Σχολεία «ανοιχτά» και «ευέλικτα». Μετατροπή των Πανεπιστημίων σε «Ανώνυμες Εταιρίες». Αμεση σύνδεση της «αγοράς εργασίας με την Παιδεία». «Ανασφάλιστη εργασία» για την απόκτηση «εργασιακής εμπειρίας». «Μερική» και «προσωρινή» απασχόληση, με αμοιβές που δε θα υπάγονται σε συλλογικές συμβάσεις εργασίας...

Ολα τα παραπάνω αποτελούν πολιτικές θέσεις και προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, που έχουν διατυπωθεί όλο το προηγούμενο διάστημα από τον πρόεδρό του Γ. Παπανδρέου και μέσα σ' αυτές συμπυκνώνεται το ...«όραμα» των «σοσιαλιστών» για τη νέα γενιά! Αυτό το «κράμα» του εκπαιδευτικού «εφιάλτη» και του σύγχρονου «εργασιακού μεσαίωνα» ήρθε για να επιβεβαιώσει ότι στρατηγικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, η προώθηση των οποίων θα εκπληρώσει τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και στοχεύει, από την πρώτη στιγμή που ο νέος άνθρωπος θα περάσει το κατώφλι του σχολείου, μέχρι τη στιγμή που θα βγει στην παραγωγή αναζητώντας δουλιά, να είναι υποταγμένος στους νόμους και τους κανόνες της αγοράς...

Κεντρικός πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση και αποσύνθεση της εκπαίδευσης. Από το δημοτικό, ακόμα, το ΠΑΣΟΚ προτείνει το κάθε σχολείο να έχει τα δικά του προγράμματα και τα παιδιά του κάθε δήμου ή νομού να διδάσκονται διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με τις ...δυνατότητες του κάθε σχολείου να κάνει «μπίζνες» με την «τοπική κοινωνία». Δηλαδή, ανάλογα με τη δυνατότητά του να βρει σπόνσορες και χορηγούς, να μπορεί να ...απορροφά χρήματα από ευρωπρογράμματα. Το κράτος, λοιπόν, δε θα εξασφαλίζει καθολικό και ισότιμο εκπαιδευτικό σύστημα και η μόρφωση θα μετατραπεί σε «εμπόρευμα», που όποιες οικογένειες διαθέτουν τους ανάλογους πόρους θα αγοράζουν για τα παιδιά τους!

Παράλληλα, την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης ήρθαν από κοινού να επικυρώσουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, εκφράζοντας την πλήρη συμφωνία τους να προχωρήσουν στην αναθεώρηση του «άρθρου 16» και να δοθεί η δυνατότητα στους ιδιώτες να ανοίξουν ...πανεπιστήμια στη χώρα. Οσο για τα δημόσια Πανεπιστήμια, όπως κατά καιρούς έχει τονίσει ο Γ. Παπανδρέου παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την εκπαίδευση, θα πρέπει «να στραφούν στην άντληση πόρων από τον ιδιωτικό τομέα»...

Αυτός είναι ο εκπαιδευτικός εφιάλτης που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση της ΝΔ για τους νέους ανθρώπους. Και όταν ο νέος θα τελειώσει το Λύκειο, θα αποφοιτήσει από το ΤΕΙ ή το ΑΕΙ, ο «εφιάλτης» θα συνεχιστεί... Οι κεφαλαιοκράτες θέλουν στη δούλεψή τους νεανικά και κυρίως φτηνά εργατικά χέρια. Εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, που θα τους «υποαπασχολούν» ανάλογα με τις ...ανάγκες τους.

Αυτές τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου, σαν γνήσιοι πολιτικοί εκφραστές του, έσπευσαν να τις «υιοθετήσουν», να τις κάνουν προτάσεις και θέσεις των «σοσιαλιστών». Στις 20/01/2004, λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ο Γ. Παπανδρέου διατυπώνει την περιβόητη πρόταση του «Λαυρίου», χωρίς κανέναν ενδοιασμό δηλώνει έτοιμος να υποθηκεύσει το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς και αναφέρει: «Ολοι οι νέοι απόφοιτοι Λυκείου ή ΤΕΕ μέχρι ηλικίας 25 ετών να μπορούν να προσλαμβάνονται από κάθε είδους επιχειρήσεις για 4 χρόνια με πλήρη μισθό, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς οι επιχειρήσεις ή οι νέοι να υποχρεώνονται να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές. Για τους αποφοίτους ΤΕΙ και ΑΕΙ, το όριο ηλικίας θα μπορούσε να είναι 29 ετών».

Ναι. Ο Γ. Παπανδρέου, βαδίζοντας στον ίδιο «εκσυγχρονιστικό» δρόμο των κυβερνήσεων του Σημίτη, προτείνει «μαύρη», «ανασφάλιστη» εργασία, ένταση δηλαδή της στυγνής εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματίες. Μάλιστα, χωρίς ίχνος ντροπής, υποστηρίζει πως με τον τρόπο αυτό οι νέοι, «αντί να κάθονται και να περιμένουν, μπορούν να βρουν δουλιά».

Ομως, ο Γ. Παπανδρέου δεν περιορίστηκε μόνο στις προεκλογικές προτάσεις. Από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, μιλώντας στις 18 Νοέμβρη 2005 σε ημερίδα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα: «Νέοι και Ανεργία: Το μέλλον θέλει δουλιά», υποστηρίζει: «Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δε σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ισως πρέπει να ξεφύγουμε απ' την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή και προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης»... Και προσθέτει πως για να δώσουμε τη δυνατότητα στους νέους να μπουν στην αγορά εργασίας, πρέπει «να υπάρχει ποικιλία εργασιακών ρυθμίσεων και προδιαγραφών. Να υπάρχουν ευκαιρίες κινητικότητας»...

Αυτά που πρότεινε τότε ο Γ. Παπανδρέου, λίγους μήνες πριν, τα είχε νομοθετήσει η κυβέρνηση της ΝΔ με την «απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων», με τη διεύρυνση και επέκταση της «μερικής απασχόλησης» και της «ευελιξίας της εργασίας», ενώ λίγους μήνες μετά ο ΣΕΒ, αξιοποιώντας ακριβώς αυτές τις προτάσεις, αλλά και τη στάση της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ, θέτει θέμα για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας...

Στην ίδια ημερίδα, ο Γ. Παπανδρέου έκανε ένα βήμα παραπέρα. Πρότεινε «η αγορά εργασίας να συνδεθεί με την Παιδεία, με την εκπαίδευση, με την κατάρτιση» και «οι δομές κατάρτισης του υπουργείου Εργασίας να συνδεθούν με τις δομές εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας». Ουσιαστικά, φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια νέα σχέση ανάμεσα στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα με την παραγωγή, με στόχο την «παραγωγή» εργαζομένων, οι οποίοι θα έχουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα επιθυμεί το κεφάλαιο.

Αυτό είναι το μέλλον που θέλει για τη νέα γενιά η ντόπια πλουτοκρατία. Αυτό το μέλλον φροντίζουν να διαμορφώσουν με την πολιτική τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Απέναντι στην επίθεση που δέχονται οι νέοι άνθρωποι, οφείλουν και πρέπει να αντιδράσουν. Οργανωμένα, μαζί με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις μέσα στα πανεπιστήμια και στους χώρους δουλιάς να απαντήσουν δυναμικά σε κάθε νέα πρόκληση. Να αγωνιστούν για την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων σε βάρος των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και να θέσουν στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.