ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πολιτική χαρατσώματος

Πανάκριβα καλείται ο ελληνικός λαός να πληρώσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που, σύμφωνα και με τις κοινοτικές κατευθύνσεις, ακολουθούν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, όσο και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ. Απτό παράδειγμα αποτελούν οι περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης», με τις οποίες οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι παραδίδονται σε ελάχιστους ελληνικούς και ξένους κατασκευαστικούς ομίλους, που θα τους εκμεταλλεύονται για 30 τουλάχιστον χρόνια, εξασφαλίζοντας σίγουρη και πλουσιοπάροχη ετήσια κερδοφορία. Αντίθετα, ο ελληνικός λαός υποχρεώνεται σε διπλή αφαίμαξη, αφού πληρώνει και σαν φορολογούμενος για την κατασκευή και σαν χρήστης, μέσω, κυρίως, των διοδίων, αλλά και των άλλων υπηρεσιών.

Ηδη, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, προχτές, προανήγγειλε αυξήσεις στα διόδια, με τα οποία θα προικοδοτηθούν οι ιδιώτες, από τις αρχές του νέου χρόνου. Πρόκειται για αυξήσεις - φωτιά, αφού μέσα στην επόμενη πενταετία θα φτάσουν κλιμακωτά μέχρι και στο 280%! Και, βέβαια, οι αυξήσεις αυτές δε θα έχουν επίπτωση μόνο στην τσέπη των οδηγών, αλλά και σ' όλα τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, αφού θα πυροδοτήσουν αυξήσεις σε πολλές υπηρεσίες, όπως, π.χ., τα εισιτήρια των λεωφορείων, και στα προϊόντα που μεταφέρονται οδικά. Στο μεταξύ, όπως δείχνει η εμπειρία, από τις συμβάσεις για το αεροδρόμιο Σπάτων, τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου και την Αττική Οδό, το μεγάλο κεφάλαιο θησαυρίζει....

Για παράδειγμα, τα συνολικά έσοδα της ιδιωτικής εταιρείας, που εκμεταλλεύεται την Αττική Οδό, υπολογίζεται ότι θα φτάσουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, για το χρόνο που έως τώρα έχει συμφωνήσει να την εκμεταλλεύεται, όσο περίπου είναι το κόστος για να κατασκευαστούν οι έξι οδικοί άξονες με την περιβόητη «συγχρηματοδότηση». Μια «συγχρηματοδότηση», που αποδεικνύεται «λεόντεια» σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, αφού - κατά γενική ομολογία - η συμβολή του μεγάλου κεφαλαίου στο κόστος της κατασκευής είναι μικρότερη και από το 10%!

Ουσιαστικά, το κράτος - όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα το ΚΚΕ - θα μπορούσε μόνο του να παράγει περισσότερα, φθηνότερα και ασφαλέστερα έργα, με τα ίδια χρήματα που σήμερα καταβάλλει στο βωμό της διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, μέσω της «συγχρηματοδότησης», που ακολουθούν πιστά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εκτός από το γεγονός ότι η μέθοδος αυτή - που πάει να παγιωθεί και στα μικρότερα έργα με τις περιβόητες ΣΔΙΤ - επιδρά αρνητικά στον προγραμματισμό και την ιεράρχηση των έργων, που δεν εκτελούνται πια με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον, αλλά το συμφέρον του κεφαλαίου.

Ο ελληνικός λαός, επομένως, βγαίνει πολλαπλά χαμένος από αυτήν την πολιτική: και χαρατσωμένος, και χωρίς να ικανοποιούνται βασικές του ανάγκες από πλευράς υποδομών. Μια πολιτική, που, εκτός του ΚΚΕ, καμία άλλη από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν έχει τη διάθεση να την καταργήσει, μαζί με τα πανάκριβα διόδια. Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, πρέπει να αλλάξει το συσχετισμό των δυνάμεων σε βάρος των κομμάτων της ολιγαρχίας. Οι τοπικές εκλογές αποτελούν βήμα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Ξέρει, επίσης, ότι η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» και η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και οι άλλες δημοτικές Κινήσεις συνεργασίας σε όλη τη χώρα βρέθηκαν στο πλάι του το καλοκαίρι - και θα βρεθούν πάλι στο μέλλον - οργανώνοντας κινητοποιήσεις για την κατάργηση των διοδίων. Ας κάνει το βήμα, ενισχύοντας αυτές τις δυνάμεις στις εκλογές του Οκτώβρη, τιμωρώντας όλους αυτούς που τον χαρατσώνουν.

Ταξιδάκια αναψυχής

Για ταξιδάκι αναψυχής μάλλον παρά για διαδήλωση ετοιμάζονται οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Και δεν είναι μόνο το «πλαίσιο» με το οποίο οι πλειοψηφίες καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Τους λένε να ζητήσουν αυξήσεις στους μισθούς και ήδη έχουν σπεύσει για το 2006 και το 2007 να ξεπουλήσουν τους εργάτες βάζοντας την υπογραφή τους σε μισθούς πείνας. Τους ζητάνε να διαμαρτυρηθούν για το Ασφαλιστικό και προτείνουν την εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα. Κάτι ψελλίζουν για ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, όταν πρώτοι άνοιξαν το δρόμο με την ίδρυση της Ακαδημίας Εργασίας που φιλοδοξούν να την κάνουν Πανεπιστήμιο.

Και επειδή το πρόγραμμα τούς φαίνεται βαρύ, ορισμένες διοικήσεις από ομοσπονδίες και συνδικάτα διοργανώνουν «σεμινάρια» στο τουριστικό θέρετρο του Πλαταμώνα. Ετσι, για να ξεκουραστούν οι άνθρωποι, γιατί πολύ έχουν κοπιάσει από την οργάνωση των αγώνων... `Η, μήπως, σκέφτηκαν ότι για να μαζέψουν κάποιο αριθμό συνδικαλιστών ο μόνος τρόπος ήταν να κλείσουν και ένα ταξίδι αναψυχής κάτω από τον Ολυμπο;

Τη φαρσοκωμωδία αυτή καταγγέλλει το ΠΑΜΕ με προχτεσινή του ανακοίνωση, δηλώνοντας, ξεκάθαρα, ότι οι εργάτες και τα ταξικά συνδικάτα θα διαδηλώσουν στη ΔΕΘ και σε καμιά περίπτωση, βέβαια, δε συμμετέχουν σε ...εκδηλώσεις συνδικαλιστικού τουρισμού.

Ρεσιτάλ δημαγωγίας

Ρεσιτάλ δημαγωγίας και εμπαιγμού των εργαζομένων δίνει τούτες τις μέρες η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΜΕ ΟΤΕ, προκειμένου οι παρατάξεις που τη συγκροτούν να εξυπηρετήσουν η κάθε μία τους δικούς της μικροπολιτικούς σκοπούς.

Προχτές η Εκτελεστική Επιτροπή, με τις ψήφους της ΠΑΣΚΕ και της «Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΣΥΝ), αποφάσισε να προχωρήσουν σε αποσπασματικές κινητοποιήσεις, που υπονομεύουν την καθολική δράση των εργαζομένων. Χτες οι ίδιες παρατάξεις προχώρησαν σε νέες κινήσεις εντυπωσιασμού. Είκοσι νοματαίοι των παρατάξεων αυτών έκαναν ...κατάληψη στο 13ο όροφο του Διοικητικού Μεγάρου του ΟΤΕ στο Μαρούσι. Χωρίς να υπάρχει απόφαση κανενός οργάνου και, φυσικά, χωρίς να ενημερώσουν - ούτε και ήθελαν - τους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, η ΔΑΚΕ κάτι ψελλίζει για κινητοποιήσεις, αλλά στην πραγματικότητα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να εξασφαλιστεί η απαραίτητη εργασιακή ειρήνη που επιθυμεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το εξώδικο που έστειλαν αυτές οι παρατάξεις χτες στη διοίκηση του ΟΤΕ αποκαλύπτει και τον πραγματικό τους ρόλο, που είναι να στηρίζουν τις αντεργατικές επιλογές της εργοδοσίας, αλλά και να ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων. Από τη μια, λένε ότι δε δέχονται ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, από την άλλη ζητάνε από τη διοίκηση να τεθούν στις διαπραγματεύσεις «όλα όσα θεωρείται ότι προάγουν τα συμφέροντα της Επιχείρησης και ισχυροποιούν τους εργαζόμενους για την αντιμετώπιση του άναρχου και σκληρού ανταγωνισμού». Ο,τι, δηλαδή, ζητά και η εργοδοσία στο όνομα της αύξησης της κερδοφορίας.

Χρήσιμοι «κοινωνικοί εταίροι»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι μένει, ποιο είναι το «ζουμί», από τις επαφές που πραγματοποίησαν όλη τη βδομάδα οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου με τους κοινωνικούς φορείς; Το κυρίαρχο συμπέρασμα είναι ότι επί της ουσίας συγκροτούν ένα μέτωπο στήριξης της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το εξής απλό: Οχι μόνο δεν αναδείχτηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι ευρύτερες λαϊκές μάζες και οι αγώνες για την αμφισβήτηση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά στο «τραπέζι» μπήκαν νέες αντιδραστικές και αντεργατικές αλλαγές, όπως η καθιέρωση της άμισθης μαθητευόμενης εργασίας ...ως κανονικής εργασίας για τους νέους εργαζόμενους! Επίσης, το ΠΑΣΟΚ και οι «κοινωνικοί εταίροι», με πρώτους και καλύτερους τους βιομήχανους και τους εμπόρους, υποστήριξαν μετά πάθους τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

... και συνεργάτες

Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΓΕΣΑΣΕ κ.ο.κ. απέδειξαν άλλη μια φορά ότι είναι αληθινοί συν-εταίροι στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Τα φραστικά αντικυβερνητικά πυροτεχνήματα δεν αλλάζουν την εκτίμηση. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει να φοβάται τίποτα με τέτοιους «κοινωνικούς φορείς» απέναντί της, αλλά μάλλον μπορεί να υπολογίζει στην υποστήριξη της πολιτικής της. Με το δίκιο του ο Δ. Σιούφας είπε ότι «η κυβέρνηση αντιμετωπίζει και τα Επιμελητήρια και το Σύνδεσμο Βιομηχανιών, αλλά και όλους τους παραγωγικούς και κοινωνικούς εταίρους ως συνεργάτες και συμβούλους γιατί έχουμε κοινούς στόχους»...