ΚΝίτες διαδηλώνουν την αλληλεγγύη τους στη σοσιαλιστική Κούβα

Το συγκεκριμένο κοινό ψήφισμα κάνει λόγο για «κρατούμενους σε φυλακές της Κούβας σε απάνθρωπες συνθήκες», που χαρακτηρίζονται «ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, ειρηνικοί αντιφρονούντες και προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανήκουν στη δημοκρατική αντιπολίτευση, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους συνδέονται με το σχέδιο Varela, ότι ορισμένοι εξ αυτών είναι σοβαρά άρρωστοι και πολλοί εξ αυτών είναι στενοί συγγενείς των "Κυριών στα Λευκά"» (σ.σ. είναι οι συγγενείς των έμμισθων υπαλλήλων του Γραφείου Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα, όπως αποδείχτηκε από την αποκάλυψη του δικτύου στην υπόθεση των «75» του 2003).

Αυτό το κείμενο ψήφισαν από κοινού το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι, ενώ δυστυχώς υπήρξαν και κάποιοι δήθεν αριστεροί που συμμετέχουν στην Ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL), που το ψήφισαν επίσης. Πρόκειται για βουλευτές του ΚΟΔΗΣΟ Γερμανίας (PDS) (Μπρίε, Μαρκόφ, Τσίμερ) και βουλευτές από τα κόμματα Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας, Αριστερή Συμμαχία Φινλανδίας, Αριστερό Κόμμα Σουηδίας.

Αφίσα του Συνδικάτου Οικοδόμων αφιερωμένη στην αλληλεγγύη προς την Κούβα

Την αποχή επίσης επέλεξε και ο ΣΥΝ με τον ευρωβουλευτή Δ. Παπαδημούλη, που κατά τ' άλλα ως κόμμα επιχειρεί να παρουσιάσει μια εικόνα αναβάθμισης των σχέσεών του με το ΚΚ Κούβας.

Αποχή επέλεξε και το Αριστερό Μπλοκ Πορτογαλίας.

Εχει ενδιαφέρον να καταγράψουμε και τα υπόλοιπα κόμματα της Ευρωομάδας. Κατά του ψηφίσματος καταδίκης της Κούβας ψήφισαν το ΚΚΕ, το ΑΚΕΛ (Κύπρος), η Κομμουνιστική Επανίδρυση Ιταλίας, το Σιν Φέιν Ιρλανδίας, το Πορτογαλικό ΚΚ, το ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας (Τσεχίας), το Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών, το ΚΚ Ισπανίας.

Πριν την ψήφιση του παραπάνω απαράδεκτου ψηφίσματος κάποιες δυνάμεις της Ευρωομάδας - όχι τυχαία, από αυτές που το ψήφισαν - προσπάθησαν να βάλουν, υποτίθεται, ένα εναλλακτικό κείμενο προς ψήφιση, το οποίο επιχειρεί να εξισορροπήσει κάπως τα πράγματα, στην πραγματικότητα όμως υιοθετεί την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα.

Φυσικά, αυτό το εξίσου απαράδεκτο κείμενο οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ το κατήγγειλαν επίσης.

Για να έχει μια εικόνα ο αναγνώστης σταχυολογούμε μερικά αποκαλυπτικά του σημεία, επαναλαμβάνουμε από πολιτικούς ...«αριστερούς», που θέλουν να εμφανίζονται ως «φίλοι της Κούβας»:

«Εκτιμώντας τη συγκίνηση και την αποδοκιμασία που ξεσήκωσε στην Ευρώπη η καταδίκη σε βαριές ποινές φυλάκισης, το 2003, 75 αντιφρονούντων, εκτιμώντας την άρνηση της κουβανικής κυβέρνησης να χορηγήσει στις γυναίκες και στις κόρες αυτών των κρατουμένων - "τις γυναίκες στα λευκά" - τη θεώρηση διαβατηρίου που θα τους επέτρεπε να παραλάβουν το βραβείο Ζαχάροφ το οποίο τους απένειμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2005»...

Σε άλλο σημείο: «Εκτιμώντας, ωστόσο, ότι αυτή η επιθετική και παράνομη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών ουδόλως δικαιολογεί τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκτιμώντας, αντίθετα, ότι η θεμιτή καταγγελία παρόμοιων περιστατικών στην Κούβα δεν πρέπει κατά κανέναν τρόπο να υποβαθμίσει, να καλύψει, ή και να προκαλέσει τη στρατηγική έντασης και αποσταθεροποίησης της Ουάσιγκτον έναντι της Κούβας»...

Και καταλήγει: «Απευθύνουμε έκκληση στην Ευρωπαϊκή Ενωση να ξεκινήσει πολιτικό διάλογο με την κουβανική κυβέρνηση για όλα τα προβλήματα που τίθενται, σύμφωνα με τα ίδια κριτήρια που εφαρμόζει στο σύνολο των κρατών με τα οποία διατηρεί σχέσεις, επαναλαμβάνοντας τη σταθερή της θέση κατά του εμπάργκο, ιδιαίτερα στα πλαίσια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών»... και ζητάμε «οι κουβανικές αρχές να εγγυηθούν την ελευθερία έκφρασης»...

Οι «αριστεροί» αυτοί, δηλαδή, υιοθετούν την προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού και ρίχνουν και μια «πινελιά» γι' αυτό που δεν μπορεί να κρυφτεί: Το φονικό εμπάργκο των ΗΠΑ.

Μόνο που αυτό δεν μπορεί να αλλάξει το χαρακτήρα της ύπουλης επίθεσης στη σοσιαλιστική Κούβα. Είναι παραλλαγή της επίθεσης του ιμπεριαλισμού. Γιατί υιοθετούν τα περί «παραβίασης της ελευθερίας έκφρασης», όταν είναι γνωστό ότι αυτό που διώκεται στην Κούβα δεν είναι η έκφραση και οι ιδέες, αλλά οι πράξεις ενάντια στην κυριαρχία και στην ακεραιότητα της χώρας. Οπως τέτοιες πράξεις είναι όλες αυτές στις οποίες εμπλέκονται οι μισθοφόροι του ιμπεριαλισμού.

Στη δεδομένη στιγμή, οι διάφοροι ...«αριστεροί» συμπαρατάσσονται με αυτό που είπε στη διάρκεια της συγκεκριμένης συνεδρίασης ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου, ο οποίος επισήμανε ότι «η ΕΕ συνεχίζει τις προσπάθειες για ειρηνική μετάβαση της Κούβας στη δημοκρατία...».

Και με αυτή την εξέλιξη επιβεβαιώθηκε, για άλλη μια φορά, ο υπονομευτικός ρόλος της ΕΕ απέναντι στην Κουβανική Επανάσταση, αλλά και η στάση των δήθεν φίλων.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ αντέδρασαν έντονα και στα δύο ψηφίσματα κατά της Κούβας, σημειώνοντας ανάμεσα στα άλλα:

«Η Κούβα αποτελεί παράδειγμα και ασκεί μεγάλη επίδραση πρώτα απ' όλα στους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Γι' αυτό και συναντά τη λυσσαλέα αντίδραση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ και όλων των ειδών τους υπηρέτες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτό ακριβώς εκφράζει και το κοινό ψήφισμα των πολιτικών ομάδων στο Ευρωκοινοβούλιο, που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία στην Ολομέλεια του ΕΚ, στις 2/2/2006.

Προβάλλει υποκριτικά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ονομάζοντας πολιτικούς κρατούμενους έμμισθους πράκτορες της αμερικανικής πρεσβείας στην Αβάνα.

Υποστηρίζει αδρά χρηματοδοτούμενους ανθρώπους και οργανώσεις, οι οποίοι προσπαθούν να ανατρέψουν το σοσιαλισμό και να μετατρέψουν την Κούβα σε επαρχία των ΗΠΑ, παραδίδοντας στις πολυεθνικές τον φυσικό της πλούτο.

Αγνοεί προκλητικά το αμερικανικό εμπάργκο και τις επανειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ για την άρση του, σιωπά για τους πέντε Κουβανούς πατριώτες που είναι άδικα φυλακισμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες, προστατεύει έμμεσα το δολοφόνο Καρίλες, υπεύθυνο για τη δολοφονία 75 ανθρώπων, ο οποίος φιλοξενείται στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ψήφισμα made in USA, που αποδεικνύει πως η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική. Αποδεικνύει πως οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στα συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι ανύπαρκτες μπροστά στην υπεράσπιση του καπιταλισμού».

Με τον τίτλο «τι σημαίνει αλληλεγγύη στην Κούβα;» και τον υπότιτλο «διαφορετικές θέσεις στην αριστερή ομάδα της Ευρωβουλής», δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Νόιες Ντόιτσλαντ» (10/2) εφημερίδα του Αριστερού Κόμματος - ΚΟΔΗΣΟ Γερμανίας, άρθρο του υπεύθυνου για τα διεθνή θέματα, που προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στάση των αριστερών ευρωβουλευτών που ψήφισαν κατά της Κούβας. Αφορμή του άρθρου είναι η απόφαση της ηγεσίας της Κούβας να ακυρώσει τη συνάντηση στην Αβάνα με την αντιπροσωπεία του Αριστερού Κόμματος - ΚΟΔΗΣΟ.

Στην αρχή αναφέρεται το περιεχόμενο της πρώτης απόφασης των ευρωβουλευτών για την Κούβα και ότι μετά από διαπραγματεύσεις καταρτίστηκε μια «ηπιότερη» απόφαση που 20 παρόντα μέλη της αριστερής ομάδας GUE/NGL την καταψήφισαν με το αιτιολογικό ότι είναι «μονομερής» και δεν παίρνει υπόψη ούτε στο ελάχιστο την περίπλοκη κουβανική πραγματικότητα. Επίσης, ότι αυτή (η δεύτερη) απόφαση διαπνέεται από ανυπόφορη διπλή ηθική και αποσκοπεί στον παραμερισμό του κουβανικού συστήματος...

Η γερμανική οργάνωση αλληλεγγύης «Cuba si» και άνθρωποι του πολιτισμού από τη Γερμανία που συμμετέχουν στην 15η διεθνή έκθεση βιβλίου στην Αβάνα, ένιωσαν να θυμούνται με την έγκριση (της απόφασης) από τους ευρωβουλευτές, τις σκοτεινότερες μέρες του γερμανικού κοινοβουλευτισμού, την έγκριση των πολεμικών πιστώσεων στο γερμανικό Ράιχσταγκ το 1914 και το νόμο εξουσιοδότησης στο Χίτλερ το 1933.

Το άρθρο της εφημερίδας όμως συνεχίζει: «Αντίθετα, κατά την άποψη εκείνων των αριστερών αντιπροσώπων, που δεν απέρριψαν το ψήφισμα, η Αριστερά δεν επιτρέπεται να αποφεύγει να κριτικάρει στο πλαίσιο της αλληλεγγύης στην Κούβα παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή (σ.σ. η Αριστερά) επιμένει στην παγκοσμιότητα και στο αδιαίρετο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι ανέχονται συχνά παραβιάσεις όταν πρόκειται για συμμάχους ή όπου δεν τους φαίνεται πολιτικά σκόπιμο. Με μια τέτοια στάση όμως «θα μειώναμε την αξιοπιστία μας παντού όπου είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μπει τέλος στην παραβίαση των δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων (Τουρκία, Ιράκ, ΗΠΑ κλπ.)».

Ο επίτιμος πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, Χανς Μόντρο, παλιότερα ο ίδιος ευρωβουλευτής, προειδοποιεί τους βουλευτές των Βρυξελλών να συνειδητοποιήσουν «την ευθύνη τους για έναν πολιτικό διάλογο με την Κούβα και να συμπεριληφθεί (αυτή) η χώρα σε καλές σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Λατινικής Αμερικής. Γενικές μορφές δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικές».

Ο Χέλμουτ Μάρκοφ (σ.σ. ένας από τους 3 ευρωβουλευτές του ΚΟΔΗΣΟ που ψήφισαν την απόφαση) δήλωσε σε σχέση με την αναβολή του ταξιδιού από την Αβάνα: «Πιστεύω ότι όταν υπάρχουν διαφορετικές γνώμες ο ορθός δρόμος στην πολιτική είναι να μιλάνε μεταξύ τους και όχι να διακόπτεται η συζήτηση. Μεταξύ φίλων θα 'πρεπε να υπάρχουν και να είναι κανόνας διαφορετικές αντιλήψεις και να συζητούνται από κοινού με αίσθημα αλληλεγγύης».

Στην ίδια εφημερίδα δημοσιεύεται για το ίδιο θέμα σχόλιο με τον τίτλο «ασυμβίβαστα», στο οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στην Κούβα μένουν όλα όπως ήταν. Η αρχή από το 1959 είναι: Καμιά ανοχή απέναντι στους χρηματοδοτούμενους από τις ΗΠΑ διαφωνούντες και αυτούς που τους συμπαθούν. Και συμπαθών είναι κανείς ακόμα κι όταν υπογράφει ένα ψήφισμα με το οποίο η Κούβα καλείται να εγγυηθεί την ελευθερία γνώμης». «Τελικά το ψήφισμα έρχεται από την ίδια ευρωπαϊκή Βουλή που το Δεκέμβρη 2005 απένειμε στις "κυρίες στα λευκά" το βραβείο "Ζαχάροφ", μια ομάδα διαφωνουσών Κουβανέζων γυναικών. Αυτό για την Κούβα είναι διπλωματική προσβολή, το ίδιο όπως η ψήφος τριών ευρωβουλευτών του Αριστερού Κόμματος - ΚΟΔΗΣΟ στο ψήφισμα... Από την κουβανική πλευρά απαιτείται ασυμβίβαστη αλληλεγγύη, όπως η τήρηση των αστικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους επικριτές τους από τα δεξιά και τα αριστερά...

Το ασυμβίβαστο απέναντι στην ΕΕ διευκολύνεται από δύο πράγματα: Η ΕΕ δεν ήταν ποτέ γνήσιος πολιτικός σύμμαχος, ποτέ σαφής αντίπαλος στις ΗΠΑ, και στο μεταξύ η Κούβα εμπορικά έχει προσανατολιστεί προπάντων στην Κίνα και τη Βενεζουέλα. Το ασυμβίβαστο απέναντι στο Αριστερό Κόμμα - ΚΟΔΗΣΟ είναι απλώς ένα παράπλευρο προϊόν».

Βέβαια, αυτές οι προσπάθειες ίσων αποστάσεων και η προσπάθεια δικαιολόγησης της υπερψήφισης ενός απαράδεκτου κειμένου κατά της Κούβας, είναι άλλη μια απόδειξη ότι κανείς δεν μπορεί «να πατάει σε δύο βάρκες».

Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τα διαπλεκόμενα υποκλαπέντα σκάνδαλα, καθώς και οι προσωπικοί και οι συλλογικοί τους φορείς. Αντίθετα η διαπλοκή των σκανδάλων και των υποκλοπών διαπερνά σαν κόκκινο λεπτό νήμα όλο τον αστικό κοινωνικοπολιτικό οργανισμό. Η ουσία του όλου ζητήματος της διερεύνησής τους είναι εάν, πρώτον, περιορίζεται να επισημαίνει και να μπαλώνει τα χάσματα της διαφθοράς ή, δεύτερον, να προχωρά στην αποκάλυψη της προέλευσής τους και στις αιτίες που τα δημιουργούν.

Η προκείμενη διοικητική κρίση του αστικού εποικοδομήματος δεν αποτελεί κάτι το εξαιρετικά πρωτόγνωρο. Απλά η ελληνική μεγαλοαστική τάξη βρίσκεται στο μεταίχμιο της ενσωμάτωσής της στον πλέον ανεπτυγμένο καπιταλισμό λόγω ιστορικών συγκυριών και χωρίς την ανάλογη βιομηχανική ανάπτυξη που θα το επέβαλε. Κάθε προσπάθεια επομένως να ταυτιστεί το παρόν γεγονός της τηλεφωνικής παγίδευσης και υποκλοπής με τα μεγάλα ανάλογα γεγονότα στα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη στο παρελθόν είναι λαθεμένη (π.χ. Γουότεργκεϊτ κ.λπ.).