Ο Πρόεδρος της φτωχότερης χώρας στην Ευρωπαϊκή Ηπειρο πρωταγωνίστησε την περασμένη βδομάδα στη χειρότερη κρίση στην Αλβανία, από τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μάη. Τούτη τη φορά, ήταν η κατάρρευση του σαθρού οικονομικού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε (και) υπό την ευλογία του, που "τάραξε τα νερά". Οι τελευταίες πληροφορίες ανέβαζαν το ποσό που χάθηκε στις "πυραμίδες" σε 2 δισ. δολάρια (Business Week Online, 31/01), ή 20% του αλβανικού ΑΕΠ. Μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις όριζαν το ποσό σε 1 δισ. δολάρια.

Κι όμως, ο Μπερίσα κατάφερε ξανά, με διαρκείς ελιγμούς, να μεταθέσει το κέντρο της προσοχής στη σύγκρουσή του με... τους "κακούς" σοσιαλιστές. Και παρέσυρε άπαντες να δουν την κρίση υπό τους δικούς του όρους. Εθεσε δηλαδή πάλι το δίλημμα "ή Δημοκρατικό Κόμμα και Προεδρία Μπερίσα, ή πολιτικό χάος". Στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ουάσιγκτον αρκέστηκε σε, χλιαρότατα μάλιστα, σχόλια, παρά την άγρια βία στη χώρα.

Η συνέχεια προβλέπεται λιγότερο εύκολη για την πατριαρχική φιγούρα του Δημοκρατικού Κόμματος. Αν εκδώσει νέο νόμισμα για να αποπληρώσει τους εξαπατηθέντες, θα προκύψει πρωτοφανής υπερπληθωρισμός. Και υποσχέθηκε ότι τα χρήματα των "φτωχοδιάβολων" - και μη - που εξαπατήθηκαν θα επιστραφούν. Υπάρχουν και προεδρικές εκλογές ενόψει, θα μπορούσε κανείς να πει. Αλλά γι' αυτές, ο Μπερίσα κρατάει όλους τους άσους: Πρόεδρο εκλέγει το Κοινοβούλιο...

Μπ. Γ.

Ποιος τον κόσμο

ξεσηκώνει,

ποιος τον βάζει

κι απεργεί,

πονηρά

αναρωτιούνται

οι Ταρτούφοι

οι ταγοί,

λες και δεν υπάρχ'

η "ζώνη"

και του Μάαστριχτ

η "σφαγή"!

"Κάποιος δάκτυλος

υπάρχει",

λέν' και "κιχ",

ούτε μιλιά

για το άδειο

το στομάχι,

ή τα "μέτρα"

σα θηλιά

κι όσα φόρτωσαν

στη ράχη

του φτωχόκοσμου,

αλιά!

Ο οίστρος

"Αμ' έπος, άμ' έργον". Ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε ότι πρέπει να διωχτούν και δημοσιογράφοι που θα προβάλουν τις αγροτικές κινητοποιήσεις και προχτές ο εισαγγελέας Εφετών Λάρισας, Στ. Κουβάς, διέταξε προκαταρκτική έρευνα για να διαπιστωθεί αν ο "Σκάι" τέλεσε πλημμέλημα, όταν, στο προχτεσινό βραδινό δελτίο ειδήσεων, έδειξε τρακτέρ μ' αναμμένα τα φώτα σε πλατεία ενός χωριού της Θεσσαλίας.

Ταυτόχρονα, οι δίκες σκοπιμότητας σε βάρος των αγροτών συνεχίζονται με ξέφρενους ρυθμούς. Ξανά προχτές το Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Λάρισας - με πρόεδρο τον Π. Θεοδωρόπουλο, που προεδρεύει σε πολλές δίκες αγροτών - καταδίκασε έναν ακόμα αγρότη, ενώ ακολουθεί πλειάδα άλλων δικών μέσα στην ερχόμενη βδομάδα.

Η τρομοκρατική επιχείρηση της κυβέρνησης "καλά κρατεί". Ομως "καλά κρατεί" και η αγωνιστική δράση της αγροτιάς. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι χαμένη, τελικά, θα βγει η κυβέρνηση.

Και μη μας αντιγυρίσει κάποιος εκ των ...φωστήρων "επικοινωνιολόγων" του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση γνωρίζει το καλό του τόπου και των εργαζομένων - μαζί και των αγροτών, υποτίθεται - και φροντίζει γι' αυτό, με την πολιτική της.

Πριν το εκστομίσουν, ας φυλλομετρήσουν λίγο την ελληνική - έστω μόνο - ιστορία κι αν βρουν από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα έναν - μόνον έναν! - αυταρχικό ή απολυταρχικό ή δεσποτικό κυβερνήτη ή δικτάτορα, που να μην ισχυριζόταν πως αυτός γνωρίζει και φροντίζει για το καλό του λαού, τότε θα τους δώσουμε δίκιο...

Μάθημα περί της έννοιας του αυταρχισμού επιχείρησε να κάνει προχτές στη Βουλή ο πρωθυπουργός και καθηγητής, Κ. Σημίτης. Και, βέβαια, απέδωσε το χαρακτηρισμό στους αγωνιζόμενους αγρότες, ενώ εμφάνισε τον κυβερνητικό κατήφορο, ως μια λευκή περιστερά, που συκοφαντείται και βάλλεται αδίκως πανταχόθεν...

Τον συμβουλεύουμε, λοιπόν, να ανοίξει ένα λεξικό της ελληνικής γλώσσας και να ανατρέξει στο σχετικό λήμμα. Εμείς το κάναμε και του αφιερώνουμε τα σχετικά εδάφια.

"αυταρχικός: δεσποτικός, απολυταρχικός, ο αρεσκόμενος να επιβάλλει τη θέλησή του, χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις.

αυταρχισμός: δεσποτισμός".

Οπως ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ο χαρακτηρισμός ταιριάζει γάντι στον ίδιο, στην κυβέρνησή του και την πολιτική, που εφαρμόζουν. Οταν ακόμη και οι δημοσκοπήσεις των φιλικών προς την κυβέρνηση Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αποκαλύπτουν ότι η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας παραδέχεται το δίκαιο των αγροτικών αιτημάτων και ζητά την ικανοποίησή τους, ενώ η κυβέρνηση επιμένει ετσιθελικά (με άλλα λόγια, αυταρχικά, απολυταρχικά, δεσποτικά, δικτατορικά, κλπ.) στην πολιτική ξεκληρίσματός τους, όλα τ' άλλα περιττεύουν.