Τους ακούσατε το Σαββατοκύριακο; Νεοδημοκράτες και ΠΑΣΟκοι αντάλλαξαν, μέσω του Τύπου, τα άσφαιρα πυρά τους για την οικονομική πολιτική. Υποδυόμενοι τους σωτήρες των εργαζομένων και της οικονομίας, έδωσαν, υποτίθεται, απαντήσεις για ζητήματα που αφορούν την ανεργία και την απασχόληση, το Ασφαλιστικό και άλλα. Προβλήματα πράγματι καυτά, που για τη λαϊκή οικογένεια έχουν γίνει σαράκι, αλλά τα οποία δεν μπορούν να επιλυθούν από τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Αν υπήρχε κάποια τέτοια περίπτωση, τόσα χρόνια βρε αδελφέ, οι εργαζόμενοι θα είχαν δει κάποιο φως. Εκείνο, όμως, που βλέπουν, είναι ότι, από χρονιά σε χρονιά, η κατάστασή τους χειροτερεύει.

Για τη ΝΔ, δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Τη χαρακτηρίζει η πολιτική της, η οποία, «πατώντας» σε νόμους και ρυθμίσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, προσπαθεί να διευρύνει και να βαθύνει ακόμα περισσότερο τις αντιδραστικές επιλογές της οικονομικής ολιγαρχίας.

Για παράδειγμα, ο Ε. Βενιζέλος, σε συνέντευξη που έδωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα, αφού ισχυρίζεται ότι ο Τύπος δήθεν διαστρέβλωσε την πρόταση Παπανδρέου στο Λαύριο για την ανασφάλιστη εργασία των νέων, «διορθώνει» τα πράγματα και κάνει λόγο για επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των επιχειρηματιών, από το κράτος! Μόνο, που κάνει πως ξεχνά ότι, ήδη, ισχύει σχετικός νόμος που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και για τον οποίο ακόμα το ευγνωμονούν οι μεγαλοκαρχαρίες, που τώρα, όπως είναι φυσικό, ζητούν κι άλλες επιδοτήσεις.

Ετσι προτείνουν να αντιμετωπιστεί η γάγγραινα της ανεργίας. Με επιδοτήσεις προς τους επιχειρηματίες και αύξηση του εργάσιμου βίου των εργαζομένων. Μα, θα αναφωνήσει κάποιος, με αυτόν τον τρόπο, πρώτον, αυξάνεται ο αριθμός των αναμενόμενων απολύσεων (όταν θα διακόπτεται η επιδότηση των εισφορών) και, δεύτερον, μειώνονται οι θέσεις εργασίας, αφού, μέσω των ...κινήτρων, δε θα βγαίνει ο κόσμος στη σύνταξη.

Αντίφαση ή λάθος; Τίποτα από τα δύο. Απλά, η επιδίωξη της πλουτοκρατίας να αυξήσει τα κέρδη των εκπροσώπων της, σε ένα περιβάλλον γεμάτο αντιθέσεις που γεννά το ίδιο το σύστημα, οδηγεί σε αντίστοιχους παραλογισμούς. Παραλογισμούς για όλους εμάς, επιλογές, όμως, που στοχεύουν να δώσουν παράταση ζωής στην κυριαρχία του κεφαλαίου. Αντιφάσεις και παραλογισμοί, που μπορούν να ανατραπούν μόνο μέσα από την αγωνιστική παρέμβαση των εργαζομένων και την οικοδόμηση του μετώπου διεκδίκησης, μια άλλης ριζικά διαφορετικής και προσηλωμένης στις λαϊκές ανάγκες πολιτικής.