Η Ευρωπαϊκή Ενωση, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας» και με στόχο την προστασία των μεγαλοκεφαλαιούχων και των υπερκερδών τους, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τα ταξικά, αντιλαϊκά της χαρακτηριστικά
Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, Ιούνης 2004. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί τα μέλη της Κομισιόν «να χαράξουν μία συνολική στρατηγική για την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας».
20 Οκτώβρη 2004. Η Κομισιόν δημοσιοποιεί «Ανακοίνωση» με τίτλο «Προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας» (την παρουσίασε ο «Ρ» στις 6 Γενάρη 2005).
Προβλέπει: Ανακήρυξη πάμπολλων εγκαταστάσεων (ακόμα και επιχειρήσεων χονδρικής πώλησης τροφίμων) σε «υποδομές ζωτικής σημασίας». Πλύση εγκεφάλου της λεγόμενης κοινής γνώμης, περί κινδύνου που διατρέχουν από τρομοκράτες. Σχέδια προστασίας τους, καταρτισμένα με τη συνεργασία σεκιουριτάδων και μεγαλοκεφαλαιούχων. Παραπέρα διαφύλαξη των συμφερόντων τους, με τεχνογνωσία και μέσα που θα πληρώσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δηλαδή χαμηλόμισθοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, όλοι όσοι πρώτοι κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν «τρομοκράτες» - με βάση τα κείμενα που έχουν ήδη ψηφιστεί στην ΕΕ των «25» - αν αποτολμήσουν να διεκδικήσουν έστω και το ελάχιστο από ό,τι δικαιούνται. Και επιπλέον φακέλωμα ακόμα και των πελατών - συνδρομητών, π.χ. ΔΕΚΟ, για να εντοπίζονται ευκολότερα τα ταραχοποιά στοιχεία...
Από τις πρώτες κιόλας γραμμές ξεκινούν οι επικίνδυνοι ορισμοί: «Οι Υποδομές Ζωτικής Σημασίας (ΥΖΣ) είναι δυνατόν να υποστούν ζημίες, να καταστραφούν ή να διακοπεί η λειτουργία τους με εσκεμμένες τρομοκρατικές ενέργειες, φυσικές καταστροφές, αμέλεια, ατυχήματα ή ηλεκτρονική πειρατεία, εγκληματικές ενέργειες και δόλια συμπεριφορά. Για τη διάσωση της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων της ΕΕ που κινδυνεύουν από την τρομοκρατία, τις φυσικές καταστροφές και τα ατυχήματα, κάθε διακοπή της λειτουργίας ή χειραγώγηση των ΥΖΣ θα πρέπει, ενόσω τούτο είναι δυνατόν, να είναι μικρής διάρκειας, σπάνια, ελέγξιμη, γεωγραφικά περιορισμένη και ελάχιστα επιζήμια για την ευπραγία των κρατών - μελών, των πολιτών τους και της ΕΕ».
Η ευπραγία των μεγαλοκεφαλαιούχων της ΕΕ αποτελούσε πάντα μεγάλη έγνοια των πολιτικών τους εκφραστών. Ετσι, και σε αυτό το κείμενο περισσεύουν αναφορές όπως: «Το EPCIP θα πρέπει να ελαχιστοποιεί, ενόσω τούτο είναι δυνατόν, κάθε αρνητική επίπτωση που είναι δυνατόν να προκύψει για την ανταγωνιστικότητα ενός συγκεκριμένου κλάδου από τις αυξημένες επενδύσεις για την ασφάλεια. Κατά τον υπολογισμό της αναλογικότητας των δαπανών, δε θα πρέπει να αγνοείται η ανάγκη διατήρησης της σταθερότητας των αγορών, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις, καθώς και η επίδραση της ασφάλειας στην πορεία των χρηματιστηρίων και στους μακροοικονομικούς δείκτες».
Eurokinissi |
Eurokinissi |
Ανησυχούν οι συντάκτες του κειμένου μήπως κάποιο κράτος - μέλος δεν υιοθετήσει τα «μέτρα προστασίας» που «προτείνουν» ή δεν τα εφαρμόσει με τόση ζέση. Γι' αυτό και δεν αφήνουν περιθώρια:
«Η φθορά ή η απώλεια ενός έργου υποδομής σε ένα κράτος - μέλος είναι δυνατόν να έχει αρνητικές επιπτώσεις και σε άλλα τέτοια έργα, καθώς και σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία (...) πολλά έργα υποδομής αποτελούν τμήματα ενός ευρύτερου δικτύου (...) Τούτο σημαίνει ότι μπορεί να χρειασθεί ένα κοινό επίπεδο προστασίας. Η αποτελεσματική προστασία απαιτεί επικοινωνία, συντονισμό και συνεργασία σε εθνικό, κοινοτικό (όπου ενδείκνυται) και διεθνές επίπεδο μεταξύ των ενδιαφερομένων. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα κοινό κοινοτικό πλαίσιο προστασίας των ΥΖΣ στην Ευρώπη, έτσι ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα ότι κάθε κράτος - μέλος θα παρέχει επαρκή και ισοδύναμη προστασία των ΥΖΣ του, καθώς και ότι οι κανόνες ανταγωνισμού εντός της κοινής αγοράς δε θα νοθεύονται. Με σκοπό να υποστηρίξει τις ενέργειες των κρατών - μελών, η Επιτροπή σκοπεύει να διευκολύνει τον εντοπισμό, την ανταλλαγή και τη διάδοση των βέλτιστων πρακτικών σε ζητήματα προστασίας των ΥΖΣ, παρέχοντας ένα κοινό πλαίσιο για την προστασία αυτή. Το εύρος αυτού του κοινού πλαισίου θα πρέπει να μελετηθεί».
Οι συγγραφείς του κειμένου προχωρούν και παραπέρα, μιλώντας για «Κοινοτικές Υποδομές Ζωτικής Σημασίας» (ΚΥΖΣ): «Ο ορισμός ενός κοινοτικού έργου υποδομής με ζωτική σημασία θα μπορούσε να δοθεί με γνώμονα τη διασυνοριακή επίδρασή του, οπότε και διαπιστώνεται αν ένα συμβάν θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις πέρα από το έδαφος του κράτους - μέλους όπου βρίσκεται το έργο αυτό (...) Οι ΚΥΖΣ θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και εκείνους τους φυσικούς πόρους, υπηρεσίες, εγκαταστάσεις της τεχνολογίας της πληροφορίας, δίκτυα και περιουσιακά στοιχεία, τα οποία, εάν υποστούν βλάβη ή καταστραφούν, θα έχουν σοβαρή επίπτωση στην υγεία, την ασφάλεια και την οικονομική και κοινωνική ευπραγία: α) είτε δύο ή περισσοτέρων κρατών-μελών - τούτο θα συμπεριλάμβανε και ορισμένες διμερείς ΥΖΣ (εφόσον συντρέχει περίπτωση), β) είτε τριών ή περισσότερων κρατών-μελών - τούτο θα εξαιρούσε όλες τις διμερείς ΥΖΣ».
Τη δράση αυτή σκέφτονται να την εξαγάγουν και σε άλλες χώρες, που ακόμα κι αν δεν είναι μέλη της ΕΕ, οι Βρυξέλλες θα έχουν χαρακτηρίσει τις υποδομές τους ως ζωτικής σημασίας και θα μπουκάρουν - ή έστω θα πιέζουν για λήψη μέτρων - για να τις προστατέψουν από ό,τι κρίνουν επικίνδυνο.
Για του λόγου το αληθές παραπέμπουμε στα «ερωτήματα» (ουσιαστικά προαποφασισμένες κατευθύνσεις) που θέτει η «Πράσινη Βίβλος» προς τα κράτη-μέλη τάχα προς απάντηση:
- «Υπάρχει ανάγκη για ένα μηχανισμό διαιτησίας στην περίπτωση όπου ένα κράτος-μέλος δε θα συμφωνεί ως προς το χαρακτηρισμό μιας ΥΖΣ στην επικράτειά του ως ΚΥΖΣ;» ή
- «Τι θα πρέπει να γίνεται εάν αυτό το κράτος-μέλος δε συμφωνεί; Χρειάζεται να προβλεφτεί μηχανισμός προσφυγής και ποιος;».
Να έχει τουλάχιστον κάπου να παραπονεθεί.
- «Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να είναι σε θέση να χαρακτηρίζουν έργα υποδομής σε άλλο κράτος-μέλος ή τρίτη χώρα ως ζωτικής σημασίας για τα ίδια; Τι θα πρέπει να γίνεται εάν ένα κράτος- μέλος, μια τρίτη χώρα ή ένας επαγγελματικός κλάδος θεωρεί ένα έργο υποδομής σε κράτος-μέλος ως ζωτικής σημασίας για τον εαυτό του;».
Να μπορεί δηλαδή ο ΣΕΒ να χαρακτηρίσει τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Βουλγαρία, την Ουκρανία ή τη Ρωσία ως ζωτικής σημασίας για την ευπραγία των μελών του και να απαιτήσει μέτρα ενάντια σε κάθε απελπισμένο από τους μισθούς πείνας απεργό εργάτη.
- «Πώς μπορεί η Επιτροπή να λάβει μέρος στην ανάλυση των κενών στην ασφάλεια των ΚΥΖΣ;».
Να υπαγορεύσει δηλαδή ακόμα και στον Πούτιν ή τον Γιουστσένκο τι να πράξουν.
Θυμίζουμε ότι στο σχέδιο του καταψηφισμένου ευρωσυντάγματος (το οποίο προσπαθούν να νεκραναστήσουν), στο άρθρο 42, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, προβλεπόταν η στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ σε κράτος-μέλος της για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για «την προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης».
Δεν τους είναι ξένη η ανάμειξη στα εσωτερικά άλλου κράτους. Ισα - ίσα που την κατοχυρώνουν και «θεσμικά».
Το πώς θα κάνουν κουμάντο στις ΥΖΣ οι μεγαλοκαρχαρίες, ιδιοκτήτες και μέτοχοι, φαίνεται και στο κεφάλαιο 8 της «Βίβλου («Ο ρόλος των κατόχων, των διαχειριστών και των χρηστών». Τους δίνονται οι εξής δυνατότητες:
Και παρακάτω: «Τα OSP θα μπορούσαν να υποβάλλονται προς έγκριση στην αρχή του κράτους-μέλους που είναι αρμόδια για την προστασία των ΥΖΣ κατά τομέα, υπό τη γενική εποπτεία του οικείου εθνικού συντονιστικού οργάνου (NCCB) (...) το οποίο θα εγγυάται τη συνέπεια των μέτρων ασφαλείας που λαμβάνονται από τους εκάστοτε κατόχους και διαχειριστές, και από τον αντίστοιχο τομέα εν γένει. Σε αντάλλαγμα, θα δίδονται στους κατόχους και διαχειριστές στοιχεία ανάδρασης και υποστήριξη σε σχέση με τους κινδύνους και την ανάπτυξη βέλτιστων πρακτικών, καθώς και, εφόσον ενδείκνυται, βοήθεια στην αξιολόγηση των αλληλεξαρτήσεων και των αδύναμων σημείων μέσω του εθνικού συντονιστικού οργάνου και, εφόσον ενδείκνυται, της Επιτροπής».
Δηλαδή ο κρατικός μηχανισμός θα συνδράμει ανοιχτά (με πληροφορίες; με προσωπικό καταστολής; δεν ξεκαθαρίζεται, αλλά ήδη πείρα υπάρχει), ενώ εξετάζουν κι άλλες κινήσεις «ώστε ο ιδιωτικός τομέας να έχει μεγαλύτερα περιθώρια δράσης (αλλά και ευθύνες)».
Κεφάλαιο 9: «Η Επιτροπή έχει αναπτύξει ορισμένα συστήματα ταχείας προειδοποίησης, τα οποία επιτρέπουν τη συγκεκριμένη, συντονισμένη και αποτελεσματική αντιμετώπιση περιπτώσεων έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων με τρομοκρατική προέλευση. Στις 20 Οκτωβρίου 2004, η Επιτροπή ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός κεντρικού δικτύου στους κόλπους της, το οποίο εξασφαλίζει την ταχεία ροή πληροφοριών μεταξύ όλων των συστημάτων της ταχείας προειδοποίησης της Επιτροπής και των αρμόδιων υπηρεσιών της (ARGUS).
»Η Επιτροπή προτείνει τη δημιουργία του CIWIN (Σύστημα Προειδοποιητικών Πληροφοριών για τις ΥΖΣ), το οποίο θα μπορούσε να συμβάλλει στην επεξεργασία των κατάλληλων μέτρων προστασίας μέσω της διευκόλυνσης της ανταλλαγής των βέλτιστων πρακτικών κατά τρόπο ασφαλή, καθώς και παίζοντας το ρόλο του οχήματος διαβίβασης στοιχείων για τις άμεσες απειλές και συναγερμούς. Το δίκτυο αυτό θα μπορούσε να εξασφαλίζει τη σωστή πληροφόρηση των σωστών προσώπων τη σωστή στιγμή».
Για την ανάπτυξη του CIWIN εμφανίζεται στο κείμενο ως προτεινόμενη επιλογή, «να έχει την μορφή ενός δικτύου εμπειρογνωμόνων και μιας ηλεκτρονικής βάσης για την ανταλλαγή των εκάστοτε πληροφοριών κατά τρόπο ασφαλή».
Για να γίνουν τα παραπάνω χρειάζονται πόροι, οι οποίοι - όπως ξεκαθαρίζεται στην παράγραφο 9.3 της «Βίβλου»
- θα καλυφτούν από «κοινοτική χρηματοδότηση», εξασφαλισμένη μέχρι το 2013 και με 7 συν 137,4 εκατομύρια ευρώ να δίνονται σε πρώτη φάση.
Μπορεί λοιπόν χρήματα για τους αγρότες της ΕΕ να μην «βρίσκονται» και οι όποιες κοινοτικές επιχορηγήσεις να βαίνουν προς κατάργηση, όμως από την άλλη με το υστέρημα των φορολογουμένων της ΕΕ φτιάχνονται νέες υπηρεσίες παρακολούθησης χαφιεδισμού και επέμβασης. Για τη διαφύλαξη φυσικά των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, στο οποίο έχουν ξεπουληθεί οι σημαντικότερες υποδομές πανευρωπαϊκά.
Στην παράγραφο 9.3 αναφέρεται, επίσης, ρητά ως απειλή ο «βίαιος ριζοσπαστισμός». Ενας όρος που πρωτοχρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Μπους και τώρα τελευταία εμφανίζεται όλο και συχνότερα στα ευρωενωσιακά κείμενα.
Φυσικά, δεν είναι ο μόνος πολλαπλών ερμηνειών - και γι' αυτό επικίνδυνος - όρος. Στο παράρτημα υπ' αριθμόν 1 του «Βιβλίου» και στο αγγλικό κείμενο χρησιμοποιούνται κι άλλες τέτοιες έννοιες και φράσεις, όπως:
Και πέραν των ερμηνειών υπάρχει ήδη ψηφισμένος ο (ευρω)τρομονόμος Νο 2, που ψηφίστηκε από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στο άρθρο 40 ορίζει ότι τρομοκρατικό είναι ένα αδίκημα όταν τελείται έτσι ώστε να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού.
Οπως έχει επισημάνει έγκαιρα η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», ο κατάλογος των αδικημάτων μπορεί να περιλάβει μια σειρά δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τους λαϊκούς αγώνες. Π.χ., η αλλαγή της σήμανσης των οδών από τους αντιΝΑΤΟικούς διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη το 1999 συνιστά το αδίκημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών του άρθρου 290 του Ποινικού Κώδικα. Τα μπλόκα των αγροτών υπάγονται κι αυτά στην ίδια ποινική μεταχείριση. Ακόμη, μια απεργία στη ΔΕΗ ή σε άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, ή απεργία στους ΟΤΑ, μπορούν να υπαχθούν είτε στο άρθρο 273 (κοινώς επικίνδυνη βλάβη) είτε σε άλλα αδικήματα που υπό τις αναφερθείσες προϋποθέσεις χαρακτηρίζονται τρομοκρατικά. Το ίδιο και οι τυχόν φθορές, που θα προκληθούν είτε από λάθος είτε από προβοκάτσια, κλπ., κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, υπάγονται επίσης στον ίδιο κατάλογο. Αυτές οι ενέργειες, που έτσι κι αλλιώς τιμωρούνταν ποινικά, με βάση τον (ευρω)τρομονόμο τιμωρούνται πλέον ως τρομοκρατικές πράξεις.
Επομένως, με το νομικό τους οπλοστάσιο γεμάτο, με το ΣΕΒ εταίρο στα διαβούλιά τους και συμβουλάτορα, με κύριο μέλημά τους τα συμφέροντα και την «ασφάλεια» των μονοπωλίων, πώς άραγε θα αντιμετωπιστεί μια απεργία, μια κατάληψη, ένας αγώνας για καλύτερους μισθούς και συντάξεις;
Κείμενα: Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ