Τον πήγε μέχρι τη στάση η κόρη του, τον έβαλε στο τρόλεϊ, και κατέβηκε στο Σύνταγμα, να... θαυμάσει κι αυτός το μεγαλείο και τη λάμψη της γιορτινής μας πρωτεύουσας. Εκεί γύρω στο πανύψηλο και ολόφωτο "δέντρο" ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος, που γιόρταζε και χαιρόταν το μεγάλο θέαμα. Κοντά στον μπαρμπα - Θύμιο στεκόταν κι ένας ντόπιος, βέρος Αθηναίος, που κατασυγκινημένος καμάρωνε το μεγάλο επίτευγμα. Πλησίασε τον μπαρμπα - Θύμιο και τον ρώτησε με το ύφος του ευτυχισμένου οικοδεσπότη. "Πώς σου φαίνεται! Σου αρέσει;... Είναι το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο σε όλη την Ευρώπη!... Τριάντα τόσα μέτρα ύψος! Εξήντα τόσες χιλιάδες λαμπιόνια, όλα τα χρώματα!...". "Τι μου λες;...", απόρησε ο μπαρμπα - Θύμιος, σηκώνοντας ψηλά τα φρύδια του σε μια κίνηση θαυμασμού. "Τόσο πολύ...". "Βέβαια!...", συνέχισε ο άλλος με πιο πολύ ενθουσιασμό. "Και πού να δεις και στη Θεσσαλονίκη τι έχει να γίνει. Που θα είναι και η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 1997. Λευκός Πύργος, παραλία, πλατείες, θα φωταγωγηθούν όλα! Θα είναι κάτι το καταπληκτικό! Θα δώσουμε τα φώτα και τον πολιτισμό μας, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Οπως τα έχουν ξαναδώσει, άλλωστε, παλιότερα, και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Θα στοιχίσει όλη αυτή η εθνική μας προσπάθεια τρία, ίσως και πέντε δισ. "Τι μου λες;!...", ξαναείπε ο μπαρμπα - Θύμιος και ξανακούνησε διφορούμενα το κεφάλι.

Αγόρασε το κουτάκι με τις ασπιρίνες και ξεκίνησε για τη στάση του τρόλεϊ. Μέσα σε κείνη τη γιορταστική ατμόσφαιρα, στην πλημμύρα των φώτων και των βεγγαλικών, ένα αίσθημα πίκρας και μελαγχολίας πλημμύριζε τη δική του ψυχή. "...Είκοσι πέντε χιλιάδες, ένα ολόκληρο μηνιάτικο" (η σύνταξή του η αγροτική), "και να μην μπορείς ν' αγοράσεις ούτε έναν Αγιοβασίλη για τα παιδιά... Και τούτο το κουτάκι...", μονολογούσε, κουνώντας λυπητερά το κεφάλι του "...480 δραχμές... Ετούτο δεν είναι φάρμακο για να λιγοστεύει, αλλά για να δυναμώνει τον πονοκέφαλο...".

Ας όψονται πες μονάχα, μπαρμπα - Θύμιο, οι γυμνοσάλιαγκες που κυβερνάνε την πατρίδα μας. Που την κατάντησαν "παλιόψαθα των εθνών", όπως θα έλεγε και ο καημένος ο Μακρυγιάννης, αν ζούσε.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ

Εντονες αντιδράσεις προκάλεσε η προώθηση από την κυβέρνηση τροπολογίας για τη θεσμοθέτηση ενιαίας λίστας φαρμάκων για όλα τα ασφαλιστικά ταμεία με προώθηση τροπολογίας στο νομοσχέδιο για την κύρια ασφάλιση των αγροτών.

Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας, σε ανακοίνωσή του, επισημαίνει ότι η ενέργεια αυτή οφείλεται μόνο στη συνολικότερη επιδίωξη του κράτους να περιστείλει τις δαπάνες, και συγκεκριμένα τις δαπάνες υγείας, χωρίς ωστόσο να πλήττει στην ουσία τα νοσηρά φαινόμενα της πολυφαρμακίας και την ασύδοτη ή κατευθυνόμενη συνταγογραφία και ότι η λίστα θεσμοθετείται στην Ελλάδα τη στιγμή που στον υπόλοιπο κόσμο τείνει να καταργηθεί.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο, Π. Μπότσης, δήλωσε ότι η κυβέρνηση οδηγεί τους ασφαλισμένους να αγοράζουν οι ίδιοι τα φάρμακα, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τα κέρδη των πολυεθνικών, που είναι η κύρια αιτία για την έκρηξη των φαρμακευτικών δαπανών.

Η ΑΔΕΔΥ, με ανακοίνωσή της, καταλογίζει μονομέρεια στις αποφάσεις της κυβέρνησης που αφορούν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των δημοσίων υπαλλήλων και κατηγορεί την κυβέρνηση ως αποκλειστικό υπεύθυνο για τη σπατάλη πόρων της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Η Ομοσπονδία των γιατρών του ΙΚΑ επισημαίνει ότι η λίστα δε θα λύσει κανένα πρόβλημα, ενώ οργισμένες δηλώσεις έκαναν και εκπρόσωποι των συνταξιούχων.

Τα διπλάσια μετρητά από αυτά που προτείνει η κυβέρνηση ζητούν οι φαρμακοβιομήχανοι έναντι των χρεών των νοσοκομείων προς αυτούς.

Το ύψος των χρεών των νοσοκομείων ανέρχεται σε 140 δισ., ενώ κατά μια άλλη"υπερτιμολογημένη" εκτίμηση των ίδιων των προμηθευτών φτάνουν τα 190 δισ. Η κυβέρνηση πρότεινε την εξόφληση των χρεών ως εξής: Το 5% των χρεών να γίνει με ρευστό χρήμα και τα υπόλοιπα με ομόλογα (35% διετή, 30% τριετή και 40% τετραετή).

Το θέμα απασχόλησε τη χτεσινή έκτακτη συνέλευση όλων των προμηθευτών των νοσοκομείων και σε ανακοίνωσή τους ζητούν από την κυβέρνηση τη βελτίωση ως προς την καταβολή των μετρητών και δικαίωμα ρευστοποίησης των ομολόγων. Οι φαρμακοβιομήχανοι ζητούν συναντήσεις με τους συναρμόδιους υπουργούς, στις οποίες θα επιδιώξουν να τους καταβληθεί το 10% σε μετρητά, το 40% σε διετή και το 25% σε τριετή ομόλογα.

Η προστασία της υγείας των ασφαλισμένων, καθώς και η προστασία της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας είναι δυο απ' τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για να προωθήσει σχέδια περικοπών φαρμάκων σε διάφορα επίπεδα.

Το πρώτο επιχείρημα ακούστηκε προχτές από τον υπουργό Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου, που ανακοίνωσε τη λίστα, ενώ το δεύτερο ακούγεται εδώ και ένα χρόνο, καθώς έρχεται και παρέρχεται η περίφημη ανακοστολόγηση.

Μα, κύριοι, αν υπάρχουν φάρμακα επικίνδυνα για την υγεία των ασφαλισμένων, γιατί τους επιτρέπει η κυβέρνηση να κυκλοφορούν και δεν τους αφαιρεί την άδεια κυκλοφορίας;

Οσον αφορά την προστασία της εγχώριας βιομηχανίας, η κυβέρνηση κρατά κλειστές - ελέω απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης - τις κρατικές φαρμακοβιομηχανίες και ύστερα μιλά για προστασία τους...

Επειτα, μια σειρά ντόπιων επιχειρηματιών έγιναν προέκταση των πολυεθνικών. Αλλά και όσοι διατηρούν μια παραγωγική δραστηριότητα, ιδού ποια τύχη έχουν, όπως μας τηλεφώνησε χτες αναγνώστης:

Μια ελληνική φαρμακοβιομηχανία παράγει δυο φάρμακα που τα χρησιμοποιούν οι αναισθησιολόγοι στα δημόσια νοσοκομεία. Το ένα φάρμακο κοστίζει 332 δραχμές το μπουκάλι και απ' το άλλο οι 50 αμπούλες στοιχίζουν 1.640 δραχμές. Οι τιμές αυτές ισχύουν εδώ και πολύ καιρό.

Η προμηθεύτρια εταιρία ζήτησε μια αύξηση 100 δραχμών στο πρώτο και μια ανάλογη ποσοστιαία αύξηση για το άλλο. Η απάντηση απ' την κυβέρνηση ήταν αρνητική. Ετσι η εταιρία περιόρισε τη διάθεση του φαρμάκου.

Οταν μεγάλο νοσοκομείο - στο οποίο παρουσιάστηκε έλλειψη - απευθύνθηκε στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων η απάντηση ήταν: Πάρτε απ' το εξωτερικό...

Αυτό κι είναι προστασία!