ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η αντίφαση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία, ότι οι πρόσφατες ανακοινώσεις του υπουργού Ανάπτυξης, Δ. Σιούφα, σχετικά με το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων 7 Κυριακές το χρόνο, συνεπάγονται την αρχή του συνολικού «ξηλώματος» της Κυριακάτικης αργίας; Αμφιβάλλει κανείς, επίσης, ότι το μέτρο ευνοεί ολοφάνερα τις μεγάλες εμπορικές «αλυσίδες», σε βάρος των εμποροϋπαλλήλων αλλά και των δεκάδων χιλιάδων μικρών καταστηματαρχών; 'Η, μήπως, πιστεύει κανείς, ότι η αργία της Κυριακής εμπόδιζε μέχρι σήμερα τους εργαζόμενους να πάνε στα μαγαζιά και ν' αγοράσουν τα όσα έχουν ανάγκη;

Δε νομίζουμε πως υπάρχουν σκεπτόμενοι εργαζόμενοι που αμφιβάλουν για τα παραπάνω. Θεωρούμε σκόπιμο, όμως, να σημειώσουμε τις δραματικές αλλαγές στο επίπεδο και τον τρόπο ζωής των λαϊκών στρωμάτων, που ήδη συντελούνται και τις πολύ χειρότερες προοπτικές που προδιαγράφουν η κυβερνητική πολιτική και τα αντίστοιχα μέτρα. Κι όλ' αυτά, ενώ ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος και τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής επιτρέπουν τόσο τη μείωση του ημερήσιου και βδομαδιάτικου χρόνου εργασίας όσο και την πλήρη κάλυψη των συγχρόνων αναγκών όλων των εργαζομένων και της κοινωνίας συνολικά. Μια εντεινόμενη συνεχώς αντίφαση, η οποία αναδείχνει την επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ.

«Φιλεύσπλαχνη» υποκρισία...

Η προχτεσινή παρουσίαση, από τη δήμαρχο Αθηναίων Ντ. Μπακογιάννη, του ιδρύματος αστέγων και του Συλλόγου Φίλων του, δεν ήταν απλώς μια ακόμη κοινωνική δεξίωση, όπου παραβρέθηκε η πολιτική ηγεσία καθώς και πλήθος «επώνυμων» ιδιωτών. Δείχνει τον τρόπο και το δρόμο με τον οποίο η Πολιτεία θα ...«αντιμετωπίζει»(;) πλέον τα συνεχώς αυξανόμενα φαινόμενα φτώχειας και εξαθλίωσης. Ολες οι σχετικές δραστηριότητες θα περνάνε σταδιακά από το κράτος στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», την οποία άλλωστε εξήρε και η δήμαρχος στην προχτεσινή της ομιλία. Η λεγόμενη «κοινωνική αλληλεγγύη» θα είναι απλώς ένα «φιλόπτωχο ταμείο», με το οποίο οι κυρίες και οι κύριοι της «καλής κοινωνίας» θα «βοηθούν» τους αστέγους, τους ναρκομανείς και άλλες ...«ασθενής ομάδες του πληθυσμού». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο...

Το «λιγότερο κράτος»

Είναι γνωστή η εμμονή των βιομηχάνων - και όχι μόνο... - με το «λιγότερο κράτος». Εμμονή, η οποία δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού, όταν λένε «λιγότερο» ή «μικρότερο κράτος», τόσο αυτοί, όσο και οι όποιοι άλλοι οπαδοί των ίδιων αντιλήψεων, εννοούν λιγότερο δημόσιο χρήμα για τις λεγόμενες κοινωνικές κρατικές δαπάνες ή την κατάργηση θεσμοθετημένων εργατικών κατακτήσεων ή την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας. Δεν ήταν ποτέ, όμως, υπέρ του «λιγότερου κράτους» σε ό,τι αφορά στην ενίσχυση των συμφερόντων τους. Για παράδειγμα, με τα κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα προνόμια και κίνητρα, όπως και με τις κάθε λογής διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. `Η, με τη συνεχή αύξηση των πολύμορφων φορολογικών βαρών στα λαϊκά στρώματα, την ενίσχυση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, κλπ. Και, βέβαια, τόσο οι βιομήχανοι, όσο και οι κάθε λογής πολιτικοί τους εκπρόσωποι, κάνουν πως δε βλέπουν τον ταξικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού κράτους, είτε το θεωρούν «μεγάλο» είτε «μικρό»...

ΥΓ: Τις προάλλες, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας στο ρ/σ «Σκάι», ισχυρίστηκε, επίσης, ότι «ένα πιο μικρό και λιτό κράτος» θα σημαίνει και λιγότερη διαπλοκή..! Με την ίδια λογική, ο περιορισμός του μεγάλου κεφαλαίου σε ...ποσότητα και ισχύ θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. `Η, μήπως, διαφωνεί ο κ. Κυριακόπουλος..;

Η πρωθυπουργική... σύζυγος

Η Κα Σέριλ Μπλερ, σύζυγος του Βρετανού πρωθυπουργού, είναι δικηγόρος. Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, τις επιστημονικές δυνατότητες και δικηγορικές ικανότητές της, αλλά, δε νομίζουμε ότι σ' αυτές υπολογίζουν κυρίως οι εταιρίες των Βρετανών και Τουρκοκυπρίων δικηγόρων, που ζήτησαν τη συνεργασία της. Οι τελευταίες έχουν αναλάβει υποθέσεις Βρετανών οι οποίοι έχουν αγοράσει ελληνοκυπριακές ιδιοκτησίες που βρίσκονται στα κατεχόμενα και τις έχουν σφετεριστεί Τουρκοκύπριοι. Οι Ελληνοκύπριοι ιδιοκτήτες, όμως, έχουν προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου και επίκειται η εκδίκαση μιας σειράς ανάλογων υποθέσεων.

Η πρώτη υπόθεση, στην οποία η Σέριλ Μπλερ θα προσφέρει τη συνδρομή της είναι αυτή του βρετανικού ζεύγους Οράμς, που ανέγειραν κατοικία στην περιουσία του Μελέτη Αποστολίδη στην κατεχόμενη Λάπηθο. Η αμοιβή της για κάθε υπόθεση θα ανέρχεται στο σεβαστό ποσό των 50.000 στερλινών (75.000 ευρώ).

Κατά τ' άλλα, οι επιτελείς του Βρετανού πρωθυπουργού βεβαιώνουν πως η δραστηριότητα της πρωθυπουργικής συζύγου είναι προσωπική της υπόθεση και δε σημαίνει αλλαγή στην πολιτική γραμμή της βρετανικής κυβέρνησης. Προφανώς, ούτε καν το γνωμικό, περί της συζύγου του Καίσαρα, δε γνωρίζουν στην Ντάουνιγκ Στριτ...

Τα ... παρατηρητικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η παρατήρηση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και, μάλιστα, στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, για τις δημοσκοπήσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Τίποτε - λέει - δεν μπορεί να δημιουργήσει στον κόσμο αισιοδοξία...

Κάτι μας λέει ότι αυτή η εκτίμηση μόνο ευτυχισμένο δεν κάνει τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου. Οπως και να 'χει, με μια τέτοια, απόλυτου χαρακτήρα, δήλωση, όλους τους «παίρνει η μπάλα».

Πόσο δε μάλλον όταν παρατηρήθηκε και σχολιάστηκε η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου από την αίθουσα του Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού.

Πάντως, και ο Κώστας Σημίτης είναι εκτός πραγματικότητας, αν πιστεύει - όπως δείχνουν οι απόψεις του - ότι ο μέσος Ελληνας ...αναπολεί χαμογελώντας το παρελθόν της πρωθυπουργίας του.

Μάλλον οι περισσότεροι κατανοούν σιγά σιγά και, μάλιστα, στην πράξη, ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα είναι η συνέχεια του χτες, στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση και χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση.

ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΕ τη λύση του προβλήματος των συμβασιούχων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος μίλησε χτες για σταμάτημα της ομηρίας τους λόγω των ενισχύσεων που δίνονται στους δήμους;

Φαίνεται πως η κυβέρνηση λύνει το πρόβλημα όπως το έλυσε και στην περίπτωση των συμβασιούχων στις δημόσιες επιχειρήσεις. Με την υπαγωγή τους στις «εκτιμήσεις» των διοικήσεων των οργανισμών, που, βέβαια, οδηγούν σε ...περικοπές και νέες στρατιές εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Οσο για τα οικονομικά των δήμων οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης καλύτερα θα ήταν να σιωπούν, αφού τις μέρες αυτές συζητείται και ο προϋπολογισμός. Ψίχουλα δίνονται για μια ακόμη χρονιά. Οσο για τα χρέη προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι προφανές ότι ...γίνονται και πάλι «γαργάρα»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στη «γη της επαγγελίας»...

Τρεις μετανάστες από την Γκάνα κρύφτηκαν στον άξονα του τιμονιού φορτηγού πλοίου και επί δεκαπέντε ολόκληρα μερόνυχτα ταξίδευαν με προορισμό την Ελλάδα. Χωρίς νερό και φαγητό, εκτεθειμένοι στα κύματα της θάλασσας, απροστάτευτοι από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, σε βαθμό τέτοιο ώστε ο ένας να μην αντέξει και να πεθάνει εν πλω. Οι άλλοι δυο έγιναν αντιληπτοί από εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα, την ώρα που το πλοίο προσέγγιζε για επισκευές. Από την τρύπα πάνω από το τιμόνι, στην πρύμνη του πλοίου, κουνούσαν τα χέρια τους για να απεγκλωβιστούν. Σκηνικό φρίκης, όπως καταγράφηκε στο ρεπορτάζ του «Ρ» την περασμένη Τρίτη...

Λίγες μέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος και η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, χόρευαν για τις ανάγκες της κάμερας κογκολέζικους παραδοσιακούς χορούς, στην εκδήλωση που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ για τους μετανάστες σ' ένα - μισοάδειο - γυμναστήριο της Αθήνας. Και μέσα σ' όλα αυτά, ένας από τους εκπροσώπους του ΣΥΝ στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ανερυθρίαστα δήλωνε σε πρόσφατη συνεδρίαση του οργάνου ότι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θα παραμένουν ανεφάρμοστες στην Ελλάδα όσο δε φεύγουν οι ξένοι εργάτες. Παραφωνία; Ισως. Σίγουρα όμως επικίνδυνη. Οσο για την επίσημη κυβερνητική πολιτική, η αντιμεταναστευτική νομοθεσία στα πλαίσια της ΕΕ είναι από μόνη της δηλωτική για την κρατική «πρόνοια» απέναντι στους μετανάστες σε όλες τις χώρες της Ευρωένωσης.

Η αγωνία της φυγής με κάθε μέσο από τη ρημαγμένη πατρίδα, στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής, είναι αυτό που έσπρωξε τους τρεις μετανάστες στην απέλπιδα απόφαση να «ταξιδέψουν» από την Γκάνα μισοχωμένοι για δυο βδομάδες στα νερά της θάλασσας. Ποιος πραγματικά ευθύνεται για το γεγονός ότι χρειάστηκε να παίξουν κορόνα γράμματα τη ζωή τους (με τον έναν τελικά να χάνει το μακάβριο στοίχημα) και τι θα έβρισκαν στη νέα τους πατρίδα, ίσως να μην τους απασχόλησε καθόλου. Οπως και χιλιάδες άλλους, ανώνυμους και κάθε ηλικίας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τις γωνιές εκείνες της Γης που ο ιμπεριαλισμός φρόντισε να ρημάξει με τον πιο βάρβαρο τρόπο.

Στους απόκληρους από την Γκάνα, κανείς ποτέ δεν είπε ότι οι χώρες της ΕΕ θεωρεί «ευπρόσδεκτους» τόσους μετανάστες, όσους ακριβώς χρειάζεται το κεφάλαιο. Οτι χτίζει σύγχρονα στρατόπεδα για να τους στεγάσει. Οτι για να αποκτήσεις πράσινη κάρτα πρέπει να «φτύσεις αίμα», να πληρώσεις χρήμα. Οτι ακόμα κι αν νομιμοποιηθείς, η εκμετάλλευση του εργοδότη θα παραμείνει ίδια, διπλά σκληρή. Οτι το πολιτικό άσυλο δίνεται με το σταγονόμετρο. Κανείς δεν τους προειδοποίησε ότι εκείνοι που θα τους κάνουν τα γλυκά μάτια, είναι οι ίδιοι που στηρίζουν τις επεμβάσεις και ρημάζουν πατρίδες, οι ίδιοι που ευθύνονται για την αντιμεταναστευτική νομοθεσία. Κανείς δεν τους είπε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ίδιος, είτε τους διώχνει από την πατρίδα, είτε τους «υποδέχεται» στη «γη της επαγγελίας», για να τους απελάσει ξανά ή να τους εντάξει με δυσβάσταχτους όρους στη μηχανή της βαθιάς εκμετάλλευσης.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ