ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απεγκλωβισμός

Αν δεχτούμε ότι η «επόμενη μέρα» είναι ένα κριτήριο ψήφου, τότε από το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών μπορεί να προκύψει το συμπέρασμα ότι ένας σημαντικός αριθμός εργαζομένων ψήφισαν για μια πολιτική σκληρής λιτότητας, ανεργίας, ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και της Υγείας, ανατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων. Δηλαδή, ψήφισαν ενάντια στα συμφέροντά τους.

Το συμπέρασμα, όμως, είναι εν μέρει αληθές. Δηλαδή, είναι αληθές ότι πολλοί εργαζόμενοι ψήφισαν, αντικειμενικά, υπέρ αυτής της πολιτικής, με δεδομένο όμως ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει το ταξικό τους συμφέρον. Πολύ περισσότερο δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πολιτική που ασκούν τα δύο κόμματα της πλουτοκρατίας, και στην κυβέρνηση και στην Αυτοδιοίκηση, δεν μπορεί να τους λύσει τα προβλήματα. Δεν μπορεί να ικανοποιεί ταυτόχρονα και τις ανάγκες του κεφαλαίου και τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Με λίγα λόγια, ψήφισαν τους εκλεκτούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν μπορούν ακόμη να προσεγγίσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι η λύση των προβλημάτων τους, η ικανοποίηση των συμφερόντων τους μπορεί να γίνεται πράξη μόνο από τη λαϊκή εξουσία. Εγκλωβίζονται στην αυταπάτη που καλλιεργούν αυτά τα κόμματα, ότι μπορεί η πολιτική του ενός ή του άλλου να εξυπηρετήσει το ατομικό τους συμφέρον, να τους λύσει κάποια προβλήματα.

Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις που έγιναν ακόμη και πάνω από την κάλπη, κατέγραψαν την ίδια μεγάλη δυσαρέσκεια για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και την άποψη ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν πολιτικές διαφορές.

Το αποτέλεσμα των εκλογών δείχνει, μεταξύ των άλλων, ότι ο απεγκλωβισμός από το δικομματισμό είναι μια επίμονη, πολύπλοκη και ναρκοθετημένη από ποικίλα διλήμματα, διαδικασία. Απαιτούνται πολύ περισσότερα από την αγανάκτηση και τη γενική καταγγελία.

Η γνώση και η αποκτημένη εμπειρία είναι ασφαλώς απαραίτητες, όμως δεν αρκούν αν δε συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους το ταξικό τους συμφέρον, ότι αυτό μπορεί να εξασφαλίζεται από μια άλλη εντελώς αντίθετη πολιτική. Και επιπλέον, αν δεν πιστέψει ο ίδιος στις δυνάμεις του και στη δύναμη της τάξης του, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για τη νίκη της λαϊκής εξουσίας.

Αυτές οι προϋποθέσεις, όμως, δε δημιουργούνται εν κενώ. Το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται είναι οι μικροί και οι μεγάλοι αγώνες, για το μεροκάματο, για τη δουλιά, για τη δημόσια, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για την Κοινωνική Ασφάλιση, για τον ελεύθερο χρόνο, για τα «καθημερινά». Ομως και πάλι, οι αγώνες δεν οδηγούν αυτόματα στον απεγκλωβισμό.

Η ανάδειξη της ταξικής φύσης του κάθε προβλήματος, αλλά και η πολιτική για τη λύση του είναι ένας όρος με εξαιρετική σημασία. Για παράδειγμα, στον αγώνα για την Παιδεία, οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι υπάρχει δημόσια εκπαίδευση και ας ξεπουλιούνται για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Χρειάζεται δουλιά για να συνειδητοποιήσουν τι είναι αποκλειστικά δημόσια Παιδεία και με ποια πολιτική και ποια εξουσία μπορεί να εφαρμοστεί. Στη βάση αυτή όμως πρέπει να αποκαλύπτουμε την ταξική φύση της πολιτικής των συνεταίρων του δικομματισμού. Εκεί θα καταρρίπτονται και οι αυταπάτες για τον «τρίτο δρόμο» και όσες πολιτικές δυνάμεις τον ευαγγελίζονται. Με τον όρο αυτό αποκτούν οι αγώνες αποτελεσματικότητα και προοπτική απελευθέρωσης από το δικομματισμό. Για να γίνει το επόμενο, αποφασιστικό βήμα.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το πρόβλημα της Παιδείας

Γρηγοριάδης Κώστας

Κανείς δεν αμφισβητεί την άσχημη κατάσταση στο χώρο της Παιδείας. Το αντίθετο. Περισσεύουν οι επικρίσεις. Συνήθως, όμως και όλως περιέργως, οι επικρίνοντες δεν ασχολούνται με τα αίτια που έχουν οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα. Το γεγονός, βέβαια, δεν είναι τυχαίο. Οι ίδιοι επικρίνοντες προτείνουν, ως γιατρειά της σημερινής άσχημης κατάστασης, την παραπέρα κλιμάκωση της ίδιας ακριβώς πολιτικής, που έχει οδηγήσει στο σημερινό τέλμα.

Αυτή είναι η αλήθεια. Η για πολλά χρόνια συνεχιζόμενη πολιτική της υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης δεν οδηγεί μόνο στην υπονόμευση και το ξεθεμέλιωμα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας, εντείνοντας τις ταξικές διακρίσεις και ανισότητες, αλλά και στην απαξίωση του σχολείου, της λειτουργίας και του ρόλου των εκπαιδευτικών. Η κλιμακούμενη πολιτική της υποταγής της Παιδείας στην αγορά και στα συμφέροντα των βασικών συντελεστών της τελευταίας (μεγάλες επιχειρήσεις κλπ.), δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά φέρνει αντιδραστικές αλλαγές στο περιεχόμενο της παρεχόμενης μόρφωσης, όπως και στη διαδικασία της μετάδοσής της. Η πραγματικότητα λέει ότι τα τελευταία 15-20 χρόνια, συνεχώς και λιγότερο το σχολείο μορφώνει, διαπαιδαγωγεί, διαμορφώνει προσωπικότητες - έστω και ως κρίκος αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής και των «μεταρρυθμίσεων» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η σημερινή κυβέρνηση και οι προωθούμενες απ' αυτή «μεταρρυθμίσεις» θα οδηγήσουν στα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα.

Ετσι γίνεται

Περισσότερο κι από σαφής ήταν χτες ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, μετά τη συνάντησή του με τους εκπροσώπους των καθηγητών και των δασκάλων. Σύμφωνα με όσα είπε, δεν περισσεύουν χρήματα για την Παιδεία. Τον πιστεύουμε. Αλλωστε, αυτό λέμε κι εμείς. Κι όχι μόνο για την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και προηγούμενα, για τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και τότε, και τώρα, τα χρήματα πήγαιναν και πηγαίνουν στην ολιγαρχία του πλούτου, στους βιομηχάνους, στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. Ετσι γίνεται, όταν το παρόν και το μέλλον της χώρας ταυτίζεται με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας...

Τι καταγράφει η ΕΣΥΕ;

Ενα «περίεργο» τηλεφώνημα από τα γραφεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) δέχτηκε χτες το πρωί στο σπίτι της Λαρισαία δασκάλα, που όλο αυτό το διάστημα των κινητοποιήσεων του κλάδου δεν έχει λείψει ούτε μία μέρα από τον απεργιακό αγώνα. Πρόκειται για την Κατερίνα Κατσάρα και το γεγονός ανέφερε η ίδια στον «Ρ». Ενα από τα ερωτήματα που της υπέβαλε η υπάλληλος του γραφείου της ΕΣΥΕ στη Λάρισα, ήταν αν απέργησε το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στους δύο γύρους των τοπικών εκλογών(;) Χαρακτηριστικό είναι, δε, ότι ήξερε τα πάντα για την οικογένειά της, όπως πόσα παιδιά έχει, πού βρίσκονται και τι κάνουν.

Από το γραφείο της ΕΣΥΕ στη Λάρισα, υποστηρίζουν ότι η «έρευνα» της υπηρεσίας με τα συγκεκριμένα ερωτήματα αφορά στην «καταγραφή του εργατικού δυναμικού» και γίνεται σε πανελλαδικό επίπεδο, σημειώνοντας ότι ανάλογα τηλεφωνήματα δέχονται και πολλοί άλλοι. Οσον αφορά, όμως, στο τι σχέση μπορεί να έχει η καταγραφή του εργατικού δυναμικού με την απεργία των εκπαιδευτικών, απάντηση δε δίνουν.

Βεβαίως, είναι γνωστό ότι όσο συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι εκπαιδευτικοί, άλλο τόσο αυξάνονται οι πιέσεις και εντείνεται η επιχείρηση τρομοκράτησής τους από διάφορες κατευθύνσεις για να σταματήσουν τον αγώνα τους.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Μετάθεση την επομένη των εκλογών!

Την επομένη των τοπικών εκλογών, στις οποίες συμμετείχε ως υποψήφια σύμβουλος στο ψηφοδέλτιο της «Νομαρχιακής Ενωτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας», ανακοινώθηκε η μετάθεση της Βάσως Ζαραμπούκα, από το κατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ) στη Λάρισα, σε κατάστημα της ίδιας τράπεζας στην Αθήνα. Η Βάσω Ζαραμπούκα, η οποία είναι μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λάρισας (ΕΚΛ) και επί μία εικοσαετία δουλεύει στο ίδιο υποκατάστημα, στη Λάρισα στο γραφείο Τεχνικών Εργων Θεσσαλίας, όπου είναι εγκαταστημένη η οικογένειά της, ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά για τη μετάθεσής της από τα κεντρικά γραφεία της αρμόδιας διεύθυνσης, στην Αθήνα, τη Δευτέρα, 16 Οκτώβρη.

Την απόφαση μετάθεσης της συνδικαλίστριας καταγγέλλει η διοίκηση του ΕΚΛ, επισημαίνοντας ότι αποτελεί συνδικαλιστική δίωξη, ενώ σε ανακοίνωσή της αναφέρει πως «αποφάσισε ομόφωνα να εξαντλήσει όλα τα συνδικαλιστικά και ένδικα μέσα για να σταματήσει αυτή την απαράδεκτη δίωξη και καλεί το υπουργείο Απασχόλησης να παρέμβει άμεσα». Χτες αντιπροσωπεία του ΕΚΛ πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στο υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας, όπου εργάζεται η συνδικαλίστρια, προειδοποιώντας πως αν δεν ανακληθεί η απόφαση μετάθεσης, τότε οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας θα συνεχιστούν με καταλήψεις του κτιρίου της τράπεζας και άλλες μορφές.

Τα εκπαιδευτικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ βδομάδα είχαμε υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου περί πρωτοβουλίας για την επίλυση των προβλημάτων στην Παιδεία. Χτες είχαμε την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού. Συμπέρασμα: Αμφότεροι εμπαίζουν εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές.

Ο πρωθυπουργός επιχείρησε προφανέστατα να χρησιμοποιήσει τα προβλήματα της Παιδείας - που παραμένουν και είναι «καυτά» - για να φτιάξει το προφίλ του ως «ευαίσθητος» και «φιλολαϊκός».

Θεώρησε προφανώς ότι αν εκβιάσει ουσιαστικά τους εκπαιδευτικούς, αλλά ...φανεί ευγενικός στις κάμερες, κάτι θα κερδίσει από την όλη ιστορία. Την αλλαγή της ακολουθούμενης πολιτικής, όσο άδικη κι αν είναι, ούτε να τη συζητήσει δε θέλει.

Αφήστε, που μοιάζει να θεωρεί ως ...δώρο σε έναν κλάδο τη δυνατότητα της «τιμής» να έχει μια συνάντηση μαζί του...

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τόσες βδομάδες τώρα, επιχειρεί την προεκλογική εκμετάλλευση της όλης κατάστασης, ενώ, την ίδια στιγμή, αποστασιοποιείται συστηματικά και προσεκτικά από τα αιτήματα των κινητοποιήσεων, μια και ...ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο μέλλον.

Επί της ουσίας, όμως, στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Και η πολιτική τους συμφωνία, στις κατευθύνσεις της ΕΕ, παρότι σιωπηρή είναι ταυτόχρονα τόσο εκκωφαντική...

Αλλωστε, όσο κι αν από κοινού αναβάλουν τη συζήτηση για το άρθρο 16 του Συντάγματος, που αφορά τα ιδιωτικά ΑΕΙ, δε θα αποφύγουν να γίνει τελικά περισσότερο κι από φανερή (και σε αυτό) η σύμπνοιά τους.

ΜΑΣ ΖΑΛΙΣΑΝ όλη την προηγούμενη βδομάδα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με τις «αυτοδιοικητικές ψήφους» και όλα τα σχετικά, αλλά στο Πολιτικό τους Συμβούλιο κατέληξαν τελικά στο μόνο που τους ενδιαφέρει.

Συμφώνησαν να ανακοινώσουν ότι το αποτέλεσμα αποτελεί βάση για να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις επόμενες εθνικές εκλογές. Και μόνο από τη συγκαταβατική κατάληξη, καταλαβαίνει φυσικά κανείς το τι έγινε εκεί μέσα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εν ολίγοις, οι «ανεξάρτητες» ψήφοι των δημοτών δεν είναι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τίποτε άλλο παρά «πρόβα» στις επικοινωνιακές τακτικές του με μόνο στόχο τη διαχείριση της ίδιας κατάστασης.