Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εφαρμόζοντας την ισχύουσα σήμερα Κοινοτική Οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, δικαίωσε την περασμένη βδομάδα ένα δάσκαλο για άτομα με ειδικές ανάγκες, εργαζόμενο σε ίδρυμα της Γαλλίας που φιλοξενεί νεαρούς ανθρώπους με αναπηρίες, ο οποίος απολύθηκε εξαιτίας διαφωνιών στον ορισμό της «πραγματικής εργασίας» που προσέφερε κατά τη διάρκεια βραδινής επιφυλακής, σε δωμάτιο του ιδρύματος.

Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η «κατάσταση επιφυλακής» (εφημερία) νοείται ως χρόνος εργασίας, επισημαίνοντας ότι η νυχτερινή βάρδια σε ίδρυμα φιλοξενίας ανθρώπων με αναπηρίες λογίζεται ως εργάσιμος χρόνος. Κατά συνέπεια, προστίθεται στις άλλες βάρδιες και το άθροισμα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 48 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως για κάθε εργαζόμενο. Η οδηγία στην οποία στηρίχτηκε η απόφαση είναι ολωσδιόλου αντιδραστική για τους εργαζόμενους, με τη μόνη διαφορά ότι δεν υπήρχε ακόμα - όταν θεσπίστηκε - η ...πρόνοια να «μπει χέρι» στους κανόνες που διέπουν το χρόνο επιφυλακής (εφημερίας) των εργαζομένων.