Ηταν Πρωτομαγιά, "χαρά θεού" να τη βλέπεις. Μέρα απ' αυτές που ο άνθρωπος με την ατομική και συλλογική ηρωική θυσία του μένει αθάνατος, "γράφοντας" με το αίμα του, άσβηστο, ένα "Μύθο",κειμήλιο για τους κατοπινούς. Τέτοιο κειμήλιο είναι η Πρωτομαγιά του '44, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής,όπου θυσιάστηκαν 200 παλικάρια για χάρη του φασιστικού "Μινώταυρου".

Οι παλιοί κι ομόψυχοί τους, τούς θυμούνται. Οι γεννημένοι μεταπολεμικά, έμαθαν και πολλοί έβαλαν για πάντα στην καρδιά τους, τα 200 παλικάρια. Ιδιαίτερα τα μεταπολεμικά παιδιά της Καισαριανής και των γύρω από το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς,το Σκοπευτήριο, περιοχών. Τούς αγάπησαν πολύ τα παιδιά στις σκαρφαλωμένες στους πρόποδες του Αράπη προσφυγογειτονιές (Βύρωνα, Υμηττού, Νέας Ελβετίας), τα παιδιά που τα παιχνίδια και οι περιπλανήσεις τους στη δασώδη και βραχώδη περιοχή του Σκοπευτηρίου ήτανε κίνδυνος - θάνατος, με τους όλμους, τις διάσπαρτες χειροβομβίδες και κυρίως τις ανεξέλεγκτες σκοπευτικές "ασκήσεις" των παρακρατικών της Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας. (Το 1960 έπεσε ο τελευταίος νεκρός από τις "ασκήσεις" της ΠΣΕ). Παιχνίδια και περιπλανήσεις, που κατέληγαν σε μάλωμα από την τρομαγμένη μάνα και δάκρυα με το "Μύθο", που τους έλεγε για τα διακόσια παιδιά του λαού.

Οι περισσότεροι σημερινοί νέοι και τα παιδιά, όμως, κινδυνεύουν να απωλέσουν αυτό το "Μύθο", αφού γι' αυτό ακριβώς "μεριμνούν" ακόμα και σήμερα, η πολιτεία, η παιδεία, τα σχολικά βιβλία.Τα σχολικά βιβλία, που ούτε αράδα δε διαθέτουν για τη Θυσία στην Καισαριανή,ούτε ένα στίχο από τόσους ποιητές μας που την ύμνησαν.

Ο "Ρ", κάθε χρόνο τιμά τους διακόσιους Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης - κρατούμενους στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή. Ιστορεί πώς επιλέχθηκαν - μεταξύ τους ήταν και ο "θρυλικός" Ναπολέων Σουκατζίδης - από τον διοικητή του στρατοπέδου Φίσερ. Πώς με καμιόνια, χάραμα, οδηγήθηκαν μέχρι το Θυσιαστήριο,σκορπώντας στους δρόμους σημειώματα αποχαιρετισμού των αγαπημένων τους, γραμμένα σε χαρτί, σε ένα κομμάτι από το ρούχο τους. Εχει ιστορήσει την εκτέλεσή τους, σε αντίποινα για το θάνατο του ενός Γερμανού στρατηγού και των τριών συνοδών του σε μάχη με τους αντάρτες στους Μολάους, στις 27/7, (η αρχική διαταγή του κατακτητή ήταν: για έναν Γερμανό νεκρό, 50 Ελληνες, για έναν τσολιά 15 πατριώτες Ελληνες). Τα περήφανα λόγια τους, κόντρα στις ριπές των πολυβόλων. Το ποτάμι αίματος που κύλησε στην οδό Σκοπευτηρίου, την οποία οι Καισαριανιώτες την ίδια μέρα, θρηνώντας και αψηφώντας τον κίνδυνο, μετονόμασαν σε "Οδό Ηρώων". Ο "Ρ" θα τιμά πάντα το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς,όπου από το 1942 μέχρι τις 10/9/ 1944, έγιναν 56 εκτελέσεις 718 κομμουνιστών και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Σύμβολο όλων αυτών των θυσιών, οι 200 της Πρωτομαγιάς,που υμνήθηκαν - με πολλά, αλλά άγνωστα στους σημερινούς νέους ποιήματα. Με χαρακτηριστικά αποσπάσματα μερικών ποιημάτων, αντί ενός εκτενέστερου "ρεπορτάζ", θα ιστορήσουμε φέτος τη θυσία των 200,με την ευκαιρία και της σημερινής εκδήλωσης του Δήμου Καισαριανής, αρχίζοντας και τελειώνοντας με δύο κορυφαίους ποιητές κι ανάμεσά τους τρεις σπουδαίες ομότεχνές τους.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ: "Πρωτομαγιά 1944"

"Πέσε στα γόνατα, προσκύνα το πανάγιο χώμα/ με την ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη, / όποιος και νά 'σαι, όθε και νά 'σαι κι ό,τι άνθρωπος να 'σαι! /

"Πιότερο, αν είσαι του λαού ξωμάχος, χειρομάχος, / φτωχόπαιδο, που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις/ τον αδελφό σου αντίκρα σου - με μάνα εσύ κι εκείνος! / Ετούτη η μάντρ' αγνάντια σου το σύνορο του κόσμου. / Σ' αυτήν απάνου βρόντηξαν ο Διγενής κι ο Χάρος. / Είτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κ' έξω/ (έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη) / που αράδιασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους/ και θέρισε με μπαταριές, οχτρός ελληνομάχος, / όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παλικάρια. / Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, / μον ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. / Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ' όλους/ κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος. / (... ) ".

ΡΙΤΑΣ ΜΠΟΥΜΗ - ΠΑΠΑ: "Οι Διακόσιοι" (γραμμένο την 1/5/44, στην Ανάληψη Υμηττού)

"Τι ήλιος που ξημέρωσε για να σας χαιρετίσει! / Πώς δε μαλάκωσε τη χτεσινή απόφαση/ αχ ένας τέτοιος ήλιος; / Της πρωσικής καρδιάς δε λειώνει ο πάγος εύκολα, / αξίνα η πέννα που άνοιξε διακόσιους τάφους στο χαρτί/ γι' αγόρια που δε φτάσανε στα χρόνια του Χριστού, / που δεν τραφήκανε με γάλα, μέλι και ψωμί, / παρά το Μέγα Ονειρο - / θρέψαν με τ' ασημί τους το μεδούλι, / (... )

"Κανένας μας δεν τόλμησε μ' ένα χωνί να σας φωνάξει/ "γεια σας παιδιά! Το αίμα σας θα το πληρώσουν! "/ Αρματωμένοι Γερμανοί μας φύλαγαν/ κι η γειτονιά μας όλη κυκλωμένη. / (... )

"Για ποιο βαρύ σας κρίμα σας θερίζουνε/ Πρωτομαγιά σαν χλωρά στάχυα/ πίσω από 'να μαντρότοιχο γεμάτο χαμομήλια; / Για την πατρίδα εσείς στενάζατε/ κι ονειρευόσαστε τη λευτεριά της. /

"Τέσσερις ώρες γάζωναν οι σφαίρες την καρδιά σας/ (... ) και πέφτοντας αμίλητοι κατά οκτάδες/ αγκάθινο στεφάνι μας φορέσατε/ χαλκά ζεματιστό στην εποχή μας/ να ντρέπεται αιώνια για τη φρίκη της/ και τα εγκλήματά της. /

"Η οδός Φορμίωνος, οδός του Γολγοθά σας/ σπάρθηκε όλη με κόκκινα λουλούδια/ από το πλούσιο αίμα σας τ' αψύ/ που τα μαζεύομε μεσ' σε λευκά μαντήλια/ τη Λευτεριά να ράνομε που αργεί./ (... ) ".

• Η Ρίτα Μπούμη - Παπά έγραψε, με τον ίδιο τίτλο, και ένα άλλο πολύστιχο σχεδίασμα του ποιήματος "Οι Διακόσιοι". Παραθέτουμε στίχους και από το δεύτερο σχεδίασμα:

"Η πρώτη αυγή του φετεινού Μαγιού/ κρέμασε μεγάλες νεκρικές κουρτίνες, / που μαύρισαν τον ήλιο, / και σώπασαν τα φλώρια στη ροδιά, / καθώς ήρθαν του Χάρου τα καμιόνια, / (... ) / γεμάτα αγαπημένα κι άγνωστα παιδιά, / που ζητωκραύγαζαν ορθά και τραγουδούσαν. / (... ) /.

"Βάψατε τους δρόμους με τις καρδιές σας. / Ηρθε το περιστέρι απ' το χωριό, / βάφτισε τα ξανθά του πόδια/ στο χαντάκι που στράγγισαν τα νιάτα σας, / κόκκινο θα γυρίσει πριν από τον ταχυδρόμο. / Χάθηκε κ' η γριούλα που κίνησε νύχτα/ να ψηλαφήσει τα σύνορα της Αθήνας/ να βρει ένα κομμάτι ρούχο σας στη λεωφόρο, / σκισμένο με τα δόντια σας και πεταμένο για σημάδι. / (... ) /.

"Σεις έχετε κιόλας σμίξει με τ' αδέρφια σας, / (... ) / τ' άλογα καβαλικέψατε του ρήγα ήλιου/ πάνω απ' τη θάλασσα των παραμυθιών/ (... ) / παιδιά με τ' ανοιχτόστηθα πουκάμισα/ αυριανά μας αγάλματα. / (... ) ".

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ - ΠΑΠΑΔΑΚΗ: "Θυσιαστήριο της Λευτεριάς"

"Εν' άλσος, που των δέντρων τα φύλλα/ φωλιές γι' αηδόνια μόνο είχαν φουντώσει, / θανάτου κάθε τόσο ανατριχίλα/ το συνταράζει, πριν να ξημερώσει. /

"Ορθρος βαθύς. Βουβή μια συνοδεία, / λεβέντικα κορμιά αλυσοδεμένα, / από τον ύπνο ξάφνου σηκωμένα, / βαδίζουν τη στερνή τους την πορεία. /

"Λεβέντες που δεν είχαν άλλο κρίμα/ παρά της λευτεριάς τη φλόγα εντός τους, / κι ήτανε φως το κάθε αγνό τους βήμα/ και δικαιοσύνη ο πόθος ο κρυφός τους. / (... )

"Μακάβρια τη γαλήνη ομοβροντία/ από ντουφέκια βάρβαρα ταράζει. / Τινάζεται απ' τον ύπνο η συνοικία. / Κι ω! ξέρει τι σημαίνει και στενάζει. /

"Σε λίγο σ' ένα κάρο βιαστικά, / απάνω στόνα τ' άλλο σωριασμένα, / διαβαίνουν τα κορμιά τα ηρωικά, / απ' της αυγής το φως νεκρολουσμένα. /

"Κι όταν προβάλλει η μέρα, ξεχωρίζει/ κάθε διαβάτης με θολό το βλέμμα, / μια πορφυρή γραμμή που αχνοστολίζει/ το μονοπάτι με ρανίδες αίμα. / (... ) ".

ΚΛΕΑΡΕΤΗ ΔΙΠΛΑ - ΜΑΛΑΜΟΥ: "Καισαριανή"

"Της Κατοχής η φυλακή γκρεμίστηκε! / Στ' ανάθεμα οι λαχτάρες της σειρήνας! / Φλόγες ζωής στους δρόμους ξεχυθήκανε/ οι νέοι κι οι κοπέλες της Αθήνας. (... )

"Κι όπως διαβαίνουν μπρος στο Σκοπευτήριο/ το θρυλικό - η ώρα ανατριχιάζει - / ξάφνου λεβέντης απ' το χώμα ορθώνεται, / βαθιά η καρδιά των νέων τρεμουλιάζει. /

"Καθώς θωρούν το παληκάρι της Αντίστασης/ μ' ένα τριαντάφυλλο άλικο, βαλμένο/ στο στήθος του, που ο γερμανός του κάρφωσε, / στο στήθος το ντουφεκισμένο... /

"Μπρος στο τρανό της Λεβεντιάς Θυσιαστήριο/ το ματωμένο παληκάρι προβοδάει/ με κοίταμα γαλήνιο και περήφανο/ τη Λευτεριά που με τους νιους περνάει".

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: "Σκοπευτήριο Καισαριανής"

"Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί. / Γυμνοί: κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες - / η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο. / Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα. /

"Είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες/ αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρον. / Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς ν' ανοίγουν στο μέλλον. Εμείς/ μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνον/ θυμηθείτε το: αν η ελευθερία/ δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, / εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γειά σας".

Αρ. Ελ.

Με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς και με το πρόσχημα να τιμήσουν δήθεν τους 200 αγωνιστές που εκτελέστηκαν τη μέρα αυτή απ' τους φασίστες κατακτητές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, οι ιθύνοντες του Προγράμματος Ενημέρωσης της ΕΤ1, με παρουσιαστή και αφηγητή κάποιον κύριο Γκρη (αν συγκράτησα σωστά τ' όνομά του), κατασκεύασαν και παρουσίασαν ένα "αφιέρωμα" που μόνο αισθήματα οργής και αγανάκτησης θα μπορούσε να προκαλέσει σε κάθε τίμιο Ελληνα πατριώτη.

Πρόκειται για βεβήλωση της μνήμης και για βαρύτατη ασέβεια απέναντι στο αίμα και τη θυσία εκείνων των ηρώων.

Κόβοντας και ράβοντας στα μικρά τους μέτρα την ιστορική αλήθεια, οι οργανωτές της εκπομπής, συγκρότησαν ένα κατασκεύασμα σε στιλ Χαρδαβέλλα ή Μικρούτσικου, με ερωτήσεις του τύπου: "Τι αισθανθήκατε όταν μάθατε ότι εκτελέστηκε ο αδελφός σας;", ή ρωτώντας τις αδελφές του αγωνιστή Μαριακάκη, τι αισθάνθηκαν όταν έλαβαν ένα γράμμα από κάποιους φίλους του, με συλλυπητήρια για το θάνατο του αδελφού τους. Και αποτελεί καπηλεία πραγματική, να μας δείχνουν τη σφυρίχτρα (ακριβό ιστορικό κειμήλιο) του Ναπολέοντα Σουκατζίδη και να μη λένε λέξη για το ποιος ήταν αυτός ο Σουκατζίδης, που δε δέχτηκε να του χαρίσουν οι δήμιοι τη ζωή και να βάλουν στη θέση του για εκτέλεση έναν άλλον σύντροφό του.

Αναφερόμενοι στους "200 της Καισαριανής", τους χαρακτηρίζουν γενικά και αόριστα "Ακροναυπλιώτες", "Ελληνες πατριώτες", "αντιστασιακούς", και προσπαθούν να αποσιωπήσουν αυτό που ξέρει πια και ο τελευταίος Ελληνας. Οτι αυτοί οι 200 που θυσιάστηκαν στο Σκοπευτήριο ήταν Ελληνες Κομμουνιστές,πολιτικοί κρατούμενοι της βασιλομεταξικής δικτατορίας, που το "επίσημο κράτος" των δωσιλόγων και των προδοτών, αντί να τους ελευθερώσει για να πολεμήσουν κι αυτοί τον φασίστα επιδρομέα - όπως οι ίδιοι το ζήτησαν - τους παρέδωσε σιδεροδέσμιους στα νύχια του κατακτητή, για να τους εξοντώσει.

Τη στιγμή που ο ίδιος ο Τσόρτσιλ αναγνώρισε επίσημα πως οι Ελληνες κομμουνιστές, "προς αιωνίαν τιμήν των", ρίχτηκαν πρώτοι σε κείνον τον αγώνα και οδήγησαν το λαό στο δρόμο της Αντίστασης ενάντια στο φασισμό, οι δικοί μας εδώ οι ασπάλακες, μοχθηρά και μικρόψυχα ανθρωπάκια τυφλωμένα απ' το αντικομμουνιστικό τους μίσος, κλείνουν τα μάτια μπροστά στην αλήθεια.

Εχουν εξοστρακίσει απ' το "αφιέρωμά" τους τη λέξη "κομμουνιστής" και μετά βίας, δυο ή τρεις φορές σε όλη την εκπομπή, άφησαν ν' ακουστεί ακόμα και η λέξη ΕΑΜ και ΕΑΜίτες.

Αυτοί, λοιπόν, κύριοι του Προγράμματος Ενημέρωσης της ΕΤ1, που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ήταν όλοι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Μέλη και στελέχη του τιμημένου ΚΚΕ, του κόμματος των αγώνων και των θυσιών. Και την αλήθεια αυτή κανένας δεν μπορεί να την αποσιωπήσει ή να την παραποιήσει. Και την τιμή αυτή, της αντίστασης στους φασίστες κατακτητές, που ανήκει πρώτα και κύρια στο ΚΚΕ, κανένας δεν μπορεί να τη σφετεριστεί, και πιο πολύ την αμαυρώσει.

Οσο κι αν προσπαθήσατε, με το άχρωμο και δήθεν ουδέτερο "αφιέρωμά" σας να "αποχρωματίσετε" τη θυσία εκείνων των ηρώων και να τη μετατρέψετε σ' ένα ανούσιο "μελό", ο λαός ξέρει την αλήθεια. Οι παλιότεροι τη ζήσαμε. Δημιουργήσαμε με τα χέρια μας και με το αίμα μας εκείνο το ΕΠΟΣ.

Και οι νεότερες γενιές θα μαθαίνουν και θα διδάσκονται απ' αυτό. Θα εμπνέονται και θα έχουν οδηγό στους δικούς τους αγώνες το παράδειγμα των κομμουνιστών, την παλικαριά και την αυτοθυσία τους για την πατρίδα και τη λευτεριά.

Εκπομπές και "αφιερώματα" σαν αυτό που μας παρουσιάσατε, κάνουν να τρίζουν τα κόκαλα των ηρώων εκείνων και σας καθιστούν κατάπτυστους και καταγέλαστους. Αν μπορούσαν οι 200 της Καισαριανής να δουν και ν' ακούσουν το ανούσιο και ανίερο κατασκεύασμά σας, θα σηκώνονταν όλοι μαζί απ' τους τάφους τους. Ντροπή!!!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΥΤΣΙΛΗΣ

Ηταν Πρωτομαγιά, "χαρά θεού" να τη βλέπεις. Μέρα απ' αυτές που ο άνθρωπος με την ατομική και συλλογική ηρωική θυσία του μένει αθάνατος, "γράφοντας" με το αίμα του, άσβηστο, ένα "Μύθο",κειμήλιο για τους κατοπινούς. Τέτοιο κειμήλιο είναι η Πρωτομαγιά του '44, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής,όπου θυσιάστηκαν 200 παλικάρια για χάρη του φασιστικού "Μινώταυρου".

Οι παλιοί κι ομόψυχοί τους, τούς θυμούνται. Οι γεννημένοι μεταπολεμικά, έμαθαν και πολλοί έβαλαν για πάντα στην καρδιά τους, τα 200 παλικάρια. Ιδιαίτερα τα μεταπολεμικά παιδιά της Καισαριανής και των γύρω από το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς,το Σκοπευτήριο, περιοχών. Τούς αγάπησαν πολύ τα παιδιά στις σκαρφαλωμένες στους πρόποδες του Αράπη προσφυγογειτονιές (Βύρωνα, Υμηττού, Νέας Ελβετίας), τα παιδιά που τα παιχνίδια και οι περιπλανήσεις τους στη δασώδη και βραχώδη περιοχή του Σκοπευτηρίου ήτανε κίνδυνος - θάνατος, με τους όλμους, τις διάσπαρτες χειροβομβίδες και κυρίως τις ανεξέλεγκτες σκοπευτικές "ασκήσεις" των παρακρατικών της Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας. (Το 1960 έπεσε ο τελευταίος νεκρός από τις "ασκήσεις" της ΠΣΕ). Παιχνίδια και περιπλανήσεις, που κατέληγαν σε μάλωμα από την τρομαγμένη μάνα και δάκρυα με το "Μύθο", που τους έλεγε για τα διακόσια παιδιά του λαού.

Οι περισσότεροι σημερινοί νέοι και τα παιδιά, όμως, κινδυνεύουν να απωλέσουν αυτό το "Μύθο", αφού γι' αυτό ακριβώς "μεριμνούν" ακόμα και σήμερα, η πολιτεία, η παιδεία, τα σχολικά βιβλία.Τα σχολικά βιβλία, που ούτε αράδα δε διαθέτουν για τη Θυσία στην Καισαριανή,ούτε ένα στίχο από τόσους ποιητές μας που την ύμνησαν.

Ο "Ρ", κάθε χρόνο τιμά τους διακόσιους Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης - κρατούμενους στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή. Ιστορεί πώς επιλέχθηκαν - μεταξύ τους ήταν και ο "θρυλικός" Ναπολέων Σουκατζίδης - από τον διοικητή του στρατοπέδου Φίσερ. Πώς με καμιόνια, χάραμα, οδηγήθηκαν μέχρι το Θυσιαστήριο,σκορπώντας στους δρόμους σημειώματα αποχαιρετισμού των αγαπημένων τους, γραμμένα σε χαρτί, σε ένα κομμάτι από το ρούχο τους. Εχει ιστορήσει την εκτέλεσή τους, σε αντίποινα για το θάνατο του ενός Γερμανού στρατηγού και των τριών συνοδών του σε μάχη με τους αντάρτες στους Μολάους, στις 27/7, (η αρχική διαταγή του κατακτητή ήταν: για έναν Γερμανό νεκρό, 50 Ελληνες, για έναν τσολιά 15 πατριώτες Ελληνες). Τα περήφανα λόγια τους, κόντρα στις ριπές των πολυβόλων. Το ποτάμι αίματος που κύλησε στην οδό Σκοπευτηρίου, την οποία οι Καισαριανιώτες την ίδια μέρα, θρηνώντας και αψηφώντας τον κίνδυνο, μετονόμασαν σε "Οδό Ηρώων". Ο "Ρ" θα τιμά πάντα το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς,όπου από το 1942 μέχρι τις 10/9/ 1944, έγιναν 56 εκτελέσεις 718 κομμουνιστών και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Σύμβολο όλων αυτών των θυσιών, οι 200 της Πρωτομαγιάς,που υμνήθηκαν - με πολλά, αλλά άγνωστα στους σημερινούς νέους ποιήματα. Με χαρακτηριστικά αποσπάσματα μερικών ποιημάτων, αντί ενός εκτενέστερου "ρεπορτάζ", θα ιστορήσουμε φέτος τη θυσία των 200,με την ευκαιρία και της σημερινής εκδήλωσης του Δήμου Καισαριανής, αρχίζοντας και τελειώνοντας με δύο κορυφαίους ποιητές κι ανάμεσά τους τρεις σπουδαίες ομότεχνές τους.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ: "Πρωτομαγιά 1944"

"Πέσε στα γόνατα, προσκύνα το πανάγιο χώμα/ με την ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη, / όποιος και νά 'σαι, όθε και νά 'σαι κι ό,τι άνθρωπος να 'σαι! /

"Πιότερο, αν είσαι του λαού ξωμάχος, χειρομάχος, / φτωχόπαιδο, που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις/ τον αδελφό σου αντίκρα σου - με μάνα εσύ κι εκείνος! / Ετούτη η μάντρ' αγνάντια σου το σύνορο του κόσμου. / Σ' αυτήν απάνου βρόντηξαν ο Διγενής κι ο Χάρος. / Είτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κ' έξω/ (έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη) / που αράδιασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους/ και θέρισε με μπαταριές, οχτρός ελληνομάχος, / όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παλικάρια. / Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, / μον ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. / Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ' όλους/ κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος. / (... ) ".

ΡΙΤΑΣ ΜΠΟΥΜΗ - ΠΑΠΑ: "Οι Διακόσιοι" (γραμμένο την 1/5/44, στην Ανάληψη Υμηττού)

"Τι ήλιος που ξημέρωσε για να σας χαιρετίσει! / Πώς δε μαλάκωσε τη χτεσινή απόφαση/ αχ ένας τέτοιος ήλιος; / Της πρωσικής καρδιάς δε λειώνει ο πάγος εύκολα, / αξίνα η πέννα που άνοιξε διακόσιους τάφους στο χαρτί/ γι' αγόρια που δε φτάσανε στα χρόνια του Χριστού, / που δεν τραφήκανε με γάλα, μέλι και ψωμί, / παρά το Μέγα Ονειρο - / θρέψαν με τ' ασημί τους το μεδούλι, / (... )

"Κανένας μας δεν τόλμησε μ' ένα χωνί να σας φωνάξει/ "γεια σας παιδιά! Το αίμα σας θα το πληρώσουν! "/ Αρματωμένοι Γερμανοί μας φύλαγαν/ κι η γειτονιά μας όλη κυκλωμένη. / (... )

"Για ποιο βαρύ σας κρίμα σας θερίζουνε/ Πρωτομαγιά σαν χλωρά στάχυα/ πίσω από 'να μαντρότοιχο γεμάτο χαμομήλια; / Για την πατρίδα εσείς στενάζατε/ κι ονειρευόσαστε τη λευτεριά της. /

"Τέσσερις ώρες γάζωναν οι σφαίρες την καρδιά σας/ (... ) και πέφτοντας αμίλητοι κατά οκτάδες/ αγκάθινο στεφάνι μας φορέσατε/ χαλκά ζεματιστό στην εποχή μας/ να ντρέπεται αιώνια για τη φρίκη της/ και τα εγκλήματά της. /

"Η οδός Φορμίωνος, οδός του Γολγοθά σας/ σπάρθηκε όλη με κόκκινα λουλούδια/ από το πλούσιο αίμα σας τ' αψύ/ που τα μαζεύομε μεσ' σε λευκά μαντήλια/ τη Λευτεριά να ράνομε που αργεί./ (... ) ".

• Η Ρίτα Μπούμη - Παπά έγραψε, με τον ίδιο τίτλο, και ένα άλλο πολύστιχο σχεδίασμα του ποιήματος "Οι Διακόσιοι". Παραθέτουμε στίχους και από το δεύτερο σχεδίασμα:

"Η πρώτη αυγή του φετεινού Μαγιού/ κρέμασε μεγάλες νεκρικές κουρτίνες, / που μαύρισαν τον ήλιο, / και σώπασαν τα φλώρια στη ροδιά, / καθώς ήρθαν του Χάρου τα καμιόνια, / (... ) / γεμάτα αγαπημένα κι άγνωστα παιδιά, / που ζητωκραύγαζαν ορθά και τραγουδούσαν. / (... ) /.

"Βάψατε τους δρόμους με τις καρδιές σας. / Ηρθε το περιστέρι απ' το χωριό, / βάφτισε τα ξανθά του πόδια/ στο χαντάκι που στράγγισαν τα νιάτα σας, / κόκκινο θα γυρίσει πριν από τον ταχυδρόμο. / Χάθηκε κ' η γριούλα που κίνησε νύχτα/ να ψηλαφήσει τα σύνορα της Αθήνας/ να βρει ένα κομμάτι ρούχο σας στη λεωφόρο, / σκισμένο με τα δόντια σας και πεταμένο για σημάδι. / (... ) /.

"Σεις έχετε κιόλας σμίξει με τ' αδέρφια σας, / (... ) / τ' άλογα καβαλικέψατε του ρήγα ήλιου/ πάνω απ' τη θάλασσα των παραμυθιών/ (... ) / παιδιά με τ' ανοιχτόστηθα πουκάμισα/ αυριανά μας αγάλματα. / (... ) ".

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ - ΠΑΠΑΔΑΚΗ: "Θυσιαστήριο της Λευτεριάς"

"Εν' άλσος, που των δέντρων τα φύλλα/ φωλιές γι' αηδόνια μόνο είχαν φουντώσει, / θανάτου κάθε τόσο ανατριχίλα/ το συνταράζει, πριν να ξημερώσει. /

"Ορθρος βαθύς. Βουβή μια συνοδεία, / λεβέντικα κορμιά αλυσοδεμένα, / από τον ύπνο ξάφνου σηκωμένα, / βαδίζουν τη στερνή τους την πορεία. /

"Λεβέντες που δεν είχαν άλλο κρίμα/ παρά της λευτεριάς τη φλόγα εντός τους, / κι ήτανε φως το κάθε αγνό τους βήμα/ και δικαιοσύνη ο πόθος ο κρυφός τους. / (... )

"Μακάβρια τη γαλήνη ομοβροντία/ από ντουφέκια βάρβαρα ταράζει. / Τινάζεται απ' τον ύπνο η συνοικία. / Κι ω! ξέρει τι σημαίνει και στενάζει. /

"Σε λίγο σ' ένα κάρο βιαστικά, / απάνω στόνα τ' άλλο σωριασμένα, / διαβαίνουν τα κορμιά τα ηρωικά, / απ' της αυγής το φως νεκρολουσμένα. /

"Κι όταν προβάλλει η μέρα, ξεχωρίζει/ κάθε διαβάτης με θολό το βλέμμα, / μια πορφυρή γραμμή που αχνοστολίζει/ το μονοπάτι με ρανίδες αίμα. / (... ) ".

ΚΛΕΑΡΕΤΗ ΔΙΠΛΑ - ΜΑΛΑΜΟΥ: "Καισαριανή"

"Της Κατοχής η φυλακή γκρεμίστηκε! / Στ' ανάθεμα οι λαχτάρες της σειρήνας! / Φλόγες ζωής στους δρόμους ξεχυθήκανε/ οι νέοι κι οι κοπέλες της Αθήνας. (... )

"Κι όπως διαβαίνουν μπρος στο Σκοπευτήριο/ το θρυλικό - η ώρα ανατριχιάζει - / ξάφνου λεβέντης απ' το χώμα ορθώνεται, / βαθιά η καρδιά των νέων τρεμουλιάζει. /

"Καθώς θωρούν το παληκάρι της Αντίστασης/ μ' ένα τριαντάφυλλο άλικο, βαλμένο/ στο στήθος του, που ο γερμανός του κάρφωσε, / στο στήθος το ντουφεκισμένο... /

"Μπρος στο τρανό της Λεβεντιάς Θυσιαστήριο/ το ματωμένο παληκάρι προβοδάει/ με κοίταμα γαλήνιο και περήφανο/ τη Λευτεριά που με τους νιους περνάει".

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: "Σκοπευτήριο Καισαριανής"

"Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί. / Γυμνοί: κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες - / η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο. / Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα. /

"Είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες/ αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρον. / Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς ν' ανοίγουν στο μέλλον. Εμείς/ μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνον/ θυμηθείτε το: αν η ελευθερία/ δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, / εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γειά σας".

Αρ. Ελ.

Με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς και με το πρόσχημα να τιμήσουν δήθεν τους 200 αγωνιστές που εκτελέστηκαν τη μέρα αυτή απ' τους φασίστες κατακτητές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, οι ιθύνοντες του Προγράμματος Ενημέρωσης της ΕΤ1, με παρουσιαστή και αφηγητή κάποιον κύριο Γκρη (αν συγκράτησα σωστά τ' όνομά του), κατασκεύασαν και παρουσίασαν ένα "αφιέρωμα" που μόνο αισθήματα οργής και αγανάκτησης θα μπορούσε να προκαλέσει σε κάθε τίμιο Ελληνα πατριώτη.

Πρόκειται για βεβήλωση της μνήμης και για βαρύτατη ασέβεια απέναντι στο αίμα και τη θυσία εκείνων των ηρώων.

Κόβοντας και ράβοντας στα μικρά τους μέτρα την ιστορική αλήθεια, οι οργανωτές της εκπομπής, συγκρότησαν ένα κατασκεύασμα σε στιλ Χαρδαβέλλα ή Μικρούτσικου, με ερωτήσεις του τύπου: "Τι αισθανθήκατε όταν μάθατε ότι εκτελέστηκε ο αδελφός σας;", ή ρωτώντας τις αδελφές του αγωνιστή Μαριακάκη, τι αισθάνθηκαν όταν έλαβαν ένα γράμμα από κάποιους φίλους του, με συλλυπητήρια για το θάνατο του αδελφού τους. Και αποτελεί καπηλεία πραγματική, να μας δείχνουν τη σφυρίχτρα (ακριβό ιστορικό κειμήλιο) του Ναπολέοντα Σουκατζίδη και να μη λένε λέξη για το ποιος ήταν αυτός ο Σουκατζίδης, που δε δέχτηκε να του χαρίσουν οι δήμιοι τη ζωή και να βάλουν στη θέση του για εκτέλεση έναν άλλον σύντροφό του.

Αναφερόμενοι στους "200 της Καισαριανής", τους χαρακτηρίζουν γενικά και αόριστα "Ακροναυπλιώτες", "Ελληνες πατριώτες", "αντιστασιακούς", και προσπαθούν να αποσιωπήσουν αυτό που ξέρει πια και ο τελευταίος Ελληνας. Οτι αυτοί οι 200 που θυσιάστηκαν στο Σκοπευτήριο ήταν Ελληνες Κομμουνιστές,πολιτικοί κρατούμενοι της βασιλομεταξικής δικτατορίας, που το "επίσημο κράτος" των δωσιλόγων και των προδοτών, αντί να τους ελευθερώσει για να πολεμήσουν κι αυτοί τον φασίστα επιδρομέα - όπως οι ίδιοι το ζήτησαν - τους παρέδωσε σιδεροδέσμιους στα νύχια του κατακτητή, για να τους εξοντώσει.

Τη στιγμή που ο ίδιος ο Τσόρτσιλ αναγνώρισε επίσημα πως οι Ελληνες κομμουνιστές, "προς αιωνίαν τιμήν των", ρίχτηκαν πρώτοι σε κείνον τον αγώνα και οδήγησαν το λαό στο δρόμο της Αντίστασης ενάντια στο φασισμό, οι δικοί μας εδώ οι ασπάλακες, μοχθηρά και μικρόψυχα ανθρωπάκια τυφλωμένα απ' το αντικομμουνιστικό τους μίσος, κλείνουν τα μάτια μπροστά στην αλήθεια.

Εχουν εξοστρακίσει απ' το "αφιέρωμά" τους τη λέξη "κομμουνιστής" και μετά βίας, δυο ή τρεις φορές σε όλη την εκπομπή, άφησαν ν' ακουστεί ακόμα και η λέξη ΕΑΜ και ΕΑΜίτες.

Αυτοί, λοιπόν, κύριοι του Προγράμματος Ενημέρωσης της ΕΤ1, που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ήταν όλοι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Μέλη και στελέχη του τιμημένου ΚΚΕ, του κόμματος των αγώνων και των θυσιών. Και την αλήθεια αυτή κανένας δεν μπορεί να την αποσιωπήσει ή να την παραποιήσει. Και την τιμή αυτή, της αντίστασης στους φασίστες κατακτητές, που ανήκει πρώτα και κύρια στο ΚΚΕ, κανένας δεν μπορεί να τη σφετεριστεί, και πιο πολύ την αμαυρώσει.

Οσο κι αν προσπαθήσατε, με το άχρωμο και δήθεν ουδέτερο "αφιέρωμά" σας να "αποχρωματίσετε" τη θυσία εκείνων των ηρώων και να τη μετατρέψετε σ' ένα ανούσιο "μελό", ο λαός ξέρει την αλήθεια. Οι παλιότεροι τη ζήσαμε. Δημιουργήσαμε με τα χέρια μας και με το αίμα μας εκείνο το ΕΠΟΣ.

Και οι νεότερες γενιές θα μαθαίνουν και θα διδάσκονται απ' αυτό. Θα εμπνέονται και θα έχουν οδηγό στους δικούς τους αγώνες το παράδειγμα των κομμουνιστών, την παλικαριά και την αυτοθυσία τους για την πατρίδα και τη λευτεριά.

Εκπομπές και "αφιερώματα" σαν αυτό που μας παρουσιάσατε, κάνουν να τρίζουν τα κόκαλα των ηρώων εκείνων και σας καθιστούν κατάπτυστους και καταγέλαστους. Αν μπορούσαν οι 200 της Καισαριανής να δουν και ν' ακούσουν το ανούσιο και ανίερο κατασκεύασμά σας, θα σηκώνονταν όλοι μαζί απ' τους τάφους τους. Ντροπή!!!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΥΤΣΙΛΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΗΣ,Υμηττός. Τη Μ. Παρασκευή, 25-5-97, επισκέφθηκα μια συγγένισσά μου ασθενή, σε μια κλινική στα Μελίσσια. Σαν τελείωσα την επίσκεψη μου ανηφόρισα πεζός προς τη Ν. Πεντέλη, εκεί βρέθηκα μπροστά στην αμπαρωμένη πύλη του Νοσοκομείου Εργατών Θαλάσσης (ΝΙΕΘ). Πρόκειται, δυστυχώς, για το 25χρονο κλείσιμο αυτού του Νοσοκομείου και ρωτώ γιατί συντελείται ένα τέτοιο έγκλημα, τη στιγμή κατά την οποία υπάρχουν τόσες μεγάλες ανάγκες για τη νοσηλεία του κόσμου στα νοσοκομεία;

Θυμάμαι το 1954 είχα χειρουργηθεί στο παραπάνω Ιδρυμα και στη συνέχεια νοσηλευτεί και οι εντυπώσεις μου ήταν άριστες.

Ποιοι λοιπόν είναι οι λόγοι εκείνοι που το κρατούν κλειστό; Μήπως μπορούν να μας απαντήσουν οι αρμόδιοι;

Γ. Ν. ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΗΣ,Νέα Σμύρνη. Με αφορμή το δημοσίευμά σου πριν λίγο καιρό για τους πολιτικούς πρόσφυγες στην Ουγγαρία, με τον τίτλο "Αγναντεύει την πατρίδα", θα 'θελα να κάνω και εγώ ένα σχόλιο για όλους εκείνους τους συμπατριώτες μας που αναγκάστηκαν λόγω του εμφυλίου πολέμου να καταφύγουν και να ζήσουν στις φιλόξενες πρώην σοσιαλιστικές χώρες - και είναι Ελληνες από τα γεννοφάσκια τους - και ζητούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και δεν τους τη δίνουν.

Σας ρωτώ κ. κ υπουργοί, Γραμματείς και Φαρισαίοι, γιατί σε μερικούς μόνο μήνες είναι δυνατόν να "γίνονται" "Ελληνες" ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, προπονητές κ.ά. και όχι οι αγωνιστές που πολέμησαν για την εθνική μας ανεξαρτησία και βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα;

Γιατί κακοφαίνεται στο ΠΑΣΟΚ όταν το κατηγορούν για στείρα και κοντόφθαλμη πολιτική, που μόνο η Δεξιά υιοθετούσε; Τότε γιατί "αναγνωρίσατε" την Εθνική μας Αντίσταση, δε σας φθάσανε 50 χρόνια για να μελετήσετε το θέμα και ν' αλλάξετε το νόμο;

Η πάγια τακτική της αντιδραστικής Δεξιάς, που βασικός της στόχος ήταν και είναι πάντοτε, η διάσπαση του λαϊκού μετώπου και γενικότερα των προοδευτικών δυνάμεων, για να επιβάλει ή να ανακτήσει χαμένες θέσεις, με σκοπό τη διατήρηση της κυριαρχίας της, εφαρμόστηκε μεθοδικά στην Πορτογαλία με ευθύνη και πρωτοβουλία της ηγεσίας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.

Πρώτα με τον Καρβάλιο κατά του Γκονσάλβες, έπειτα με τον Γκομές κατά του Καρβάλιο και σιγά σιγά, η σειρά των άλλων όσο αδυνατίζει το προοδευτικό μέτωπο, μέχρι την ανοιχτή φασιστική επιβολή, εάν οι λαϊκές δυνάμεις συνεχίσουν να παίζουν παγιδευμένες το βρομερό παιχνίδι της μαύρης αντίδρασης και δεν προβληματιστούν από τις ολέθριες συνέπειες της ταχτικής αυτής, για να βάλουν φρένο στον κατήφορο.

Η Μαύρη Διεθνής εκτιμώντας τις συνέπειες μιας επαναστατικής ανατροπής στη νευραλγική αυτή περιοχή του ευρωπαϊκού χώρου, συγκέντρωσε τις δυνάμεις της και χρησιμοποιεί όλα τα βρομερά της μέσα για να στομώσει την επαναστατική φλόγα.

Αντίθετα η επανάσταση διστάζει, ταλαντεύεται, αυτοκαταστρέφει τις δυνάμεις της. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Είναι αυτοκτονία!

Οταν μια επανάσταση διστάζει την κρίσιμη ώρα, καταστρέφεται. Ο αντίπαλος αυτή την ώρα περιμένει να χτυπήσει. Αμυνα της επανάστασης σημαίνει υποχώρηση, σημαίνει επίθεση της αντίδρασης, αντεπανάσταση. Εκεί που η επανάσταση λυπάται το αίμα των δημίων του λαού, κολυμπάει στο δικό της αίμα!

Οπου και να κοιτάξετε θα δείτε παντού την ιδία ιμπεριαλιστική ταχτική, την ιδία προβοκατόρικη πρόκληση, το ίδιο πρόσωπο. Σ' όλη τη γη, σ' όλες τις ηπείρους, τα ιδία μέσα, το ίδιο αίμα.

Οι πολιτικοί άνεμοι, τα ιδεολογικά ρεύματα, δε γνωρίζουν στεγανά.

Σε μια εποχή που η Μαύρη Διεθνής, συσπειρώνεται όλο και πιο πολύ, για να συντηρήσει τις όλο και περισσότερο κλονιζόμενες θέσεις της σ' όλες τις γωνιές του πλανήτη μας, τόσο ευρύνεται η διαμάχη, πολιτική και ιδεολογική, για την ωφελιμότητα της διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών, ανεξάρτητα απ' τον τρόπο και τα μέσα υλοποίησής της. Και συζητείται το θέμα αυτό τώρα που ταπεινώθηκε φοβερά η αμερικανική ιμπεριαλιστική πρόκληση στο Βιετνάμ χάρη στη διεθνιστική αλληλεγγύη, όπως σ' αυτή την πρωτοφανή παγκόσμια δύναμη οφείλεται η ύπαρξη του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους της Λατινικής Αμερικής, της Κούβας, που φωτίζει και προβληματίζει τους λαούς αυτής της ηπείρου.

Και συζητείται ακόμα η φύση της λαϊκής εξουσίας - ανεξάρτητα από τις κατά τόπους μορφές της - όταν αυτή την περίοδο της Νέας Τάξης Πραγμάτων λειτουργεί ανεμπόδιστα η ιμπεριαλιστική πρόκληση και μάλιστα στη γειτονιά μας στις πρώην Δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας.

Αναρωτιέμαι ωστόσο, πως μέσα σ' αυτό το γνωστό κλίμα, σ' αυτή την τάξη πραγμάτων, είναι δυνατόν να κατακτηθεί εξουσία με σκοπό την ανατροπή της αστικής τάξης και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό του κοινωνικοοικονομικού "στάτους", όταν, όπως λέει ο Πάλμερστον, υπάρχουν μόνον αιώνια συμφέροντα...

ΒΑΣΙΛΗΣ Ι. ΚΟΥΚΟΣ

Αθήνα

Είχαν σπάσει τα τύμπανα των αυτιών μας από τις φωνές τους στα κανάλια και τα ραδιόφωνα ότι, κατά τον γιορτασμό της Πρωτομαγιάς οι εργαζόμενοι θα ακολουθήσουν τους ηγέτες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ και όχι τους "απομονωμένους" κομμουνιστές στην χωριστή γιορτή στο Σύνταγμα, που διοργάνωσε η ΕΣΑΚ.

Ομως η εργατική τάξη της χώρας μας και νου έχει και πείρα διαθέτει και μάλιστα "πικρή". Ξέρει για τους αγώνες και θυσίες που έχουν κάνει οι κομμουνιστές, παλεύοντας και δίνοντας και τη ζωή τους ακόμα για το δίκιο του λαού, για ν' αποκτήσουν αυτά που έχουν σήμερα, έστω και κουτσουρεμένα δικαιώματα.

Η αποτυχημένη συγκέντρωσή τους στο Πεδίον του Αρεως, ήταν η απάντηση στις κάλπικες υποσχέσεις του "κοινωνικού διαλόγου", στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, στις πιέσεις της εργοδοσίας, στις κούφιες και χωρίς περιεχόμενο μεγάλες κουβέντες τους. Οι κυβερνητικοί συνδικαλιστικοί ηγέτες του Πεδίου Αρεως ήσαν "σαν καλαμιά στον κάμπο", με τον αδριάντα του Βασιλιά Κωνσταντίνου να τους παρηγορεί έφιππος και τους κουβαλημένους από την κατασκήνωση της Ραφήνας Κούρδους και Αλβανούς για "μπούγιο".

Τους έφταιξε, δικαιολογιόντουσαν, ο κακός καιρός, αλλά και η "διασπαστική" ενέργεια του ΚΚΕ. Ομως για τα πραγματικά αίτια που είναι η αντεργατική τους πολιτική και ο συνεταιρισμός τους με το μεγάλο κεφάλαιο, κουβέντα.

Ο λαός, η εργατική τάξη, τους απομόνωσε και δικαίωσε αυτούς που πραγματικά αγωνίζονται και υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα. Αυτούς που δεν τους τρομάζουν οι βροχές, οι κακουχίες, οι απειλές και δεν πείθονται από ψεύτικες υποσχέσεις και λόγια απατηλά. Αγωνίζονται, παλεύουν και νικούν! Γι' αυτό και "κοκκίνισε" το Σύνταγμα, την Κυριακή της Πρωτομαγιάς από τα λάβαρα της εργατιάς.

ΗΛΙΑΣ ΑΡΜΑΓΟΣ

Αθήνα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΗΣ,Υμηττός. Τη Μ. Παρασκευή, 25-5-97, επισκέφθηκα μια συγγένισσά μου ασθενή, σε μια κλινική στα Μελίσσια. Σαν τελείωσα την επίσκεψη μου ανηφόρισα πεζός προς τη Ν. Πεντέλη, εκεί βρέθηκα μπροστά στην αμπαρωμένη πύλη του Νοσοκομείου Εργατών Θαλάσσης (ΝΙΕΘ). Πρόκειται, δυστυχώς, για το 25χρονο κλείσιμο αυτού του Νοσοκομείου και ρωτώ γιατί συντελείται ένα τέτοιο έγκλημα, τη στιγμή κατά την οποία υπάρχουν τόσες μεγάλες ανάγκες για τη νοσηλεία του κόσμου στα νοσοκομεία;

Θυμάμαι το 1954 είχα χειρουργηθεί στο παραπάνω Ιδρυμα και στη συνέχεια νοσηλευτεί και οι εντυπώσεις μου ήταν άριστες.

Ποιοι λοιπόν είναι οι λόγοι εκείνοι που το κρατούν κλειστό; Μήπως μπορούν να μας απαντήσουν οι αρμόδιοι;

Γ. Ν. ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΗΣ,Νέα Σμύρνη. Με αφορμή το δημοσίευμά σου πριν λίγο καιρό για τους πολιτικούς πρόσφυγες στην Ουγγαρία, με τον τίτλο "Αγναντεύει την πατρίδα", θα 'θελα να κάνω και εγώ ένα σχόλιο για όλους εκείνους τους συμπατριώτες μας που αναγκάστηκαν λόγω του εμφυλίου πολέμου να καταφύγουν και να ζήσουν στις φιλόξενες πρώην σοσιαλιστικές χώρες - και είναι Ελληνες από τα γεννοφάσκια τους - και ζητούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και δεν τους τη δίνουν.

Σας ρωτώ κ. κ υπουργοί, Γραμματείς και Φαρισαίοι, γιατί σε μερικούς μόνο μήνες είναι δυνατόν να "γίνονται" "Ελληνες" ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, προπονητές κ.ά. και όχι οι αγωνιστές που πολέμησαν για την εθνική μας ανεξαρτησία και βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα;

Γιατί κακοφαίνεται στο ΠΑΣΟΚ όταν το κατηγορούν για στείρα και κοντόφθαλμη πολιτική, που μόνο η Δεξιά υιοθετούσε; Τότε γιατί "αναγνωρίσατε" την Εθνική μας Αντίσταση, δε σας φθάσανε 50 χρόνια για να μελετήσετε το θέμα και ν' αλλάξετε το νόμο;

Η πάγια τακτική της αντιδραστικής Δεξιάς, που βασικός της στόχος ήταν και είναι πάντοτε, η διάσπαση του λαϊκού μετώπου και γενικότερα των προοδευτικών δυνάμεων, για να επιβάλει ή να ανακτήσει χαμένες θέσεις, με σκοπό τη διατήρηση της κυριαρχίας της, εφαρμόστηκε μεθοδικά στην Πορτογαλία με ευθύνη και πρωτοβουλία της ηγεσίας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.

Πρώτα με τον Καρβάλιο κατά του Γκονσάλβες, έπειτα με τον Γκομές κατά του Καρβάλιο και σιγά σιγά, η σειρά των άλλων όσο αδυνατίζει το προοδευτικό μέτωπο, μέχρι την ανοιχτή φασιστική επιβολή, εάν οι λαϊκές δυνάμεις συνεχίσουν να παίζουν παγιδευμένες το βρομερό παιχνίδι της μαύρης αντίδρασης και δεν προβληματιστούν από τις ολέθριες συνέπειες της ταχτικής αυτής, για να βάλουν φρένο στον κατήφορο.

Η Μαύρη Διεθνής εκτιμώντας τις συνέπειες μιας επαναστατικής ανατροπής στη νευραλγική αυτή περιοχή του ευρωπαϊκού χώρου, συγκέντρωσε τις δυνάμεις της και χρησιμοποιεί όλα τα βρομερά της μέσα για να στομώσει την επαναστατική φλόγα.

Αντίθετα η επανάσταση διστάζει, ταλαντεύεται, αυτοκαταστρέφει τις δυνάμεις της. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Είναι αυτοκτονία!

Οταν μια επανάσταση διστάζει την κρίσιμη ώρα, καταστρέφεται. Ο αντίπαλος αυτή την ώρα περιμένει να χτυπήσει. Αμυνα της επανάστασης σημαίνει υποχώρηση, σημαίνει επίθεση της αντίδρασης, αντεπανάσταση. Εκεί που η επανάσταση λυπάται το αίμα των δημίων του λαού, κολυμπάει στο δικό της αίμα!

Οπου και να κοιτάξετε θα δείτε παντού την ιδία ιμπεριαλιστική ταχτική, την ιδία προβοκατόρικη πρόκληση, το ίδιο πρόσωπο. Σ' όλη τη γη, σ' όλες τις ηπείρους, τα ιδία μέσα, το ίδιο αίμα.

Οι πολιτικοί άνεμοι, τα ιδεολογικά ρεύματα, δε γνωρίζουν στεγανά.

Σε μια εποχή που η Μαύρη Διεθνής, συσπειρώνεται όλο και πιο πολύ, για να συντηρήσει τις όλο και περισσότερο κλονιζόμενες θέσεις της σ' όλες τις γωνιές του πλανήτη μας, τόσο ευρύνεται η διαμάχη, πολιτική και ιδεολογική, για την ωφελιμότητα της διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών, ανεξάρτητα απ' τον τρόπο και τα μέσα υλοποίησής της. Και συζητείται το θέμα αυτό τώρα που ταπεινώθηκε φοβερά η αμερικανική ιμπεριαλιστική πρόκληση στο Βιετνάμ χάρη στη διεθνιστική αλληλεγγύη, όπως σ' αυτή την πρωτοφανή παγκόσμια δύναμη οφείλεται η ύπαρξη του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους της Λατινικής Αμερικής, της Κούβας, που φωτίζει και προβληματίζει τους λαούς αυτής της ηπείρου.

Και συζητείται ακόμα η φύση της λαϊκής εξουσίας - ανεξάρτητα από τις κατά τόπους μορφές της - όταν αυτή την περίοδο της Νέας Τάξης Πραγμάτων λειτουργεί ανεμπόδιστα η ιμπεριαλιστική πρόκληση και μάλιστα στη γειτονιά μας στις πρώην Δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας.

Αναρωτιέμαι ωστόσο, πως μέσα σ' αυτό το γνωστό κλίμα, σ' αυτή την τάξη πραγμάτων, είναι δυνατόν να κατακτηθεί εξουσία με σκοπό την ανατροπή της αστικής τάξης και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό του κοινωνικοοικονομικού "στάτους", όταν, όπως λέει ο Πάλμερστον, υπάρχουν μόνον αιώνια συμφέροντα...

ΒΑΣΙΛΗΣ Ι. ΚΟΥΚΟΣ

Αθήνα

Είχαν σπάσει τα τύμπανα των αυτιών μας από τις φωνές τους στα κανάλια και τα ραδιόφωνα ότι, κατά τον γιορτασμό της Πρωτομαγιάς οι εργαζόμενοι θα ακολουθήσουν τους ηγέτες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ και όχι τους "απομονωμένους" κομμουνιστές στην χωριστή γιορτή στο Σύνταγμα, που διοργάνωσε η ΕΣΑΚ.

Ομως η εργατική τάξη της χώρας μας και νου έχει και πείρα διαθέτει και μάλιστα "πικρή". Ξέρει για τους αγώνες και θυσίες που έχουν κάνει οι κομμουνιστές, παλεύοντας και δίνοντας και τη ζωή τους ακόμα για το δίκιο του λαού, για ν' αποκτήσουν αυτά που έχουν σήμερα, έστω και κουτσουρεμένα δικαιώματα.

Η αποτυχημένη συγκέντρωσή τους στο Πεδίον του Αρεως, ήταν η απάντηση στις κάλπικες υποσχέσεις του "κοινωνικού διαλόγου", στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, στις πιέσεις της εργοδοσίας, στις κούφιες και χωρίς περιεχόμενο μεγάλες κουβέντες τους. Οι κυβερνητικοί συνδικαλιστικοί ηγέτες του Πεδίου Αρεως ήσαν "σαν καλαμιά στον κάμπο", με τον αδριάντα του Βασιλιά Κωνσταντίνου να τους παρηγορεί έφιππος και τους κουβαλημένους από την κατασκήνωση της Ραφήνας Κούρδους και Αλβανούς για "μπούγιο".

Τους έφταιξε, δικαιολογιόντουσαν, ο κακός καιρός, αλλά και η "διασπαστική" ενέργεια του ΚΚΕ. Ομως για τα πραγματικά αίτια που είναι η αντεργατική τους πολιτική και ο συνεταιρισμός τους με το μεγάλο κεφάλαιο, κουβέντα.

Ο λαός, η εργατική τάξη, τους απομόνωσε και δικαίωσε αυτούς που πραγματικά αγωνίζονται και υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα. Αυτούς που δεν τους τρομάζουν οι βροχές, οι κακουχίες, οι απειλές και δεν πείθονται από ψεύτικες υποσχέσεις και λόγια απατηλά. Αγωνίζονται, παλεύουν και νικούν! Γι' αυτό και "κοκκίνισε" το Σύνταγμα, την Κυριακή της Πρωτομαγιάς από τα λάβαρα της εργατιάς.

ΗΛΙΑΣ ΑΡΜΑΓΟΣ

Αθήνα

Κύριε Διευθυντά,

Η εισαγωγή στενού συγγενικού μου προσώπου, έγινε στον Ελληνικό ΕρυθρόΣταυρό την περίοδο που στους διαδρόμους του Νοσοκομείου ήταν έντονος ο προβληματισμός για τις υπηρεσίες υγείας που προσφέρει (ή δεν προσφέρει) το νοσοκομείο. Από όσα, πάντως, προσωπικά διαπίστωσα, οφείλω να επισημάνω την καλή λειτουργία του νοσοκομείου, από το γραφείο Κίνησης Ασθενών έως το τηλεφωνικό κέντρο. Οφείλω, επίσης, να τονίσω ότι τύχαμε της άριστης αντιμετώπισης τόσο από το ιατρικό δυναμικό, όσο και από το άρτια καταρτισμένο νοσηλευτικό προσωπικό της Α χειρουργικής κλινικής και τις εθελόντριες που διαθέτει ο ΕΕΣ, και μάλιστα δε θα είχα την ευκαιρία να σας απασχολήσω, αν ο χειρουργός κ. Περικλής Τζαρδής δεν αντιμετώπιζε τα όσα προβλήματα παρουσιάστηκαν με την ανάλογη επιστημονική γνώση και ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι σε σοβαρότατα ασθενή 83 ετών, ο οποίος σήμερα απολαμβάνει τις φροντίδες μας στο σπίτι. Από όλη αυτή την εμπειρία δε θα ξεχάσω τα λόγια του, επίσης χειρουργού, κ. Παναγιώτη Στεφανίδη, ότι "τελικά στη ζωή πρέπει να προσπαθείς ακόμα και όταν δεν έχεις σχεδόν καθόλου ελπίδες να επιτύχεις. Εμείς στην κλινική μας αυτό κάνουμε".

Το αποτέλεσμα δικαίωσε τις προσπάθειές τους και γι' αυτό τους ευχαριστώ όλους.

Αλέξανδρος Νίκας

Ανω Πατήσια, Αθήνα

Το τετραήμερο των εκδηλώσεων τιμής, δόξας και ιστορικού χρέους που διοργανώθηκε από το δήμο της πόλης, αφιερωμένο στη μνήμη τους, θα ολοκληρωθεί σήμερα Κυριακή, με μεγάλη πορεία που θα ξεκινήσει στις 10πμ από το παλιό δημαρχείο (Υμηττού 57 και Πρ. Σκοπευτηρίου) για να καταλήξει στο Σκοπευτήριο, όπου θ' ακολουθήσουν ομιλία του δημάρχου της πόλης, χαιρετισμοί αντιστασιακών οργανώσεων, προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφανιών

Κύριε Διευθυντά,

Η εισαγωγή στενού συγγενικού μου προσώπου, έγινε στον Ελληνικό ΕρυθρόΣταυρό την περίοδο που στους διαδρόμους του Νοσοκομείου ήταν έντονος ο προβληματισμός για τις υπηρεσίες υγείας που προσφέρει (ή δεν προσφέρει) το νοσοκομείο. Από όσα, πάντως, προσωπικά διαπίστωσα, οφείλω να επισημάνω την καλή λειτουργία του νοσοκομείου, από το γραφείο Κίνησης Ασθενών έως το τηλεφωνικό κέντρο. Οφείλω, επίσης, να τονίσω ότι τύχαμε της άριστης αντιμετώπισης τόσο από το ιατρικό δυναμικό, όσο και από το άρτια καταρτισμένο νοσηλευτικό προσωπικό της Α χειρουργικής κλινικής και τις εθελόντριες που διαθέτει ο ΕΕΣ, και μάλιστα δε θα είχα την ευκαιρία να σας απασχολήσω, αν ο χειρουργός κ. Περικλής Τζαρδής δεν αντιμετώπιζε τα όσα προβλήματα παρουσιάστηκαν με την ανάλογη επιστημονική γνώση και ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι σε σοβαρότατα ασθενή 83 ετών, ο οποίος σήμερα απολαμβάνει τις φροντίδες μας στο σπίτι. Από όλη αυτή την εμπειρία δε θα ξεχάσω τα λόγια του, επίσης χειρουργού, κ. Παναγιώτη Στεφανίδη, ότι "τελικά στη ζωή πρέπει να προσπαθείς ακόμα και όταν δεν έχεις σχεδόν καθόλου ελπίδες να επιτύχεις. Εμείς στην κλινική μας αυτό κάνουμε".

Το αποτέλεσμα δικαίωσε τις προσπάθειές τους και γι' αυτό τους ευχαριστώ όλους.

Αλέξανδρος Νίκας

Ανω Πατήσια, Αθήνα

Το τετραήμερο των εκδηλώσεων τιμής, δόξας και ιστορικού χρέους που διοργανώθηκε από το δήμο της πόλης, αφιερωμένο στη μνήμη τους, θα ολοκληρωθεί σήμερα Κυριακή, με μεγάλη πορεία που θα ξεκινήσει στις 10πμ από το παλιό δημαρχείο (Υμηττού 57 και Πρ. Σκοπευτηρίου) για να καταλήξει στο Σκοπευτήριο, όπου θ' ακολουθήσουν ομιλία του δημάρχου της πόλης, χαιρετισμοί αντιστασιακών οργανώσεων, προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφανιών