ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με άριστα, βαθμολόγησε τις επιδόσεις της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απαιτώντας παράλληλα κλιμάκωση των μέτρων και αποφασιστικότερα βήματα στην κατεύθυνση της παραπέρα υπονόμευσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτά προκύπτουν από την έκθεση του ΔΝΤ, που έσπευσε να δώσει στη δημοσιότητα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, επειδή το περιεχόμενό της στρώνει το χαλί για την εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών μέτρων που υπάρχουν στα συρτάρια των οικονομικών υπουργείων. Μαζί, λοιπόν, με τα "μπράβο" για τη μέχρι τώρα προσήλωση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή της συγκεκριμένης αντιλαϊκής πολιτικής, το ΔΝΤ συνιστά "εδώ και τώρα" δέσμη νέων "τολμηρών μέτρων", δηλαδή σκληρότερη λιτότητα για το λαό (να κουτσουρευτούν ή ακόμη και να κοπούν κάποιες συντάξεις, να καταργηθεί το κατώτατο ημερομίσθιο και ο μισθός και μαζί τους η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να καταργηθούν οι νόμοι που θέτουν περιορισμούς σε προσλήψεις ή απολύσεις, να μειωθούν κι άλλο οι δαπάνες του κράτους για κοινωνικούς σκοπούς, να επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων που ελέγχονται από το δημόσιο(προβληματικές και κερδοφόρες κλπ.), προκειμένου να εκπληρωθούν οι στόχοι του προγράμματος "σύγκλισης" και να μπορέσει να μετάσχει η Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η έκθεση του ΔΝΤ αρχίζει με τη γενική διαπίστωση ότι "η ελληνική οικονομία παρουσίασε αισθητή βελτίωση τα τελευταία χρόνια με την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" και την πολιτική της "σκληρής δραχμής"" και την επισήμανση ότι μ' αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση κατάφερε - εκτός από την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης, τη μείωση του πληθωρισμού - να κερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία στις διεθνείς χρηματαγορές και να βελτιώσει το"επιχειρηματικό κλίμα".

Πριν περάσουν στο "διά ταύτα" των υποδείξεων για νέα αντιλαϊκά μέτρα, οι συντάκτες της έκθεσης μέμφονται την κυβέρνηση, επειδή το 1996 δεν αντιμετώπισε με τη δέουσα προσοχή ορισμένα θέματα.Μεταξύ άλλων, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ θεωρούν ότι:

Παρά την ανατίμηση της δραχμής έναντι του ECU, ο ρυθμός μείωσης του πληθωρισμού επιβραδύνθηκε και παρόλο που ο πληθωρισμός υποχώρησε κατά τους πρώτους μήνες του 1997, "φαίνεται ότι έχει ανακοπεί προσωρινά η πτώση του σκληρού του πυρήνα".
"Αν και σημειώθηκε ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης ταχύτερος από τον προβλεπόμενο, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν υψηλότερο από το στόχο, αντανακλώντας, τόσο υστερήσεις εσόδων, όσο και σημαντική υπέρβαση των δαπανών για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων".
"Διευρύνθηκε σημαντικά το έλλειμμα του ισοζυγίου, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών,καθώς αυξήθηκαν σημαντικά οι εισαγωγές και οι εξαγωγές έμειναν στάσιμες".
"Η ανταγωνιστικότητα,όπως μετριέται βάσει του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, χειροτέρευσε λόγω της ταχείας αύξησης της αμοιβής εργασίας".
Το κράτος στην Ελλάδα ξοδεύει πολλά χρήματα, τόσο για τη λειτουργία του, όσο και για ..."συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας"!

Στην έκθεση υπάρχουν και ορισμένες ομολογίες, όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι "αντίθετα με την κοινή αντίληψη, τα "φορολογούμενα" τμήματα της κοινωνίας στην Ελλάδα υπόκεινται ήδη σε υψηλή φορολογία και ο σταθμισμένος φορολογικός συντελεστής επί της κατανάλωσης υπερβαίνει το μέσο όρο της ΕΕ". Ομολογούν, δηλαδή, πως οι έμμεσοι φόροι στην Ελλάδα είναι υπέρογκοι και τα μεγάλα θύματα είναι οι εργαζόμενοι που ξοδεύουν όλα τα χρήματά τους, για να σημειώσουν στη συνέχεια πως "είναι δύσκολο και δαπανηρό να αυξηθούν ουσιαστικά τα φορολογικά έσοδα".

Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ εκφράζουν την ...ανησυχία τους για την εκπλήρωση των στόχων του προγράμματος "σύγκλισης" και των σχετικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση απέναντι στους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επειδή "η οικονομία αντιμετωπίζει δυσκολίες σε περίοδο ρυθμών ανάπτυξης μεσαίου επιπέδου".

Οι "προκαταρκτικές προβλέψεις" του ΔΝΤ για την εξέλιξη βασικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας το 1997, είναι ότι:

Το έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης θα είναι μεγαλύτερο, σε σχέση με το στόχο που έχει θέσει η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό, κατά 0,5% του ΑΕΠ και ότι αυτή η εξέλιξη "ενδέχεται να οδηγήσει σε παρόμοια απόκλιση του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα". Η υπέρβαση αυτή (κατά 180 περίπου δισ. δραχμές) αποδίδεται στην αναμενόμενη "σημαντική υστέρηση εσόδων".
Ακόμη και αν - με αλχημείες και λογιστικά τεχνάσματα - "επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος, είναι πιθανόν ότι θα συνεχιστεί η επιδείνωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, καθώς και ότι ο πληθωρισμός δε θα πέσει κάτω από 5%.
Θα "διαβρωθεί περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα" της ελληνικής οικονομίας, αν συνεχιστεί η αύξηση της αμοιβής εργασίας". Θεωρούν, δηλαδή, ότι το '96 και το '97 δόθηκαν ...μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις και για να γίνουν πειστικοί συγκρίνουν αυτές τις αυξήσεις μισθών στην Ελλάδα (που ο πληθωρισμός είναι τριπλάσιος της Κοινότητας) με τις χαμηλές μισθολογικές αυξήσεις στις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Θα οξυνθεί παραπέρα το "πρόβλημα της ανεργίας,εξαιτίας των επιλογών των επιχειρηματιών να επιδιώκουν μεγιστοποίηση των κερδών τους. Οπως αναφέρεται, "αν και τα οφέλη από το χαμηλότερο χρηματοδοτικό κόστος μπορούν να συνεχίσουν να στηρίζουν την κερδοφορία, υπάρχει ένα όριο ως προς αυτό, πράγμα που στρέφει τις επενδύσεις περισσότερο προς τις τεχνολογίες έντασης κεφαλαίου, παρά προς τις τεχνολογίες έντασης εργασίας".

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ επισημαίνουν πως τα σημάδια βελτίωσης "δεν πρέπει να οδηγήσουν σε εφησυχασμό", αλλά ότι "τώρα είναι η στιγμή για τολμηρά μέτρα" και εκφράζουν την ικανοποίησή τους για τον"κοινωνικό διάλογο" που ξεκίνησε η κυβέρνηση.

Με άριστα, βαθμολόγησε τις επιδόσεις της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απαιτώντας παράλληλα κλιμάκωση των μέτρων και αποφασιστικότερα βήματα στην κατεύθυνση της παραπέρα υπονόμευσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτά προκύπτουν από την έκθεση του ΔΝΤ, που έσπευσε να δώσει στη δημοσιότητα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, επειδή το περιεχόμενό της στρώνει το χαλί για την εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών μέτρων που υπάρχουν στα συρτάρια των οικονομικών υπουργείων. Μαζί, λοιπόν, με τα "μπράβο" για τη μέχρι τώρα προσήλωση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή της συγκεκριμένης αντιλαϊκής πολιτικής, το ΔΝΤ συνιστά "εδώ και τώρα" δέσμη νέων "τολμηρών μέτρων", δηλαδή σκληρότερη λιτότητα για το λαό (να κουτσουρευτούν ή ακόμη και να κοπούν κάποιες συντάξεις, να καταργηθεί το κατώτατο ημερομίσθιο και ο μισθός και μαζί τους η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να καταργηθούν οι νόμοι που θέτουν περιορισμούς σε προσλήψεις ή απολύσεις, να μειωθούν κι άλλο οι δαπάνες του κράτους για κοινωνικούς σκοπούς, να επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων που ελέγχονται από το δημόσιο(προβληματικές και κερδοφόρες κλπ.), προκειμένου να εκπληρωθούν οι στόχοι του προγράμματος "σύγκλισης" και να μπορέσει να μετάσχει η Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η έκθεση του ΔΝΤ αρχίζει με τη γενική διαπίστωση ότι "η ελληνική οικονομία παρουσίασε αισθητή βελτίωση τα τελευταία χρόνια με την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" και την πολιτική της "σκληρής δραχμής"" και την επισήμανση ότι μ' αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση κατάφερε - εκτός από την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης, τη μείωση του πληθωρισμού - να κερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία στις διεθνείς χρηματαγορές και να βελτιώσει το"επιχειρηματικό κλίμα".

Πριν περάσουν στο "διά ταύτα" των υποδείξεων για νέα αντιλαϊκά μέτρα, οι συντάκτες της έκθεσης μέμφονται την κυβέρνηση, επειδή το 1996 δεν αντιμετώπισε με τη δέουσα προσοχή ορισμένα θέματα.Μεταξύ άλλων, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ θεωρούν ότι:

Παρά την ανατίμηση της δραχμής έναντι του ECU, ο ρυθμός μείωσης του πληθωρισμού επιβραδύνθηκε και παρόλο που ο πληθωρισμός υποχώρησε κατά τους πρώτους μήνες του 1997, "φαίνεται ότι έχει ανακοπεί προσωρινά η πτώση του σκληρού του πυρήνα".
"Αν και σημειώθηκε ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης ταχύτερος από τον προβλεπόμενο, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν υψηλότερο από το στόχο, αντανακλώντας, τόσο υστερήσεις εσόδων, όσο και σημαντική υπέρβαση των δαπανών για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων".
"Διευρύνθηκε σημαντικά το έλλειμμα του ισοζυγίου, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών,καθώς αυξήθηκαν σημαντικά οι εισαγωγές και οι εξαγωγές έμειναν στάσιμες".
"Η ανταγωνιστικότητα,όπως μετριέται βάσει του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, χειροτέρευσε λόγω της ταχείας αύξησης της αμοιβής εργασίας".
Το κράτος στην Ελλάδα ξοδεύει πολλά χρήματα, τόσο για τη λειτουργία του, όσο και για ..."συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας"!

Στην έκθεση υπάρχουν και ορισμένες ομολογίες, όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι "αντίθετα με την κοινή αντίληψη, τα "φορολογούμενα" τμήματα της κοινωνίας στην Ελλάδα υπόκεινται ήδη σε υψηλή φορολογία και ο σταθμισμένος φορολογικός συντελεστής επί της κατανάλωσης υπερβαίνει το μέσο όρο της ΕΕ". Ομολογούν, δηλαδή, πως οι έμμεσοι φόροι στην Ελλάδα είναι υπέρογκοι και τα μεγάλα θύματα είναι οι εργαζόμενοι που ξοδεύουν όλα τα χρήματά τους, για να σημειώσουν στη συνέχεια πως "είναι δύσκολο και δαπανηρό να αυξηθούν ουσιαστικά τα φορολογικά έσοδα".

Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ εκφράζουν την ...ανησυχία τους για την εκπλήρωση των στόχων του προγράμματος "σύγκλισης" και των σχετικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση απέναντι στους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επειδή "η οικονομία αντιμετωπίζει δυσκολίες σε περίοδο ρυθμών ανάπτυξης μεσαίου επιπέδου".

Οι "προκαταρκτικές προβλέψεις" του ΔΝΤ για την εξέλιξη βασικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας το 1997, είναι ότι:

Το έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης θα είναι μεγαλύτερο, σε σχέση με το στόχο που έχει θέσει η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό, κατά 0,5% του ΑΕΠ και ότι αυτή η εξέλιξη "ενδέχεται να οδηγήσει σε παρόμοια απόκλιση του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα". Η υπέρβαση αυτή (κατά 180 περίπου δισ. δραχμές) αποδίδεται στην αναμενόμενη "σημαντική υστέρηση εσόδων".
Ακόμη και αν - με αλχημείες και λογιστικά τεχνάσματα - "επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος, είναι πιθανόν ότι θα συνεχιστεί η επιδείνωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, καθώς και ότι ο πληθωρισμός δε θα πέσει κάτω από 5%.
Θα "διαβρωθεί περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα" της ελληνικής οικονομίας, αν συνεχιστεί η αύξηση της αμοιβής εργασίας". Θεωρούν, δηλαδή, ότι το '96 και το '97 δόθηκαν ...μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις και για να γίνουν πειστικοί συγκρίνουν αυτές τις αυξήσεις μισθών στην Ελλάδα (που ο πληθωρισμός είναι τριπλάσιος της Κοινότητας) με τις χαμηλές μισθολογικές αυξήσεις στις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Θα οξυνθεί παραπέρα το "πρόβλημα της ανεργίας,εξαιτίας των επιλογών των επιχειρηματιών να επιδιώκουν μεγιστοποίηση των κερδών τους. Οπως αναφέρεται, "αν και τα οφέλη από το χαμηλότερο χρηματοδοτικό κόστος μπορούν να συνεχίσουν να στηρίζουν την κερδοφορία, υπάρχει ένα όριο ως προς αυτό, πράγμα που στρέφει τις επενδύσεις περισσότερο προς τις τεχνολογίες έντασης κεφαλαίου, παρά προς τις τεχνολογίες έντασης εργασίας".

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ επισημαίνουν πως τα σημάδια βελτίωσης "δεν πρέπει να οδηγήσουν σε εφησυχασμό", αλλά ότι "τώρα είναι η στιγμή για τολμηρά μέτρα" και εκφράζουν την ικανοποίησή τους για τον"κοινωνικό διάλογο" που ξεκίνησε η κυβέρνηση.

Ιδιαίτερα κυνικό είναι το ύφος και αυτής της έκθεσης του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού, ενώ τα μέτρα που προτείνονται οδηγούν στην πλήρη ανατροπή όλων των δεδομένων στις εργασιακές σχέσεις και το δημόσιο τομέα.Ξεχωριστή σημασία αποκτούν αυτή τη φορά οι προτάσεις του ΔΝΤ, επειδή μάλλον είναι η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα και κωδικοποιημένα προσδιορίζονται ακόμα και λεπτές πλευρές των γενικών μέτρων, που κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας.

Ιδού λοιπόν πώς, σχεδόν αυτολεξεί, αναπτύσσουν τη λογική τους για θεσμοθέτηση της λιτότητας οι εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εκτιμώντας παράλληλα ότι "τώρα είναι η στιγμή για τολμηρά μέτρα":

"Δεδομένων των χαμηλών μισθολογικών αυξήσεων στις χώρες των εταίρων της Ελλάδας, η συνέχιση της αύξησης της αμοιβής εργασίας, καθ' υπέρβαση της σχετικής ανόδου της παραγωγικότητας, θα διαβρώσει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα".
Το ισχύον πλαίσιο νομισματικής πολιτικής "πρέπει να υποστηριχτεί με την εφαρμογή ακόμα αυστηρότερης δημοσιονομικής πολιτικής, συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων και βαθύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις".
"Η αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική πρέπει πλέον να βασίζεται κυρίως στις περικοπές δαπανών",καθώς εκτιμάται ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια αύξησης των φορολογικών εσόδων. Εκτός από το πάγωμα των κονδυλίων του προϋπολογισμού που ήδη έχει αποφασίσει η κυβέρνηση, "πρέπει να προσδιοριστούν συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών, οι οποίες μπορούν να περικοπούν, αν υπάρξουν αποκλίσεις". Και με αρκετή σαφήνεια οι συντάκτες της έκθεσης συνιστούν να μειωθούν ή και να καταργηθούν κάποιες συντάξεις και αναπηρικά επιδόματα,επειδή το ΔΝΤ θεωρεί "σχετικώς υψηλές" τις "μεταβιβαστικές πληρωμές ειδικά για συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας".
"Μεταξύ των μέτρων που μπορούν να εξεταστούν για τον περιορισμό των δαπανών είναι η ιδιωτικοποίηση ή εκκαθάριση των ζημιογόνων επιχειρήσεων, η κατάργηση εκείνων των δημοσίων φορέων η ύπαρξη των οποίων δεν είναι πλέον χρήσιμη".
Παράλληλα προτείνονται παραπέρα μειώσεις των επιχορηγήσεων "προς δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν μερικώς να αντισταθμιστούν με αυξήσεις στα τιμολόγια και στους φόρους επί των υπηρεσιών που παρέχουν στο κοινό".
"Υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για εξοικονόμηση πόρων σε σχέση με το σύστημα συνταξιοδότησης", ενώ παράλληλα η κυβέρνηση πρέπει να εξετάσει μέτρα όπως "επέκταση του χρόνου βάσης για τον καθορισμό των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων, περιορισμό στα κίνητρα πρόωρης συνταξιοδότησης, αυστηρότερη διαδικασία επαναπιστοποίησης για όσους λαμβάνουν αναπηρικές συντάξεις".

Ο διάλογος - απάτη

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται από το ΔΝΤ στο διάλογο - "μαϊμού" που κάνει η κυβέρνηση με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους ελεγχόμενους από αυτή συνδικαλιστές, δίνοντας παράλληλα και εύγλωττη απάντηση στους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού πως η κυβέρνηση δήθεν δεν έχει καταλήξει σε προτάσεις επί των θεμάτων που θα συζητηθούν. Ο "Ρ" παραθέτει σχεδόν αυτούσιο το σχετικό κομμάτι της έκθεσης.

Η "στιγμή, λέει το ΔΝΤ, είναι ευνοϊκή" για "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις". Σ' αυτά τα πλαίσια "η ημερήσια διάταξη του "κοινωνικού διαλόγου" απαριθμεί πολλά από τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η αυξημένη ευελιξία στις αγορές εργασίας θα συμβάλει" στην υλοποίηση των γενικότερων σχεδίων για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. "Μεταξύ των μέτρων προς την κατεύθυνση αυτή συμπεριλαμβάνονται: μεγαλύτερη ελαστικότητα στα ωράρια εργασίας, χαμηλότερο ελάχιστο ημερομίσθιο για νεότερους εργαζόμενους, πιο αποκεντρωμένη διαδικασία διαπραγματεύσεων, καθώς και απελευθέρωση των κανονισμών για τις προσλήψεις και τις απολύσεις".
"Προτρέπουμε τις αρχές (σ.σ. την κυβέρνηση) να επιταχύνουν την πώληση μετοχών του ΟΤΕ και της ΔΕΠ και να διευρύνουν το πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων".
Ενόψει του επερχόμενου ανταγωνισμού στον τομέα των τραπεζών "πρέπει να υιοθετηθούν οι καλύτερες διεθνείς πρακτικές, ιδιαίτερα ως προς τον έλεγχο της χρηματοοικονομικής τους θέσης (σ.σ. βλέπε συγχωνεύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, εξαγορές τραπεζών) και τη μείωση του κόστους λειτουργίας (σ.σ. εννοεί απολύσεις, περιορισμό των καταχτήσεων των εργαζομένων, εντατικοποίηση της εργασίας κλπ.)".

Τέλος, ακολουθώντας την τακτική των εκβιαστικών διλημμάτων - δείγματα γραφής έχει δώσει και ο "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης - οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ προειδοποιούν ότι η Ελλάδα θα μείνει εκτός ΟΝΕ και κατά συνέπεια θα... καταδικαστεί η ελληνική οικονομία για μια ολόκληρη γενιά. Οπως σημειώνουν, "οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν κατά το επόμενο ενάμισι έτος, ενδέχεται να καθορίσουν την τύχη της ελληνικής οικονομίας για μία γενιά". Αντίθετα, αφήνουν να εννοηθεί ότι αν εφαρμοστούν ΤΩΡΑ αυτά τα μέτρα, εξασφαλίζεται η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ και κατά συνέπεια "η σταδιακή σύγκλιση των εισοδημάτων προς το βιοτικό επίπεδο στην ΕΕ"...

Ιδιαίτερα κυνικό είναι το ύφος και αυτής της έκθεσης του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού, ενώ τα μέτρα που προτείνονται οδηγούν στην πλήρη ανατροπή όλων των δεδομένων στις εργασιακές σχέσεις και το δημόσιο τομέα.Ξεχωριστή σημασία αποκτούν αυτή τη φορά οι προτάσεις του ΔΝΤ, επειδή μάλλον είναι η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα και κωδικοποιημένα προσδιορίζονται ακόμα και λεπτές πλευρές των γενικών μέτρων, που κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας.

Ιδού λοιπόν πώς, σχεδόν αυτολεξεί, αναπτύσσουν τη λογική τους για θεσμοθέτηση της λιτότητας οι εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εκτιμώντας παράλληλα ότι "τώρα είναι η στιγμή για τολμηρά μέτρα":

"Δεδομένων των χαμηλών μισθολογικών αυξήσεων στις χώρες των εταίρων της Ελλάδας, η συνέχιση της αύξησης της αμοιβής εργασίας, καθ' υπέρβαση της σχετικής ανόδου της παραγωγικότητας, θα διαβρώσει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα".
Το ισχύον πλαίσιο νομισματικής πολιτικής "πρέπει να υποστηριχτεί με την εφαρμογή ακόμα αυστηρότερης δημοσιονομικής πολιτικής, συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων και βαθύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις".
"Η αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική πρέπει πλέον να βασίζεται κυρίως στις περικοπές δαπανών",καθώς εκτιμάται ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια αύξησης των φορολογικών εσόδων. Εκτός από το πάγωμα των κονδυλίων του προϋπολογισμού που ήδη έχει αποφασίσει η κυβέρνηση, "πρέπει να προσδιοριστούν συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών, οι οποίες μπορούν να περικοπούν, αν υπάρξουν αποκλίσεις". Και με αρκετή σαφήνεια οι συντάκτες της έκθεσης συνιστούν να μειωθούν ή και να καταργηθούν κάποιες συντάξεις και αναπηρικά επιδόματα,επειδή το ΔΝΤ θεωρεί "σχετικώς υψηλές" τις "μεταβιβαστικές πληρωμές ειδικά για συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας".
"Μεταξύ των μέτρων που μπορούν να εξεταστούν για τον περιορισμό των δαπανών είναι η ιδιωτικοποίηση ή εκκαθάριση των ζημιογόνων επιχειρήσεων, η κατάργηση εκείνων των δημοσίων φορέων η ύπαρξη των οποίων δεν είναι πλέον χρήσιμη".
Παράλληλα προτείνονται παραπέρα μειώσεις των επιχορηγήσεων "προς δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν μερικώς να αντισταθμιστούν με αυξήσεις στα τιμολόγια και στους φόρους επί των υπηρεσιών που παρέχουν στο κοινό".
"Υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για εξοικονόμηση πόρων σε σχέση με το σύστημα συνταξιοδότησης", ενώ παράλληλα η κυβέρνηση πρέπει να εξετάσει μέτρα όπως "επέκταση του χρόνου βάσης για τον καθορισμό των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων, περιορισμό στα κίνητρα πρόωρης συνταξιοδότησης, αυστηρότερη διαδικασία επαναπιστοποίησης για όσους λαμβάνουν αναπηρικές συντάξεις".

Ο διάλογος - απάτη

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται από το ΔΝΤ στο διάλογο - "μαϊμού" που κάνει η κυβέρνηση με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους ελεγχόμενους από αυτή συνδικαλιστές, δίνοντας παράλληλα και εύγλωττη απάντηση στους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού πως η κυβέρνηση δήθεν δεν έχει καταλήξει σε προτάσεις επί των θεμάτων που θα συζητηθούν. Ο "Ρ" παραθέτει σχεδόν αυτούσιο το σχετικό κομμάτι της έκθεσης.

Η "στιγμή, λέει το ΔΝΤ, είναι ευνοϊκή" για "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις". Σ' αυτά τα πλαίσια "η ημερήσια διάταξη του "κοινωνικού διαλόγου" απαριθμεί πολλά από τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η αυξημένη ευελιξία στις αγορές εργασίας θα συμβάλει" στην υλοποίηση των γενικότερων σχεδίων για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. "Μεταξύ των μέτρων προς την κατεύθυνση αυτή συμπεριλαμβάνονται: μεγαλύτερη ελαστικότητα στα ωράρια εργασίας, χαμηλότερο ελάχιστο ημερομίσθιο για νεότερους εργαζόμενους, πιο αποκεντρωμένη διαδικασία διαπραγματεύσεων, καθώς και απελευθέρωση των κανονισμών για τις προσλήψεις και τις απολύσεις".
"Προτρέπουμε τις αρχές (σ.σ. την κυβέρνηση) να επιταχύνουν την πώληση μετοχών του ΟΤΕ και της ΔΕΠ και να διευρύνουν το πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων".
Ενόψει του επερχόμενου ανταγωνισμού στον τομέα των τραπεζών "πρέπει να υιοθετηθούν οι καλύτερες διεθνείς πρακτικές, ιδιαίτερα ως προς τον έλεγχο της χρηματοοικονομικής τους θέσης (σ.σ. βλέπε συγχωνεύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, εξαγορές τραπεζών) και τη μείωση του κόστους λειτουργίας (σ.σ. εννοεί απολύσεις, περιορισμό των καταχτήσεων των εργαζομένων, εντατικοποίηση της εργασίας κλπ.)".

Τέλος, ακολουθώντας την τακτική των εκβιαστικών διλημμάτων - δείγματα γραφής έχει δώσει και ο "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης - οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ προειδοποιούν ότι η Ελλάδα θα μείνει εκτός ΟΝΕ και κατά συνέπεια θα... καταδικαστεί η ελληνική οικονομία για μια ολόκληρη γενιά. Οπως σημειώνουν, "οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν κατά το επόμενο ενάμισι έτος, ενδέχεται να καθορίσουν την τύχη της ελληνικής οικονομίας για μία γενιά". Αντίθετα, αφήνουν να εννοηθεί ότι αν εφαρμοστούν ΤΩΡΑ αυτά τα μέτρα, εξασφαλίζεται η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ και κατά συνέπεια "η σταδιακή σύγκλιση των εισοδημάτων προς το βιοτικό επίπεδο στην ΕΕ"...

Δεν είναι λίγα τα "μπράβο" που απέσπασε κι αυτή τη φορά η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Ανάμεσα σ' αυτά σταχυολογήσαμε και τα παρακάτω, που αποτελούν ακριβή αποσπάσματα της έκθεσης του ΔΝΤ, αποσπάσματα με τα οποία ο διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός αποδίδει εύσημα στην κυβερνητική πολιτική.

"η ελληνική οικονομία παρουσίασε αισθητή βελτίωση κατά τα τελευταία χρόνια με την εφαρμογή του προγράμματος Σύγκλισης και την πολιτική της "σκληρής δραχμής"". Η "αισθητή βελτίωση" ασφαλώς αφορά τους αντιπληθωριστικούς δείκτες (ελλείμματα, πληθωρισμό, επιτόκια) καθώς και τα επιχειρηματικά κέρδη. Αυτά είναι τα κριτήρια επιτυχίας η αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής κατά τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη.
"... η αποστολή του ΔΝΤ υποστηρίζει το πλαίσιο νομισματικής πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας, ιδιαίτερα την πολιτική μείωσης των επιτοκίων παρέμβασης μόνο σταδιακά και σύμφωνα με τον πληθωρισμό". Υποστηρίζουν δηλαδή τη νομισματική πολιτική που οδήγησε τους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας στην ύφεση και εξέθρεψε την κερδοσκοπία.
"... τα μέτρα που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό του 1997 και αποβλέπουν στη μείωση των φορολογικών απαλλαγών και τη μεγαλύτερη συμμόρφωση προς τις φορολογικές διατάξεις πρέπει να εφαρμοστούν με σταθερότητα... ". Συμφωνούν με τα μέτρα περιορισμού των φορολογικών απαλλαγών και απαιτούν σταθερότητα στην εφαρμογή...
"... η δημοσιονομική πολιτική πρέπει πλέον να βασίζεται κυρίως στις περικοπές δαπανών. Κατά το προηγούμενο δωδεκάμηνο ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι που μπορούν να περιορίσουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τα έσοδα...". Πλήρως ενημερωμένοι για το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης οι του ΔΝΤ, ή μήπως οι ίδιοι το πρότειναν στους ιθαγενείς κυβερνητικούς (τους) υπαλλήλους.

Αλλά και με τον "κοινωνικό διάλογο" συμφωνούν οι μακελάρηδες, καθώς αναφέρουν ότι "... οι αρχές (σσ η κυβέρνηση), στην ημερήσια διάταξή τους περί "κοινωνικού διαλόγου" απαριθμούν πολλά από τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν, όπως η αύξηση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας κλπ κλπ...".

Σε άλλο σημείο αναφέρουν "... η αποστολή του ΔΝΤ χαιρετίζει την πρόσφατη παράλειψη διορθρωτικών ρητρών σε ορισμένες συμβάσεις εργασίας" (;). Ποιος ξέρει τι υποκρύπτει η ασαφής αυτή πρόταση και τι τους ανέφεραν οι κυβερνητικοί μανδαρίνοι για τα εργασιακά.

Πλήρης ταύτιση θέσεων και στην πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. "... Η αποστολή του ΔΝΤ υποστηρίζει τις προθέσεις των αρχών να προχωρήσουν ταχέως με σχέδια ιδιωτικοποίησης τραπεζών και να ενθαρρύνουν τις μεγαλύτερες τράπεζες να πωλήσουν τις μη χρηματοοικονομικές τους επενδύσεις...".

Δεν είναι λίγα τα "μπράβο" που απέσπασε κι αυτή τη φορά η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Ανάμεσα σ' αυτά σταχυολογήσαμε και τα παρακάτω, που αποτελούν ακριβή αποσπάσματα της έκθεσης του ΔΝΤ, αποσπάσματα με τα οποία ο διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός αποδίδει εύσημα στην κυβερνητική πολιτική.

"η ελληνική οικονομία παρουσίασε αισθητή βελτίωση κατά τα τελευταία χρόνια με την εφαρμογή του προγράμματος Σύγκλισης και την πολιτική της "σκληρής δραχμής"". Η "αισθητή βελτίωση" ασφαλώς αφορά τους αντιπληθωριστικούς δείκτες (ελλείμματα, πληθωρισμό, επιτόκια) καθώς και τα επιχειρηματικά κέρδη. Αυτά είναι τα κριτήρια επιτυχίας η αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής κατά τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη.
"... η αποστολή του ΔΝΤ υποστηρίζει το πλαίσιο νομισματικής πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας, ιδιαίτερα την πολιτική μείωσης των επιτοκίων παρέμβασης μόνο σταδιακά και σύμφωνα με τον πληθωρισμό". Υποστηρίζουν δηλαδή τη νομισματική πολιτική που οδήγησε τους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας στην ύφεση και εξέθρεψε την κερδοσκοπία.
"... τα μέτρα που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό του 1997 και αποβλέπουν στη μείωση των φορολογικών απαλλαγών και τη μεγαλύτερη συμμόρφωση προς τις φορολογικές διατάξεις πρέπει να εφαρμοστούν με σταθερότητα... ". Συμφωνούν με τα μέτρα περιορισμού των φορολογικών απαλλαγών και απαιτούν σταθερότητα στην εφαρμογή...
"... η δημοσιονομική πολιτική πρέπει πλέον να βασίζεται κυρίως στις περικοπές δαπανών. Κατά το προηγούμενο δωδεκάμηνο ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι που μπορούν να περιορίσουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τα έσοδα...". Πλήρως ενημερωμένοι για το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης οι του ΔΝΤ, ή μήπως οι ίδιοι το πρότειναν στους ιθαγενείς κυβερνητικούς (τους) υπαλλήλους.

Αλλά και με τον "κοινωνικό διάλογο" συμφωνούν οι μακελάρηδες, καθώς αναφέρουν ότι "... οι αρχές (σσ η κυβέρνηση), στην ημερήσια διάταξή τους περί "κοινωνικού διαλόγου" απαριθμούν πολλά από τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν, όπως η αύξηση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας κλπ κλπ...".

Σε άλλο σημείο αναφέρουν "... η αποστολή του ΔΝΤ χαιρετίζει την πρόσφατη παράλειψη διορθρωτικών ρητρών σε ορισμένες συμβάσεις εργασίας" (;). Ποιος ξέρει τι υποκρύπτει η ασαφής αυτή πρόταση και τι τους ανέφεραν οι κυβερνητικοί μανδαρίνοι για τα εργασιακά.

Πλήρης ταύτιση θέσεων και στην πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. "... Η αποστολή του ΔΝΤ υποστηρίζει τις προθέσεις των αρχών να προχωρήσουν ταχέως με σχέδια ιδιωτικοποίησης τραπεζών και να ενθαρρύνουν τις μεγαλύτερες τράπεζες να πωλήσουν τις μη χρηματοοικονομικές τους επενδύσεις...".

Πάγωμα και περαιτέρω μείωση των μισθών, θεσμοθέτηση μισθών πείνας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα, περιορισμό των κινήτρων για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, αλλά και επαναπροσδιορισμό των αναπηρικών συντάξεων, επιθυμώντας ουσιαστικά περικοπές, απαιτούν μεταξύ άλλων οι βιομήχανοι. Την ίδια στιγμή προκλητικά δηλώνουν ότι η παρέμβασή τους στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής είναι καθοριστική, ενώ ξεσκεπάζοντας τις πραγματικές προθέσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ δηλώνουν ότι οι εκπρόσωποί τους "τα βρίσκουν" πολύ καλύτερα με τη ΓΣΣΕ απ' ό,τι με την κυβέρνηση.

Τα παραπάνω ανακοίνωσαν σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου οι εκπρόσωποι του ΔΣ του ΣΕΒ, εμφανώς "ντοπαρισμένοι" από την Εκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την ελληνική οικονομία, οι κατευθύνσεις της οποίας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους ακόμη. Εκφράζοντας τη συμφωνία του με τις κατευθύνσεις αυτές και ακολουθώντας την τακτική του βομβαρδισμού της κοινής γνώμης περί αναγκαιότητας του μονόδρομου που επιβάλλει η πολιτική της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας για την επίτευξη τηςευρωπαϊκής σύγκλισης, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ι. Στράτος,υπερτόνισε κυρίως τα σημεία που αφορούν την απελευθέρωση των αγορών καθώς και την πιο "ευέλικτη" πολιτική στο χώρο των εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο, αναφερόμενος ειδικά στο σημείο που αφορά στην πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων εργαζομένων ο υπεύθυνος για τα εργασιακά εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ν. Αναλυτής,εξέφρασε την άποψη ότι "κάτι τέτοιο θα ήταν το ιδανικό για μας, μόνο που τη συγκεκριμένη στιγμή και στη συγκεκριμένη χώρα δεν είναι εφικτό, γιατί θα ξεσηκώσει αντιδράσεις αλλά και μπορεί να τινάξει στον αέρα τον κοινωνικό διάλογο που έχει αρχίσει".

Στο σημείο αυτό ενδιαφέρον παρουσίασε η παρέμβαση του Α. Κανελλόπουλου περί του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων με τη ΓΣΕΕ. Εκφράζοντας εμμέσως την ανησυχία για τυχόν κυβερνητική παρέμβαση στις διαπραγματεύσεις εργοδοτών και ηγεσίας της ΓΣΕΕ για τις συλλογικές συμβάσεις με αφορμή την έκθεση Σπράου, και τασσόμενος κατά αυτής της τακτικής, τόνισε ότι "συμβαίνει σε πολλά θέματα να τα βρίσκουμε πολύ καλύτερα με τη ΓΣΣΕ παρά με την κυβέρνηση". Αποκαλύπτοντας δε το πώς ακριβώς κατανοούν οι βιομήχανοι την ανάπτυξη και απαντώντας στην "άδικη", όπως τη χαρακτήρισε, κριτική του πρωθυπουργού στη Βουλή, όταν τόνισε ότι δεν κάνουν επενδύσεις, είπε ότι "οι επιχειρηματίες είναι λογικό να χρησιμοποιούν τα κέρδη τους όπως αυτοί εκτιμούν καλύτερα για τη μέγιστη απόδοσή τους", ενώ συμπλήρωσε ότι ο ρόλος της κυβέρνησης είναι να δημιουργεί τις συνθήκες για επενδύσεις.

Με την ίδια προκλητικότητα και απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την πιθανή περιθωριοποίηση του ΣΕΒ από τα κυβερνητικά σχέδια για την οικονομία, ο Ι. Στράτος τόνισε ότι κάτι τέτοιο αποτελεί παρερμηνεία. "Συμμετέχουμε - συμπλήρωσε - σε περίπου 100 επιτροπές και με τις εκάστοτε κυβερνήσεις είμαστε σε καθημερινή επαφή, συμμετέχοντας καθοριστικά με τις θέσεις μας στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής". Επιστρέφοντας δε το "μπαλάκι" στην κυβέρνηση, ο Α. Καννελόπουλος τόνισε ότι "τα όσα έχουν λεχθεί για καθυστερήσεις των επιχειρήσεων, είναι για να δικαιολογηθούν καθυστερήσεις που δε μας αφορούν".

Οσον αφορά τις προβλέψεις της έκθεσης Σπράου για την οικονομία της χώρας το 1998 δε φάνηκε να ταυτίζονται με αυτές. Συγκεκριμένα για τον πληθωρισμό, τόνισαν ότι δεν πιστεύουν πως θα είναι κάτω από το 5% στο τέλος του χρόνου και ότι στην περίπτωση που επιτευχθεί το 2,5% που προβλέπεται στην Εκθεση τότε οι αυξήσεις στους μισθούς θα πρέπει στο δημόσιο τομέα να είναι οριακά πάνω από τον πληθωρισμό, ενώ στον ιδιωτικό θα προκύψουν από τις διαπραγματεύσεις με τους δύο "εταίρους". Κινδυνολογώντας, με σκοπό τη λήψη πιο σκληρών μέτρων, τόνισαν ότι η μείωση του πληθωρισμού δε σημαίνει ότι έχουμε ξεπεράσει το πρόβλημα και ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 1996 ήταν υψηλότερο από το στόχο. Ολα αυτά για να καταλήξουν στο ότι τα "τολμηρά" μέτρα της Εκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα πρέπει να εφαρμοστούν απαρέγκλιτα.

Πάγωμα και περαιτέρω μείωση των μισθών, θεσμοθέτηση μισθών πείνας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα, περιορισμό των κινήτρων για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, αλλά και επαναπροσδιορισμό των αναπηρικών συντάξεων, επιθυμώντας ουσιαστικά περικοπές, απαιτούν μεταξύ άλλων οι βιομήχανοι. Την ίδια στιγμή προκλητικά δηλώνουν ότι η παρέμβασή τους στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής είναι καθοριστική, ενώ ξεσκεπάζοντας τις πραγματικές προθέσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ δηλώνουν ότι οι εκπρόσωποί τους "τα βρίσκουν" πολύ καλύτερα με τη ΓΣΣΕ απ' ό,τι με την κυβέρνηση.

Τα παραπάνω ανακοίνωσαν σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου οι εκπρόσωποι του ΔΣ του ΣΕΒ, εμφανώς "ντοπαρισμένοι" από την Εκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την ελληνική οικονομία, οι κατευθύνσεις της οποίας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους ακόμη. Εκφράζοντας τη συμφωνία του με τις κατευθύνσεις αυτές και ακολουθώντας την τακτική του βομβαρδισμού της κοινής γνώμης περί αναγκαιότητας του μονόδρομου που επιβάλλει η πολιτική της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας για την επίτευξη τηςευρωπαϊκής σύγκλισης, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ι. Στράτος,υπερτόνισε κυρίως τα σημεία που αφορούν την απελευθέρωση των αγορών καθώς και την πιο "ευέλικτη" πολιτική στο χώρο των εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο, αναφερόμενος ειδικά στο σημείο που αφορά στην πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων εργαζομένων ο υπεύθυνος για τα εργασιακά εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ν. Αναλυτής,εξέφρασε την άποψη ότι "κάτι τέτοιο θα ήταν το ιδανικό για μας, μόνο που τη συγκεκριμένη στιγμή και στη συγκεκριμένη χώρα δεν είναι εφικτό, γιατί θα ξεσηκώσει αντιδράσεις αλλά και μπορεί να τινάξει στον αέρα τον κοινωνικό διάλογο που έχει αρχίσει".

Στο σημείο αυτό ενδιαφέρον παρουσίασε η παρέμβαση του Α. Κανελλόπουλου περί του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων με τη ΓΣΕΕ. Εκφράζοντας εμμέσως την ανησυχία για τυχόν κυβερνητική παρέμβαση στις διαπραγματεύσεις εργοδοτών και ηγεσίας της ΓΣΕΕ για τις συλλογικές συμβάσεις με αφορμή την έκθεση Σπράου, και τασσόμενος κατά αυτής της τακτικής, τόνισε ότι "συμβαίνει σε πολλά θέματα να τα βρίσκουμε πολύ καλύτερα με τη ΓΣΣΕ παρά με την κυβέρνηση". Αποκαλύπτοντας δε το πώς ακριβώς κατανοούν οι βιομήχανοι την ανάπτυξη και απαντώντας στην "άδικη", όπως τη χαρακτήρισε, κριτική του πρωθυπουργού στη Βουλή, όταν τόνισε ότι δεν κάνουν επενδύσεις, είπε ότι "οι επιχειρηματίες είναι λογικό να χρησιμοποιούν τα κέρδη τους όπως αυτοί εκτιμούν καλύτερα για τη μέγιστη απόδοσή τους", ενώ συμπλήρωσε ότι ο ρόλος της κυβέρνησης είναι να δημιουργεί τις συνθήκες για επενδύσεις.

Με την ίδια προκλητικότητα και απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την πιθανή περιθωριοποίηση του ΣΕΒ από τα κυβερνητικά σχέδια για την οικονομία, ο Ι. Στράτος τόνισε ότι κάτι τέτοιο αποτελεί παρερμηνεία. "Συμμετέχουμε - συμπλήρωσε - σε περίπου 100 επιτροπές και με τις εκάστοτε κυβερνήσεις είμαστε σε καθημερινή επαφή, συμμετέχοντας καθοριστικά με τις θέσεις μας στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής". Επιστρέφοντας δε το "μπαλάκι" στην κυβέρνηση, ο Α. Καννελόπουλος τόνισε ότι "τα όσα έχουν λεχθεί για καθυστερήσεις των επιχειρήσεων, είναι για να δικαιολογηθούν καθυστερήσεις που δε μας αφορούν".

Οσον αφορά τις προβλέψεις της έκθεσης Σπράου για την οικονομία της χώρας το 1998 δε φάνηκε να ταυτίζονται με αυτές. Συγκεκριμένα για τον πληθωρισμό, τόνισαν ότι δεν πιστεύουν πως θα είναι κάτω από το 5% στο τέλος του χρόνου και ότι στην περίπτωση που επιτευχθεί το 2,5% που προβλέπεται στην Εκθεση τότε οι αυξήσεις στους μισθούς θα πρέπει στο δημόσιο τομέα να είναι οριακά πάνω από τον πληθωρισμό, ενώ στον ιδιωτικό θα προκύψουν από τις διαπραγματεύσεις με τους δύο "εταίρους". Κινδυνολογώντας, με σκοπό τη λήψη πιο σκληρών μέτρων, τόνισαν ότι η μείωση του πληθωρισμού δε σημαίνει ότι έχουμε ξεπεράσει το πρόβλημα και ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 1996 ήταν υψηλότερο από το στόχο. Ολα αυτά για να καταλήξουν στο ότι τα "τολμηρά" μέτρα της Εκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα πρέπει να εφαρμοστούν απαρέγκλιτα.