Τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουν οι μαθητές του

Μουσικού Λυκείου Σερρών, αφού παρά την εδώ και 6 χρόνια εξαγγελία δημιουργίας ειδικού κτιρίου συνεχίζει να συστεγάζεται στο υπόγειο του 4ου Λυκείου της πόλης, έφερε χτες με Ερώτησή του στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Σταύρος Παναγιώτου. Από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, απάντησε ο υφυπουργός Γιάννης Ανθόπουλος, σημειώνοντας πως παρά την πρόβλεψη της παράδοσης του κτιρίου για τη φετινή χρόνια, υπήρξε η ανάγκη για «δικαιολογημένες πρόσθετες εργασίες», προσθέτοντας πως «στις 20 Φεβρουαρίου θα είναι έτοιμο το νέο κτίριο». Οσον αφορά τις καθυστερήσεις ο Γ. Ανθόπουλος υποστήριξε πως «δεν μπορούμε να αναλάβουμε ευθύνες που δεν ανήκουν σε εμάς, σημειώνοντας πως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση έχει την ευθύνη για τις ανεγέρσεις των σχολικών κτιρίων. Το υπουργείο δεν είναι επιστάτης εκτέλεσης σχολικής στέγης. Είναι ο χρηματοδότης και το κτίριο είναι σχεδόν ετοιμοπαράδοτο». Από την πλευρά του, ο Σταύρος Παναγιώτου σημείωσε πως το Μουσικό Σχολείο «λόγω της υπόσχεσης ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς θα παραδιδόταν το νέο κτίριο, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη», αναφέροντας ενδεικτικά ότι «η πρώτη τάξη γυμνασίου έχει τρία τμήματα με 70 μαθητές». Μάλιστα πρόσθεσε ότι στην ημερομηνία που ανέφερε ο υφυπουργός, με τους ρυθμούς που προχωρά η κατασκευή του, «ένα τμήμα του θα είναι έτοιμο και μόνο οι αίθουσες διδασκαλίας», ενώ δε θα είναι έτοιμες οι αίθουσες για τα μουσικά μαθήματα, σημειώνοντας πως τον επόμενο χρόνο θα μπορεί ίσως να εγκατασταθεί. Παράλληλα αναφέρθηκε στα καθημερινά προβλήματα των μαθητών λόγω της κακής κατάστασης του υπάρχοντος κτιρίου. Κατέληξε λέγοντας ότι «το υπουργείο Παιδείας έπρεπε να έχει προβεί νωρίτερα στους κατάλληλους ελέγχους».

Αραγε νοιάζονται πραγματικά για τους αναπληρωτές, για τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς και την επετηρίδα; Απ' ό,τι δείχνει η πρακτική τους κατηγορηματικά όχι!

Η τυχοδιωκτική τους πολιτική αντίληψη για «συμμαχίες» χωρίς αρχές και θέσεις κινείται στη λογική: «Να υιοθετήσουμε κάθε αίτημα, να χαϊδέψουμε αυτιά, να το παίξουμε και μαχητές, εκ του ασφαλούς, ώστε ν' αποκομίσουμε παραταξιακά και πολιτικά οφέλη».

Αλλωστε την ίδια τακτική ακολουθούν και στην ΟΛΜΕ. Ενώ η ΓΣ των προέδρων π.χ. αποφάσισε τη διεκδίκηση του αιτήματος της επαναφοράς της επετηρίδας, το συγκεκριμένο αίτημα «κόπηκε» από την απεργιακή αφίσα, με ευθύνη των παρατάξεων ΔΑΚΕ - «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ» - «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ».

Η θέση που υιοθετούν οι «ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ», επιβεβαιώνοντας τη συντεχνιακή λογική τους, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την επετηρίδα. Δε χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. `Η το ένα θα υποστηρίζεις ή το άλλο. Και αυτό το συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί. Γι' αυτό στην τελευταία συνέλευση της Πανελλήνιας Ενωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών υπερψήφισαν την πρόταση της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, υιοθετώντας το αίτημα της επαναφοράς της επετηρίδας ως μοναδικού τρόπου πρόσληψης εκπαιδευτικών, όπως και τη θέση «κανείς αδιόριστος χωρίς δουλιά», που εκφράζει σήμερα και προοπτικά τις μεγάλες ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης.

Ας πάψουν επιτέλους οι εκπρόσωποι των «ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ» να υποστηρίζουν συντεχνιακές λογικές για μικροπαραταξιακά οφέλη, υπονομεύοντας τους στόχους και τα αιτήματα των αδιόριστων εκπαιδευτικών. Ολο και λιγότερους θα μπορούν να ξεγελούν. Ηδη οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, μέσα από την τελευταία συνέλευση της Ενωσης Αδιορίστων, τους έδωσαν μια πρώτη απάντηση.

Μόνο ολόκληρο το ταβάνι δεν έπεσε στα κεφάλια των 25 μαθητών της Β` Τάξης του 2ου ΤΕΕ Νέας Ιωνίας στη Μαγνησία, όταν κατά την τελευταία ώρα του μαθήματος το απόγευμα της Δευτέρας, σε τμήμα που βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου άρχισαν να πέφτουν κομμάτια από σοβάδες, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί κανένας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, καθώς το κτίριο κατασκευάστηκε χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές για την προστασία της ζωής των μαθητών και των καθηγητών.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές έχουν προειδοποιήσει πολλές φορές τόσο το υπουργείο Παιδείας, όσο και τον προϊστάμενο Τεχνικής Εκπαίδευσης Μαγνησίας για τους κινδύνους που συνεπάγονται η κακοτεχνία και η άθλια κατασκευή του κτιρίου, αλλά κανείς από τους αρμοδίους δεν ευαισθητοποιήθηκε και δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα.

Η κατάρρευση σοβάδων στο σχολείο της Νέας Ιωνίας αποτελεί ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα της «σάπιας» υλικοτεχνικής υποδομής, πάνω στην οποία πάει να στηριχτεί η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση, των ταξικών φραγμών στη μόρφωση, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Αυτή τη φορά «φτηνά» τη γλίτωσαν οι μαθητές και οι καθηγητές. Την επόμενη, που σίγουρα θα υπάρξει, τι θα γίνει;