Η προστασία της υγείας των ασφαλισμένων, καθώς και η προστασία της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας είναι δυο απ' τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για να προωθήσει σχέδια περικοπών φαρμάκων σε διάφορα επίπεδα.

Το πρώτο επιχείρημα ακούστηκε προχτές από τον υπουργό Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου, που ανακοίνωσε τη λίστα, ενώ το δεύτερο ακούγεται εδώ και ένα χρόνο, καθώς έρχεται και παρέρχεται η περίφημη ανακοστολόγηση.

Μα, κύριοι, αν υπάρχουν φάρμακα επικίνδυνα για την υγεία των ασφαλισμένων, γιατί τους επιτρέπει η κυβέρνηση να κυκλοφορούν και δεν τους αφαιρεί την άδεια κυκλοφορίας;

Οσον αφορά την προστασία της εγχώριας βιομηχανίας, η κυβέρνηση κρατά κλειστές - ελέω απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης - τις κρατικές φαρμακοβιομηχανίες και ύστερα μιλά για προστασία τους...

Επειτα, μια σειρά ντόπιων επιχειρηματιών έγιναν προέκταση των πολυεθνικών. Αλλά και όσοι διατηρούν μια παραγωγική δραστηριότητα, ιδού ποια τύχη έχουν, όπως μας τηλεφώνησε χτες αναγνώστης:

Μια ελληνική φαρμακοβιομηχανία παράγει δυο φάρμακα που τα χρησιμοποιούν οι αναισθησιολόγοι στα δημόσια νοσοκομεία. Το ένα φάρμακο κοστίζει 332 δραχμές το μπουκάλι και απ' το άλλο οι 50 αμπούλες στοιχίζουν 1.640 δραχμές. Οι τιμές αυτές ισχύουν εδώ και πολύ καιρό.

Η προμηθεύτρια εταιρία ζήτησε μια αύξηση 100 δραχμών στο πρώτο και μια ανάλογη ποσοστιαία αύξηση για το άλλο. Η απάντηση απ' την κυβέρνηση ήταν αρνητική. Ετσι η εταιρία περιόρισε τη διάθεση του φαρμάκου.

Οταν μεγάλο νοσοκομείο - στο οποίο παρουσιάστηκε έλλειψη - απευθύνθηκε στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων η απάντηση ήταν: Πάρτε απ' το εξωτερικό...

Αυτό κι είναι προστασία!