32ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ

Κορυφαίο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας

Μια πνοή ανυπότακτης στάσης ζωής πλημμύρισε και άγγιξε τους χιλιάδες νέους και νέες, που για άλλη μια χρονιά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Σε ένα κάλεσμα που κάθε χρόνο ανοίγει όλο και πιο πλατιά την αγκαλιά του και αποτελεί πόλο έλξης για όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους.

Το ταξίδι του 32ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «ΟΔΗΓΗΤΗ», που ξεκίνησε την άνοιξη, αφού πέρασε απ' όλες τις πόλεις της χώρας, κορυφώθηκε χτες στην Αθήνα με τις ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα και του Θέμη Γκιώνη.

«Ανυπότακτη επιλογή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή». Το σύνθημα του Φεστιβάλ κυρίαρχο σε κάθε δραστηριότητα, σε κάθε χώρο, σε κάθε συζήτηση. «Ανυπότακτη επιλογή» - επιλογή ζωής. Απάντηση σε εκείνους που θέλουν τη νεολαία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου. Επιλογή που αποτυπώθηκε στα δεκάδες θεατρικά και μουσικοχορευτικά δρώμενα. Βγαλμένα μέσα από το μεράκι νέων ανθρώπων, κομμάτι της ψυχής τους. Στις μελωδίες που δε σταμάτησαν να ηχούν και να προσθέτουν χρώμα στην κόκκινη πολιτεία. Στους καλλιτέχνες που βρέθηκαν για πρώτη ή και για πολλοστή φορά στη γιορτή της νιότης. Για να μοιραστούν και αυτοί κάτι από την ψυχή τους με τους χιλιάδες νέους και νέες που ανταποκρίθηκαν στο αγωνιστικό κάλεσμα της ΚΝΕ. Στη δημιουργικότητα των νέων ερασιτεχνικών και μαθητικών συγκροτημάτων.

Η Διεθνούπολη, σταθερός πόλος έλξης για τη νεολαία. Για να μάθει την αλήθεια για την Κούβα, για να δηλώσει τη στήριξή της στους πέντε Κουβανούς αγωνιστές. Για να ταξιδέψει, μέσα από τις διηγήσεις και τις συζητήσεις, από τα υλικά και τα ντοκουμέντα, στη ζωή άλλων λαών, άλλων νέων, χιλιόμετρα μακριά...

Στα τραπεζάκια, τις εξέδρες και τα περίπτερα δεκάδες οι οργανωμένες συζητήσεις, πλούσιες σε προβληματισμό. Εδωσαν απαντήσεις, αποτέλεσαν βήμα έκφρασης και δράσης. Αγκάλιασαν τις σκέψεις και τα όνειρα. Μίλησαν για τη μόρφωση, για τον αγώνα, για το δικαίωμα στη δουλιά, για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μίλησαν για το ρόλο του καλλιτέχνη, για την τηλεόραση. Για όλες τις πτυχές της ζωής της νεολαίας.

Το 32ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ καταγράφτηκε για μια ακόμη χρονιά ως το κορυφαίο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας. Εφαλτήριο για νέους αγώνες, με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Για την ανατροπή...

Νότες αλληλεγγύης, αμφισβήτησης, αγώνα

Από το αγέρωχο κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά, στο επαναστατικό, φλεγόμενο ροκ τραγούδι της ιταλικής «Banda Bassotti». Από το αφιέρωμα στον ποιητή της Ρωμιοσύνης στη μεγάλη σύναξη του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τα «έφηβα γεράκια» της αμφισβήτησης. Από τις ρέγγε, ροκ, χιπ χοπ «συνομιλίες» δεκάδων σχημάτων (ανάμεσά τους πολλά μαθητικά) στις λαϊκές, ρεμπέτικες, παραδοσιακές διαδρομές. Τραγούδια της παγκόσμιας εργατιάς, νότες αλληλεγγύης και αγώνα, μπαλάντες αναζήτησης και ελπίδας, δυναμικά ροκ κομμάτια, «ανάσες» παραδοσιακής μουσικής, δημιουργικά φτερουγίσματα νέων καλλιτεχνών, μουσικά «ταξίδια» στις απέραντες αγκαλιές της γνήσιας ελληνικής και παγκόσμιας μουσικής δημιουργίας...

Πλούσια σε μουσικές στιγμές και δυνατή σε συγκινήσεις, η φετινή μεγάλη Γιορτή των νέων κομμουνιστών, που σε πείσμα των καιρών της πολιτιστικής ομογενοποίησης, της φτήνιας, της εμπορευματοποίησης, φιλοξένησε κάθε μορφή αληθινής μουσικής έκφρασης. Συνεχίζοντας την παράδοση, φιλοξένησε καταξιωμένους δημιουργούς, ερμηνευτές, μουσικούς, καθώς και ταλαντούχους, ανήσυχους, ασυμβίβαστους νέους καλλιτέχνες, που γυρίζουν την πλάτη σε «όσα και όσους πάνε να μας βαλτώσουν». Η Κεντρική Σκηνή, το Λαϊκό Στέκι, η Νεανική Σκηνή, αλλά και άλλοι χώροι του Φεστιβάλ πλημμύρισαν από ήχους, φωνές, μελωδίες, αποδεικνύοντας ότι το Φεστιβάλ είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που κάθε χρόνο γίνεται πιο όμορφος, φιλόξενος και δημιουργικός.

Ανάμεσα σε αυτούς που έδωσαν το μουσικό «παρών» τις δύο πρώτες μέρες: ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τραγούδια - κραυγή διαμαρτυρίας για τους «ενόχους που δεν έχουν καμία ενοχή», για τους φονιάδες των λαών και των ονείρων, που «τώρα έκαναν και το Λίβανο πεδίο βολής». Ο Μίλτος Πασχαλίδης, οι «Χαΐνηδες», ο Βασίλης Λέκκας, η Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» με τους Δημήτρη Μπάση, Μαρία Δημητριάδη, «Τρίφωνο», στο αφιέρωμα για τον Γιάννη Ρίτσο, τα Χάλκινα Γουμένισσας, οι Πετρολούκας Χαλκιάς - Αντώνης Κυρίτσης με την ορχήστρα τους, η Γιώτα Βέη με τις «Φωνές της Ιωνίας», ο Δημήτρης Κοντογιάννης και η Γιούλη Τσίρου με το αφιέρωμα σε δυο μεγάλους απόντες του λαϊκού τραγουδιού, τους Στέλιο Καζαντζίδη και Πάνο Γεραμάνη. Τα νεανικά γκρουπ «Ομάδα Υψηλού Κινδύνου», «Τρεις παραλλαγές», «Raining Pleasure», «Κόντρα στον άνεμο», «Τρεις ευχές», «Boogie Base» και πολλά ακόμη... Οι δυναμικοί Ιταλοί «Banda Bassotti», εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στην Κούβα της επανάστασης και στους λαούς που δε σκύβουν το κεφάλι, αλλά και την απέχθειά τους «στον φασίστα Μπερλουσκόνι»...

Η μεγάλη γιορτή του πολιτισμού, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε ακόμη τελειώσει. Αναμένονταν στις σκηνές του οι: Θάνος Μικρούτσικος, Διονύσης Τσακνής, Γιάννης Κούτρας, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Λάκης Χαλκιάς, Φίλιππος Πλιάτσικας, «Οναρ», Μανώλης Φάμελος, Ευσταθία, οι Βάσκοι «Skalariak», «Νηπενθείς», «Blues Berger», «Funkey», «Η ζωή σε 3 κύκλους», «Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό», «Magic de Spell», «Ποντοπόροι», Σούλα Βαζούρα, Σ. Μπαλλάς, Renan Bilek, Γιάννης Μαρκόπουλος, Δημήτρης Μητροπάνος, Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Βασιλική Λαβίνα, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Νίκος Ζιώγαλας, Βασίλης Καζούλης, «Κίτρινα Ποδήλατα», Αντώνης Μιτζέλος, «Terra Brava - Sipan», «Fiesta Flamenga», «Mano Cuba», «Ιδιόμελο», Γκεόργκι Πετρόβ, Ντιλέκ Κοτς, Αγάθωνας, «Ιστορίες για κρουστά» - Βασίλης Βασιλάτος, Τάκης Κωνσταντακόπουλος κ.ά.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η διανόηση να πάρει θέση!

Πλούσια «τροφή» για περισσότερες επεξεργασίες, αλλά και για δράση, πρόσφεραν στο λαϊκό κίνημα οι δύο πολύ σημαντικές συζητήσεις για τον Πολιτισμό, που οργανώθηκαν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, στο χώρο της Καλλιτεχνικής Δημιουργίας. Η πρώτη συζήτηση της Τετάρτης με θέμα: «Η Τέχνη και ο καλλιτέχνης στο πλευρό της εργατικής τάξης» και η δεύτερη την Πέμπτη με θέμα: «Το ψυχαγωγικό πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης και η επίδρασή του στη διαμόρφωση της συνείδησης του νέου» αγκάλιασαν, εκ των πραγμάτων, ένα μεγάλο μέρος των προβληματισμών για το πολιτισμικό γίγνεσθαι, σε σχέση πάντα με τις ανάγκες της εργατικής τάξης.

Παράλληλα, οι συζητήσεις αυτές αποτελούν συνέχεια των θεωρητικών ζυμώσεων, αλλά και των πρακτικών παρεμβάσεων του Κόμματος στο σημαντικότατο ζήτημα του πολιτισμού, τόσο στο πεδίο της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας, όσο και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Με στόχο πάντα τον διαρκή ανεφοδιασμό της εργατικής τάξης με γνώση, ώστε να αντιπαλέψει τη μαζική πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από την κυρίαρχη κουλτούρα. Η δράση αυτή του Κόμματος συσπειρώνει όλο και περισσότερες προοδευτικές καλλιτεχνικές δυνάμεις, οι οποίες ήδη νιώθουν την ανάγκη οργανωμένης παρέμβασης - αντεπίθεσής τους. Κάτι που εκφράστηκε από τους συμμετέχοντες στις συζητήσεις καλλιτέχνες.

Οι ομιλητές στην πρώτη εκδήλωση ήταν οι: Εύα Μελά, ζωγράφος, χαράκτρια, πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Ρενάν Μπιλέκ, καλλιτέχνης, εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, μουσικός - τραγουδιστής, Νίκος Χριστοφοράκης, ζωγράφος.

Στη δεύτερη συζήτηση μίλησαν οι: Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ - δημοσιογράφος, Διονύσης Τσακνής, μουσικός - τραγουδιστής, Θανάσης Παπαγεωργίου, σκηνοθέτης - ηθοποιός, Ελένη Γερασιμίδου, ηθοποιός.

«Απλωνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται... »

Το σύνθημα «Με τους λαούς που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό. Για το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό» δεσπόζει στο χώρο της Διεθνούπολης. «Αγκάλιασε» και «έντυσε» τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Οι συζητήσεις, οι προβολές βίντεο, το Βήμα Αλληλεγγύης, τα περίπτερα και τα ταμπλό του χώρου έπαιρναν μορφή και περιεχόμενο κάτω από αυτό το σύνθημα: «Απλωνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται...», όπως έγραψε ο Μ. Γκόρκι.

Με την Κούβα φέτος να έχει «την τιμητική της», καθώς έχει ήδη ξεκινήσει η παγκόσμια καμπάνια αλληλεγγύης στους 5 Κουβανούς δέσμιους του ιμπεριαλισμού, οι επισκέπτες της Διεθνούπολης - και κυρίως οι νεότεροι - πήραν μαθήματα έμπρακτης ταξικής αλληλεγγύης από ένα λαό που η ίδια η ύπαρξή του εξαρτάται από την αλληλεγγύη των λαών όλου του κόσμου, αλλά και που προσφέρει απλόχερα βοήθεια σε άλλους λαούς.

«Ιδιαίτερα» σημεία στο χώρο της Διεθνούπολης το κουβανικό μπαρ με τα δροσερά «μοχίτο», αλλά και το παιχνίδι αλληλεγγύης στους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης «Αποκάλυψε τον ένοχο».

Το θέατρο συναντά τους αγώνες

Ξεχωριστή θέση στο φετινό 32ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ κατείχε το θέατρο, με δύο θεατρικές σκηνές που παρουσίασαν ένα πλούσιο πρόγραμμα με επιλεγμένα θεατρικά έργα σπουδαίων δραματουργών. «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και «Αντιγόνη» του Μπρεχτ, «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο, έξι μικρά μονόπρακτα του Μποστ, έδωσαν το στίγμα της θεατρικής παρουσίας, αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας που με σεβασμό προβάλλει και προτείνει το φεστιβάλ της ΚΝΕ φιλοδοξώντας να φέρει πιο κοντά τον σπουδαστή, τον εργαζόμενο, τον άνεργο με την προοδευτική τέχνη. Με την τέχνη εκείνη που θα συνοδοιπορεί πάντα με τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες. Ιδιαίτερη σημασία είχε τόσο η παρουσία επαγγελματικών θιάσων στη θεατρική αυτή δράση όσο και η συνειδητή ερασιτεχνική δημιουργία που προσθέτει στην ελπίδα της πολιτιστικής πρότασης.

Χρώματα αντίστασης

Με τη φιλοδοξία να έρθει πιο κοντά η προοδευτική τέχνη με το σπουδαστή, τον εργαζόμενο νέο, τον άνεργο, ο χώρος των Τεχνών και της Καλλιτεχνικής Δημιουργίας διεύρυνε και πλούτισε φέτος το περιεχόμενό του. Οχι μόνο με τη μουσική, αλλά και το θέατρο, τη ζωγραφική, το ντοκιμαντέρ, τη λογοτεχνία, τις συζητήσεις που αφορούσαν σε μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Πολλοί ήταν εκείνοι που παρακολούθησαν το πρόγραμμα του χώρου και συμμετείχαν στην «κυψέλη» δημιουργίας που έστησαν οι νέοι κομμουνιστές.

Από τις εικαστικές παρουσιάσεις που φιλοξενήθηκαν στο χώρο, σημαντική θέση κατείχε η έκθεση εικαστικών έργων από τη ζωή στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Ποτέ δεν έπαψαν να εμπνέουν την προοδευτική τέχνη ο μόχθος, η σκληρή δουλιά, τα προβλήματα και ο αγώνας της εργατικής τάξης. Η ενδιαφέρουσα αυτή παρουσίαση ήταν τμήμα της μεγαλύτερης έκθεσης που πρωτοπαρουσιάστηκε σε μεγάλες πολυήμερες εκδηλώσεις στο χώρο της Ζώνης, για να τιμηθούν οι αγώνες της Εργατικής Τάξης την Πρωτομαγιά του 2006. Στη δουλιά, τη ζωή και τους αγώνες των μεταλλεργατών αναφερόταν και η έκθεση φωτογραφιών του Μανώλη Πάκια, που παρουσιάστηκε παράλληλα.

Η προοδευτική τέχνη και η πολιτιστική δημιουργία μπορεί να γίνει γέφυρα ανάμεσα σε λαούς, αντιιμπεριαλιστικά κινήματα και Κομμουνιστικά Κόμματα. Επιβεβαίωση των παραπάνω ήταν η έκθεση φωτογραφίας για την ειρήνη. Περιελάμβανε 25 αντιιμπεριαλιστικές φωτογραφίες του Τουλίν Ντιξντάρογλου, από τη Μ. Ανατολή και την Τουρκία, με την ευθύνη του τμήματος φωτογραφίας του Πολιτιστικού Κέντρου Ναζίμ Χικμέτ. Στο ίδιο πνεύμα και η έκθεση φωτογραφίας για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στον 20ό αιώνα και την απάντηση των λαών.

Μία ζωντανή δημιουργική κατάθεση αποτέλεσαν τα σεμινάρια ζωγραφικής με τη μέθοδο «φρέσκο». Η ζωγράφος - χαράκτρια Εύα Μελά μύησε τους ενδιαφερόμενους στην πανάρχαια αυτή τεχνική, που ξεκίνησε τη «ζωή» της στα 1700 π.Χ. στον αιγαιοπελαγίτικο χώρο. Στο ανοιχτό αυτό εργαστήρι, εκτός από κάποια γενική θεωρητική ανάπτυξη, υπήρχε και πρακτικός πειραματισμός.

Από τις εκδηλώσεις και συζητήσεις που φιλοξενήθηκαν στο χώρο, σημειώνουμε την εκδήλωση της περασμένης Παρασκευής με θέμα: «Η λογοτεχνία στη Δεκαετία της Αντίστασης, 1940-1950».