Οι συγγραφείς του κειμένου προχωρούν και παραπέρα, μιλώντας για «Κοινοτικές Υποδομές Ζωτικής Σημασίας» (ΚΥΖΣ): «Ο ορισμός ενός κοινοτικού έργου υποδομής με ζωτική σημασία θα μπορούσε να δοθεί με γνώμονα τη διασυνοριακή επίδρασή του, οπότε και διαπιστώνεται αν ένα συμβάν θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις πέρα από το έδαφος του κράτους - μέλους όπου βρίσκεται το έργο αυτό (...) Οι ΚΥΖΣ θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και εκείνους τους φυσικούς πόρους, υπηρεσίες, εγκαταστάσεις της τεχνολογίας της πληροφορίας, δίκτυα και περιουσιακά στοιχεία, τα οποία, εάν υποστούν βλάβη ή καταστραφούν, θα έχουν σοβαρή επίπτωση στην υγεία, την ασφάλεια και την οικονομική και κοινωνική ευπραγία: α) είτε δύο ή περισσοτέρων κρατών-μελών - τούτο θα συμπεριλάμβανε και ορισμένες διμερείς ΥΖΣ (εφόσον συντρέχει περίπτωση), β) είτε τριών ή περισσότερων κρατών-μελών - τούτο θα εξαιρούσε όλες τις διμερείς ΥΖΣ».

Τη δράση αυτή σκέφτονται να την εξαγάγουν και σε άλλες χώρες, που ακόμα κι αν δεν είναι μέλη της ΕΕ, οι Βρυξέλλες θα έχουν χαρακτηρίσει τις υποδομές τους ως ζωτικής σημασίας και θα μπουκάρουν - ή έστω θα πιέζουν για λήψη μέτρων - για να τις προστατέψουν από ό,τι κρίνουν επικίνδυνο.

Για του λόγου το αληθές παραπέμπουμε στα «ερωτήματα» (ουσιαστικά προαποφασισμένες κατευθύνσεις) που θέτει η «Πράσινη Βίβλος» προς τα κράτη-μέλη τάχα προς απάντηση:

- «Υπάρχει ανάγκη για ένα μηχανισμό διαιτησίας στην περίπτωση όπου ένα κράτος-μέλος δε θα συμφωνεί ως προς το χαρακτηρισμό μιας ΥΖΣ στην επικράτειά του ως ΚΥΖΣ;» ή

- «Τι θα πρέπει να γίνεται εάν αυτό το κράτος-μέλος δε συμφωνεί; Χρειάζεται να προβλεφτεί μηχανισμός προσφυγής και ποιος;».

Να έχει τουλάχιστον κάπου να παραπονεθεί.

- «Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να είναι σε θέση να χαρακτηρίζουν έργα υποδομής σε άλλο κράτος-μέλος ή τρίτη χώρα ως ζωτικής σημασίας για τα ίδια; Τι θα πρέπει να γίνεται εάν ένα κράτος- μέλος, μια τρίτη χώρα ή ένας επαγγελματικός κλάδος θεωρεί ένα έργο υποδομής σε κράτος-μέλος ως ζωτικής σημασίας για τον εαυτό του;».

Να μπορεί δηλαδή ο ΣΕΒ να χαρακτηρίσει τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Βουλγαρία, την Ουκρανία ή τη Ρωσία ως ζωτικής σημασίας για την ευπραγία των μελών του και να απαιτήσει μέτρα ενάντια σε κάθε απελπισμένο από τους μισθούς πείνας απεργό εργάτη.

- «Πώς μπορεί η Επιτροπή να λάβει μέρος στην ανάλυση των κενών στην ασφάλεια των ΚΥΖΣ;».

Να υπαγορεύσει δηλαδή ακόμα και στον Πούτιν ή τον Γιουστσένκο τι να πράξουν.

Θυμίζουμε ότι στο σχέδιο του καταψηφισμένου ευρωσυντάγματος (το οποίο προσπαθούν να νεκραναστήσουν), στο άρθρο 42, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, προβλεπόταν η στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ σε κράτος-μέλος της για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για «την προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης».

Δεν τους είναι ξένη η ανάμειξη στα εσωτερικά άλλου κράτους. Ισα - ίσα που την κατοχυρώνουν και «θεσμικά».

Το πώς θα κάνουν κουμάντο στις ΥΖΣ οι μεγαλοκαρχαρίες, ιδιοκτήτες και μέτοχοι, φαίνεται και στο κεφάλαιο 8 της «Βίβλου («Ο ρόλος των κατόχων, των διαχειριστών και των χρηστών». Τους δίνονται οι εξής δυνατότητες:

• «Διορισμός ενός ανώτερου στελέχους ως συνδέσμου ασφαλείας (Security Liaison Officer - SLO) μεταξύ κατόχων/διαχειριστών και της αρχής του κράτους-μέλους που είναι αρμόδια για την προστασία των ΥΖΣ. Ο SLO θα μπορούσε να λαμβάνει μέρος στην εκπόνηση σχεδίων ασφαλείας και έκτακτης ανάγκης, καθώς και να αποτελεί τον κυριότερο σύνδεσμο με το όργανο το αρμόδιο για την προστασία των ΥΖΣ κάθε τομέα στο εκάστοτε κράτος-μέλος, εφόσον δε συντρέχει περίπτωση και με τις αρχές που μεριμνούν για την εφαρμογή του νόμου».
• «Εκπόνηση, εφαρμογή και ενημέρωση του σχεδίου ασφάλειας των διαχειριστών (Operator Security Plan - OSP)».
• «Συμμετοχή στην εκπόνηση σχεδίων έκτακτης ανάγκης για τις ΥΖΣ, από κοινού με τις αρχές πολιτικής προστασίας και εφαρμογής του νόμου στο εκάστοτε κράτος-μέλος».

Και παρακάτω: «Τα OSP θα μπορούσαν να υποβάλλονται προς έγκριση στην αρχή του κράτους-μέλους που είναι αρμόδια για την προστασία των ΥΖΣ κατά τομέα, υπό τη γενική εποπτεία του οικείου εθνικού συντονιστικού οργάνου (NCCB) (...) το οποίο θα εγγυάται τη συνέπεια των μέτρων ασφαλείας που λαμβάνονται από τους εκάστοτε κατόχους και διαχειριστές, και από τον αντίστοιχο τομέα εν γένει. Σε αντάλλαγμα, θα δίδονται στους κατόχους και διαχειριστές στοιχεία ανάδρασης και υποστήριξη σε σχέση με τους κινδύνους και την ανάπτυξη βέλτιστων πρακτικών, καθώς και, εφόσον ενδείκνυται, βοήθεια στην αξιολόγηση των αλληλεξαρτήσεων και των αδύναμων σημείων μέσω του εθνικού συντονιστικού οργάνου και, εφόσον ενδείκνυται, της Επιτροπής».

Δηλαδή ο κρατικός μηχανισμός θα συνδράμει ανοιχτά (με πληροφορίες; με προσωπικό καταστολής; δεν ξεκαθαρίζεται, αλλά ήδη πείρα υπάρχει), ενώ εξετάζουν κι άλλες κινήσεις «ώστε ο ιδιωτικός τομέας να έχει μεγαλύτερα περιθώρια δράσης (αλλά και ευθύνες)».

Κεφάλαιο 9: «Η Επιτροπή έχει αναπτύξει ορισμένα συστήματα ταχείας προειδοποίησης, τα οποία επιτρέπουν τη συγκεκριμένη, συντονισμένη και αποτελεσματική αντιμετώπιση περιπτώσεων έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων με τρομοκρατική προέλευση. Στις 20 Οκτωβρίου 2004, η Επιτροπή ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός κεντρικού δικτύου στους κόλπους της, το οποίο εξασφαλίζει την ταχεία ροή πληροφοριών μεταξύ όλων των συστημάτων της ταχείας προειδοποίησης της Επιτροπής και των αρμόδιων υπηρεσιών της (ARGUS).

»Η Επιτροπή προτείνει τη δημιουργία του CIWIN (Σύστημα Προειδοποιητικών Πληροφοριών για τις ΥΖΣ), το οποίο θα μπορούσε να συμβάλλει στην επεξεργασία των κατάλληλων μέτρων προστασίας μέσω της διευκόλυνσης της ανταλλαγής των βέλτιστων πρακτικών κατά τρόπο ασφαλή, καθώς και παίζοντας το ρόλο του οχήματος διαβίβασης στοιχείων για τις άμεσες απειλές και συναγερμούς. Το δίκτυο αυτό θα μπορούσε να εξασφαλίζει τη σωστή πληροφόρηση των σωστών προσώπων τη σωστή στιγμή».

Για την ανάπτυξη του CIWIN εμφανίζεται στο κείμενο ως προτεινόμενη επιλογή, «να έχει την μορφή ενός δικτύου εμπειρογνωμόνων και μιας ηλεκτρονικής βάσης για την ανταλλαγή των εκάστοτε πληροφοριών κατά τρόπο ασφαλή».

Για να γίνουν τα παραπάνω χρειάζονται πόροι, οι οποίοι - όπως ξεκαθαρίζεται στην παράγραφο 9.3 της «Βίβλου»

- θα καλυφτούν από «κοινοτική χρηματοδότηση», εξασφαλισμένη μέχρι το 2013 και με 7 συν 137,4 εκατομύρια ευρώ να δίνονται σε πρώτη φάση.

Μπορεί λοιπόν χρήματα για τους αγρότες της ΕΕ να μην «βρίσκονται» και οι όποιες κοινοτικές επιχορηγήσεις να βαίνουν προς κατάργηση, όμως από την άλλη με το υστέρημα των φορολογουμένων της ΕΕ φτιάχνονται νέες υπηρεσίες παρακολούθησης χαφιεδισμού και επέμβασης. Για τη διαφύλαξη φυσικά των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, στο οποίο έχουν ξεπουληθεί οι σημαντικότερες υποδομές πανευρωπαϊκά.