Βεβαίως, υπάρχει και τέτοιο πρόβλημα, αλλά αυτή η κριτική δε φτάνει στην ουσία. Το βασικό αίτιο του προβλήματος συνδέεται με το ίδιο το κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Οι κυβερνήσεις δεν ευθύνονται μόνο, ή τόσο για την έλλειψη των ελέγχων, αλλά, κυρίως, για το νομικό πλαίσιο που διαμορφώνουν και τη γενικότερη πολιτική που εφαρμόζουν, προωθώντας παντού την κερδοσκοπική ασυδοσία. Κι αυτή είναι που δημιουργεί τη «νοοτροπία της απάτης και της αρπαχτής», η οποία δεν αποτελεί προσωπικό «κουσούρι», αλλά «αναγκαστικό» τρόπο λειτουργίας στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, που κινείται στη λογική του άκρατου ανταγωνισμού και δε «σηκώνει» διαφορετική νοοτροπία...
Οι περισσότερες απειλές κατά της δημόσιας υγείας σχετίζονται με το διατροφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και τη λειτουργία του συστήματος Υγείας. Το διατροφικό πρόβλημα οφείλεται, κυρίως, στη διατροφική εξάρτηση της Ελλάδας, στην οποία η ΕΕ δεν επιτρέπει να αναπτύξει την παραγωγή πολλών και ποιοτικών ειδών. Κι επειδή έχει και ταξικά χαρακτηριστικά, τη μεγαλύτερη διατροφική απειλή δέχονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που, λόγω της οικονομικής δυσχέρειας, αναγκάζονται να καταναλώνουν χαμηλής ποιότητας προϊόντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 60% των ελληνικών νοικοκυριών αναγκάζονται ν' αλλάξουν προς το χειρότερο το επίπεδο διατροφής τους.
Οσον αφορά στο σύστημα Υγείας, η πολιτική της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων το καθιστούν άκρως επικίνδυνο για την υγεία του λαού, καθώς οι κερδοσκόποι που έχουν εισβάλει, προκειμένου ν' αυξήσουν τα κέρδη τους, δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή.
Επομένως, αν δε θιχτεί η «πηγή» του προβλήματος - δηλαδή, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που το δημιουργεί και το αναπαράγει - κανένας έλεγχος στην αγορά δεν μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικός και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει η «κακή νοοτροπία».
Μια βασική απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου - την πραγματοποίηση της οποίας πρόθυμα μεθοδεύει η κυβέρνηση - να λειτουργούν τα καταστήματα 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, επανέλαβε ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ), δρ Φουντουκάκος. Σχολιάζοντας την εξέλιξη που δρομολογεί η κυβέρνηση για άνοιγμα των καταστημάτων επτά - σε πρώτη φάση - Κυριακές το χρόνο, ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων προτρέπει να συζητηθεί «χωρίς ιδεοληψίες και σκοπιμότητες». Παρέπεμψε, μάλιστα, στα ψιλικατζίδικα και τα περίπτερα για να αποδείξει την προπαγάνδα των θιασωτών της πλήρους «απελευθέρωσης», ότι «όσοι δουλεύουν περισσότερο κερδίζουν και περισσότερα»!
«Ιδεοληψίες και σκοπιμότητες», βρίσκονται, λοιπόν, κατά τους εμποροβιομηχάνους πίσω από τον αγώνα των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων να δουλεύουν με ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια. Και, ακόμα, αν τα πράγματα είναι όπως τα λέει και υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στις ώρες δουλιάς και τα κέρδη, γιατί η εκάστοτε διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων συνοδεύτηκε από αντιστρόφως ανάλογη πορεία στον τζίρο τους; Και δε μιλάμε, βέβαια, για τις «αλυσίδες» και τις πολυεθνικές, αφού γι' αυτές γίνονται όλες αυτές οι αντεργατικές ρυθμίσεις...
Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει η δημόσια τοποθέτηση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία ζήτησε αλλαγές στο Σύνταγμα που ...θα μας φέρουν πιο κοντά στο ευρωπαϊκό περιβάλλον!
Οχι πως ακούγεται αναντίστοιχη με τις γενικότερες θέσεις της αυτή η άποψη. Ομως, ...πόσο πιο κοντά;
Αν θυμηθούμε ότι στην τελευταία αναθεώρηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συναποφάσισαν την εκχώρηση ακόμη και μέρους της εθνικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τι άλλο μπορεί να συμβεί;
Εκτός πια αν πρόκειται να χαθούν ακόμη και αυτά τα στοιχειώδη προσχήματα και να θεσμοθετηθεί με τον πλέον απόλυτο τρόπο η πραγματικότητα που λέει ότι οι Βρυξέλλες δίνουν εντολές και οι ελληνικές κυβερνήσεις απλά εγκρίνουν και εφαρμόζουν.
ΕΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ φορές στο παρελθόν κυβερνήσεις προσπαθήσει να «θάψουν» θέματα, ιδίως όταν αυτά αφορούσαν στις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Αυτή τη φορά όμως - με την υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών - όχι μόνο το παρακάνουν αλλά το παρακάνουν και ...άγαρμπα.
Μπορούμε να υποθέσουμε πόσο μεγάλες είναι οι πιέσεις που δέχονται για να σταματήσει ο θόρυβος όπως και να πιθανολογήσουμε για τις συμβουλές των κυβερνητικών επικοινωνιολόγων. Πλην, όμως, δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν ότι δεν τρέχει τίποτε...
Εκτός πια κι αν αλλάξουν τακτική και δούμε τον Θοδωρή Ρουσόπουλο να δηλώνει στο «πρες ρουμ» ότι οι απαγωγές έγιναν από ...εξωγήινους.
Πάντως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι και το ΠΑΣΟΚ, παρότι συνήθως εκμεταλλεύεται κάθε περίσταση προκειμένου να ασκήσει φωνακλάδικη αντιπολίτευση εντυπώσεων, σε αυτή την ιστορία δε φαίνεται καθόλου δραστήριο.
Πράγμα που δε μας προκαλεί, φυσικά, καμιά έκπληξη μια και τις συμφωνίες που καλύπτουν τέτοιες πράξεις έχει υπογράψει η κυβέρνησή του.Ας αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός ότι οι πολιτικές θέσεις των κομμάτων και η υπενθύμισή τους δεν έχουν τίποτα κοινό με τα «πιστοποιητικά προγενέστερου εντίμου βίου» που επικαλείται για ευνόητους λόγους η προπαγάνδα του ΣΥΝ και του προέδρου της. Αλλωστε, στα όρια της πολιτικής επιχειρηματολογίας και αντιπαράθεσης, είναι «ένα το κρατούμενο» να γίνεται γνωστό ποιος, ιστορικά, τάσσεται υπέρ της μιας ή της άλλης επιλογής και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
«Αυτό νομίζω ότι πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα στις σημερινές πονηρές εποχές, όπου έχουμε την προσπάθεια απόφασης από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης που καταδικάζει τα κομμουνιστικά κόμματα».
Ο Αλέκος Αλαβάνος οφείλει να δώσει συγκεκριμένη και πειστική απάντηση για το τι ακριβώς εννοεί. Πού το πάει; Τι σκέφτεται: Τι είδους ζυγαριές χρησιμοποιεί; Τι συμψηφισμούς έχει στο νου του;
Τελικά, ναι. Ο κατήφορος για τον ΣΥΝ, τον πρόεδρό του και τους ΣΥΝ αυτώ δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, να έχει πάτο...