Σε πορεία διάλυσης βρίσκεται ο άλλοτε αναπτυγμένος και έντονα εξαγωγικός κλάδοςδέρματος - υπόδησης.Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται σε μελέτη της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Υποδηματοποιών,στην περίοδο '78 - '95 έκλεισε το 45% των επιχειρήσεων υπόδησης.Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία τα επόμενα χρόνια. Η εγχώρια παραγωγή αντικαθίσταται από τις αθρόες εισαγωγές, ενώ το πρόβλημα εμφανίζεται ακόμα πιο οξυμένο σε ορισμένες περιοχές, όπως τη Θεσσαλονίκη,όπου ήταν εγκατεστημένο το 29% των επιχειρήσεων του κλάδου.

Το '78 λειτουργούσαν συνολικά 2.578 επιχειρήσεις που απασχολούσαν 16.039 εργαζόμενους. Το '95 οι επιχειρήσεις έχουν μειωθεί σε 1.477 και οι εργαζόμενοι στον κλάδο, σε 11.590.Μεγαλύτερο πλήγμα δέχτηκαν οι μικρού μεγέθους βιοτεχνίες, που απασχολούν μέχρι 20 άτομα και οι οποίες αποτελούν το 90,3% του συνόλου των επιχειρήσεων του κλάδου. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΤΒΑ, το 1978 οι επιχειρήσεις που απασχολούσαν μέχρι 4 εργαζόμενους, ήταν 1.812. Το '95 έμειναν μόλις 590. Το ίδιο οι επιχειρήσεις μέχρι 9 ατόμων από 306 που ήταν το '78, έπεσαν το '95 στις 194. Στο ίδιο διάστημα από τις 191 επιχειρήσεις που απασχολούσαν μέχρι 19 εργαζόμενους, έμειναν μόλις 83.

Η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είχε ολέθρια αποτελέσματα για τον κλάδο δέρματος. Η κατάργηση των προστατευτικών μέτρων, η έλλειψη παραγωγικών επενδύσεων και κυρίως οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων που εξυπηρετούσαν τις κατευθύνσεις του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου, οδήγησαν την υποδηματοποιία σε μαρασμό. Ετσι έχουμε μείωση της παραγωγής υποδημάτων από 29 εκατομμύρια ζευγάρια που ήταν το '85, στα 11 εκατ. ζευγάρια το '95.Παράλληλα οι συνεχείς πολιτικές λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, οδήγησαν σε μείωση και της κατανάλωσης. Από 2,8 ζεύγη που κατανάλωνε ο μέσος Ελληνας το χρόνο, έπεσε στα 2,1.

Τη συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής συνοδεύει η αλματώδης αύξηση των εισαγωγών. Το '81 η σχέση εξαγωγών - εισαγωγών ήταν 15 προς 1, ενώ σήμερα έχει αντιστραφεί πλήρως. Το 1995 οι εισαγωγές κάθε είδους υποδημάτων έχουν ξεπεράσει τα 23 εκατομμύρια ζευγάρια, δηλαδή έχουν καλύψει ολόκληρη την εσωτερική ζήτηση.Τα εισαγόμενα προϊόντα είναι χαμηλότερης ποιότητας, αλλά φθηνότερα και προέρχονται κυρίως από Ιταλία, Κίνα και άλλες ευρωπαϊκές και τρίτες χώρες, ενώ ανοδική τάση παρουσιάζουν τελευταία οι εισαγωγές από Τουρκία, μετά την Τελωνειακή Σύνδεσή της με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο κλάδος είχε έντονα εξαγωγικό χαρακτήρα και μάλιστα το '81 κατείχε την 11η θέση στους 25 πιο εξαγωγικούς κλάδους της μεταποίησης στη χώρα. Ωστόσο και εδώ έχουμε μείωση. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι εξαγωγές την περίοδο '86 - '89, όπου υπάρχουν στοιχεία, μειώθηκαν κατά 51% και κυμαίνονταν στα 3 - 3,5 εκατ. ζευγάρια ετησίως. Τα επόμενα χρόνια η πτώση των εξαγωγών συνεχίζεται ραγδαία και φτάνει το '95 να εξάγονται μόλις 2,081 εκατ. ζευγάρια.

Σοβαρό χτύπημα ήταν και οι περιορισμοί που επέβαλαν στις εισαγωγές προϊόντων δέρματος οι ΗΠΑ, όπου κατευθυνόταν ένα μεγάλο ποσοστό των εξαγωγών μας. Το πολύ μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων, η διασπορά τους, η άναρχη ανάπτυξη και η λειτουργία τους με βάση το φασόν, όπως και ο πεπαλαιωμένος τεχνολογικός εξοπλισμός, συνέβαλαν στο να μην μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό.

Η κρίση που μαστίζει τον κλάδο, πέφτει και πάλι στις πλάτες των εργαζομένων που την "πληρώνουν" με μεγάλη αύξηση της ανεργίας, αλλά και με μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματά τους. Για πάρα πολλά χρόνια το επάγγελμα αντιμετωπιζόταν σαν εποχιακό, ιδιαίτερα στις βιοτεχνίες και οι εργαζόμενοι υποχρεώνονταν να κάθονται για μεγάλα διαστήματα, με τις αλλαγές των σεζόν. Ωστόσο, τα διαστήματα αυτά μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο, λόγω της μείωσης της παραγωγής και από 8 μήνες που εργάζονταν συνολικά το χρόνο, τώρα εργάζονται πολύ λιγότερο και σε ορισμένες περιπτώσεις, μόλις 4 - 5 μήνες. Στα μεγάλα εργοστάσια το τελευταίο ειδικά διάστημα κάνουν "θραύση" οι 10ήμερες ή και παραπάνω άδειες άνευ αποδοχών. Η μερική απασχόληση έχει σχεδόν καθιερωθεί σε αρκετές επιχειρήσεις.

Για παράδειγμα - όπως καταγγέλλει το Συνδικάτο Κλάδων Ενδυσης Αττικής - στην ELITE απασχολούνται στις περιόδους αιχμής, περίπου 130 εργαζόμενοι, σε μεγάλο ποσοστό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.Οι συμβασιούχοι αυτοί απολύονται και επαναπροσλαμβάνονται οι ίδιοι, ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένες περιόδους απασχολούνται μόλις 60 εργαζόμενοι.

Στη ΦΕΙΔΑΣ,που επίσης απασχολούνταν 130 εργαζόμενοι, έχουν καθιερωθεί εξίσου οι δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις.Τελευταία η επιχείρηση προχωρά σε απολύσεις εργαζομένων με πολύχρονη υπηρεσία, αξιοποιώντας το 2% που επιτρέπει ο νόμος. Στη θέση τους προσλαμβάνει διμηνίτες και τριμηνίτες και έχει αρχίσει να εφαρμόζει σε αυτούς καθεστώς τετραήμερης απασχόλησης τη βδομάδα!

Σε άλλες επιχειρήσεις δεν εφαρμόζεται η κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, ενώ δε γίνεται λόγος για το 8ωρο, καθώς ανάλογα με τις ανάγκες παραγωγής του εργοδότη υποχρεώνονται να δουλεύουν ακόμα και από το ξημέρωμα ως αργά το βράδυ, κάτω από συνθήκες φοβερής εντατικοποίησης.

Το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο, έχει έγκαιρα επισημάνει την καθοδική πορεία του κλάδου και τις αιτίες που την προκαλούν και έχει κατά καιρούς καταθέσει προτάσεις για την αντιστροφή αυτής της πορείας και την ανάπτυξη αυτού του τόσο σημαντικού για την εθνική οικονομία κλάδου. Οπως θα πει ο Θ. Ευθυμίου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλάδων Ενδυσης, "η συρρίκνωση και ο μαρασμός του κλάδου, είναι αποτέλεσμα των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που πιστά υλοποίησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Η μια μετά την άλλη οι επιχειρήσεις κλείνουν και αρκετές μεταφέρονται σε ανατολικές χώρες με φθηνά εργατικά χέρια και κυρίως στην Αλβανία. Η κατάσταση μπορεί να αναστραφεί, χρειάζονται όμως μέτρα, όπως: Προστασία της κτηνοτροφίας που αποτελεί την πρώτη ύλη για τον κλάδο. Επίσης έλεγχος στις εισαγωγές και ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με εισαγωγές - "μαϊμούδες".Για παράδειγμα, παπούτσια φτιάχνονται στην Ινδία, μεταφέρονται στην Ιταλία όπου μπαίνει απλώς η στάμπα και στη συνέχεια εισάγονται στην Ελλάδα σαν ιταλικά. Κυρίως εφαρμογή κλαδικών πολιτικών, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και με αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων".

Κλειστές είναι αυτή την περίοδο σχεδόν όλες οι βιοτεχνίες υποδηματοποιίας που δραστηριοποιούνταν στη Θεσσαλονίκη. Λειτουργούν μόλις δυο - τρεις, οι οποίες απασχολούν 15 - 20 άτομα η καθεμιά για τρεις με τέσσερις μέρες τη βδομάδα.Και αυτό σε μια πόλη, όπου συγκεντρώνονταν ένα μεγάλο κομμάτι του κλάδου και που σήμερα αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα του αφανισμού ενός ολόκληρου κλάδου.

"Η υποδηματοποιία στην πόλη μας είναι σε οριακό σημείο", επισημαίνει ο πρόεδρος του σωματείου εργατών δέρματος της πόλης, Τ. Πατώσης και συμπληρώνει: "Πρώτα δραστηριοποιούνταν περίπου 300 βιοτεχνίες. Ο κόσμος δούλευε περίπου 10 μήνες το χρόνο και το υπόλοιπο διάστημα έπαιρνε άδειες άνευ αποδοχών. Στη συνέχεια το διάστημα λειτουργίας περιορίστηκε στους 5 - 6 μήνες ετησίως. Σήμερα, θεωρητικά, έχουν απομείνει 120 βιοτεχνίες και αυτές τώρα είναι κλειστές. Ορισμένες θα ξαναλειτουργήσουν τον Αύγουστο, που θα ανοίξει η δουλιά για το χειμερινό παπούτσι. Οι περισσότερες όμως δε θα ξανανοίξουν και ήδη βλέπουμε να κρεμούν απέξω πωλητήρια ή ενοικιαστήρια".

Σύμφωνα με τα στοιχεία του σωματείου, το '81 απασχολούνταν στον κλάδο περίπου 4.000 εργαζόμενοι. Με βάση τα περσινά στοιχεία, έχουν μειωθεί στους 1.800 και η πτώση συνεχίζεται. Απ' τους εναπομείναντες, πέρσι πήραν ειδικό επίδομα ανεργίας οι 1.100, δηλαδή είχαν κάτω από 210 ένσημα.Στη συντριπτική πλειοψηφία τους όμως, δεν μπόρεσαν να συμπληρώσουν πάνω από 130 ένσημα.

Πάρα πολλοί εργαζόμενοι - θα πει ο Τ. Πατώσης - αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να μην πάρουν σύνταξη,καθώς είναι 60 χρονών ή και παραπάνω, δηλαδή έχουν το όριο ηλικίας, αλλά λόγω της κατάστασης στον κλάδο, δε διαθέτουν τα απαιτούμενα 4.500 ένσημα για να πάρουν έστω την κατώτερη σύνταξη. Αυτό αφορά ειδικά τους κοπτοράπτες,τους οποίους τα τελευταία χρόνια οι εργοδότες έχουν "πετάξει" έξω απ' τις επιχειρήσεις και τους έχουν μετατρέψει σε φασονατζήδες.

Οπως θα πει ο συνδικαλιστής, "ακόμα και όταν υπάρχει δουλιά, οι συνθήκες εργασίας είναι απαράδεκτες. Οι μισθοί κυμαίνονται γύρω απ' το βασικό και κάτω, ιδιαίτερα στις γυναίκες.Φταίει η ανεργία, αλλά και η ανύπαρκτη Επιθεώρηση Εργασίας".

Ο Τ. Πατώσης, καταλήγοντας τονίζει: "Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο την κατάσταση, έχει φτάσει σε αφόρητο σημείο. Ηδη πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και το σωματείο προσανατολίζεται σε πιο δυναμικές κινητοποιήσεις. Στις σκέψεις μας είναι να κατέβουμε και στην Αθήνα για να επισκεφθούμε τα αρμόδια υπουργεία Ανάπτυξης και Εργασίας. Προτάσεις υπάρχουν, ας αναλάβει τις ευθύνες της η κυβέρνηση".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

"Γκρίζο" διαγράφεται το μέλλον της ελληνικής καπνοβιομηχανίας,καθώς οι εκάστοτε κυβερνήσεις, διεκπεραιώνοντας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των πολυεθνικών, δεν πήραν κανένα μέτρο για την προστασία της ντόπιας παραγωγής. Ευθύνες γι' αυτήν την πορεία έχουν και οι καπνοβιομήχανοι που παράδωσαν, με το "αζημίωτο" βεβαίως, το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς στις πολυεθνικές. Ετσι, σήμερα τα εισαγόμενα, μαζί με τα εδώ παραγόμενα ξένα σήματα, ξεπερνούν το 60% της κατανάλωσης! Χιλιάδες αγρότες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, ενώ οι εργαζόμενοι στον κλάδο, που πριν δεκαπέντε χρόνια έφταναν τις εφτά περίπου χιλιάδες, σήμερα μετά βίας να πλησιάζουν τις 2.500!

Στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Καπνοβιομηχανιών Ελλάδας διατυπώθηκαν ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα για την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται σήμερα, και συγκεκριμένα: Συνεχίζεται και εντείνεται η συρρίκνωση ενός παραδοσιακού ελληνικού προϊόντος (του καπνού) και τμήματος της ελληνικής βιομηχανίας (καπνοβιομηχανία). Αν και η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ελλειμματική σε καπνό, οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία 15ετία δεν πήραν κανένα μέτρο για την προστασία του ελληνικού καπνού. Η ελληνική καπνοβιομηχανία ραγδαία υποχωρεί και υπάρχει έντονη αμφιβολία για την ύπαρξή της σε λίγα χρόνια.

Η ευθύνη - σύμφωνα και με τα συμπεράσματα του συνεδρίου - για την πορεία του κλάδου και τη συρρίκνωση της καπνοβιομηχανίας είναι, όχι μόνο των κυβερνήσεων, αλλά και των καπνοβιομηχάνων, οι οποίοι επί χρόνια προωθούσαν τα ξένα σήματα, επειδή ήταν ακριβότερα, με λιγότερο φόρο και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.

Ηδη, στις αρχές του 1997 έκλεισε η βιομηχανία "Αφοί Κωνσταντίνου - ΣΑΝΤΕ" και οι εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο, καθώς όπως δήλωσε η επιχείρηση, αδυνατούσε να συνεχίσει τη λειτουργία της. Το σήμα ΣΑΝΤΕ το αγόρασε ο "Παπαστράτος".

Ο ΚΕΡΑΝΗΣ από τους 750 εργαζόμενους που απασχολούσε το εργοστάσιο πριν οχτώ χρόνια, έφτασε τον Απρίλη του 1994 να απασχολεί 450 εργαζόμενους και σήμερα το μόνιμο προσωπικό της επιχείρησης φτάνει περίπου τους 250!

Ο ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ δήλωσε καθαρά ότι το εργοστάσιό του θα μπορούσε να δουλέψει καλύτερα, αν μειωθεί το προσωπικό του κατά 285 εργαζόμενους, πράγμα που προωθεί με διάφορες μεθοδεύσεις.

Στο συνέδριο, μας είπε ο Ν. Μπούργιας, αναπληρωτής γραμματέας της Ομοσπονδίας, υπογραμμίστηκε έντονα ότι απαιτείται δράση και μέτρα σήμερα για να προστατευτεί η ελληνική παραγωγή καπνών και τσιγάρων.Να στηριχτεί η ελληνική καπνοβιομηχανία με παραγωγικές επενδύσεις. Να υπάρχει αυξημένη φορολογία στα εισαγόμενα σήματα. Να παταχτεί το λαθρεμπόριο με χτύπημα στην πηγή. Εφαρμογή κλαδικής πολιτικής με ευθύνη των αρμοδίων φορέων. Προσπάθεια για μόνιμες εξαγωγές μέσα και από διακρατικές συμβάσεις.

Ο Γ. Νικολουδάκης, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας και εργαζόμενος στον "Παπαστράτο",αναφερόμενος στην κάλυψη κατά 60% της εγχώριας κατανάλωσης από εισαγόμενα ή εδώ παραγόμενα ξένα σήματα, επισημαίνει: "Αν μέσα στο "σπίτι" σου δεν πας καλά, αποκλείεται να μπορέσεις να κρατήσεις εξαγωγές. Είναι παράλογο να στηρίζεσαι στις εξαγωγές σαν αντικατάσταση του χαμένου εδάφους στην εσωτερική αγορά. Δεν μπορεί να προσδοκάς ότι αυτό μπορείς να το εξασφαλίσεις σε ξένες αγορές, εάν έχεις δείξει αδυναμία μέσα στον ίδιο σου το χώρο. Είναι αναγκαίο να προστατευτεί η ντόπια παραγωγή, να αντιστραφούν οι τάσεις μέσα στην ελληνική αγορά".

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα μας ανέφερε ο Ν. Μπούργιας."Πρόσφατα - είπε - στην Ουκρανία το υπουργείο Εμπορίου της χώρας πήρε απόφαση και εξομοίωσε την τιμή του ελληνικού τσιγάρου που έκανε εξαγωγή ο Κεράνης με πολυεθνικό τσιγάρο, το οποίο είχε τη διπλάσια τιμή από το ελληνικό. Το αποτέλεσμα ήταν να μειωθεί αισθητά η κατανάλωση εκεί του ελληνικού τσιγάρου".

Με βάση στοιχεία που μας παρουσίασε ο Γ. Νικολουδάκης, ο Ελληνας φορολογούμενος πληρώνει μέσω της ενσήμου ταινίας (φόρος κατανάλωσης καπνού) γύρω στα 300 δισεκατομμύρια δραχμές ετησίως. Αν ένα πακέτο τσιγάρα κάνει 100 δραχμές, οι 73 είναι φόρος κατανάλωσης. Η ελληνική πολιτεία έχει αποδεχτεί ότι δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός επιχειρήσεων, είτε είναι ντόπια, είτε είναι ξένων συμφερόντων. Απαγορεύεται εφόσον είσαι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης να κάνεις προστατευτική πολιτική, να διαφοροποιήσεις τις εταιρίες, είτε είναι ιδιοκτησίας ελληνικής, είτε είναι συνεταιρισμός, είτε είναι εταιρία καθαρά εισαγωγική.

Σε νέες περιπέτειες φαίνεται ότι μπαίνουν οι εργαζόμενοι στην καπνοβιομηχανία ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ,καθώς η επιχείρηση βάζει σε πλήρη εφαρμογή τα αντεργατικά της σχέδια για μείωση, με οποιοδήποτε τρόπο, του κόστους εργασίας, στο όνομα του ανταγωνισμού με τις πολυεθνικές εταιρίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει την αγωνία των εργαζομένων, είναι η πρόσφατη δήλωση στελεχών της εταιρίας προς το σωματείο: "Το εργοστάσιο θα δουλέψει καλύτερα αν απολυθούν 285 εργαζόμενοι"!Ηδη, η εταιρία έχει ξεκινήσει τη διαδικασία των εσωτερικών μεταθέσεων, που εκτιμάται ότι αποτελεί το πρώτο βήμα για τις απολύσεις! Αυτά, όταν τα κέρδη της επιχείρησης έφτασαν το 1994 τα 10,2 δισεκατομμύρια δραχμές, το 1995 τα 10,7 δισεκατομμύρια δραχμές και το 1996 περίπου τα 11 δισεκατομμύρια δραχμές!

Τα στελέχη της εταιρίας σε πρόσφατη συνάντηση με τη διοίκηση του σωματείου, ανακοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν σε πρώτη φάση σε 70 εσωτερικές μεταθέσεις και ήδη έχουν γίνει οι 30.Στο μεταξύ, με παρέμβαση της εταιρίας αναβλήθηκε η προγραμματισμένη τριμερής συνάντηση. Οι μεταθέσεις έχουν παγώσει, ενώ οι 20 από τους εργαζόμενους που άλλαξαν τμήμα μέχρι στιγμής, έκαναν προσφυγή στο δικαστήριο για τις παράνομες ενέργειες της εταιρίας.

Στα σχέδια της εταιρίας είναι η μείωση του προσωπικού να συνοδευτεί με "ελαστικές λύσεις". Δηλαδή, σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη για αύξηση του όγκου παραγωγής, τότε η εταιρία θα δίνει παραγωγή σε τρίτους ή οι εργαζόμενοι θα κάνουν υπερωρίες.

Οι εσωτερικές μεταθέσεις και στη συνέχεια απολύσεις ξεκινούν από τα συνεργεία των ηλεκτρολόγων, ηλεκτρονικών, μηχανικών και ξυλουργών. Και αυτό γιατί τις ειδικότητες αυτές η επιχείρηση μπορεί εύκολα να τις βρει στην αγορά εργασίας, οπότε θεωρούνται "περιττοί" και θα αντικατασταθούν με εργολάβους. "Ισχυρίζονται για παράδειγμα - μας λέει ο Γ. Κοντός,μέλος της διοίκησης του σωματείου - ότι οι καθαρίστριες του γραφείου στοιχίζουν το χρόνο 30 εκατομμύρια γιατί μεγαλώνουν, αποκτούν τριετίες, πολυετίες, μπόνους, επιδόματα, άρα κρίνονται ασύμφορες σε σχέση με ένα ιδιωτικό συνεργείο. Υπογράφουν, λοιπόν, μια σύμβαση με ένα συνεργείο καθαρισμού και όποτε θέλουν τη σπάνε".

Με τις εσωτερικές μεταθέσεις τα επιτελεία της επιχείρησης ισχυρίζονται ότι δεν απολύουν κανένα εργαζόμενο, τους συσσωρεύουν ωστόσο όλους στην παραγωγή, η οποία όμως είναι ήδη επανδρωμένη με προσωπικό. Ετσι, δημιουργούνται στους εργαζόμενους εύλογα ερωτηματικά για το πώς θα απορροφηθεί όλος αυτός ο κόσμος στην παραγωγή. Οι εκπρόσωποι της εταιρίας στη συνάντηση που είχαν με το σωματείο, άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο οι εργαζόμενοι που θα απολυθούν να είναι και περισσότεροι από τους 285.

Ο Γ. Κοντός, εργαζόμενος στην καπνοβιομηχανία και μέλος της διοίκησης του σωματείου, μας είπε: "Στόχος τους είναι να φτιάξουν τον άνθρωπο που θα ξέρει να κάνει τα πάντα. Δηλαδή ο εργάτης που δουλεύει τη σιγαροποιητική μηχανή, θα ξέρει και από μηχανολογικά και από ηλεκτρολογικά, οπότε δε θα χρειάζεται ούτε ο ηλεκτρολόγος, ούτε ο μηχανικός. Και βέβαια, ήδη έχουν ξεκινήσει εκείνες τις διαδικασίες εκπαίδευσης του προσωπικού. Μέσα στις προθέσεις των καπνοβιομηχάνων είναι να γίνουμε πιο ευέλικτοι".

Περίπου το 60% της ελληνικής αγοράς κατέχουν στο σύνολό τους τα εισαγόμενα τσιγάρα και τα εδώ παραγόμενα τσιγάρα με ξένα σήματα. Ειδικότερα, η εταιρία "Φίλιπ Μόρις",που συνεργάζεται με την ελληνική καπνοβιομηχανία "Παπαστράτος",είχε το 1995 μερίδιο κατανάλωσης στην ελληνική αγορά 22,1%.Το διάστημα Γενάρη - Απρίλη 1997 η "Φίλιπ Μόρρις" που συνεχίζει να κατέχει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς έφτασε το 22,5%.Η "Rothmans" είχε το 1995 το 14,7% και το διάστημα Γενάρη - Απρίλη του 1997 το 14,4%.Η RJR είχε το 1995 το 9,7%,ενώ το διάστημα Γενάρη - Απρίλη 1997 έφτασε το 10,5%.Η BAT είχε το 1995 μερίδιο 5,1%.Η "Reemtsma" από το 2,4%,το 1995 έφτασε το 3,6%.Η "Gallaher" από το 1,5%,έφτασε το 3,8% και το ίδιο διάστημα του 1997 το 3,9%.

Αντίθετα, μείωση είχαν οι ελληνικές επιχειρήσεις. Ο "Παπαστράτος" το 1991 κατείχε το 21,2% και το 1995 έφτασε το 16,2%,ενώ το διάστημα Γενάρη - Απρίλη 1997 έπεσε στο 14,5%.Ο "Καρέλιας" από το 15,2%,το 1995 έπεσε στο 10,7%.Η ΣΕΚΑΠ από το 11,0%,στο 4%,ενώ το διάστημα Γενάρη - Απρίλη 1997 και οι δυο εταιρίες μαζί έφτασαν το 10,4%!Ο "ΚΕΡΑΝΗΣ" από 6,5% που είχε το 1991 έπεσε και το διάστημα Γενάρη - Απρίλη 1997 έφτασε στο 2,7%.

Τα κείμενα έγραψε η Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ

Από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον Κεράνη ενάντια στις απολύσεις