Διθύραμβοι για το ...«άνθος», όπως το χαρακτήρισαν, του εθελοντισμού ακούστηκαν χτες σε εκδήλωση του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τη βράβευση εθελοντών και εθελοντικών οργανώσεων απ' όλη την Ελλάδα.

Πέρα από τις ποιητικές εκφράσεις, που «ξεχείλιζαν» ευαισθησία, και αυτή η εκδήλωση είχε πολύ συγκεκριμένο στόχο: Να ενοχοποιήσει συνολικά την κοινωνία για την εξαθλίωση ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού. Εξαθλίωση, που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης των όποιων δημόσιων δομών Πρόνοιας στήριζαν τη λαϊκή οικογένεια. Η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - συστηματικά αποποιείται της ευθύνης της να παρέχει αποκλειστικά δημόσιες, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Πρόνοιας και απευθύνει, ταυτόχρονα, κάλεσμα «ευαισθητοποίησης» στις ιδιωτικές εταιρίες, που χτίζουν κοινωνικό προφίλ μέσω της λεγόμενης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και στους εθελοντές.

Ετσι, με την εξαίρεση κάποιων ανθρώπων που πραγματικά προσφέρουν απ' το περίσσευμα ψυχής, «ανθίζει» η συναλλαγή και η ψευτοφιλανθρωπία σε αυτούς τους χώρους και οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες Πρόνοιας μαραζώνουν στο περιθώριο, αφού οι κυβερνήσεις αρνούνται τη φροντίδα που τους οφείλουν.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εφαρμόζοντας την ισχύουσα σήμερα Κοινοτική Οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, δικαίωσε την περασμένη βδομάδα ένα δάσκαλο για άτομα με ειδικές ανάγκες, εργαζόμενο σε ίδρυμα της Γαλλίας που φιλοξενεί νεαρούς ανθρώπους με αναπηρίες, ο οποίος απολύθηκε εξαιτίας διαφωνιών στον ορισμό της «πραγματικής εργασίας» που προσέφερε κατά τη διάρκεια βραδινής επιφυλακής, σε δωμάτιο του ιδρύματος.

Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η «κατάσταση επιφυλακής» (εφημερία) νοείται ως χρόνος εργασίας, επισημαίνοντας ότι η νυχτερινή βάρδια σε ίδρυμα φιλοξενίας ανθρώπων με αναπηρίες λογίζεται ως εργάσιμος χρόνος. Κατά συνέπεια, προστίθεται στις άλλες βάρδιες και το άθροισμα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 48 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως για κάθε εργαζόμενο. Η οδηγία στην οποία στηρίχτηκε η απόφαση είναι ολωσδιόλου αντιδραστική για τους εργαζόμενους, με τη μόνη διαφορά ότι δεν υπήρχε ακόμα - όταν θεσπίστηκε - η ...πρόνοια να «μπει χέρι» στους κανόνες που διέπουν το χρόνο επιφυλακής (εφημερίας) των εργαζομένων.

Για όσους τυχόν θαμπώθηκαν από το... φιλεργατικό της απόφασης, αξίζει να θυμίσουμε τα εξής: Εχουν υπάρξει και στο παρελθόν ανάλογες δικαστικές αποφάσεις, που δικαίωναν εργαζόμενους σε θέματα εφημεριών στα νοσοκομεία και απαιτούσαν η «επιφυλακή» να λογίζεται σαν εργάσιμος χρόνος. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τον οποίο η ΕΕ αποφάσισε να τροποποιήσει προς το χειρότερο την προηγούμενη οδηγία για τον εργάσιμο χρόνο, εισάγοντας τους όρους «ενεργός» και «ανενεργός» (και άρα απλήρωτη) περίοδος του χρόνου εργασίας.

Παρά τα φραστικά φτιασιδώματα, η διάκριση πέρασε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (με την υπερψήφιση της γνωστής «Εκθεσης Σέρκας») και οσονούπω θα γίνει και επίσημη οδηγία της ΕΕ και, επομένως, το νομοθετικό πλαίσιο για τις μελλοντικές αποφάσεις και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ποιοι, ανάμεσα σε άλλους, νομιμοποίησαν με την ψήφο τους στις επιμέρους τροπολογίες τη διάκριση του χρόνου εργασίας; Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε...