια της δημοκρατίας που ευαγγελίζονται και από την άλλη αναδεικνύει τους φόβους τους, ποιοι είναι οι πραγματικοί αντίπαλοί τους. Ετσι μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους, στην ταξική τους βάση. Οι εργαζόμενοι, μέσα από αυτά τα κρούσματα, μπορούν πιο εύκολα να αντιληφθούν ποια είναι η θέση τους. Να ενισχύσουν τη συσπείρωση και τη δράση τους γύρω από τις γραμμές του ΠΑΜΕ.