Το ΚΚΕ, με χτεσινή ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, εκφράζει την κατηγορηματική αντίθεση του Κόμματος στο περιεχόμενου του νομοσχεδίου για τις πρώην ΔΕΚΟ, και τονίζει:

«Οι εξελίξεις στις πρώην ΔΕΚΟ ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Την ανάγκη λαϊκής συμμαχίας, λαϊκής αντεπίθεσης για την ανατροπή της αντιλαϊκής ανατροπής.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με το νομοσχέδιο για τις πρώην ΔΕΚΟ, επιχειρεί να ολοκληρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανατροπή των εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων που είχε ξεκινήσει και εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ.

Το νομοσχέδιο εντάσσεται στο λεγόμενο "Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων" που καταρτίστηκε σύμφωνα με τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της συνόδου της ΕΕ στη Λισαβόνα. Εχει στόχο: Να αυξηθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων, των νεότερων ηλικιών, των νέων γυναικών στο χώρο των ΔΕΚΟ και γενικότερα στο δημόσιο τομέα.

Το προχώρημα της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ δεν πλήττει μόνο όσους εργάζονται σ' αυτές, αλλά όλους τους εργαζόμενους.

Είναι εντελώς ανυπόστατοι οι ισχυρισμοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι τάχα οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για να μειωθεί το κράτος, τα ελλείμματα και οι τιμές των προϊόντων. Πως είναι υπέρ της εξυγίανσης και της διαφάνειας. Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων αποδεικνύουν το αντίθετο. Η αλήθεια είναι πως ο λαός που πλήρωνε και τις κρατικές ΔΕΚΟ, που εξυπηρετούσαν το κεφάλαιο, θα συνεχίζει να τις πληρώνει ακόμα περισσότερο, με πολλούς τρόπους, και ως ιδιωτικές. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που το κράτος στηρίζει το κεφαλαίο!

Αποτελεί κοροϊδία και αποπροσανατολισμό τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ, η επικέντρωση στο πώς θα γίνονται οι προσλήψεις όταν οι "νέοι" όροι εργασίας για τους νέο-προσληφθέντες δεν περιέχουν στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους: Να μην παρασυρθούν στα δήθεν κοντοπρόθεσμα και αμφισβητούμενα οφέλη της εθελούσιας εξόδου.

• Να αποδυναμώσουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
• Να προσπεράσουν τις αυταπάτες και τις συγχύσεις που καλλιεργεί ο ΣΥΝ καθώς και η ηγεσία του Συνδικαλιστικού κινήματος, ότι μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες από τις πρώην ΔΕΚΟ, μέσα στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης" και της ελεύθερης κίνησης του κεφαλαίου, που επιβάλλει η συνθήκη του Μάαστριχτ.
• Να συσπειρωθούν με τους νέους και τις νέες που εργάζονται με δυσμενείς εργασιακές σχέσεις. Με τους εργατοϋπαλλήλους των διάφορων εργολάβων, με την εργατική τάξη γενικότερα, κατά του πλαισίου "απελευθέρωσης" της ΕΕ και της ιδιωτικοποίησης.
• Να παλέψουν για ενιαίους αποκλειστικά κρατικούς φορείς σε όλους τους τομείς στρατηγικής σημασίας οι οποίοι θα αποτελούν λαϊκή περιουσία, θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.

Χρειάζεται αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων τώρα!»

Τα δύο άρθρα που αφορούν στις εργασιακές σχέσεις, το 13 και το 14, μιλούν από μόνα τους για το μέγεθος της επίθεσης που επιχειρούν οι κυβερνώντες ενάντια στους απασχολούμενους στις πρώην ΔΕΚΟ, αλλά και στους εργαζόμενους συνολικά. Ο «Ρ» δημοσιεύει αυτούσια τα δύο άρθρα:

1. Οι δημόσιες επιχειρήσεις μπορούν στο εξής, για λόγους γενικού συμφέροντος που συνδέονται με τη λειτουργία τους, κατά παρέκκλιση των διατάξεων των εσωτερικών κανονισμών ή οργανισμών τους που έχουν ισχύ νόμου ή ισχύ κανονιστική ή οποιαδήποτε άλλη ισχύ, καθώς και κατά παρέκκλιση οποιωνδήποτε διατάξεων ή συμφωνιών, να προσλαμβάνουν το πάσης φύσεως προσωπικό τους ύστερα από προκήρυξη, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για δοκιμαστική περίοδο διάρκειας μέχρι επτά (7) μηνών, στην οποία καθορίζονται, από την ίδια τη δημόσια επιχείρηση, τα κριτήρια πρόσληψης. Η διαδικασία πρόσληψης του προσωπικού των δημοσίων επιχειρήσεων, καθώς και της μετέπειτα σύναψης της σχετικής σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, ύστερα από αξιολόγηση της δοκιμαστικής περιόδου από την οικεία δημόσια επιχείρηση, ελέγχεται από το ΑΣΕΠ, σύμφωνα με τις κείμενες κάθε φορά διατάξεις που διέπουν τις αρμοδιότητές του και τις ειδικότερες ρυθμίσεις της κοινής υπουργικής απόφασης της παραγράφου 4 του άρθρου αυτού. Η σύμβαση του προηγουμένου εδαφίου διέπεται αποκλειστικά από τις κείμενες κάθε φορά διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που ρυθμίζουν τις σχέσεις εργοδότη και εργαζομένου στον ιδιωτικό τομέα.

2. Ειδικότερα, συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου των προσλαμβανομένων, σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο, μετά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, μπορούν να καταγγέλλονται σύμφωνα με τους όρους και προϋποθέσεις της εκάστοτε ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας.

3. Η άσκηση του δικαιώματος της καταγγελίας δεν επιτρέπεται να γίνεται καταχρηστικά, αλλά μέσα στα όρια που ορίζονται από το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα.

4. Με κοινή απόφαση των υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και του εποπτεύοντος την οικεία δημόσια επιχείρηση υπουργού ρυθμίζονται τα κάθε είδους ειδικότερα θέματα, τα οποία αφορούν στην εφαρμογή των διατάξεων των προηγούμενων παραγράφων κατά παρέκκλιση των τυχόν αντιθέτων διατάξεων εσωτερικών κανονισμών ή οργανισμών ή συλλογικών συμβάσεων ή οποιωνδήποτε άλλων διατάξεων ή συμφωνιών που ισχύουν στις επιχειρήσεις αυτές.

1. Οι διοικήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, που εμφανίζουν αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα ή επιχορηγούνται από το Δημόσιο με στόχο την εξυγίανσή τους υποχρεούνται να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αξιοποίηση του προσωπικού τους καταρτίζοντας, όπου χρειάζεται, νέους κανονισμούς προσωπικού και οργανογράμματα, καθώς και προγράμματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσής του. Ιδιαίτερα για τους γενικούς κανονισμούς προσωπικού των επιχειρήσεων και για ζητήματα που αφορούν στις εργασιακές σχέσεις, οποιαδήποτε αλλαγή γίνεται ύστερα από διαπραγματεύσεις των δύο μερών (επιχείρησης και εργαζομένων) με τη διαδικασία της υπογραφής συλλογικής σύμβασης με την πιο αντιπροσωπευτική συνδικαλιστική οργάνωση της επιχείρησης.

2. Οι αλλαγές της προηγούμενης παραγράφου με τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων κατά τη διαγραφόμενη σε αυτό διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθούν εντός αποκλειστικής προθεσμίας τεσσάρων μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ή, σε περίπτωση που η δημόσια επιχείρηση εμφανίσει αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα κατά επόμενη από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου οικονομική χρήση, από τη δημοσίευση του ισολογισμού της για την οικονομική αυτή χρήση.

3. Αν για οποιοδήποτε λόγο η παραπάνω προθεσμία παρέλθει άπρακτη, οι ως άνω αλλαγές γίνονται με νόμο.

Περήφανοι, για το νομοσχέδιο έκτρωμα - με το οποίο επιχειρείται η κατάργηση των τελευταίων από τις μακροχρόνιες κοινωνικοασφαλιστικές και άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων - εμφανίστηκαν, μετά την έξοδό τους από το Μέγαρο Μαξίμου, οι υπουργοί Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης Π. Παυλόπουλος, Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλος και Μεταφορών Μ. Λιάπης.

Συγκεκριμένα, με εξαίρεση τον υπουργό Απασχόλησης - οι άλλοι 4 υπουργοί - χαρακτήρισαν το νομοσχέδιο ως «τομή» ή «σταθμό» και σημαντική «μεταρρυθμιστική παρέμβαση στο χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα», στην κατεύθυνση επανίδρυσης του κράτους, που υποτίθεται ότι «θα οδηγήσει σε καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, προς όφελος τελικά του Ελληνα φορολογουμένου».

Αποκαλυπτικός, όμως, για το πραγματικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου και τις απώτερες επιδιώξεις της κυβέρνησης, ήταν ο Π. Παναγιωτόπουλος, που εμφανίστηκε υπέρμαχος των πολιτικών, οι οποίες οδηγούν στην ισότητα των εργαζομένων ...προς τα κάτω. Υπεραμυνόμενος των διατάξεων του νομοσχεδίου και της κατάργησης της μονιμότητας των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ, ο υπουργός ισχυρίστηκε πως «η αντίληψη περί μονιμότητας είναι μια αντίληψη που ανήκει στον προηγούμενο αιώνα» και πρόσθεσε πως όποιος σήμερα συζητά περί μονιμότητας «προσβάλλει τα εκατομμύρια των Ελλήνων και Ελληνίδων, που, εδώ και πολλά χρόνια, βγάζουν το ψωμί τους στον ιδιωτικό τομέα».

Επιχειρώντας, μάλιστα, να διασπάσει τους εργαζόμενους, εμφάνισε τους απασχολούμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ως «πατρίκιους» και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ως «πληβείους». Στη συνέχεια, κάλεσε «ολόκληρη την ελληνική κοινωνία να στηρίξει αυτό το νομοσχέδιο», με το επιχείρημα ότι «ο άνθρωπος ο οποίος δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα - και μιλάω για τα εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων - δεν είναι παιδί ενός κατώτερου Θεού επειδή δεν έχει μονιμότητα και επειδή δε διανοήθηκε ποτέ στη ζωή του να έχει μονιμότητα».

Πιστό στις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της Λισαβόνας και στην πολιτική που εφάρμοσε, το ΠΑΣΟΚ τάχτηκε υπέρ της συνέχισης των ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ και στην παραπέρα ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, αλλά με περίσσεια υποκρισία ισχυρίστηκε ότι «όποτε η κυβέρνηση μιλά για τομές και μεταρρυθμίσεις, εννοεί αποφάσεις της, οι οποίες θίγουν τους εργαζόμενους»...

Συγκεκριμένα, την ίδια στιγμή που ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Ν. Αθανασάκης, τόνιζε ότι «στις ΔΕΚΟ δεν υπάρχει η μονιμότητα» και πρέπει να δημιουργηθούν «όροι απασχόλησης προσαρμοσμένοι στις νέες ανάγκες», ισχυριζόταν ότι η πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετική από της κυβέρνησης!

Επικαλούμενος τα πρόσφατα συμπεράσματα του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για τις ΔΕΚΟ ξεκαθάριζε ότι για τις νέες προσλήψεις «προβλέπεται το καθεστώς συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο». Επιχειρώντας βέβαια να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, ο Ν. Αθανασάκης... επιτέθηκε στην κυβέρνηση για τον τρόπο που θα γίνονται οι προσλήψεις. Η κυβέρνηση, ανέφερε, «επιχειρεί να παρακάμψει το ΑΣΕΠ και να αλλάξει μονομερώς τους όρους απασχόλησης», παρακάμπτοντας φυσικά να σημειώσει ότι το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί με τους νέους όρους εργασίας που καρατομούν κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Οσο για την έλλειψη «στρατηγικής» που καταλόγισε στην κυβέρνηση, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ ότι «ο ρόλος του Δημοσίου δε μεταφράζεται απαραίτητα στην παραγωγή υπηρεσιών άμεσα από το κράτος, αλλά πολλές φορές στον έλεγχο υπέρ του πολίτη των υπηρεσιών που παρέχονται από την αγορά», φανερώνει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν κοινή «στρατηγική» που είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.