Σύσκεψη στελεχών της «Παρέμβασης» πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα, απ' ό,τι διαβάσαμε στην «Αυγή» και, μάλιστα, είχε αντικείμενο την πορεία του κόμματος και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. «Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε ότι οι μέχρι τώρα επιλογές των κομματικών οργανώσεων για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ακολουθούν κατά κανόνα τα αυτοδιοικητικά κριτήρια του 2002, παρά τη διαφορετική αρχική κεντρική ρητορεία», σημειώνει το σχετικό ρεπορτάζ της «Αυγής».
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ συνεχίζει στην πολιτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, όπως έκανε και στις προηγούμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, παρά τις περί του αντιθέτου αποφάσεις που υποτίθεται πως πήρε και τις αλλεπάλληλες και υποκριτικές προσκλήσεις για ενότητα και κοινή δράση προς το ΚΚΕ. Και μετά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι «όποιος ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της ταξικής ενότητας, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, δεν μπορεί να είναι με όλα και με όλους», όπως εύστοχα σημείωνε πρόσφατα σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στο πλαίσιο των σημερινών κοινωνικοοικονομικών συνθηκών είναι αδύνατη η πραγματική περιφερειακή ανάπτυξη, τόνισε τις προάλλες στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια της προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης με το αντίστοιχο θέμα, αποκαλύπτοντας τον βαθιά ταξικό και φιλοκεφαλαιοκρατικό χαρακτήρα και περιεχόμενο της πολιτικής των εκπροσώπων της πλουτοκρατίας, σημερινών και προηγούμενων. Και προχτές, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας (ΕΣΥΕ) έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά επίσημα στοιχεία, τα οποία αποδείχνουν πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι συνεχίζεται η διεύρυνση των ανισοτήτων μεταξύ των περιφερειών της χώρας. Για παράδειγμα, στον πίνακα ανάπτυξης των περιφερειών, η Αττική είναι δεύτερη στη σειρά και παρουσιάζει αύξηση ακαθάριστου εισοδήματος κατά 8,86%, ενώ η Ανατολική Μακεδονία - Θράκη είναι τελευταία και παρουσιάζει αύξηση μόλις κατά 4,6%. Κι όλ' αυτά, ενώ - όπως όλοι γνωρίζουν - οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν θεσμοθετήσει ειδικά μέτρα ανάπτυξης για την περιφέρεια της Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης (υψηλά «κίνητρα», φοροαπαλλαγές και διάφορες άλλες «διευκολύνσεις» προς τους κεφαλαιοκράτες).
Βέβαια, οι ανισότητες δεν εκφράζονται μόνο στο επίπεδο των περιφερειών, όπως εύστοχα σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα, στην ίδια συζήτηση. Τεράστιες και συνεχώς διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες υπάρχουν και μέσα σε κάθε περιφέρεια. Η ταξική πολιτική των κυβερνώντων δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων, είτε κατοικούν στην Αττική, είτε στη Θράκη.
Εκτός απ' όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο, πάντως, να συμπληρώσουμε ότι ο βασικός μοχλός συνεχούς αναπαραγωγής και διεύρυνσης των περιφερειακών και κοινωνικών ανισοτήτων είναι γενικότερο φαινόμενο στο σύγχρονο καπιταλισμό. Κι αυτό, βέβαια, δεν είναι τυχαίο. Ο οξύτατος και συνεχώς εντεινόμενος καπιταλιστικός ανταγωνισμός λειτουργεί - όπως μπορεί να καταλάβει και ο καθένας από την πείρα του - προς όφελος του ισχυρότερου και αυτόν πρωτίστως ενισχύει. Είτε αυτός είναι ισχυρότερη ιμπεριαλιστική χώρα, είτε ισχυρότερη περιφέρεια μέσα στην ίδια χώρα, είτε ισχυρότερο μονοπώλιο, πολυεθνική ή επιχείρηση κλπ. Και μπορεί, τόσο οι εγχώριοι κυβερνώντες και οι κάθε λογής οπαδοί του ευρωμονόδρομου και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, όσο και οι συνάδελφοί τους των άλλων καπιταλιστικών χωρών να έχουν αναγάγει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σε βασικό στοιχείο της πολιτικής τους και να υπόσχονται συγκλίσεις και διάφορους άλλους... λαγούς με πετραχήλια, αλλά η αλήθεια είναι ριζικά διαφορετική.
Η πολιτική αυτή ανταποκρίνεται στις εσωτερικές ανάγκες του σύγχρονου καπιταλισμού. Στις ανάγκες αναπαραγωγής και ανάπτυξης του συστήματος, της συνεχούς διεύρυνσης των κερδών και της δύναμης των μεγάλων επιχειρήσεων, των εξαγορών, των συγχωνεύσεων κλπ., κλπ. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν έχουν το παραμικρό να κερδίσουν. Το αντίθετο, μόνον αρνητικές και, μάλιστα, συνεχώς περισσότερες και πιο επώδυνες συνέπειες, θα είναι το μοναδικό «κέρδος» τους, όσο η πολιτική αυτή θα κυριαρχεί και θα συνεχίζεται.
Μια ...αύξηση, γύρω στο ένα (1) ευρώ τη μέρα, διεκδικούσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απ' τους βιομηχάνους για το 2006. Ε, λοιπόν, σ' αυτό το ...ύψος βρίσκεται και η συμφωνία, στην οποία κατέληξαν χτες. Μόνο, που η ...φοβερή αύξηση θα δοθεί σε τρεις δόσεις και θα ολοκληρωθεί το 2007..!
Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, δήλωσε ο Χρ. Πολυζωγόπουλος, εμφανώς καταπονημένος, μετά τη χτεσινή πολύωρη διαπραγμάτευση. Ισως, γι' αυτό συμφώνησε στη διετή σύμβαση. Κάθε «πολεμιστής» έχει ανάγκη την ειρήνη, μετά τον πόλεμο...
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Γιώργου Παπανδρέου δέχτηκαν χτες οι κάτοικοι του Εβρου, όπου οι υποσχέσεις για «ανάπτυξη» έδωσαν και πήραν, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να θυμίσει πόσα κονδύλια δαπάνησε η κυβέρνηση για την περιοχή.
Και μπορεί, βέβαια, τα ποσά να μοιάζουν μεγάλα, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων και των αναγκών των ανθρώπων στις ακριτικές αυτές περιοχές. Χώρια, που την ίδια εικόνα έχεις, όταν βάλεις τα ποσά αυτά δίπλα σε όσα εισπράττουν και κερδίζουν οι μεγάλες επιχειρήσεις...
Πάντως, στο ζήτημα της ανάπτυξης η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια απάντηση να δώσουν: Θα φέρουμε - λένε - ιδιωτικές επενδύσεις.
Μόνο που ξεχνούν πως «επενδυτές» πήγαν στον Εβρο και στο παρελθόν και οι κάτοικοί του μάλλον ακόμα αναρωτιούνται τι ήταν χειρότερο: Οι «επενδυτές» ή οι πλημμύρες;
Μπορεί οι σημερινοί και οι χτεσινοί κυβερνώντες να μην το μνημονεύουν, όμως δεν είναι εύκολο να ξεχαστούν τα δισεκατομμύρια των ευρω-κονδυλίων που κατέληξαν σε τσέπες «ποντικών», για να αφήσουν πίσω τους επιχειρήσεις που έκλεισαν σε μερικούς μήνες και γιαπιά που «θα» γίνονταν εργοστάσια.
Και το ΠΑΣΟΚ; Το κόμμα του Γ. Παπανδρέου είναι συνεπές με όσες επιλογές έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Μπορεί για λόγους δημαγωγίας και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων - ψηφοφόρων, να επιχειρεί να στρογγυλέψει κάποιες θέσεις του, όμως και με αυτές τις συνθήκες, τις πιο πολλές φορές, λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
`Η ο οικονομικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου: Που, επίσης σε συνέντευξή του, λανσάρει την άποψη ότι στο Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό «ρυθμιστικό ρόλο πρέπει να παίξουν κίνητρα για την παράταση του χρόνου εργασίας», πέρα από τη συντάξιμη ηλικία. Πέρα, δηλαδή, από τα 67 και ...ζήσε Μάη μου!