Εμφορούμενος από εγωπάθεια αλλά και αγωνία για την υστεροφημία του ο Κ. Καραμανλής, προκάλεσε ή προώθησε τα τελευταία χρόνια τρεις τουλάχιστον βιογραφίες του, μετονομασίες οδών, ανδριάντες, και όλα αυτά εν ζωή. Ολα όμως αυτά σε συνδυασμό με τους ισχυρισμούς του, που είδαν τώρα το φως της δημοσιότητας, και την κατά καιρούς συμπεριφορά του, δίνανε διαφορετική εικόνα απ' αυτή που επιδιώκει. Το ποτήρι ξεχείλισε, ο "Εθνάρχης" δεν τραβάει άλλο!

Οι αντιδράσεις, που παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, αρχίζουν να αποκαλύπτουν την πραγματική εικόνα του ανδρός και στους πλέον παραπλανημένους Ελληνες.

Ετσι, παρελαύνουν συνειρμικές οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, η εύνοια του Ευταξία, η εύνοια του Παλατιού και η παράκαμψη των Στεφανόπουλου - Κανελλόπουλου. Το "Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο", στη δολοφονία Λαμπράκη, η βία και νοθεία (δε γνώριζε τίποτα), ο Τριανταφυλλίδης του '63 και σωτήρας - "προκάτ" του '74, η πολιτική κάλυψη της 21ης Απρίλη, η δημοκρατία είχε πεθάνει υπό καθεστώς ελευθερίας, οι δε συνταγματάρχες έδωσαν απλώς τη χαριστική βολή. Το παγκοσμίου μοναδικότητας Δ Ψήφισμα (ανάκληση αμνηστίας), το "απέραντο τρελοκομείο", του οποίου ιδρυτής ήταν ο ίδιος, η ασέβεια προς τους θεσμούς με την παραίτησή του το Μάρτη του '85 κλπ,. κλπ. Βασικοί άξονες της συμπεριφοράς του, ο αριβισμός και η αχαριστία. Εκ του ασφαλούς "Εθνάρχης"!...

Μπορεί κανείς να φανταστεί, λοιπόν, γιατί δεν έγινε τελικά η περιβόητη δίκη για τη δολοφονία της Κύπρου και σταμάτησε στην εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τη "δημοκρατικότητα" του ανδρός, εκτός των άλλων γνωστών γεγονότων, χρονολογείται και η επίσκεψή του, λίγο πριν την 21η Απρίλη του '67, στη Ν. Υόρκη από το Παρίσι που έμενε, για να συναντήσει τον απόστρατο τότε διοικητή του ΝΑΤΟ, Νόρονταντ, που του ζήτησε να βοηθήσει, ώστε οι ΗΠΑ να κατευθύνουν πραξικόπημα στην Ελλάδα - όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Αμερικανός δημοσιογράφος Σουλτσμπέργκερ "Εποχή μετριότητος", αλλά και στους "Τάιμς της Ν. Υόρκης" και αργότερα στην "Ουάσιγκτον Ποστ".

Ηταν προφανώς, συμπληρώνει, η θρυλούμενη "δικτατορία των στρατηγών".

Οι τελευταίες κινήσεις του "Εθνάρχη" εδραίωσαν και τη φήμη και την υστεροφημία του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ

Αμαλιάδα

Ο αντιστασιακός και κομμουνιστής, πάνω από 50 χρόνια, συνταξιούχος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ,από τους Αγίους Αναργύρους Αθήνας, γράφει: Αυτοί που βάφτισαν "κοινωνικό διάλογο" την εξαπάτηση του λαού, είναι αυτοί που κάποτε ήταν ενάντια στην "ΕΟΚ των μονοπωλίων". Τότε υπέρ της ΕΟΚ ήταν αυτοί που λέγανε "ανήκομεν εις την Δύσιν" και μας έλεγαν ότι θα τρώμε με "χρυσά κουτάλια", έτσι και μπούμε στην ΕΟΚ.

Οι κύριοι λοιπόν αυτοί του "κοινωνικού διαλόγου", ήταν εναντίον των τραστ ως την ώρα που ανέβηκαν και στρώθηκαν στις κυβερνητικές καρέκλες, γιατί μετά αυτοί οι λιπόψυχοι φοβήθηκαν την ορθοστασία και κάθισαν να ξεκουραστούν. Και από τότε έπαψαν να φωνάζουν εναντίον, τώρα φωνάζουν υπέρ.Τα μεγάλα αφεντικά των Βρυξελλών έδωσαν τις εντολές για το "διάλογο", και εδώ οι υποταχτικοί τους, μας τον παρουσίασαν ζητώντας τη συμπαράστασή μας και την ομοψυχία μας. Και πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να σφίξουμε το ζωνάρι, να δώσουμε όρκο στους αφεντάδες και τυφλή υπακοή, για να κερδίσουμε μια θέση στον... παράδεισο, κατά πως λέει το Κοράνιο. Θα φορέσουμε και το φέσι του ραγιά, οπότε πια δε θα λεγόμαστε άνθρωποι με αξιοπρέπεια, αλλά άβουλα όντα.

...Στα χρόνια της τουρκοκρατίας η "Μεγάλη Πύλη" είχε βγάλει ένα "φιρμάνι" που έδινε εντολές, πώς θα ξεχωρίζουν οι νομοταγείς πολίτες από τους μη. Ετσι οι νομοταγείς θα φορούσαν το φέσι με μια τρύπα στην κορυφή, για να βγαίνει και μια τούφα μαλλί. Μ' αυτόν λοιπόν τον τρόπο διαχώριζαν τον υποταγμένο ραγιά από τον ανυπότακτο.

Εμείς τώρα οι συνταξιούχοι, που κατεβαίνουμε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούμε και να διεκδικήσουμε αυτά που μας χρωστάν, είμαστε από αυτούς που το φέσι τους δεν έχει τρύπα στην κορφή. Είμαστε εμείς οι απόμαχοι της δουλιάς που στα νιάτα μας με το ντουφέκι στο χέρι, υπερασπιστήκαμε τη λευτεριά και ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Αρνηθήκαμε να βάλουμε το τρύπιο φέσι, δε λυγίσαμε.

Σήμερα δεν έχουμε πια τα νιάτα μας, όμως η αγωνιστικότητα και η διάθεση για πάλη δεν έχει χαθεί. Υπερασπίζουμε τα δικαιώματά μας. Δε φοβόμαστε τα ΜΑΤ που μας στέλνουν. Αυτοί μας φοβούνται, εμάς τους ασπρομάλληδες, γιατί πολύ καλά ξέρουν τι πεισματάρηδες είμαστε, όταν πρόκειται να υπερασπίσουμε αυτά που πιστεύουμε.

Οταν η κινέζικη κυβέρνηση, το 1800 περίπου, θέλησε να θέσει εκτός νόμου το όπιο, που είχε ναρκώσει τεράστιες μάζες κινέζικου λαού, η Αγγλία - που είχε αρπάξει μερικά λιμάνια της - της κήρυξε τον πόλεμο υπερασπιζόμενη το όπιο, το οποίο διευκόλυνε την εκμετάλλευση του άβουλου πλέον κινέζικου λαού και ονομάστηκε "πόλεμος για το όπιο". Οταν ο λαϊκός στρατός με τον Μάο μπήκε στη Σαγκάη βρήκε κάπου ένα εκατομμύριο οπιομανείς, ανθρώπους τελείως κατεστραμμένους, που ήταν αδύνατον να επανενταχθούν στην κοινωνία.

Σήμερα, όπως μας πληροφορούν τα ΜΜΕ, η πιο "δημοκρατική" χώρα στα ναρκωτικά είναι το ίδιο το Μάαστριχτ, η Ολλανδία. Τα ναρκωτικά τα βρίσκεις και στα... περίπτερα, όπως θα λέγαμε εμείς. Ισως από κει πήρε την ιδέα ο κ. Γ. Παπανδρέου και μας συμβούλευσε να καλλιεργήσουμε το χασίς στην αυλή μας... Ετσι, θα γλιτώσουμε το συνάλλαγμα από την εισαγωγή τους. Καλή η ιδέα του, αλλά ασφαλώς θα εξαιρεί τα παιδιά του από αυτή την κατάντια, αυτή προορίζεται μόνο για το λαό που ξεσηκώνεται.

Οπλο ισχυρό του καπιταλισμού, τα ναρκωτικά, γιατί εξουδετερώνει τεράστιες αντίπαλες διεκδικητικές δυνάμεις, κυρίως στη νεολαία.

Φανερά η Τουρκία καλλιεργεί την παπαρούνα και είναι γνωστό στον ΟΗΕ και λοιπούς διεθνείς οργανισμούς, που σκόπιμα σιωπούν. Σχεδόν σ' ολόκληρη την Ασία καλλιεργούνται ναρκωτικά, όπως και στην Αμερική, που ελέγχονται εξ ολοκλήρου από τη CIA.

Τα ναρκωτικά, είναι ένα το κυριότερο όπλο του καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και θέλουμε να φύγει αυτό το σύστημα, ν' απαλλάξουμε την ανθρωπότητα από αυτές τις ανήκουστες εγκληματικές του ενέργειες.

Στη χώρα μας, η "δημοκρατία" του Μάαστριχτ, έφτασε διά στόματος κυβέρνησης Σημίτη... και το κακό είναι ότι δε συναίνεσε μόνο το ΠΑΣΟΚ στη δήλωση Παπανδρέου, αλλά ολόκληρη η Βουλή, πλην του ΚΚΕ, που αντέδρασε αποφασιστικά.

Τώρα στο λαό τίθεται ένα σοβαρό ερωτηματικό: Σε ποια κοινωνία οι μητέρες και οι πατεράδες θα παραδώσουν τα παιδιά τους; Σ' αυτή της νάρκωσης και αποχαύνωσης, αφού στις γλάστρες και στις αυλές - αντί για γεράνια και βασιλικούς - θα φύονται τώρα τα ναρκωτικά;

Το μόνο που μας μένει να κάνουμε, είναι να αντιδράσουμε δυναμικά κατά της σάπιας αυτής κοινωνίας που προσπαθούν να μας πλασάρουν αυτοί που έχουν κέρδος από το χαμό μας. Για να σώσουμε όμως τα παιδιά και να μπορέσουν να μεγαλώσουν σε κοινωνία απαλλαγμένη από τέτοιους κινδύνους, πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί, συστρατευμένοι ενάντια στους φορείς των ναρκωτικών και τις κυβερνήσεις που τους καλύπτουν και υποθάλπουν.

ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΜΕΛΟΣ

Βελανιδιά Ραφήνας

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΣ,Συν/χος δικηγόρος, ΚΟΒ Δικηγόρων, Αθήνα. Να προσθέσω κι εγώ - με ενθουσιασμό και συγκίνηση - ένα μεγάλο "χαίρε" στη θαυμάσια κυριακάτικη συγκέντρωση της Λισαβόνας! Το "χαίρε" είναι διπλό γιατί είμαι βέβαιος ότι το κόμμα μας είναι από κείνα που συνέβαλαν αποφασιστικά στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης. Πολύ έγκαιρα και επίμονα διατράνωσε την ανάγκη να μορφοποιηθεί και οικοδομηθεί εκ νέου μια "νέα αρχή", μέσα από αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, για τη συσπείρωση και, στη συνέχεια, την οργανωτική έκφραση των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων (τουλάχιστον) της ΕΕ με πρωτοπορία τα ΚΚ,που έχουν ως στόχο την ανατροπή του συσχετισμού στη διανυόμενη φάση της ιστορικής δυναμικής, όπου πρυτανεύει η ηγεμονία του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του και - συνακόλουθα - του μιλιταρισμού και ιμπεριαλισμού.

Το "πρώτο" αυτό βήμα ας το εκτιμήσουμε σωστά και ας το χαιρετίσουμε όπως του αξίζει, επιδιώκοντας ακούραστα την απαραίτητη συνέχεια!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝΟΣ,Νύμφες Κερκύρας. Το 1995 πουλούσαμε το λάδι μας γύρω στις 1.000 δρχ. το κιλό, ανάλογα με την οξύτητα. Φέτος, μας το παίρνουν 470 - 550 το κιλό. Το κόστος παραγωγής, με τα πανάκριβα αγροτικά εφόδια, ελαιόδιχτα, λιπάσματα, φυτοφάρμακα κλπ., ανέρχεται στις 400 το κιλό. Και όμως είναι γνωστό στον τσαρίσκο της οικονομίας Δρυ και στους άλλους "πολιτευτάδες" του νησιού μας, θεληματάρηδες της λυκοφωλιάς των Βρυξελλών, ότι η ελιά είναι η μονοκαλλιέργεια της Κέρκυρας. Και χωρίς να ντρέπονται έρχονται και δίνουν το χέρι τους στους καταληστευόμενους ελαιοπαραγωγούς και γενικά στους κατοίκους του νησιού μας ψηφοφόρους, κάθε που θέλουν να πάνε στην ποντικοφωλιά της Αθήνας να πάρουν μέρος στην ψήφιση νόμων καταλήστευσης.

Επίσης, μέχρι πρότινος τρώγαμε ελληνικά ωραιότατα εύγευστα μήλα προς 200 δρχ. το κιλό. Μετά όμως το Πάσχα εμφανίστηκαν στην αγορά μήλα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς 350 δρχ. το κιλό, ενώ την ίδια ώρα διαβάζουμε ότι στην Αγιά Λαρίσης και άλλες μηλοπαραγωγικές περιοχές της πατρίδας μας μένουν αδιάθετοι χιλιάδες τόνοι μήλα, προς τιμήν του Τζουμάκα και όλου του συνονθυλεύματος του μααστριχτικού τόξου και της καπιταλιστικής Ευρώπης. Αίσχος!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΙΟΣ,Χαϊδάρι. Μη φανταστείς ότι ο δήμος μας είναι προνομιούχος επειδή σ' αυτόν λειτουργούν οι υπηρεσίες του ΙΚΑ σε τρία διαφορετικά κτίρια, όπως: Τα διοικητικά γραφεία βρίσκονται στριμωγμένα σ' ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας νοικιασμένο, τα ιατρεία και αυτά σε νοικιαζόμενο διαμέρισμα της Λ. Αθηνών και λειψά από γιατρούς. Για να πάρεις σειρά πρέπει να σηκωθείς από τα άγρια μεσάνυχτα. Οσο δε για το τρίτο κτίριο, αυτό στεγάζει τα εργαστηριακά ιατρεία, μικροβιολογικά εργαστήρια, μηχανήματα ακτινογραφιών κ.ά., βρίσκεται στην Ιερά Οδό.

Ετσι ένας ασθενής εργαζόμενος ή συνταξιούχος για να μπορέσει να επισκεφθεί και τα τρία αυτά κτίρια του ΙΚΑ, πρέπει τουλάχιστον να διανύσει 8 χιλιόμετρα. Και ρωτώ, είναι κατάσταση αυτή να ταλαιπωρείται έτσι ο ασφαλισμένος όταν χρειάζεται να πάει στον γιατρό του Ταμείου του;

Δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να στεγάσουν όλες τις υπηρεσίες μαζί, ώστε να μη χάνει ο ασφαλισμένος όλη τη μέρα του τρέχοντας; Τι έγιναν τα χρήματα από τα "πακέτα Ντελόρ", που διαφημίζει τόσο ο δήμος μας, δεν περίσσεψε τίποτα για ένα κτίριο της προκοπής του ΙΚΑ;