Οτιδήποτε ...απειλήσει τους μεγαλοκαρχαρίες, μια απεργία διαρκείας ή μια κατάληψη παραγωγικής μονάδας, χρήζει «αντιμετώπισης»! Τα μονοπώλια αποκτούν πληροφορίες για τις «απειλές», γνωμοδοτούν τι εστί «κίνδυνος», και σε συνεργασία με τις κρατικές υπηρεσίες σχεδιάζουν μέτρα «προφύλαξης». Σχεδιασμοί που βάζουν στο στόχαστρο τον εργαζόμενο άνθρωπο, την ανάγκη του για ζωή με αξιοπρέπεια και το μόνο μέσο που έχει για να την εξασφαλίσει, τον αγώνα. Μετά από μεθοδεύσεις χρόνων, το Νοέμβρη του 2005 η Κομισιόν κατέληξε σε ένα κείμενο το οποίο χοντρικά προβλέπει ανακήρυξη πάμπολλων εγκαταστάσεων (ακόμα και επιχειρήσεων χονδρικής πώλησης τροφίμων) ως «υποδομών ζωτικής σημασίας», που χρήζουν «προστασίας». Νομιμοποιεί δε την επέμβαση δυνάμεων καταστολής ενός κράτους-μέλους σε άλλο κράτος-μέλος ή και σε εκτός ΕΕ χώρα, αν κάποιος μεγαλοκεφαλαιούχος κρίνει ότι δεν προστατεύονται εκεί, «όπως πρέπει», οι θυγατρικές του.

Αναφέρουν ρητά ως απειλή το «βίαιο ριζοσπαστισμό»! Ενας όρος-λάστιχο που πρωτοχρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Μπους και τώρα τελευταία εμφανίζεται όλο και συχνότερα στα ευρωενωσιακά κείμενα. Οι εργαζόμενοι καλούνται να βγάλουν τα συμπεράσματά τους...