Αύξηση κατά 48% σημείωσαν τα καθαρά κέρδη εννιαμήνου της Εθνικής Τράπεζας, σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της τράπεζας, τα κέρδη του φετινού εννιαμήνου έφτασαν τα 791,4 εκατομμύρια ευρώ κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας τα κέρδη της Εθνικής θα ξεπεράσουν με ευκολία τα 1.000 εκατομμύρια ευρώ για όλο το χρόνο. Με άλλα λόγια, η τράπεζα κερδίζει περισσότερα από 4 εκατ. ευρώ κάθε εργάσιμη μέρα του χρόνου ή γύρω στο 1,5 δισεκατομμύριο σε παλιές δραχμές, ενώ οι εργαζόμενοι «βολεύτηκαν» με... αυξήσεις μισθών 0,77 λεπτά τη μέρα..!

Το 'χουμε ξανασημειώσει. Αυτές οι αντοχές της οικονομίας είναι... πολύ περίεργο πράγμα και ιδιαίτερα πολύ ταξικό...

«Δύσκαμπτα», χωρίς αυτονομία και με γνώσεις που δε χρησιμεύουν και δεν εφαρμόζονται στην επαγγελματική ζωή, χαρακτηρίζει τα συστήματα εκπαίδευσης της ΕΕ εισήγηση της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωκοινοβουλίου, σύμφωνα με τη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Και σε ό,τι αφορά τα συστήματα εκπαίδευσης εμείς μπορούμε να τους καταλογίσουμε ακόμη περισσότερα. Σε ό,τι αφορά, όμως, την πρωτοβουλία του Ευρωκοινοβουλίου βρίσκεται στο πλαίσιο των εντεινόμενων συνεχώς πιέσεων, για την αναγκαιότητα εφαρμογής της πολιτικής της Λισαβόνας. Η τελευταία θέλει να μετατρέψει τα σημερινά σχολεία και πανεπιστήμια σε μοχλούς παραγωγής του εργατικού δυναμικού που χρειάζεται σήμερα το κεφάλαιο και όχι, βέβαια, σε χώρους όπου κατανοούνται οι νόμοι της φύσης και της κοινωνίας και διαπλάθονται ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Αλλωστε, είναι αποκαλυπτικό το γεγονός πως, για πολλοστή φορά, η έκθεση επαναφέρει ως θετικά παραδείγματα τη Δανία, τη Σουηδία, αλλά και τη Φινλανδία, όπου οι αναδιαρθρώσεις έχουν περάσει με σχολεία πιο ταξικά από αυτά που γνωρίζουμε, με τις δεξιότητες να υποκαθιστούν τις γνώσεις και την «αποκέντρωση» να έχει διαχωρίσει τα σχολεία, εντείνοντας τις συνθήκες ανισότητας. Αυτή είναι η παιδεία που ονειρεύεται το μεγάλο κεφάλαιο και απαιτούν οι ντόπιοι εκφραστές του απ' το λαό να την κάνει και δικό του όραμα.

«Αν σε κωμόπολη του Τέξας, πέντε τύποι με κυνηγετικές καραμπίνες καταπατούσαν το τριφύλλι αγελαδάρη και αυτός με Καλάσνικοφ τους γάζωνε επιτόπου, το πολύ τρία χρονάκια με αναστολή και την επομένη λαϊκός ήρωας της Αμερικής. Ολα σχετικά. Οπως σχετική είναι η ανάπτυξη του Πολιτισμού. Το απόλυτο μέγεθος είναι η ιδιοκτησία. Και μάλιστα η μικρή. Το σπίτι μου, το χωράφι μου, ο φράκτης μου, ο γάιδαρός μου, η γάτα μου, το κυπαρίσσι μου, η κατσίκα μου, το πρόβατό μου, η κότα μου, το αυγό μου, το κλαρί μου, η τσίχλα μου. Τα ελληνικά δικαστήρια δουλεύουν διπλοβάρδιες και οι δικηγόροι βγάζουν ένα σκασμό λεφτά με αντικείμενο την ουρά ενός σκύλου που τόλμησε να χαϊδέψει τον κήπο του γείτονα. Οικογένειες σκοτώνονται, αδέρφια πλακώνονται και φίλοι καθυβρίζονται στο όνομα μιας ρίζας ελιάς. Μην ακούτε τους ειδικούς και μη δίνετε σημασία στους θεσμικούς. Οσο η ιδιοκτησία θα αποτελεί την υπέρτατη αξία μιας κοινωνίας τόσο ο Ανθρωπος θα παραμένει αιχμάλωτος της ζούγκλας!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».