Στη ρότα της Πρωτομαγιάς
Θα μπορούσε να ονομαστεί και παράσταση για ένα ρόλο. Γιατί ουσιαστικά το σικέ τηλεοπτικό πάνελ την παραμονή της Πρωτομαγιάς στην ΕΤ-1, που στήθηκε ως πιστό εν μικρογραφία αντίγραφο του "κοινωνικού διαλόγου", ήταν αποκαλυπτικό για τις επιδιώξεις του συστήματος. Ηταν πράγματι μια πολιτισμένη, όπως αρέσκεται στην οικοδέσποινά της να καυχιέται, εκπομπή, όπου ο πρώτος υποτίθεται συνδικαλιστής ηγέτης της εργατικής τάξης συνδιαλέχτηκε με τον εκπρόσωπο του ΣΕΒ και τον σε ρόλο "υπεράνω όλων" υφυπουργό Εργασίας. Αφού, λοιπόν, οι εκπρόσωποι των βασικών τάξεων αυτής της σύγχρονης πολιτισμένης κοινωνίας μαζί με την υπεράνω αυτών ιστάμενη υποτίθεται κυβέρνηση μπορούν να διαλέγονται και να συνδιαλέγονται για να τα "βρουν", γιατί να μη συμβεί το ίδιο στην κοινωνία; Τι χρειάζονται οι "αναχρονιστικές" διεκδικήσεις, οι αγώνες και η ταξική πάλη, όταν όλοι είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας, που έχουμε υποχρέωση να την αναπτύξουμε προς όφελος όλων, άρα πρέπει να συνεργαζόμαστε ως "ισότιμοι εταίροι" γι' αυτό το σκοπό; Η αντίθετη πορεία της "σύγκρουσης" οδηγεί στη διάλυση και όχι σε λύση, όπως συμφώνησαν όλοι μαζί. Αυτό το μήνυμα επιδίωξαν να στείλουν στην εργατική τάξη, αυτόν το ρόλο έπαιξαν σ' αυτή την παράσταση και τέτοια υπηρεσία θέλησαν να προσφέρουν, ακριβώς τη στιγμή που ο χρόνος άνοιγε την 1η Μάη.
Ισως να μην μπορούσαν ή και να μην ήθελαν βέβαια να φανταστούν την εικόνα της επόμενης μέρας. Στην Αθήνα, σ' όλη την Ελλάδα, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα κυριάρχησαν στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, βάζοντας γνήσια τη σφραγίδα της μαχητικής, ενωτικής πορείας ενάντια στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, αλλά και στους κάθε λογής καμουφλαρισμένους, με το μανδύα συνδικαλιστή ηγέτη, εκπροσώπους των αντιπάλων στο κίνημα. Οι πρόσφατοι αγώνες με τα χαρακτηριστικά της μαχητικότητας, της ενότητας δράσης, της ταξικής αλληλεγγύης, της συμπαράταξης, της μεγάλης διάρκειας και των συντονισμένων πρωτοβουλιών απέδειξαν ότι το λαϊκό κίνημα δεν καταθέτει τα όπλα, ότι υπάρχει η διέξοδος της ενωμένης δράσης. Η Πρωτομαγιά είναι μια καλή πρώτη απάντηση στην τακτική του διαβόητου "κοινωνικού διαλόγου" και στην υπονόμευση της ταξικής αυτοτέλειας του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι επίσης μια καλή παρακαταθήκη για τη συνέχεια και τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνουν για το κίνημα και μέσα στο κίνημα. Οι συσχετισμοί στα όργανα είναι δεδομένοι, αλλά οι συσχετισμοί διαμορφώνονται στην πάλη. Αλλωστε σ'όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία που ανέπτυξαν δράση το προηγούμενο χρονικό διάστημα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων,που αντιστέκονται στη λογική του συμβιβασμού στον "ρεαλισμό" του συστήματος και στην υποταγή στις επιθέσεις, οι αρχαιρεσίες απέδειξαν και αυξημένη συμετοχή και ενίσχυση των συνεπών ταξικών δυνάμεων. Είναι τυχαίο οτι κινητήριος μοχλός στη δράση τους είναι ακριβώς αυτές οι δυνάμεις με τη συγκεκριμένη πολιτική εναντίωσης στην αντεργατική λαίλαπα;
Η εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα μπορούν να βαδίσουν το δικό τους δρόμο για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα που κατέκτησαν με ιδρώτα και αίμα στην ιστορική τους διαδρομή, αλλά να συνεχίζουν τους ταξικούς αγώνες για νέες κατακτήσεις. Μπορούν να βάλουν εμπόδια στην αντιδραστική αντεργατική λαίλαπα και να διαφυλάξουν το κίνημά τους από τις επιβουλές καταστροφής του απ' όπου κι αν αυτές προέρχονται. Κλειδί σ' αυτή τη δυνατότητα, όπως διαφάνηκε από τους αγώνες και επιβεβαιώνεται από την Πρωτομαγιά, είναι η κυψέλη, το κύτταρο του συνδικαλιστικού κινήματος, το πρωτοβάθμιο κλαδικό σωματείο. Σ' αυτό πρέπει και μπορεί να συντελείται η συσπείρωση των εργαζομένων, η δική τους δραστηριότητα για την αντιμετώπιση κάθε προβλήματος που απαιτεί διεκδίκηση για να λυθεί, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η φροντίδα για την ανάπτυξη πολύμορφων δραστηριοτήτων, για καθετί που ενδιαφέρει την εργατική τάξη, το αναδεικνύει σε ζωντανό πόλο συγκέντρωσης των εργαζομένων, τους κάνει να αισθάνονται τη δύναμή τους σαν όπλο προστασίας από την αντίπαλη επίθεση. Γίνεται το σχολειό, όπου οι εργάτες ζυμώνονται με την αναγκαιότητα και την προοπτική του αγώνα σαν αναπόφευκτο γεγονός για τα συμφέροντά τους. Δίνει τη δυνατότητα του πόλου συσπείρωσης και συντονισμού των αγώνων με τα εργοστασιακά σωματεία του κλάδου, με σωματεία άλλων κλάδων, ξεπερνώντας την παραίτηση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αντιλαμβάνονται καλύτερα οι εργαζόμενοι ότι μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και στην πορεία να αλλάξουν το συσχετισμό και στα ηγετικά συνδικαλιστικά όργανα, ώστε αυτά να εκπληρώνουν την αποστολή τους. Αυτή την τακτική ακολουθούν οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, μ' αυτή τη φροντίδα συνέβαλαν στους πρόσφατους ενωτικούς αγώνες, αυτή η δράση δημιούργησε το αποτέλεσμα της ενωτικής, μαχητικής, ταξικής Πρωτομαγιάς.
Η δράση όλων των δυνάμεων, που αντιπαλεύουν την αντεργατική επίθεση στα πρωτοβάθμια σωματεία, συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από τους εργαζόμενους της πολιτικής που προωθεί τα αντιδραστικά μέτρα. Είναι επόμενα ο προθάλαμος για να ανέβει η πολιτική ωριμότητα, για να καλλιεργείται η ανάγκη πολιτικοποίησης των αγώνων, για να ξεκαθαρίζει όσο γίνεται το τοπίο, ποια δύναμη είναι με ποιον. Είναι επίσης ζήτημα - κλειδί για τη συνάντηση της εργατικής τάξης με την πολιτική που αντικειμενικά πραγματοποιεί τα δικά της συμφέροντα. Μέσα από την εμπειρία των συνδικαλιστικών αγώνων θα συνειδητοποιεί πιο εύκολα, πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά την αναγκαιότητα της πολιτικής πάλης, αυτής που οδηγεί στο δρόμο ανατροπής της πολιτικής των πολυεθνικών. Αυτό απαιτεί και την ανάλογη, με ένταση, δράση από τους κομμουνιστές, ώστε να αναπτύσσεται και να ωριμάζει το εργατικό κίνημα, να δημιουργούνται προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου.
Στ.
Στη ρότα της Πρωτομαγιάς
Θα μπορούσε να ονομαστεί και παράσταση για ένα ρόλο. Γιατί ουσιαστικά το σικέ τηλεοπτικό πάνελ την παραμονή της Πρωτομαγιάς στην ΕΤ-1, που στήθηκε ως πιστό εν μικρογραφία αντίγραφο του "κοινωνικού διαλόγου", ήταν αποκαλυπτικό για τις επιδιώξεις του συστήματος. Ηταν πράγματι μια πολιτισμένη, όπως αρέσκεται στην οικοδέσποινά της να καυχιέται, εκπομπή, όπου ο πρώτος υποτίθεται συνδικαλιστής ηγέτης της εργατικής τάξης συνδιαλέχτηκε με τον εκπρόσωπο του ΣΕΒ και τον σε ρόλο "υπεράνω όλων" υφυπουργό Εργασίας. Αφού, λοιπόν, οι εκπρόσωποι των βασικών τάξεων αυτής της σύγχρονης πολιτισμένης κοινωνίας μαζί με την υπεράνω αυτών ιστάμενη υποτίθεται κυβέρνηση μπορούν να διαλέγονται και να συνδιαλέγονται για να τα "βρουν", γιατί να μη συμβεί το ίδιο στην κοινωνία; Τι χρειάζονται οι "αναχρονιστικές" διεκδικήσεις, οι αγώνες και η ταξική πάλη, όταν όλοι είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας, που έχουμε υποχρέωση να την αναπτύξουμε προς όφελος όλων, άρα πρέπει να συνεργαζόμαστε ως "ισότιμοι εταίροι" γι' αυτό το σκοπό; Η αντίθετη πορεία της "σύγκρουσης" οδηγεί στη διάλυση και όχι σε λύση, όπως συμφώνησαν όλοι μαζί. Αυτό το μήνυμα επιδίωξαν να στείλουν στην εργατική τάξη, αυτόν το ρόλο έπαιξαν σ' αυτή την παράσταση και τέτοια υπηρεσία θέλησαν να προσφέρουν, ακριβώς τη στιγμή που ο χρόνος άνοιγε την 1η Μάη.
Ισως να μην μπορούσαν ή και να μην ήθελαν βέβαια να φανταστούν την εικόνα της επόμενης μέρας. Στην Αθήνα, σ' όλη την Ελλάδα, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα κυριάρχησαν στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, βάζοντας γνήσια τη σφραγίδα της μαχητικής, ενωτικής πορείας ενάντια στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, αλλά και στους κάθε λογής καμουφλαρισμένους, με το μανδύα συνδικαλιστή ηγέτη, εκπροσώπους των αντιπάλων στο κίνημα. Οι πρόσφατοι αγώνες με τα χαρακτηριστικά της μαχητικότητας, της ενότητας δράσης, της ταξικής αλληλεγγύης, της συμπαράταξης, της μεγάλης διάρκειας και των συντονισμένων πρωτοβουλιών απέδειξαν ότι το λαϊκό κίνημα δεν καταθέτει τα όπλα, ότι υπάρχει η διέξοδος της ενωμένης δράσης. Η Πρωτομαγιά είναι μια καλή πρώτη απάντηση στην τακτική του διαβόητου "κοινωνικού διαλόγου" και στην υπονόμευση της ταξικής αυτοτέλειας του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι επίσης μια καλή παρακαταθήκη για τη συνέχεια και τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνουν για το κίνημα και μέσα στο κίνημα. Οι συσχετισμοί στα όργανα είναι δεδομένοι, αλλά οι συσχετισμοί διαμορφώνονται στην πάλη. Αλλωστε σ'όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία που ανέπτυξαν δράση το προηγούμενο χρονικό διάστημα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων,που αντιστέκονται στη λογική του συμβιβασμού στον "ρεαλισμό" του συστήματος και στην υποταγή στις επιθέσεις, οι αρχαιρεσίες απέδειξαν και αυξημένη συμετοχή και ενίσχυση των συνεπών ταξικών δυνάμεων. Είναι τυχαίο οτι κινητήριος μοχλός στη δράση τους είναι ακριβώς αυτές οι δυνάμεις με τη συγκεκριμένη πολιτική εναντίωσης στην αντεργατική λαίλαπα;
Η εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα μπορούν να βαδίσουν το δικό τους δρόμο για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα που κατέκτησαν με ιδρώτα και αίμα στην ιστορική τους διαδρομή, αλλά να συνεχίζουν τους ταξικούς αγώνες για νέες κατακτήσεις. Μπορούν να βάλουν εμπόδια στην αντιδραστική αντεργατική λαίλαπα και να διαφυλάξουν το κίνημά τους από τις επιβουλές καταστροφής του απ' όπου κι αν αυτές προέρχονται. Κλειδί σ' αυτή τη δυνατότητα, όπως διαφάνηκε από τους αγώνες και επιβεβαιώνεται από την Πρωτομαγιά, είναι η κυψέλη, το κύτταρο του συνδικαλιστικού κινήματος, το πρωτοβάθμιο κλαδικό σωματείο. Σ' αυτό πρέπει και μπορεί να συντελείται η συσπείρωση των εργαζομένων, η δική τους δραστηριότητα για την αντιμετώπιση κάθε προβλήματος που απαιτεί διεκδίκηση για να λυθεί, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η φροντίδα για την ανάπτυξη πολύμορφων δραστηριοτήτων, για καθετί που ενδιαφέρει την εργατική τάξη, το αναδεικνύει σε ζωντανό πόλο συγκέντρωσης των εργαζομένων, τους κάνει να αισθάνονται τη δύναμή τους σαν όπλο προστασίας από την αντίπαλη επίθεση. Γίνεται το σχολειό, όπου οι εργάτες ζυμώνονται με την αναγκαιότητα και την προοπτική του αγώνα σαν αναπόφευκτο γεγονός για τα συμφέροντά τους. Δίνει τη δυνατότητα του πόλου συσπείρωσης και συντονισμού των αγώνων με τα εργοστασιακά σωματεία του κλάδου, με σωματεία άλλων κλάδων, ξεπερνώντας την παραίτηση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αντιλαμβάνονται καλύτερα οι εργαζόμενοι ότι μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και στην πορεία να αλλάξουν το συσχετισμό και στα ηγετικά συνδικαλιστικά όργανα, ώστε αυτά να εκπληρώνουν την αποστολή τους. Αυτή την τακτική ακολουθούν οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, μ' αυτή τη φροντίδα συνέβαλαν στους πρόσφατους ενωτικούς αγώνες, αυτή η δράση δημιούργησε το αποτέλεσμα της ενωτικής, μαχητικής, ταξικής Πρωτομαγιάς.
Η δράση όλων των δυνάμεων, που αντιπαλεύουν την αντεργατική επίθεση στα πρωτοβάθμια σωματεία, συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από τους εργαζόμενους της πολιτικής που προωθεί τα αντιδραστικά μέτρα. Είναι επόμενα ο προθάλαμος για να ανέβει η πολιτική ωριμότητα, για να καλλιεργείται η ανάγκη πολιτικοποίησης των αγώνων, για να ξεκαθαρίζει όσο γίνεται το τοπίο, ποια δύναμη είναι με ποιον. Είναι επίσης ζήτημα - κλειδί για τη συνάντηση της εργατικής τάξης με την πολιτική που αντικειμενικά πραγματοποιεί τα δικά της συμφέροντα. Μέσα από την εμπειρία των συνδικαλιστικών αγώνων θα συνειδητοποιεί πιο εύκολα, πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά την αναγκαιότητα της πολιτικής πάλης, αυτής που οδηγεί στο δρόμο ανατροπής της πολιτικής των πολυεθνικών. Αυτό απαιτεί και την ανάλογη, με ένταση, δράση από τους κομμουνιστές, ώστε να αναπτύσσεται και να ωριμάζει το εργατικό κίνημα, να δημιουργούνται προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου.
Στ.
Νέο επεισόδιο στο σίριαλ της βίλας "Μινέικο"
Αν ήξερε η Σοφία Μινέικο τι μπελάδες θα δημιουργούσε με τη βίλα της στο Παλαιό Ψυχικό, θα την είχε βγάλει, εν ζωή, στο σφυρί και θα μοίραζε τα λεφτά στα εγγόνια της ή όπου αλλού ήθελε, διασώζοντας και τη μνήμη του γιου της Ανδρέα Παπανδρέου ως άμεμπτου πατέρα. Καθότι τα πράγματα, με αυτό το ακίνητο, διαρκώς περιπλέκονται και οι αγωγές των ενδιαφερομένων πλευρών πέφτουν βροχή στο Πρωτοδικείο της Αθήνας.
Το δικαστικό... χορό έσυραν πρώτοι οι Νίκος,Αντρίκος και Σοφία Παπανδρέου,διεκδικώντας τη βίλα από το σημερινό ιδιοκτήτη της Χαρ. Βλαχούτσικο,με βάση την ιδιόγραφη διαθήκη, που συνέταξε η γιαγιά τους στις 31-12-1968 στη Στοκχόλμη και την οποία "ανακάλυψαν" πριν από ένα μήνα στο Καστρί. Ακολούθησε η πλευρά Βλαχούτσικου με κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της Δήμητρας Λιάνη - Παπανδρέου,για συντηρητική κατάσχεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας της μέχρι του ποσού των 500 εκατομμυρίων δραχμών. Στις 22 Απρίλη ο Χαρ. Βλαχούτσικος απέσυρε την αίτησή του, ύστερα από δέσμευση της εναγομένης ότι δεν προτίθεται να πουλήσει τη βίλα της οδού Αγράμπελης στην Εκάλη και, συνεπώς, δεν κινδυνεύουν τα οικονομικά του συμφέροντα σε περίπτωση που το δικαστήριο αποφασίσει την επιστροφή της βίλας "Μινέικο" στα παιδιά Παπανδρέου. Στο μεταξύ, στις 18 Απρίλη "έσκασε μύτη" και δεύτερη διαθήκη της Σοφίας Μινέικο, με ημερομηνία 1-5-1964, που κηρύχτηκε γνήσια από το δικαστήριο και δημοσιεύτηκε. Τη διαθήκη αυτή είχε στην κατοχή της, από τότε που γράφτηκε, η δικηγόρος Ελλη - Αννα Παπαζαχαρίου,ανιψιά της Μινέικο και νονά της Σοφίας Κατσανέβα - Παπανδρέου...
Χτες ο Χαρ. Βλαχούτσικος επανήλθε αιφνιδιαστικά με δύο αγωγές του, που κατατέθηκαν στο Πρωτοδικείο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Διον. Γκούσκο,ο οποίος κατέστησε σαφές ότι ο πελάτης του είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά του, ακόμα και αν η δικαστική διαμάχη του με την οικογένεια Παπανδρέου διαρκέσει 10 χρόνια! Η μια αγωγή στρέφεται εκ νέου κατά της τελευταίας συζύγου του Α. Παπανδρέου, προκειμένου αυτή να υποχρεωθεί να κληθεί ως μάρτυράς του κατά την εκδίκαση στις 14-10-97 της αγωγής των παιδιών Παπανδρέου εναντίον του. Επίσης, ζητά από την ίδια να του καταβάλει 330 εκατομμύρια δραχμές ως αποζημίωση, αν το δικαστήριο κάνει δεκτή την αγωγή των παιδιών. Με τη δεύτερη αγωγή του ο Χαρ. Βλαχούτσικος ζητά άλλα 330 εκατ. δρχ. από την προαναφερόμενη δικηγόρο, που την κατηγορεί για αδικοπραξία επειδή, όπως αναφέρει, "πείστηκε από κάποια πρόσωπα να κρατήσει στο συρτάρι της επί 33 χρόνια την πρώτη διαθήκη".
Και το σίριαλ ή ο χορός, αν προτιμάτε, καλά κρατεί...
Νέο επεισόδιο στο σίριαλ της βίλας "Μινέικο"
Αν ήξερε η Σοφία Μινέικο τι μπελάδες θα δημιουργούσε με τη βίλα της στο Παλαιό Ψυχικό, θα την είχε βγάλει, εν ζωή, στο σφυρί και θα μοίραζε τα λεφτά στα εγγόνια της ή όπου αλλού ήθελε, διασώζοντας και τη μνήμη του γιου της Ανδρέα Παπανδρέου ως άμεμπτου πατέρα. Καθότι τα πράγματα, με αυτό το ακίνητο, διαρκώς περιπλέκονται και οι αγωγές των ενδιαφερομένων πλευρών πέφτουν βροχή στο Πρωτοδικείο της Αθήνας.
Το δικαστικό... χορό έσυραν πρώτοι οι Νίκος,Αντρίκος και Σοφία Παπανδρέου,διεκδικώντας τη βίλα από το σημερινό ιδιοκτήτη της Χαρ. Βλαχούτσικο,με βάση την ιδιόγραφη διαθήκη, που συνέταξε η γιαγιά τους στις 31-12-1968 στη Στοκχόλμη και την οποία "ανακάλυψαν" πριν από ένα μήνα στο Καστρί. Ακολούθησε η πλευρά Βλαχούτσικου με κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της Δήμητρας Λιάνη - Παπανδρέου,για συντηρητική κατάσχεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας της μέχρι του ποσού των 500 εκατομμυρίων δραχμών. Στις 22 Απρίλη ο Χαρ. Βλαχούτσικος απέσυρε την αίτησή του, ύστερα από δέσμευση της εναγομένης ότι δεν προτίθεται να πουλήσει τη βίλα της οδού Αγράμπελης στην Εκάλη και, συνεπώς, δεν κινδυνεύουν τα οικονομικά του συμφέροντα σε περίπτωση που το δικαστήριο αποφασίσει την επιστροφή της βίλας "Μινέικο" στα παιδιά Παπανδρέου. Στο μεταξύ, στις 18 Απρίλη "έσκασε μύτη" και δεύτερη διαθήκη της Σοφίας Μινέικο, με ημερομηνία 1-5-1964, που κηρύχτηκε γνήσια από το δικαστήριο και δημοσιεύτηκε. Τη διαθήκη αυτή είχε στην κατοχή της, από τότε που γράφτηκε, η δικηγόρος Ελλη - Αννα Παπαζαχαρίου,ανιψιά της Μινέικο και νονά της Σοφίας Κατσανέβα - Παπανδρέου...
Χτες ο Χαρ. Βλαχούτσικος επανήλθε αιφνιδιαστικά με δύο αγωγές του, που κατατέθηκαν στο Πρωτοδικείο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Διον. Γκούσκο,ο οποίος κατέστησε σαφές ότι ο πελάτης του είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά του, ακόμα και αν η δικαστική διαμάχη του με την οικογένεια Παπανδρέου διαρκέσει 10 χρόνια! Η μια αγωγή στρέφεται εκ νέου κατά της τελευταίας συζύγου του Α. Παπανδρέου, προκειμένου αυτή να υποχρεωθεί να κληθεί ως μάρτυράς του κατά την εκδίκαση στις 14-10-97 της αγωγής των παιδιών Παπανδρέου εναντίον του. Επίσης, ζητά από την ίδια να του καταβάλει 330 εκατομμύρια δραχμές ως αποζημίωση, αν το δικαστήριο κάνει δεκτή την αγωγή των παιδιών. Με τη δεύτερη αγωγή του ο Χαρ. Βλαχούτσικος ζητά άλλα 330 εκατ. δρχ. από την προαναφερόμενη δικηγόρο, που την κατηγορεί για αδικοπραξία επειδή, όπως αναφέρει, "πείστηκε από κάποια πρόσωπα να κρατήσει στο συρτάρι της επί 33 χρόνια την πρώτη διαθήκη".
Και το σίριαλ ή ο χορός, αν προτιμάτε, καλά κρατεί...
Δραστηριότητες του ΚΚΕ
Η ΚΟΒ Μεθώνης - Φοινικούντας Μεσσηνίας του ΚΚΕ σας προσκαλεί σήμερα Σάββατο και ώρα 8.00 μ.μ. στην ταβέρνα "Ωμέγα" (Βουρλιώτη) στη Φοινικούντα σε μια βραδιά μνήμης και αγωνιστικής επαγρύπνησης προς τιμήν του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
- Η Επιτροπή Ετεροδημοτών Ηλείας του ΚΚΕ καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος σε συγκέντρωση στα γραφεία της ΚΟΑ, Βερανζέρου και Κοτοπούλη, τη Δευτέρα 12 Μάη στις 7.00 μ.μ. με θέμα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, τοπικά προβλήματα και επαναδραστηριοποίηση της επιτροπής.
Στη μνήμη των Ελλήνων του Μαουτχάουζεν
ΒΙΕΝΝΗ.-
Η μνήμη των 3.700 Ελλήνων που έχασαν τη ζωή τους στο εκεί ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, θα τιμηθεί αύριο, Κυριακή, σε τελετή στο ελληνικό μνημείο του Μαουτχάουζεν στην Ανω Αυστρία, από εκπροσώπους της ελληνικής πολιτείας, της Εκκλησίας και μαζικών φορέων, καθώς και πλήθους Ελλήνων της ομογένειας από ολόκληρη την Αυστρία.
Στη μνήμη των Ελλήνων θυμάτων του ναζισμού θα τελεστεί τρισάγιο, θα γίνει κατάθεση στεφάνων, ενώ εκπρόσωποι των ελληνικών αρχών και των ομογενειακών οργανώσεων θα απευθύνουν χαιρετισμούς.
Στα χρόνια του χιτλερικού φασισμού το Μαουτχάουζεν υπήρξε συνώνυμο του θανάτου και τόπος μαρτυρίου για περισσότερους από 200.000 κρατούμενους από σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης. Για τους 122.797 από αυτούς, ανάμεσά τους και 3.700 Ελληνες, η απελευθέρωση του στρατοπέδου στις 5 Μάη 1945 από τα συμμαχικά στρατεύματα, ήρθε πολύ αργά, είχαν ήδη αφήσει την τελευταία τους πνοή στα κρεματόρια του Μαουτχάουζεν.
Μετά τον πόλεμο η αυστριακή κυβέρνηση μετέτρεψε τις παλιές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου συγκέντρωσης (έξω από το ομώνυμο χωριό Μαουτχάουζεν στην Ανω Αυστρία, 160 χιλιόμετρα δυτικά της Βιέννης), σε μουσείο και τόπο προσκυνήματος, όπου οι διάφορες χώρες της Ευρώπης, που θρήνησαν εκεί τα χιλιάδες θύματά τους, έστησαν μνημεία για τους νεκρούς τους. Κάθε χρόνο, στην επέτειο της απελευθέρωσης, δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές συρρέουν από την Αυστρία και το εξωτερικό στο Μαουτχάουζεν, για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Κηδεύεται σήμερα ο Παναγής Λιμπεράτος
Πέθανε ξαφνικά χτες και κηδεύεται σήμερα Σάββατο στις 12.30 μ.μ. από το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας, ο δημοσιογράφος Παναγής Λιμπεράτος.Γεννήθηκε στο χωριό Δελλαπορτάτα της Κεφαλλονιάς το 1924. Στα χρόνια της Κατοχής πήρε δραστήρια μέρος στην Εθνική Αντίσταση και για την αντιστασιακή του δράση στάλθηκε εξορία και βρέθηκε έπειτα ως στρατιώτης στη Μακρόνησο. Από πολύ νωρίς μπήκε στη δημοσιογραφία και για πολλά χρόνια δούλεψε ως διορθωτής στις εφημερίδες ("Ανεξάρτητος Τύπος", "Ακρόπολις", "Μεσημβρινή", "Ελευθεροτυπία", "Σημερινά", "Εξπρές" και άλλες).
Δραστηριότητες του ΚΚΕ
Η ΚΟΒ Μεθώνης - Φοινικούντας Μεσσηνίας του ΚΚΕ σας προσκαλεί σήμερα Σάββατο και ώρα 8.00 μ.μ. στην ταβέρνα "Ωμέγα" (Βουρλιώτη) στη Φοινικούντα σε μια βραδιά μνήμης και αγωνιστικής επαγρύπνησης προς τιμήν του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
- Η Επιτροπή Ετεροδημοτών Ηλείας του ΚΚΕ καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος σε συγκέντρωση στα γραφεία της ΚΟΑ, Βερανζέρου και Κοτοπούλη, τη Δευτέρα 12 Μάη στις 7.00 μ.μ. με θέμα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, τοπικά προβλήματα και επαναδραστηριοποίηση της επιτροπής.
Στη μνήμη των Ελλήνων του Μαουτχάουζεν
ΒΙΕΝΝΗ.-
Η μνήμη των 3.700 Ελλήνων που έχασαν τη ζωή τους στο εκεί ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, θα τιμηθεί αύριο, Κυριακή, σε τελετή στο ελληνικό μνημείο του Μαουτχάουζεν στην Ανω Αυστρία, από εκπροσώπους της ελληνικής πολιτείας, της Εκκλησίας και μαζικών φορέων, καθώς και πλήθους Ελλήνων της ομογένειας από ολόκληρη την Αυστρία.
Στη μνήμη των Ελλήνων θυμάτων του ναζισμού θα τελεστεί τρισάγιο, θα γίνει κατάθεση στεφάνων, ενώ εκπρόσωποι των ελληνικών αρχών και των ομογενειακών οργανώσεων θα απευθύνουν χαιρετισμούς.
Στα χρόνια του χιτλερικού φασισμού το Μαουτχάουζεν υπήρξε συνώνυμο του θανάτου και τόπος μαρτυρίου για περισσότερους από 200.000 κρατούμενους από σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης. Για τους 122.797 από αυτούς, ανάμεσά τους και 3.700 Ελληνες, η απελευθέρωση του στρατοπέδου στις 5 Μάη 1945 από τα συμμαχικά στρατεύματα, ήρθε πολύ αργά, είχαν ήδη αφήσει την τελευταία τους πνοή στα κρεματόρια του Μαουτχάουζεν.
Μετά τον πόλεμο η αυστριακή κυβέρνηση μετέτρεψε τις παλιές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου συγκέντρωσης (έξω από το ομώνυμο χωριό Μαουτχάουζεν στην Ανω Αυστρία, 160 χιλιόμετρα δυτικά της Βιέννης), σε μουσείο και τόπο προσκυνήματος, όπου οι διάφορες χώρες της Ευρώπης, που θρήνησαν εκεί τα χιλιάδες θύματά τους, έστησαν μνημεία για τους νεκρούς τους. Κάθε χρόνο, στην επέτειο της απελευθέρωσης, δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές συρρέουν από την Αυστρία και το εξωτερικό στο Μαουτχάουζεν, για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Κηδεύεται σήμερα ο Παναγής Λιμπεράτος
Πέθανε ξαφνικά χτες και κηδεύεται σήμερα Σάββατο στις 12.30 μ.μ. από το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας, ο δημοσιογράφος Παναγής Λιμπεράτος.Γεννήθηκε στο χωριό Δελλαπορτάτα της Κεφαλλονιάς το 1924. Στα χρόνια της Κατοχής πήρε δραστήρια μέρος στην Εθνική Αντίσταση και για την αντιστασιακή του δράση στάλθηκε εξορία και βρέθηκε έπειτα ως στρατιώτης στη Μακρόνησο. Από πολύ νωρίς μπήκε στη δημοσιογραφία και για πολλά χρόνια δούλεψε ως διορθωτής στις εφημερίδες ("Ανεξάρτητος Τύπος", "Ακρόπολις", "Μεσημβρινή", "Ελευθεροτυπία", "Σημερινά", "Εξπρές" και άλλες).
Feeds
