Αυτό που βρήκε να πει ο Αλογοσκούφης στις πρώτες του δηλώσεις μετά τη νίκη της εθνικής ομάδας επί των Αμερικάνων ήταν ότι οι Ελληνες παίκτες «πληρώθηκαν το (σ.σ.: χρωστούμενο) πριμ λίγο πριν αναχωρήσουν» για την Ιαπωνία... Θα ήταν απλώς μια ατυχής δήλωση, αν στην ουσία δεν απέπνεε τη λογική και την ιδεολογία του «κόσμου» τους, εκεί που το μέτρο και το κριτήριο της προσφοράς, της ικανότητας, της επιτυχίας, είναι το χρήμα.

*

Αλλά ο θρίαμβος της εθνικής του μπάσκετ, όπως ακριβώς και ο προηγούμενος του ποδοσφαίρου, είναι το αποτέλεσμα μιας φιλοσοφίας που κινείται στον αντίποδα της λογικής του «αγοραίου» και του «ιδιωτικού». Η επιτυχία αυτή ήρθε όχι σαν επικράτηση μιας ιδιωτικής επιχείρησης στο χώρο του μπάσκετ, όχι με κίνητρο πρωτίστως το χρήμα, όχι βασισμένη σε «βεντέτες» και σε ατομικιστικές ενέργειες. Η επιτυχία ήταν το προϊόν μιας ομάδας-ομάδας και όχι μιας ομάδας-εταιρείας. Δεν προέκυψε, δηλαδή, από μια λειτουργία βασισμένη στην κατ' εικόνα της αγοράς άναρχη λειτουργία του κόσμου των «μπίζνες».

*

Η νίκη αυτή επιτεύχθηκε στη βάση των ακριβώς αντίθετων αξιών από εκείνες που μας προβάλλουν συνεχώς σαν απαράβατες, ξεκινώντας από την «ανωτερότητα του ατόμου» μέχρι τις μπουρδολογίες περί «ανωτερότητας της φυλής». Η νίκη της εθνικής δεν ήρθε ούτε σαν αποτέλεσμα του «αρίου δέρματος», ούτε σαν δημιούργημα του «ενός». Είναι η αποθέωση του συλλογικού πάνω στο ατομικό, είναι η απόλυτη υποταγή του «εγώ» κάτω από το «εμείς», είναι το προϊόν της οργάνωσης, του σχεδιασμένου τρόπου δουλιάς και της προσήλωσης στο στόχο. Ενα στόχο που υπηρετεί όχι τη μονάδα, αλλά την ομάδα.

*

Ολα αυτά - όταν τους επιτρέπεται να ανθίσουν - είναι εκείνα που μέσα από τη συλλογικότητα δίνουν στο ταλέντο περιεχόμενο και μέσα από τη συντροφικότητα προσφέρουν στην κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα τη δυνατότητα να ολοκληρωθεί σε κοινωνική προσωπικότητα.

Αλλά αυτά τα συστατικά, για να γίνουν κανόνας και μοντέλο οργάνωσης, που θα αφορά το λαό μας, όχι μόνο όταν πανηγυρίζει για την εθνική, αλλά κι όταν θα δουλεύει, κι όταν θα στέλνει τα παιδιά του σχολείο, κι όταν θα ψυχαγωγείται, απαιτούνται άλλες κοινωνίες, που θα είναι «άλλες» επειδή ακριβώς θα στηρίζονται σε τέτοια συστατικά. Τέτοιες κοινωνίες - και με μια έννοια η επιτυχία της εθνικής είναι μια υπόμνηση περί τούτου - είναι μπορετό να υπάρξουν!