Δεν υπάρχει, ίσως, άλλη ανώτερη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού από το θέατρο.Το θέατρο ως "βωμός" σύνθεσης και θέασης όλων των Μουσών - Τεχνών. Θέασης μαζικής - έκφραση κι αυτή μιας υψηλού επιπέδου δημοκρατικής κοινωνικής λειτουργίας. Δημοκρατικής στα πλαίσια, βέβαια, του δουλοκτητικού αρχαίου ελληνικού κόσμου. Το μεγαλείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού είναι ότι συνέλαβε και κατέκτησε την Αρμονία όλων των Τεχνών μεταξύ τους. Δηλαδή, τη σχέση, τις αναλογίες και τη σύζευξή τους, αλλά και την Αρμονία των Τεχνών με τη Φύση, το Περιβάλλον και την κτιριακή υποδομή για τη θέασή τους. Μέγιστη απόδειξη και της τελευταίας αυτής κατάκτησής του είναι τα θέατρα που χτίστηκαν στο γνωστό αρχαιοελλαδικό κόσμο (μητροπολιτικό και αποικιακό). Θέατρα, από τα οποία όσα - και όσο - σώζονται αποτελούν παγκόσμια κειμήλια. Θαυμαστά, μοναδικά, ανεκτίμητα, ανεξάρτητα από τον κυμαινόμενο βαθμό της αρχιτεκτονικής τελειότητάς τους και τη σημερινή κατάστασή τους.

Ο λόγος οφείλεται στο, καθ' όλα, έξοχο - το πρώτο στο είδος του στην Ελλάδα και διεθνώς - φωτογραφικό λεύκωμα "ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ... θέατρα θέας άξια...",προλογισμένο από τον καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αγγελο Δεληβοριά,που κυκλοφόρησε ο "νεαρός" εκδοτικός οίκος "Ιτανος" (Γ. Δετοράκης, τηλ. 3627.814). Το λεύκωμα, με εμπεριστατωμένα (εισαγωγικά και για κάθε θέατρο) κείμενα για την εξέλιξη, την κτιριακή τυπολογία του, τα μέσα του (μηχανημάτων, σκευής, μάσκας, κλπ.) και τις επιδράσεις του αρχαίου ελληνικού θεάτρου στο κατοπινό δυτικοευρωπαϊκό θέατρο, γραμμένα από τον αρχαιολόγο Δημήτρη Μποσνάκη και τον ιστορικό Δημήτρη Γκαγκτζή,με φωτογραφίες των Judith Lange - Μαρίας Στέφωση,αλλά και των Γ. Χατζησπύρου, Ν. Κοντού, Καρμέλο Μινέλα,του πρόσφατα χαμένου Κύπριου Ανδρέα Μαλέκου και του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου,και με πλούσια βιβλιογραφία, αποτελεί μαγευτικό "οδοιπορικό" σε 71 σωζόμενα αρχαία θέατρα. Προσφέρει στον αναγνώστη γνώση, αισθητική απόλαυση και τη χαρά να βλέπει την Αρμονία των θεάτρων με το φυσικό τους περιβάλλον. Με φωτογραφίες, κατόψεις, σχέδια για κατεστραμμένα τμήματα των θεάτρων, εικόνες σχετικών αρχαίων αντικειμένων, το λεύκωμα "απαθανατίζει" 45 θέατρα στην Ελλάδα,12 στη Μικρά Ασία,11 στη Σικελία - Κάτω Ιταλία και 3 στην Κύπρο,πολλά από τα οποία χάνονται παλεύοντας με το χρόνο και την εγκατάλειψη τους...

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Δεν υπάρχει, ίσως, άλλη ανώτερη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού από το θέατρο.Το θέατρο ως "βωμός" σύνθεσης και θέασης όλων των Μουσών - Τεχνών. Θέασης μαζικής - έκφραση κι αυτή μιας υψηλού επιπέδου δημοκρατικής κοινωνικής λειτουργίας. Δημοκρατικής στα πλαίσια, βέβαια, του δουλοκτητικού αρχαίου ελληνικού κόσμου. Το μεγαλείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού είναι ότι συνέλαβε και κατέκτησε την Αρμονία όλων των Τεχνών μεταξύ τους. Δηλαδή, τη σχέση, τις αναλογίες και τη σύζευξή τους, αλλά και την Αρμονία των Τεχνών με τη Φύση, το Περιβάλλον και την κτιριακή υποδομή για τη θέασή τους. Μέγιστη απόδειξη και της τελευταίας αυτής κατάκτησής του είναι τα θέατρα που χτίστηκαν στο γνωστό αρχαιοελλαδικό κόσμο (μητροπολιτικό και αποικιακό). Θέατρα, από τα οποία όσα - και όσο - σώζονται αποτελούν παγκόσμια κειμήλια. Θαυμαστά, μοναδικά, ανεκτίμητα, ανεξάρτητα από τον κυμαινόμενο βαθμό της αρχιτεκτονικής τελειότητάς τους και τη σημερινή κατάστασή τους.

Ο λόγος οφείλεται στο, καθ' όλα, έξοχο - το πρώτο στο είδος του στην Ελλάδα και διεθνώς - φωτογραφικό λεύκωμα "ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ... θέατρα θέας άξια...",προλογισμένο από τον καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αγγελο Δεληβοριά,που κυκλοφόρησε ο "νεαρός" εκδοτικός οίκος "Ιτανος" (Γ. Δετοράκης, τηλ. 3627.814). Το λεύκωμα, με εμπεριστατωμένα (εισαγωγικά και για κάθε θέατρο) κείμενα για την εξέλιξη, την κτιριακή τυπολογία του, τα μέσα του (μηχανημάτων, σκευής, μάσκας, κλπ.) και τις επιδράσεις του αρχαίου ελληνικού θεάτρου στο κατοπινό δυτικοευρωπαϊκό θέατρο, γραμμένα από τον αρχαιολόγο Δημήτρη Μποσνάκη και τον ιστορικό Δημήτρη Γκαγκτζή,με φωτογραφίες των Judith Lange - Μαρίας Στέφωση,αλλά και των Γ. Χατζησπύρου, Ν. Κοντού, Καρμέλο Μινέλα,του πρόσφατα χαμένου Κύπριου Ανδρέα Μαλέκου και του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου,και με πλούσια βιβλιογραφία, αποτελεί μαγευτικό "οδοιπορικό" σε 71 σωζόμενα αρχαία θέατρα. Προσφέρει στον αναγνώστη γνώση, αισθητική απόλαυση και τη χαρά να βλέπει την Αρμονία των θεάτρων με το φυσικό τους περιβάλλον. Με φωτογραφίες, κατόψεις, σχέδια για κατεστραμμένα τμήματα των θεάτρων, εικόνες σχετικών αρχαίων αντικειμένων, το λεύκωμα "απαθανατίζει" 45 θέατρα στην Ελλάδα,12 στη Μικρά Ασία,11 στη Σικελία - Κάτω Ιταλία και 3 στην Κύπρο,πολλά από τα οποία χάνονται παλεύοντας με το χρόνο και την εγκατάλειψη τους...

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν προλαβαίνει να μετρά τα χτυπήματα αυτόν τον καιρό και η αξιοπιστία του έχει πιάσει... πάτο στους εργαζόμενους, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία.

Μπροστά σε αυτόν τον κατήφορο, η ηγεσία της ΟΤΟΕ αποφάσισε να παρέμβει δραστικά και να προσφέρει "κίνητρα", ώστε να... τονώσει το ενδιαφέρον των εργαζομένων για τη συνδικαλιστική δράση. Τα κίνητρα αυτά μεταφράζονται σε ειδικά επιδόματα σε συνδικαλιστές, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι αρχές της... ανιδιοτελούς προσφοράς των συνδικαλιστών για το γενικότερο καλό και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοσία. (Η οποία παρεμπιπτόντως θα προσφέρει το αναγκαίο χρήμα, ώστε να εξυπηρετηθεί καλύτερα η προσπάθεια ανάπτυξης της... ταξικής πάλης εναντίον της).

Δεν είναι απίθανο τέτοια μέτρα να επεκταθούν και σε άλλους κλάδους, εφόσον θεωρείται σίγουρη η θετική συμβολή τους. Ισως μάλιστα να πρέπει να συζητηθεί και στον επερχόμενο "κοινωνικό διάλογο". Θα βοηθούσε πολύ στη... "συναίνεση" και στην "κοινωνική συνοχή".

Μπασκίμ Φίνο

Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης "εθνικής συμφιλίωσης" βρίσκεται επί ξυρού ακμής τις τελευταίες μέρες. Οι εξ ορισμού ανυπέρβλητες κωλυσιεργίες από τον Μπερίσα - μέσω Δημοκρατικού Κόμματος - στη διαδικασία διεξαγωγής των εκλογών προκαλούν την ανυπομονησία των ηγέτιδων της πολυεθνικής χωρών, αλλά και των διεθνών οργανισμών. Ασφαλώς, δε θα πρέπει να θεωρείται "τυχαία" η τελεσιγραφική προειδοποίηση του εντεταλμένου του ΟΑΣΕ Φραντς Βρανίτσκι περίπου να "τελειώνουν, επιτέλους" με τις διαφωνίες οι της κυβέρνησης "συμφιλίωσης" (;) και να υπογράψουν τα κόμματα "συμβόλαιο" (έτσι ακριβώς!!), για τη διεξαγωγή των εκλογών στα τέλη του Ιούνη.

Ο Φίνο, όπως θα ανέμενε κανείς, στρέφεται στο εξωτερικό, αποζητώντας, όχι απλώς ερείσματα, αλλά πολιτική νομιμοποίηση και απτή στρατιωτική στήριξη. Επισκέπτεται επισήμως την Ιταλία και κατόπιν τις ΗΠΑ, όπου - ελπίζει ότι - θα εξασφαλίσει τη διαβεβαίωση πως παραμένει ο "προτιμώμενος" εξουσιαστής της Αλβανίας. Και απευθύνει πρόσκληση - πρόκληση προς την πολυεθνική να αναλάβει "ευρύτερο ρόλο" στην αποκατάσταση της τάξης, τη φύλαξη των στρατιωτικών αποθηκών, το μηχανισμό ασφαλείας της χώρας.

Πέραν αυτών, ο Φίνο δείχνει να υιοθετεί, όπως ακριβώς και οι ομοτράπεζοί του Δημοκρατικοί, τη ρητορική περί "ανάγκης διάλυσης των επιτροπών" των εξεγερμένων, προ ή κατόπιν των εκλογών.

Θα επιτύχει ο Φίνο στην προσπάθειά του να γίνει ο "μόνος" ηγέτης της Αλβανίας, παραγκωνίζοντας, μέσω Ουάσιγκτον και Ρώμης, τον Πρόεδρο Μπερίσα; Αμφίβολο. Οι Δυτικοί μέχρι στιγμής απέφυγαν να λάβουν τόσο προφανή θέση. Ισως, επιλέξουν απλώς να "κάψουν" το δικό του χαρτί. Οψόμεθα...

Μπ. Γ.

Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων θεωρούσε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Λ. Παπαδήμος, ως μία από τις κύριες αιτίες της διόγκωσης των δημοσίων ελλειμμάτων. Κι αν σταθεί κανένας σε μια πρώτη ανάγνωση των αριθμών, πιθανά να συμφωνήσει μαζί του. Σ' ένα περίπου τρισεκατομμύριο δραχμές ανήλθαν το 1996 τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων. Κι έρχονται κι αυτά να προστεθούν στα άλλα 4,5 και πλέον, με τα οποία επιχορηγήθηκαν από το κράτος τα τελευταία 8 χρόνια.

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική και βρίσκεται πίσω και από τους αριθμούς αυτούς. Για παράδειγμα, μόνο στο ΙΚΑ τα χρέη των ιδιωτικών και δημοσίων επιχειρήσεων ξεπερνάνε σήμερα τα 650 δισεκατομμύρια, χωρίς σ' αυτά να λογαριάζονται τα διαφυγόντα έσοδα του οργανισμού από τους ανασφάλιστους εργαζόμενους. Και η μη εκπλήρωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών υποχρεώσεων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) είναι μία μόνο από τις αιτίες των μεγάλων ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων. Μια άλλη είναι η ασκούμενη πολιτική από τις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Μια πολιτική, που φορτώνει τεράστια οικονομικά βάρη στους οργανισμούς, όχι μόνο μέσω της κακοδιαχείρισης, αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους. Και υπάρχουν κι άλλες, αρκετές αιτίες, που όλες έχουν τις ρίζες τους στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Ας μην προσπαθούν, επομένως, να συσκοτίσουν τα πράγματα οι διάφοροι τεχνοκράτες και όλοι όσοι επιχειρούν να φτιάξουν πρόσφορο έδαφος, για τα επερχόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης.

Εξίσου, όμως, χαρακτηριστικά είναι τα όσα γράφονται στα "Αρχεία", σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, για την οποία ο Κ. Καραμανλής δεν έκανε την εποχή εκείνη την παραμικρή δήλωση. Να πώς εξηγούν τα "Αρχεία" την τότε σιωπή του Καραμανλή: "Ο Κ. Καραμανλής, μη έχοντας άμεση την εποπτεία των δραματικών γεγονότων που εκτυλίσσονταν στην Αθήνα και ενόψει πιθανών ανεξέλεγκτων εξελίξεων, που ήταν δυνατόν να επιφυλάσσουν, δε θεώρησε προφανώς σκόπιμο, μετά την πρόσφατη σαφή και αναλυτική διατύπωσιν των απόψεών του, να κάμει οποιαδήποτε εσπευσμένη δήλωση... ".

Αμφιβάλλει κανείς, για το τι εννοούν τα "Αρχεία", με τη διατύπωση "πιθανών ανεξέλεγκτων εξελίξεων", τις οποίες δεν ήθελε με τίποτε να ενισχύσει ή και να συνδεθεί με οποιοδήποτε τρόπο τότε, ο Κ. Καραμανλής; Προφανώς, δεν εννοεί τις όποιες εξελίξεις στο χώρο των χουντικών, αλλά την ίδια τη λαϊκή εξέγερση, τα αντιχουντικά και ιδιαίτερα τα αντιιμπεριαλιστικά της συνθήματα και τη δυναμική που μπορεί να έκρυβε.

Πάντα συνεπής εκπρόσωπος της τάξης του...

Μπόλικος ο ντόρος των ημερών αυτών, με αφορμή τα "Αρχεία Καραμανλή" κι ανάμεσα σε όλα, αρκετοί που θέλουν να δαφνοστεφανώσουν τον "Εθνάρχη" της άρχουσας τάξης και με το στεφάνι του αντιδικτατορικού αγώνα. Ελα, όμως, που ακόμη και αυτά τα ίδια τα "αρχεία" δεν τους το επιτρέπουν. Να, τι έγραφε ο Καραμανλής, δύο μήνες μετά το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα των συνταγματαρχών, στον χουντικό πρωθυπουργό, Κ. Κόλλια: "Με ικανοποίησιν έλαβον γνώσιν των τελευταίων δηλώσεών σας προς την Επιτροπήν Αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Επιβεβαιώνουν την θέλησιν της Κυβερνήσεως όπως αποκαταστήσει την ομαλότητα και μάλιστα επί υγιεστέρων βάσεων, διά του εκσυγχρονισμού του πολιτεύματος της χώρας...

... Δεν αμφιβάλλω ότι οι πρωτοστατήσαντες εις την εκτροπήν εκινήθησαν με αγαθάς προθέσεις (το αν, καλώς ή κακώς, εξετίμησαν τους κινδύνους οι οποίοι κατά τη γνώμη τους ηπείλουν το Εθνος, θα κριθεί από την ιστορίαν)...

... Δε γνωρίζω ούτε τας προθέσεις ούτε τας δυνατότητας της επαναστατικής Κυβερνήσεως. Εύχομαι να έχει συλλάβει ορθώς την αποστολήν της και να έχει την ικανότητα να την φέρη εις πέρας. Εάν όμως, δι' οιονδήποτε λόγον, υστερή είτε εις το πρώτον είτε εις το δεύτερον, τότε οφείλει να αφήσει την πρωτοβουλίαν εις τον Ρυθμιστήν του Πολιτεύματος, προσφέρουσα εις Αυτόν και την συμπαράστασίν της".

Τα σχόλια περιττεύουν...

"Ημέρα της Ευρώπης" θέλουν οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών την 9η Μάη, μέρα της μεγάλης και ιστορικής σημασίας Αντιφασιστικής Νίκης των λαών. Προφανείς είναι, βέβαια, οι σκοπιμότητες και οι επιδιώξεις τους. Οπως προφανείς ήταν και οι επιδιώξεις των ανάλογων "γιορτών και πανηγύρεων", που διοργάνωσε τις μέρες αυτές η κυβέρνηση.

Ο,τι και να κάνουν, όμως, δεν μπορούν ν' αλλάξουν την πραγματικότητα. Αυτή, που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι και οι λαοί των χωρών - μελών της ΕΕ. Μια πραγματικότητα, που αποκαλύπτει καθημερινά και περισσότερο το πραγματικό, ταξικό περιεχόμενο των "οραμάτων" και των συνθημάτων τους και ενισχύει τις αντι - μααστριχτικές διαθέσεις των εργαζομένων.

Το παράδειγμα τη φορά αυτή έρχεται από την Αυστρία. Σύμφωνα με δημοσκόπηση, που δημοσίευσε τις μέρες αυτές το περιοδικό "New", ενισχύθηκε παραπέρα η μερίδα των Αυστριακών που τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, για τη συμμετοχή ή όχι της χώρας τους στο ενιαίο νόμισμα κι έχει ήδη γίνει απόλυτη πλειοψηφία. Συγκεκριμένα το 58% των Αυστριακών το θεωρεί απαραίτητο, ενώ μόλις το 37% όχι. Σύμφωνα δε, με άλλη δημοσκόπηση, που διεξήγαγε το ερευνητικό ινστιτούτο Γκάλοπ, το 45% των Αυστριακών προτίθεται να καταψηφίσει τη συμμετοχή της χώρας στο ενιαίο νόμισμα, ενώ μόνο το 34% να την υπερψηφίσει.

Και μη νομίζετε, ότι η αυστριακή κυβέρνηση δεν κάνει διάφορα "πανηγύρια". Αν δεν ήταν κι αυτά...

Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν προλαβαίνει να μετρά τα χτυπήματα αυτόν τον καιρό και η αξιοπιστία του έχει πιάσει... πάτο στους εργαζόμενους, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία.

Μπροστά σε αυτόν τον κατήφορο, η ηγεσία της ΟΤΟΕ αποφάσισε να παρέμβει δραστικά και να προσφέρει "κίνητρα", ώστε να... τονώσει το ενδιαφέρον των εργαζομένων για τη συνδικαλιστική δράση. Τα κίνητρα αυτά μεταφράζονται σε ειδικά επιδόματα σε συνδικαλιστές, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι αρχές της... ανιδιοτελούς προσφοράς των συνδικαλιστών για το γενικότερο καλό και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοσία. (Η οποία παρεμπιπτόντως θα προσφέρει το αναγκαίο χρήμα, ώστε να εξυπηρετηθεί καλύτερα η προσπάθεια ανάπτυξης της... ταξικής πάλης εναντίον της).

Δεν είναι απίθανο τέτοια μέτρα να επεκταθούν και σε άλλους κλάδους, εφόσον θεωρείται σίγουρη η θετική συμβολή τους. Ισως μάλιστα να πρέπει να συζητηθεί και στον επερχόμενο "κοινωνικό διάλογο". Θα βοηθούσε πολύ στη... "συναίνεση" και στην "κοινωνική συνοχή".

Μπασκίμ Φίνο

Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης "εθνικής συμφιλίωσης" βρίσκεται επί ξυρού ακμής τις τελευταίες μέρες. Οι εξ ορισμού ανυπέρβλητες κωλυσιεργίες από τον Μπερίσα - μέσω Δημοκρατικού Κόμματος - στη διαδικασία διεξαγωγής των εκλογών προκαλούν την ανυπομονησία των ηγέτιδων της πολυεθνικής χωρών, αλλά και των διεθνών οργανισμών. Ασφαλώς, δε θα πρέπει να θεωρείται "τυχαία" η τελεσιγραφική προειδοποίηση του εντεταλμένου του ΟΑΣΕ Φραντς Βρανίτσκι περίπου να "τελειώνουν, επιτέλους" με τις διαφωνίες οι της κυβέρνησης "συμφιλίωσης" (;) και να υπογράψουν τα κόμματα "συμβόλαιο" (έτσι ακριβώς!!), για τη διεξαγωγή των εκλογών στα τέλη του Ιούνη.

Ο Φίνο, όπως θα ανέμενε κανείς, στρέφεται στο εξωτερικό, αποζητώντας, όχι απλώς ερείσματα, αλλά πολιτική νομιμοποίηση και απτή στρατιωτική στήριξη. Επισκέπτεται επισήμως την Ιταλία και κατόπιν τις ΗΠΑ, όπου - ελπίζει ότι - θα εξασφαλίσει τη διαβεβαίωση πως παραμένει ο "προτιμώμενος" εξουσιαστής της Αλβανίας. Και απευθύνει πρόσκληση - πρόκληση προς την πολυεθνική να αναλάβει "ευρύτερο ρόλο" στην αποκατάσταση της τάξης, τη φύλαξη των στρατιωτικών αποθηκών, το μηχανισμό ασφαλείας της χώρας.

Πέραν αυτών, ο Φίνο δείχνει να υιοθετεί, όπως ακριβώς και οι ομοτράπεζοί του Δημοκρατικοί, τη ρητορική περί "ανάγκης διάλυσης των επιτροπών" των εξεγερμένων, προ ή κατόπιν των εκλογών.

Θα επιτύχει ο Φίνο στην προσπάθειά του να γίνει ο "μόνος" ηγέτης της Αλβανίας, παραγκωνίζοντας, μέσω Ουάσιγκτον και Ρώμης, τον Πρόεδρο Μπερίσα; Αμφίβολο. Οι Δυτικοί μέχρι στιγμής απέφυγαν να λάβουν τόσο προφανή θέση. Ισως, επιλέξουν απλώς να "κάψουν" το δικό του χαρτί. Οψόμεθα...

Μπ. Γ.

Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων θεωρούσε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Λ. Παπαδήμος, ως μία από τις κύριες αιτίες της διόγκωσης των δημοσίων ελλειμμάτων. Κι αν σταθεί κανένας σε μια πρώτη ανάγνωση των αριθμών, πιθανά να συμφωνήσει μαζί του. Σ' ένα περίπου τρισεκατομμύριο δραχμές ανήλθαν το 1996 τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων. Κι έρχονται κι αυτά να προστεθούν στα άλλα 4,5 και πλέον, με τα οποία επιχορηγήθηκαν από το κράτος τα τελευταία 8 χρόνια.

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική και βρίσκεται πίσω και από τους αριθμούς αυτούς. Για παράδειγμα, μόνο στο ΙΚΑ τα χρέη των ιδιωτικών και δημοσίων επιχειρήσεων ξεπερνάνε σήμερα τα 650 δισεκατομμύρια, χωρίς σ' αυτά να λογαριάζονται τα διαφυγόντα έσοδα του οργανισμού από τους ανασφάλιστους εργαζόμενους. Και η μη εκπλήρωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών υποχρεώσεων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) είναι μία μόνο από τις αιτίες των μεγάλων ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων. Μια άλλη είναι η ασκούμενη πολιτική από τις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Μια πολιτική, που φορτώνει τεράστια οικονομικά βάρη στους οργανισμούς, όχι μόνο μέσω της κακοδιαχείρισης, αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους. Και υπάρχουν κι άλλες, αρκετές αιτίες, που όλες έχουν τις ρίζες τους στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Ας μην προσπαθούν, επομένως, να συσκοτίσουν τα πράγματα οι διάφοροι τεχνοκράτες και όλοι όσοι επιχειρούν να φτιάξουν πρόσφορο έδαφος, για τα επερχόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης.

Εξίσου, όμως, χαρακτηριστικά είναι τα όσα γράφονται στα "Αρχεία", σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, για την οποία ο Κ. Καραμανλής δεν έκανε την εποχή εκείνη την παραμικρή δήλωση. Να πώς εξηγούν τα "Αρχεία" την τότε σιωπή του Καραμανλή: "Ο Κ. Καραμανλής, μη έχοντας άμεση την εποπτεία των δραματικών γεγονότων που εκτυλίσσονταν στην Αθήνα και ενόψει πιθανών ανεξέλεγκτων εξελίξεων, που ήταν δυνατόν να επιφυλάσσουν, δε θεώρησε προφανώς σκόπιμο, μετά την πρόσφατη σαφή και αναλυτική διατύπωσιν των απόψεών του, να κάμει οποιαδήποτε εσπευσμένη δήλωση... ".

Αμφιβάλλει κανείς, για το τι εννοούν τα "Αρχεία", με τη διατύπωση "πιθανών ανεξέλεγκτων εξελίξεων", τις οποίες δεν ήθελε με τίποτε να ενισχύσει ή και να συνδεθεί με οποιοδήποτε τρόπο τότε, ο Κ. Καραμανλής; Προφανώς, δεν εννοεί τις όποιες εξελίξεις στο χώρο των χουντικών, αλλά την ίδια τη λαϊκή εξέγερση, τα αντιχουντικά και ιδιαίτερα τα αντιιμπεριαλιστικά της συνθήματα και τη δυναμική που μπορεί να έκρυβε.

Πάντα συνεπής εκπρόσωπος της τάξης του...

Μπόλικος ο ντόρος των ημερών αυτών, με αφορμή τα "Αρχεία Καραμανλή" κι ανάμεσα σε όλα, αρκετοί που θέλουν να δαφνοστεφανώσουν τον "Εθνάρχη" της άρχουσας τάξης και με το στεφάνι του αντιδικτατορικού αγώνα. Ελα, όμως, που ακόμη και αυτά τα ίδια τα "αρχεία" δεν τους το επιτρέπουν. Να, τι έγραφε ο Καραμανλής, δύο μήνες μετά το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα των συνταγματαρχών, στον χουντικό πρωθυπουργό, Κ. Κόλλια: "Με ικανοποίησιν έλαβον γνώσιν των τελευταίων δηλώσεών σας προς την Επιτροπήν Αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Επιβεβαιώνουν την θέλησιν της Κυβερνήσεως όπως αποκαταστήσει την ομαλότητα και μάλιστα επί υγιεστέρων βάσεων, διά του εκσυγχρονισμού του πολιτεύματος της χώρας...

... Δεν αμφιβάλλω ότι οι πρωτοστατήσαντες εις την εκτροπήν εκινήθησαν με αγαθάς προθέσεις (το αν, καλώς ή κακώς, εξετίμησαν τους κινδύνους οι οποίοι κατά τη γνώμη τους ηπείλουν το Εθνος, θα κριθεί από την ιστορίαν)...

... Δε γνωρίζω ούτε τας προθέσεις ούτε τας δυνατότητας της επαναστατικής Κυβερνήσεως. Εύχομαι να έχει συλλάβει ορθώς την αποστολήν της και να έχει την ικανότητα να την φέρη εις πέρας. Εάν όμως, δι' οιονδήποτε λόγον, υστερή είτε εις το πρώτον είτε εις το δεύτερον, τότε οφείλει να αφήσει την πρωτοβουλίαν εις τον Ρυθμιστήν του Πολιτεύματος, προσφέρουσα εις Αυτόν και την συμπαράστασίν της".

Τα σχόλια περιττεύουν...

"Ημέρα της Ευρώπης" θέλουν οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών την 9η Μάη, μέρα της μεγάλης και ιστορικής σημασίας Αντιφασιστικής Νίκης των λαών. Προφανείς είναι, βέβαια, οι σκοπιμότητες και οι επιδιώξεις τους. Οπως προφανείς ήταν και οι επιδιώξεις των ανάλογων "γιορτών και πανηγύρεων", που διοργάνωσε τις μέρες αυτές η κυβέρνηση.

Ο,τι και να κάνουν, όμως, δεν μπορούν ν' αλλάξουν την πραγματικότητα. Αυτή, που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι και οι λαοί των χωρών - μελών της ΕΕ. Μια πραγματικότητα, που αποκαλύπτει καθημερινά και περισσότερο το πραγματικό, ταξικό περιεχόμενο των "οραμάτων" και των συνθημάτων τους και ενισχύει τις αντι - μααστριχτικές διαθέσεις των εργαζομένων.

Το παράδειγμα τη φορά αυτή έρχεται από την Αυστρία. Σύμφωνα με δημοσκόπηση, που δημοσίευσε τις μέρες αυτές το περιοδικό "New", ενισχύθηκε παραπέρα η μερίδα των Αυστριακών που τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, για τη συμμετοχή ή όχι της χώρας τους στο ενιαίο νόμισμα κι έχει ήδη γίνει απόλυτη πλειοψηφία. Συγκεκριμένα το 58% των Αυστριακών το θεωρεί απαραίτητο, ενώ μόλις το 37% όχι. Σύμφωνα δε, με άλλη δημοσκόπηση, που διεξήγαγε το ερευνητικό ινστιτούτο Γκάλοπ, το 45% των Αυστριακών προτίθεται να καταψηφίσει τη συμμετοχή της χώρας στο ενιαίο νόμισμα, ενώ μόνο το 34% να την υπερψηφίσει.

Και μη νομίζετε, ότι η αυστριακή κυβέρνηση δεν κάνει διάφορα "πανηγύρια". Αν δεν ήταν κι αυτά...

Τι εφιάλτης

φοβερός

συχνά, πυκνά

με ζώνει,

τη χώρα

απ' τη "σύγκλιση"

βλέπω

να είναι σκόνη

και να 'ναι

σκόρπια

εδώ κι εκεί

στα θλιβερά

ερείπια

"λουκέτα", "ζώνες"

κι όνειρα,

για "παραδείσους"

τρύπια!

Ο οίστρος

Τι εφιάλτης

φοβερός

συχνά, πυκνά

με ζώνει,

τη χώρα

απ' τη "σύγκλιση"

βλέπω

να είναι σκόνη

και να 'ναι

σκόρπια

εδώ κι εκεί

στα θλιβερά

ερείπια

"λουκέτα", "ζώνες"

κι όνειρα,

για "παραδείσους"

τρύπια!

Ο οίστρος