Οταν, εδώ και χρόνια, το ΚΚΕ προειδοποιούσε τους εργαζόμενους ότι η επίθεση του κεφαλαίου θα ενταθεί, με στόχο την αφαίρεση όλων των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους, ήταν πολλοί που καταλόγιζαν στους κομμουνιστές εμμονή στην υπερβολή και τάση προς την κινδυνολογία. Και δεν αναφερόμαστε τόσο στους εκπροσώπους των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου, ούτε στους κάθε λογής συνεπίκουρους της αντεργατικής κι αντιλαϊκής πολιτικής - αυτοί, ευλόγως, επιχειρούσαν κι επιχειρούν να κρύψουν τις άγριες διαθέσεις της πλουτοκρατίας, γιατί αυτή υπηρετούν - όσο σε κείνους που εμφανίζονταν να «κόπτονται» για τους εργαζόμενους, αλλά δήλωναν πως δε συμμερίζονται τις ανησυχίες κι αμφισβητούν τις προβλέψεις του κόμματος της εργατικής τάξης.

Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν υπερβάλλει, δεν κινδυνολογεί, ούτε κάνει τον προφήτη. Απλώς, εξετάζοντας τις εξελίξεις υπό το πρίσμα της μαρξιστικής ανάλυσης και της συλλογικής σκέψης, είναι σε θέση να προβλέπει κι έχει χρέος να προειδοποιεί. Και δε μένει μόνο στις προβλέψεις και στις προειδοποιήσεις, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για την αγωνιστική συσπείρωση των εργαζομένων και την ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης. Ταυτόχρονα, καλεί το λαό να συμβάλει, με τον αγώνα και την ψήφο του, στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και στην ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία θα είναι σε θέση να σταματήσει την επίθεση της πλουτοκρατίας και «να την βάλει στη θέση της».