Τι μένει, ποιο είναι το «ζουμί», από τις επαφές που πραγματοποίησαν όλη τη βδομάδα οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου με τους κοινωνικούς φορείς; Το κυρίαρχο συμπέρασμα είναι ότι επί της ουσίας συγκροτούν ένα μέτωπο στήριξης της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το εξής απλό: Οχι μόνο δεν αναδείχτηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι ευρύτερες λαϊκές μάζες και οι αγώνες για την αμφισβήτηση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά στο «τραπέζι» μπήκαν νέες αντιδραστικές και αντεργατικές αλλαγές, όπως η καθιέρωση της άμισθης μαθητευόμενης εργασίας ...ως κανονικής εργασίας για τους νέους εργαζόμενους! Επίσης, το ΠΑΣΟΚ και οι «κοινωνικοί εταίροι», με πρώτους και καλύτερους τους βιομήχανους και τους εμπόρους, υποστήριξαν μετά πάθους τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, τη Συνταγματική Αναθεώρηση.