ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Νοέμβρη 2006
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ «ΣΤ. ΝΙΑΡΧΟΣ»
Πολιτιστικός «μποναμάς» στο κεφάλαιο

Η άστεγη Λυρική, που επί χρόνια έχει βιώσει την απαξιωτική κυβερνητική πολιτική και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αν θέλει στέγη, όπως ορίζει το Ιδρυμα, θα πρέπει να φέρει πλέον την επωνυμία του ευεργέτη της...
Η άστεγη Λυρική, που επί χρόνια έχει βιώσει την απαξιωτική κυβερνητική πολιτική και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αν θέλει στέγη, όπως ορίζει το Ιδρυμα, θα πρέπει να φέρει πλέον την επωνυμία του ευεργέτη της...
Γη και ...πολιτισμό στο κεφάλαιο παραδίδει η κυβέρνηση μέσα από την πολυδιαφημιζόμενη «ευεργεσία» του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» για τη δημιουργία Εθνικής Βιβλιοθήκης, Εθνικής Λυρικής Σκηνής και Πολιτιστικού Εκπαιδευτικού Πάρκου - όλα κάτω από την επωνυμία του μεγαλοεφοπλιστή - στο Φαληρικό Δέλτα και πιο συγκεκριμένα στον παλιό Ιππόδρομο. Μια ολόκληρη περιοχή - «φιλέτο» 200.000 τ.μ., που με νόμο έχει χαρακτηριστεί αστικό πράσινο και ελεύθερος χώρος και θα μπορούσε να είναι πνεύμονας πρασίνου και αναψυχής, εκχωρείται στον εφοπλιστικό όμιλο για τα μεγαλεπήβολα ...πολιτιστικά σχέδιά του. Μαζί προωθείται και μια ακόμη μεγαλύτερη εκχώρηση του πολιτισμού μας, μουσικού και πνευματικού, στο κεφάλαιο, με ανυπολόγιστες για το λαό μας επιπτώσεις. Ολη αυτή η εκχώρηση λανσάρεται ως μέγα εθνικό έργο, εξαιρετικής σημασίας για τον πολιτισμό και την ποιότητα ζωής στην Αθήνα!

Συναλλαγή εν κρυπτώ

Η συναλλαγή κυβέρνησης και Ιδρύματος, που μεθοδεύτηκε εδώ και καιρό εν κρυπτώ και μάλιστα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να συμμετέχει στις επαφές, γνωστοποιήθηκε από το Ιδρυμα, με ολοσέλιδη καταχώρισή του στις εφημερίδες της περασμένης Κυριακής. Εκεί ανακοίνωσε την πρόθεσή του «να συνεργαστεί με την πολιτεία, χρηματοδοτώντας εξ ολοκλήρου τις μελέτες, την κατασκευή και τον πλήρη εξοπλισμό τριών μεγάλων εθνικών έργων στο Δέλτα Φαλήρου, σε έκταση περίπου 200.000 τ.μ., με τις πλέον σύγχρονες, διεθνείς προδιαγραφές, που θα παραχωρηθούν στη χρήση της ελληνικής κοινωνίας». Αυτήν την πρόθεση, μάλιστα, μία μέρα πριν είχε μεταφέρει και επισήμως στον πρωθυπουργό ο εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος, Επ. Φαρμάκης. Μάλλον, για τα μάτια του κόσμου... Γιατί όχι μόνον οι διεργασίες για το θέμα είχαν ξεκινήσει στα κρυφά εδώ και τρία περίπου χρόνια, αλλά και γιατί, όπως εκ των υστέρων ανακοινώθηκε από το πρωθυπουργικό γραφείο, στις 16 Μάρτη του τρέχοντος έτους υπήρξε και συνάντηση του πρωθυπουργού με τη συμβουλευτική επιτροπή του Ιδρύματος. Στη συνέχεια, ακολούθησε συνεργασία του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ με το Ιδρυμα και το Δήμο Καλλιθέας για τη χωροθέτηση των έργων (στον παλιό Ιππόδρομο) και την αντιμετώπιση πολεοδομικών θεμάτων. Προκειμένου, δηλαδή, να βρεθεί η φόρμουλα ξεπουλήματος της περιοχής. Οπως ανακοινώθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού, «σε πρώτη φάση θα εκπονηθεί προκαταρκτική μελέτη, με τη συνεργασία Ιδρύματος και αρμόδιων υπουργείων και Υπηρεσιών. Μετά την ολοκλήρωση της φάσης αυτής, θα ακολουθήσει υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας, μεταξύ πολιτείας και Ιδρύματος».

Εκμεταλλευόμενο το χρόνιο, οξύ στεγαστικό πρόβλημα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το οποίο παραμένει άλυτο με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το Ιδρυμα, όπως φαίνεται, επιχειρεί, με τις ευλογίες της κυβέρνησης που δεν έκανε το παραμικρό για να δημιουργήσει μια σύγχρονη στέγη, να οικειοποιηθεί την πολύτιμη Συλλογή της. Μια Συλλογή, που περιλαμβάνει το γραπτό εθνικό πολιτιστικό θησαυρό της Ελλάδας

Eurokinissi

Εκμεταλλευόμενο το χρόνιο, οξύ στεγαστικό πρόβλημα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το οποίο παραμένει άλυτο με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το Ιδρυμα, όπως φαίνεται, επιχειρεί, με τις ευλογίες της κυβέρνησης που δεν έκανε το παραμικρό για να δημιουργήσει μια σύγχρονη στέγη, να οικειοποιηθεί την πολύτιμη Συλλογή της. Μια Συλλογή, που περιλαμβάνει το γραπτό εθνικό πολιτιστικό θησαυρό της Ελλάδας
Ολα, πάντως, δείχνουν ότι η υπόθεση από πλευράς κυβέρνησης έχει «κλείσει» και ότι το μόνο που μένει είναι το τυπικό μέρος... Αναμένεται, μάλιστα, ότι στους επόμενους 12 μήνες θα έχει υπογραφεί το μνημόνιο συνεργασίας «με όρους και προϋποθέσεις που θα συμφωνηθούν αμοιβαία με τους αρμόδιους φορείς και θα εξασφαλίζουν την άριστη λειτουργία των έργων». Το Ιδρυμα κάνει λόγο για παραχώρηση των έργων «στη χρήση της ελληνικής κοινωνίας». Κάτω, όμως, από ποιο καθεστώς; Θα διαφυλαχτεί ο δημόσιος χαρακτήρας των ιδρυμάτων ή, μήπως, θα περάσουν στη δικαιοδοσία του εφοπλιστικού ομίλου;

Εθνικά έργα «Σταύρος Νιάρχος»

Σε επικοινωνία που είχε ο «Ρ» με το Ιδρυμα, προκειμένου να πληροφορηθούμε τις προθέσεις του, η απάντηση ήταν ότι «δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες, πλην της ανακοίνωσης που ήδη έγινε». Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτήν την ανακοίνωση, η «Εθνική Βιβλιοθήκη "Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος"», όπως βαφτίζεται πλέον το πνευματικό Ιδρυμα, «θα περιλαμβάνει την Εθνική Συλλογή (!), την αναδρομική και την τρέχουσα Εθνική Βιβλιογραφία και πολλούς άλλους τίτλους, της υπάρχουσας Βιβλιοθήκης». Μάλιστα, αναφέρεται ότι «η Βιβλιοθήκη αυτή θα είναι από τις πλέον σύγχρονες και θα εξυπηρετεί, μέσω Διαδικτύου, χρήστες σε όλα τα μέρη της Ελλάδος και του εξωτερικού». Εκμεταλλευόμενο το χρόνιο, οξύ στεγαστικό πρόβλημα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το οποίο παραμένει άλυτο με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το Ιδρυμα όπως φαίνεται επιχειρεί, με τις ευλογίες της κυβέρνησης που δεν έκανε το παραμικρό για να δημιουργήσει μια σύγχρονη στέγη, να οικειοποιηθεί την πολύτιμη Συλλογή της. Μια Συλλογή, που περιλαμβάνει το γραπτό εθνικό πολιτιστικό θησαυρό της Ελλάδας. Να θυμίσουμε ότι σήμερα η Εθνική Βιβλιοθήκη εξακολουθεί να στεγάζεται στο Βαλλιάνειο κτίριο, στο κέντρο της Αθήνας (Πανεπιστημίου 32), καθώς και σε δύο άλλα κτίρια (Αγία Παρασκευή - Νέα Χαλκηδόνα). Οι βλέψεις, πάντως, του Ιδρύματος για την Εθνική Βιβλιοθήκη, όπως πληροφορούμαστε, ιστορούν από εποχής ΠΑΣΟΚ και υπουργίας Πέτρου Ευθυμίου. Είχε ξεκινήσει η αναζήτηση χώρου που θα εξασφάλιζε τις κτιριακές απαιτήσεις, όμως το πράγμα κάπου κόλλησε. Ωρίμασε αργότερα, επί ΝΔ...

Μια ολόκληρη περιοχή - «φιλέτο» 200.000 τ.μ,. που με νόμο έχει χαρακτηριστεί αστικό πράσινο και ελεύθερος χώρος και θα μπορούσε να είναι πνεύμονας πρασίνου και αναψυχής, εκχωρείται στον εφοπλιστικό όμιλο για τα μεγαλεπήβολα ...πολιτιστικά σχέδιά του
Μια ολόκληρη περιοχή - «φιλέτο» 200.000 τ.μ,. που με νόμο έχει χαρακτηριστεί αστικό πράσινο και ελεύθερος χώρος και θα μπορούσε να είναι πνεύμονας πρασίνου και αναψυχής, εκχωρείται στον εφοπλιστικό όμιλο για τα μεγαλεπήβολα ...πολιτιστικά σχέδιά του
Οσον αφορά στην «Εθνική Λυρική Σκηνή "Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος"», όπως ανακοινώθηκε ότι θα ονομάζεται πλέον, θα είναι «έργο εφάμιλλο των κορυφαίων διεθνών καλλιτεχνικών σκηνών, που θα διαθέτει εξαιρετική ακουστική και όλα τα σύγχρονα τεχνικά και τεχνολογικά μέσα». Η άστεγη Λυρική, που επί χρόνια έχει βιώσει την απαξιωτική κυβερνητική πολιτική και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αν θέλει στέγη, όπως ορίζει το Ιδρυμα, θα πρέπει να φέρει πλέον την επωνυμία του ευεργέτη της. Ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση, αλλά και για τους διοικούντες της, από τους οποίους ζητήσαμε να τοποθετηθούν στο θέμα. Ο μεγαλοβιομήχανος, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και νυν πρόεδρος του ΔΣ της ΕΛΣ, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, δηλώνει: «Η ανακοίνωση του Ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος" μας γεμίζει όλους με αισιοδοξία. Πρόκειται για μία πολύ γενναιόδωρη κίνηση, η οποία αφορά στη δημιουργία μίας όπερας που θα ανταποκρίνεται στα διεθνή δεδομένα. Ο καθένας μας στη Διοίκηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα συμβάλει με κάθε τρόπο, ώστε να υλοποιηθεί το όραμα του νέου κτιρίου. Αυτή τη στιγμή, τα δεδομένα είναι υπέρ μας. Ας πράξουμε ό,τι κρίνεται απαραίτητο για να αξιοποιήσουμε τη μοναδική ευκαιρία που μας δίνεται». Στο ίδιο κλίμα και η δήλωση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Λυρικής, Στέφανου Λαζαρίδη: «Η ανέγερση νέου κτιρίου για την Εθνική Λυρική Σκηνή είναι μία εξαιρετικά ευχάριστη είδηση. Ενα χρόνιο αίτημα των εργαζομένων και του κοινού δείχνει να δρομολογείται με πολύ ευνοϊκές προϋποθέσεις. Εως τότε όμως, εμείς εργαζόμαστε στις υπάρχουσες κτιριακές εγκαταστάσεις, με τα όποια προβλήματα, φροντίζοντας για το υψηλό επίπεδο των παραγωγών μας. Παράλληλα, ετοιμαζόμαστε για τη μεταφορά μας στο νέο κτίριο, ώστε όταν έρθει η στιγμή να μπορούμε να ανταποκριθούμε στα νέα δεδομένα».

Με την προτροπή του να «πράξουμε ό,τι κρίνεται απαραίτητο για να αξιοποιήσουμε τη μοναδική ευκαιρία που μας δίνεται», ο Οδ. Κυριακόπουλος δίνει το μήνυμα κυρίως προς τους εργαζόμενους καλλιτέχνες της Λυρικής. Αραγε, τι κρίνεται απαραίτητο να κάνουν; Να μη μιλήσουν, να μην κουνηθούν, να μην αντιδράσουν; Ακόμη κι αν αυτό που σερβίρεται προϊδεάζει για ενδεχόμενη αλλαγή ακόμη και του χαρακτήρα του κρατικού οργανισμού; Γιατί η ανακοίνωση του Ιδρύματος γεννά πολλές υποψίες για το ρόλο που πρόκειται να παίξει και στη Λυρική Σκηνή, στην αλλοίωση του δημόσιου χαρακτήρα του μοναδικού λυρικού μας θεάτρου. 'Η, μήπως, θέλησε να τους διαμηνύσει ότι αν δεν εκμεταλλευτούν τη «μοναδική ευκαιρία» θα έρθει και το τέλος των πάντων;..

Το τρίτο έργο που ανακοινώθηκε ότι θα γίνει αφορά στο «Πολιτιστικό και Εκπαιδευτικό Πάρκο "Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος"». Προβλέπει «τη δημιουργία "πράσινης" ζώνης, όπου θα διοργανώνονται ποικίλες πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις».

Η «δωρεά» του Ιδρύματος Νιάρχου είναι ευεργεσία όχι προς τον ελληνικό λαό και τον πολιτισμό, αλλά προς την κυβέρνηση. Σε εκείνη που με τη σειρά της συνεχίζει την πολιτική των ευεργεσιών προς το κεφάλαιο, λανσάροντας το δόγμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ως σημαντικό παράγοντα παραγωγής και προώθησης του Πολιτισμού. Σε εκείνη, που δεν έπραξε τίποτα για να έχει η Εθνική Βιβλιοθήκη το χώρο που απαιτείται, για να έχει η Λυρική Σκηνή ένα δικό της, κατάλληλο κτίριο, αντάξιο της προσφοράς και του ρόλου της. Στην προκειμένη περίπτωση, δε μιλάμε πλέον για σύμπραξη του Δημοσίου με τους ιδιώτες για κάποια έργα (που και αυτά γίνονται με αποκλειστικό κριτήριο τα υπερκέρδη τους), αλλά για εκποίηση ενός ελεύθερου χώρου και δύο μεγάλων πολιτιστικών - πνευματικών ιδρυμάτων. Στη θέση της ταμπέλας «Ζητούνται χορηγοί», φαίνεται ότι πλέον αναρτάται εκείνη που γράφει «Πωλείται κράτος». Οι επιπτώσεις αυτής της συναλλαγής, αυτής της συμπαιγνίας σε βάρος του λαού μας, που γίνεται με το ένδυμα της ευεργεσίας, θα είναι μεγάλες και είναι η στιγμή που οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, πρέπει να αντιδράσουν.


Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ


ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΦΑΛΗΡΟΥ
Οι μεθοδεύσεις για να περάσει στα χέρια της ολιγαρχίας

Τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα - και με αφορμή την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων - έχουν κυκλώσει και την παραλία της Καλλιθέας. Στην κυριολεξία, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ολόκληρη η ακτή της Καλλιθέας, από τις εκβολές του Ιλισού, μέχρι και τη Λεωφόρο Συγγρού, έχει τσιμεντοποιηθεί και έχει περάσει στα χέρια πολυώνυμων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Ο μόνος χώρος που έχει απομείνει ελεύθερος είναι αυτός του πρώην Ιπποδρόμου, ο οποίος και αυτός απειλείται πλέον με τσιμεντοποίηση από το μεγάλο κεφάλαιο και τους διάφορους «χορηγούς». Κι όλα αυτά, όταν εδώ και δεκαετίες ο λαός της Καλλιθέας πάλευε για την απομάκρυνση του Ιπποδρόμου, προκειμένου να απολαύσει τη χρήση του ως χώρου πρασίνου, περιπάτου, αναψυχής, πολιτισμού και ήπιων αθλητικών εγκαταστάσεων...

Πρόκειται για μια έκταση 230 στρεμμάτων, που με βάση το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (Ν. 1515/85) χαρακτηρίζεται ως ελεύθερος χώρος πρασίνου και ως μέρος του υπερτοπικού πόλου αναψυχής, αθλητισμού και πολιτιστικών λειτουργιών του Φαληρικού όρμου. Ερχεται, όμως, αρχικά ο Νόμος 2730 του 1999 και τον χαρακτηρίζει ως πόλο «τουρισμού - αναψυχής», θεσπίζοντας συντελεστή δόμησης που επαρκεί για την ανέγερση 3 Σταδίων όσο αυτά του Ειρήνης και Φιλίας. Θυμίζουμε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός έλυνε τα χέρια της κυβέρνησης για να προχωρήσει στην κατασκευή του νέου Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο με «αυτοχρηματοδότηση», δίδοντας το χώρο του παλιού Ιπποδρόμου ως αντάλλαγμα στους μεγαλοκατασκευαστές. Τελικά, όμως, το 2002 το «σενάριο» της «αυτοχρηματοδότησης» απορρίπτεται.

Ωστόσο, προτάσεις υπήρχαν για να κατασκευαστούν στον Ιππόδρομο Συνεδριακό Κέντρο ή Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, όπως αποκάλυψε ο τότε υπουργός Αθλητισμού Α. Φούρας μιλώντας σε εκπομπή στο κανάλι ΑΛΤΕΡ, παραπέμποντας, όμως, την τελική απόφαση για μετά το 2004.

Το 2003, για προεκλογικούς, προφανώς, λόγους, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπογράφει προγραμματική σύμβαση με το Δήμο Καλλιθέας για την αξιοποίηση της έκτασης, αλλά βέβαια χωρίς να αίρει τους όρους δόμησής του, με απόλυτη συμφωνία και της τότε «πράσινης» διοίκησης του Δήμου. Τελικά, η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, παρότι το Φλεβάρη του 2004 αποφασίζει για τη μελλοντική παραχώρηση του χώρου στο Δήμο, αλλάζει πλέον τους σχεδιασμούς της και δεν την παραχωρεί.

Προφανώς, έχει τους λόγους της. Και αυτή και, φυσικά, η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ. Υπάρχουν, άλλωστε, οι μεγαλεπήβολες προτάσεις του Ιδρύματος «Νιάρχου», που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας και με ολοσέλιδες πληρωμένες διαφημίσεις...


Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ


«Ηττα» και Αξιοπρέπεια!

Οταν οι δάσκαλοι κήρυξαν την απεργία τους, δήλωσαν πως το βασικότερο αίτημά τους, ο ορισμός του πρώτου μισθού σε 1.400 «ευρώ», δηλαδή, αφορούσε την Αξιοπρέπειά τους. Πίστευαν, με άλλα λόγια, και το ομολογούσαν αυτό δημόσια, πως ένας εκπαιδευτικός που δεν αμείβεται καλά δεν μπορεί να είναι «αξιοπρεπής». Κι αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα. Αναγκάζεται να αναζητήσει σε άλλες «πηγές» αυτά που του λείπουν. Γίνεται οικοδόμος, μπογιατζής, παράνομος φροντιστής, συνοδός αρρώστων και νηπίων, πληρωμένος διαιτητής. Κι όταν επιστρέφει στη σχολική αίθουσα έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος από τη δύναμη και τη διάθεσή του. Το βιβλίο στα χέρια του είναι βαρύ, ο πίνακας πιο μαύρος από ό,τι πρέπει, και τα πρόσωπα των παιδιών δεν του χαμογελούν. Εχει την εντύπωση πως δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημά του και είναι έτοιμα να τον απορρίψουν, να αμφισβητήσουν την Αξιοπρέπειά του. Και τότε είναι που όλα καταρρέουν.

Οχι μόνο η σχέση του Δάσκαλου με το βιβλίο, τον πίνακα και την εμπιστοσύνη των παιδιών. Καταρρέει το Σχολείο, οι προοπτικές και οι σκοποί του. Καταρρέουν οι μηχανισμοί που παράγουν τη γνώση. Το Σχολείο μετατρέπεται σε ένα τυπικό αρχιτεκτόνημα, όπου κάθε πρωί, μέσα σε μια «συνωμοτική» σιωπή συγκεντρώνονται μαθητές και δάσκαλοι για να παίξουν όλοι μαζί τους «κλέφτες και τους αστυνόμους», γιατί δεν έχουν τίποτε άλλο να παίξουν. Δεν έχουν τίποτε άλλο να πουν ο ένας στον άλλο. Γιατί οι δάσκαλοι είναι κουρασμένοι και αισθάνονται «μικροπρεπείς» και οι μαθητές δεν έχουν τη δύναμη να χαμογελάσουν και χάνονται πάνω σε απροσδιόριστα ερείπια ενός σχολείου που ούτε καν ορθογραφία μπορεί να διδάξει. Εξάλλου, πρέπει να είναι έτοιμοι και «ευδιάθετοι» για το απογευματινό φροντιστήριο! Μα, θα βιαστείτε να μου πείτε πως γι' αυτό έγινε η Απεργία. Για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των δασκάλων και για να μη συμβούν όλα αυτά. Να επιστρέψουν οι δάσκαλοι στα σχολεία με γεμάτα τα χέρια και την καρδιά γεμάτη ελπίδα. Για να ξαναχαμογελάσουν τα πρόσωπα των παιδιών και το κουδούνι να πάψει να χτυπάει σαν την καμπάνα του επιτάφιου. Τα αιτήματα, όμως, δεν ικανοποιήθηκαν. Η κυβέρνηση φαίνεται πως προτιμά την εκπαίδευση σωριασμένη σε γραφικά ερείπια. Προτιμά την κατάρτιση από τη γνώση. Προτιμά τον «μικροπρεπή» δάσκαλο, για να τον κρατάει όμηρο στην απελπισία της φτώχειας του.

Σ' αυτό το τελευταίο όμως έπεσε έξω. Μπορεί να νίκησε τυπικά. Μπορεί να μην έδωσε τίποτε από όσα της ζήτησαν. Μπορεί η κυρία Γιαννάκου να έστησε χορούς θριαμβικούς στο άγγελμα πως τα σχολεία ανοίγουν. Μπορεί, ακόμα, οι καλοθελητές των τηλεοπτικών παραθύρων να μελαγχόλησαν, γιατί το μονοξείδιο της Κέρκυρας δεν πουλάει όσο η μελαγχολία των απεργών. Οι Δάσκαλοι, όμως, δε γύρισαν ηττημένοι στα σχολεία τους. Και προπαντός δε γύρισαν «μικροπρεπείς». Γύρισαν με τη βεβαιότητα πως ποτέ και κανένας αγώνας δεν ντρόπιασε τον Αγωνιστή. Οποια έκβαση και αν είχε. Γύρισαν με τη βεβαιότητα πως μπορεί να μην κατάκτησαν τα «υψώματα» των αντιπάλων, κατάφεραν όμως να στήσουν τα τρόπαιά τους στις καρδιές αυτών που πιστεύουν πως η ζωή δεν είναι ένα ανούσιο πανηγύρι, σαν αυτό που μας περιγράφουν τα τηλεοπτικά «πρωινάδικα». Δεν είναι ένα διασκεδαστικό περιστατικό, όπου όλα χαρίζονται από καλοπροαίρετους «θεούς» που εποπτεύουν τη φτώχεια των πειθαρχημένων πιστών τους. Μιλώ για τις καρδιές αυτών που πιστεύουν πως κανένας αγώνας, όποια έκβαση και αν έχει αυτός, δεν οδηγεί στην ήττα και τη «μικροπρέπεια. Απλώς οδηγεί, πολύ συχνά, σε ηρωικούς «θανάτους». Αυτό ήτανε το κέρδος της απεργίας των Δασκάλων!


Του
Γιώργου ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ