Τα νέα αφεντικά της οικονομίας

και η πολιτική τους εξουσία...

Χαρακτηριστικό των σημερινών εξελίξεων στη Ρωσία του Μπορίς Γιέλτσιν είναι το γεγονός ότι τα νέα αφεντικά της οικονομίας κατακτούν όλο και περισσότερο βασικά πόστα στον τομέα της πολιτικής εξουσίας.

Ο επιχειρηματίας, Μπορίς Μπερεσόβσκι, είχε αρχίσει την πολιτική του καριέρα σαν αναπληρωτής γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας, μετά την πτώση του στρατηγού Λεμπέντ. Ο Βλαντίμιρ Ποτάνιν έγινε κατ' ευθείαν μέλος της κυβέρνησης, προερχόμενος από την τράπεζα ΟΝΕΧ, καταλαμβάνοντας τη θέση του πρώτου αντιπροέδρου. Και τελικά, ο πρώην διευθυντής του κοντσέρν "Γκάσπρομ", Βίκτορ Τσερνομίρντιν, είναι σήμερα ο πρωθυπουργός της Ρωσίας. "Το πέρασμα, όμως, από τα οικονομικά πόστα στις δομές της εξουσίας", όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η κυβερνητική εφημερίδα "Ισβέστια", αρχίζει και συντελείται από το 1996. Σχετικά, ο ίδιος ο στρατηγός Λεμπέντ δήλωνε: "Η εξουσία βασίζεται σε μια κατανομή μεταξύ κυβερνητικών υπηρεσιών και του χρηματιστικού κεφαλαίου. Οι εκπρόσωποί τους μόλις δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για την ευημερία του απλού Ρώσου πολίτη".

Ετσι, λοιπόν, τα ονόματα των αποκαλούμενων "Μεγάλων Εφτά", είναι: Μετά τον Μπερεσόβσκι, ακολουθούν ο Ρεμ Βιατσίρεφ, Βλαντίμιρ Γκουζίνσκι, Βάγκιντ Αλεκπέροφ, Αλεξάντερ Σμολένσκι, Μιχαήλ Χοντορκόβσκι και Αντρέι Κασμίν. Αυτοί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, θα πρέπει σήμερα να ελέγχουν το ήμισυ της ρωσικής οικονομίας. Το άλλο μισό της βρίσκεται στα χέρια αβέβαιων ποινικά στοιχείων. Ακόμα και ο πρωθυπουργός, Τσερνομίρντιν, υποχρεώθηκε να παραδεχτεί ότι το 25-50% της οικονομίας έχει μετατραπεί σε μια αφορολόγητη "Γκρίζα Ζώνη", απαιτώντας παράλληλα έναν αυστηρότερο έλεγχο σχετικά με τη ροή κεφαλαίων, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις επενδύσεις και τις εξαγωγές πρώτων υλών.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργικού Συμβουλίου, το 40% του συνόλου της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών έχει ξεφύγει από τα χέρια του κράτους. Εδώ, λοιπόν, είναι φυσικό να δημιουργείται ένα πρόσφορο έδαφος για τη διαφθορά, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και το οργανωμένο έγκλημα. Οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί η εφημερίδα "Σεβόντνια", "κινούνται ολοκληρωτικά κάτω από ποινική στέγη", όπου τη μεγαλύτερη συμμετοχή έχουν οι κλάδοι των πρώτων υλών, της επεξεργασίας εμπορευμάτων και ο τομέας των τραπεζών.

Οι νέες αυτές δομές έχουν δημιουργηθεί με την έναρξη των ιδιωτικοποιήσεων του κρατικού τομέα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, στη διάρκεια του 1996 είχαν σημειωθεί 1.500 εγκλήματα, ενώ ο αριθμός αυτός ήταν διπλάσιος σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο. Η ιδιωτικοποίηση της παραγωγής χρυσού και διαμαντιών έχει οδηγήσει σε "απόλυτη ποινικοποίηση του κλάδου αυτού". Ταυτόχρονα, ομάδες μαφίας επηρεάζουν άμεσα το σύμπλεγμα καυσίμων υλών και ενέργειας, όπου δραστηριοποιούνται διεφθαρμένα άτομα, τα οποία είναι μέλη της κρατικής εξουσίας και ηγεσίας. Ετσι, με τη μέθοδο αυτή και άλλα παράνομα μέσα αναδιανεμήθηκε η οικονομία της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.

Στη διάρκεια του εκλογικού αγώνα του περασμένου καλοκαιριού είχαν αναπτύξει έντονες δραστηριότητες 13 ηγετικές προσωπικότητες του χρηματιστικού κεφαλαίου, που μαζί με τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης είχαν πάρει ανοιχτά μέρος υπέρ του Μπορίς Γιέλτσιν. Παράλληλα, αφεντικά του χρηματιστικού κεφαλαίου και της οικονομίας είχαν κατορθώσει να θέσουν κάτω από τον έλεγχό τους Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με μεγάλη επιρροή. Ετσι, λοιπόν, πίσω από τον ανεξάρτητο τηλεοπτικό σταθμό NTV και την "Κομσομόλσκαγια Πράβντα" βρίσκεται η "Γκάσπορμ", από την "Ισβέστια" η εταιρία πετρελαίου LOYXOIL, από τη ρωσική τηλεόραση ORT, η Τράπεζα Στολίτζνι και ο ο ίδιος ο Μπερεσόβσκι.

Τέλος, η "Σοβιέτσκαγια Ρωσία", η οποία ασκεί οξεία αντιπολιτευτική κριτική, ήδη μιλά για "ποινικό και μαφιόζικο καπιταλισμό". Δε γίνονται καθόλου επενδύσεις και τα χρήματα εκτός ολίγων εξαιρέσεων, φυγαδεύονται στο εξωτερικό ή επενδύονται στην αγορά ακινήτων. Επίσημα, από το 1992 μέχρι το 1996 πάνω από 623 δισσεκατομμύρια δολάρια έρευσαν από τη Ρωσία προς το εξωτερικό. Ομως, τα χρηματικά αυτά ποσά, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα πρέπει να είναι διπλάσια... Κι όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, "το πεντάχρονο πλάνο των Τσουμπάις, Μπερεσόβσκι, Ποτάνιν και άλλων" θα ήταν δυνατόν να προκαλέσει μεγαλύτερες ζημιές απ' ό,τι μια εχθρική επίθεση...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Το σύστημα εθνικής παιδείας, που είχε δημιουργηθεί στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, δικαιωματικά θεωρούνταν ως ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Η μόρφωση του πληθυσμού είχε γενικό χαρακτήρα. Αυτό αποτελεί υπηρεσία των μπολσεβίκων, οι οποίοι εξάλειψαν το αναλφαβητισμό ακόμα στη δεκαετία του '30, ενώ στη δεκαετία του '70 εισήχθηκε η δωρεάν, προσιτή και υποχρεωτική για όλους μέση εκπαίδευση. Τώρα, στα χρόνια των γιελτσινικών μεταρρυθμίσεων το σύστημα αυτό σταδιακά καταστρέφεται. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 1.500.000 παιδιά δεν μπορούν να πάνε σχολείο. Αυξάνει η γενιά των αναλφάβητων. Κινδυνεύει το μέλλον της επιστήμης της χώρας, που άνοιξε το δρόμο στην κατάκτηση του διαστήματος. Με την κατάσταση αυτή δεν μπορούν να συμβιβαστούν οι λειτουργοί της εκπαίδευσης, που ενδιαφέρονται για τη μόρφωση και τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς. Η σημερινή συμπεριφορά του κράτους απέναντί τους δεν έχει προηγούμενο. Πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν να πληρωθούν μισό χρόνο. Εκαναν υπομονή, αλλά αυτή εξαντλήθηκε. Δε ζητούν, όμως, μόνο τα δεδουλευμένα, αλλά και την ανακοπή της καταστροφικής πορείας, στην οποία οδηγεί την παιδεία το σημερινό καθεστώς. Ζητούν να εξουδετερωθεί η νάρκη που έχει τοποθετηθεί κάτω από το μέλλον της Ρωσίας.

Στις 13 Γενάρη οι εκπαιδευτικοί κήρυξαν γενική πανρωσική πενθήμερη απεργία. Περίπου 1.000 εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών από διάφορες γωνιές της χώρας πραγματοποίησαν πικετοφορία στην έδρα της κυβέρνησης στη Μόσχα. Μεταξύ τους συναντήσαμε και την καθηγήτρια Γκαλίνα Βόλκοβα,καθηγήτρια ιστορίας στην πόλη Σεβεροντβίνσκ της περιοχής Αρχάγκελσκ. Αυτή και άλλοι δυο συνάδελφοί της στάλθηκαν στη Μόσχα ως εκπρόσωποι του συνδικάτου εκπαιδευτικών.

- Γιατί βρίσκεστε εδώ;

- Εκπροσωπώ τους συναδέλφους μου στην πικετοφορία. Είμαι επιπλέον και Μοσχοβίτισσα, εδώ σπούδασα. Παντρεύτηκα στρατιωτικό και βρέθηκα στο Βορρά. Η πόλη μας μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 λες και δεν υπήρχε, δεν αναφερόταν στους χάρτες της ΕΣΣΔ. Δημιουργήθηκε το 1938 ως ένα από τα κέντρα του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος (ΣΒΣ), Τώρα παραμένει το μοναδικό εν λειτουργία κέντρο της πυρηνικών μηχανοκατασκευών. Δεν είναι πλέον μυστική η ύπαρξή του, οι Αμερικανοί έρχονται να ελέγξουν την καταστροφή των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων. Δεν άρχισα τυχαία μ' αυτό. Η ιδιαιτερότητα της πόλης είναι τέτοια που απαιτεί προσωπικό υψηλής ειδίκευσης. Υπάρχουν 34 σχολεία και παράρτημα του πανεπιστημίου της Πομόριε. Η κατάσταση είναι παντού ίδια. Τα σχολεία χρηματοδοτούνται από τον τοπικό προϋπολογισμό. Σε μας εξαρτάται από τις επιχειρήσεις του ΣΒΣ. Το κράτος, όμως, δεν πληρώνει τις παραγγελίες του. Καταστροφικές είναι οι καθυστερήσεις των μισθών στην παιδεία, την υγεία και σε άλλους οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό. Τώρα μπαίνει γενικά το ζήτημα ύπαρξης της εκπαίδευσης με τη διαμορφωθείσα μορφή. Θεωρούμε ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της εθνικής παιδείας, για το μέλλον της χώρας. Γι' αυτό και οι εκπαιδευτικοί αντιτίθενται στην κυβερνητική πολιτική.

- Ποια είναιη κατάσταση της νεολαίας, το μέλλον της χώρας;

- Περίπου το ένα τέταρτο των απόφοιτων επιδιώκουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Το υπόλοιπο... 75%, μεγαλώνοντας, απλώς είναι χαμένο για την κοινωνία. Ενα παράδειγμα. Πριν από μερικά χρόνια καταργήθηκε η υποχρεωτική σχολική στολή. Αυτό έχει τα υπέρ του. Οι οικογένειες, όμως, ζουν κατά διαφορετικό τρόπο λόγω του επιπέδου ζωής, διαφορετικά ντύνονται και οι μαθητές. Πολλοί εργαζόμενοι της πόλης δεν παίρνουν τους μισθούς τους. Η ανεργία είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα και μια θέση οδοκαθαριστή ή νοσοκόμου είναι δύσκολο να τη βρει κανείς. Λόγω της πτώσης της αγοραστικής ικανότητας του πληθυσμού, ακόμα και το ιδιωτικό μικρεμπόριο, με το οποίο ασχολιόταν ένα μέρος των πολιτών, άρχισε να μειώνεται. Η πόλη μαραζώνει. Ετσι, λοιπόν, τα παιδιά των λιγότερο ευκατάστατων οικογενειών αποκτούν, και εξαιτίας της ενδυμασίας, το σύμπλεγμα της κατωτερότητας. Παρατούν το σχολείο, από νωρίς ψάχνουν να βρουν δουλιά, πράγμα πολύ δύσκολο. Πολλά απ' αυτά μπλέκονται στα πλοκάμια της εγκληματικότητας, η οποία αυξάνει συνεχώς.

- Πώς ζει το σύστημα εθνικής παιδείας και η βάση του, οι

εκπαιδευτικοί;

- Ασχημα. Οι νέοι δεν έρχονται να εργαστούν σε σχολείο. Το σύστημα αμοιβής σχετίζεται με την καθορισμένη από το νόμο νόρμα του εκπαιδευτικού - 18 ώρες τη βδομάδα. Ενας απόφοιτος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ή Πανεπιστημίου, όταν πρωτοδιορίζεται παίρνει 180.000 ρούβλια. Στη συνέχεια ο μισθός αυξάνει κάθε πέντε χρόνια κατά 40.000 ρούβλια. Εκτός απ' αυτό, έχει το δικαίωμα να δώσει εξετάσεις εξειδίκευσης για την αύξηση της κατηγορίας του. Τελικά, ένας καθηγητής ανώτατης κατηγορίας (που έδωσε εξετάσεις) με 20 χρόνια προϋπηρεσία μπορεί να έχει μισθό 390.000 ρούβλια.

Σε μας υπάρχει ο "βόρειος συντελεστής" στην αμοιβή της εργασίας. Αλλά και οι τιμές στα προϊόντα έχουν "συντελεστή". Εκτός απ' αυτό, για να πάρει κάποιος τη "βόρεια προσαύξηση" έπρεπε να εργαστεί στο Βορρά τουλάχιστον 5 χρόνια. Πώς να επιβιώσεις με 180.000 ρούβλια; Ανεβάζουμε τις διδακτικές υποχρεώσεις. Εγώ έχω 31 ώρες τη βδομάδα, αντί τις 18. Σε σχέση μ' αυτά ο μέσος μισθός του εκπαιδευτικού σε μας στο Σεβεροντβίνσκ φτάνει στις περίπου 800.000 ρούβλια. Αλλά δεν τον παίρνουμε. Οι καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών έχουν γίνει κανόνας. Και ο πληθωρισμός στο μεταξύ "καταβροχθίζει" τα χρήματα. Αυτή είναι η μια όψη του προβλήματος. Η άλλη συνίσταται στο ότι η εκπαίδευση γίνεται επί πληρωμή. Οχι μόνο στα ιδιωτικά σχολεία, αλλά και στα κρατικά. Δεν υπάρχουν χρήματα για επισκευές στις τάξεις, για θέρμανση, για ηλεκτρικές λάμπες. Ούτε και για κιμωλία! Και τότε εμείς αναγκαζόμαστε να απευθυνόμαστε στους γονείς: "Αν θέλετε να είναι γερό το παιδί σας, να μαθαίνει κανονικά, βοηθήστε το σχολείο, δώστε χρήματα για το ταμείο του σχολείου". Στο σχολείο μας οι γονείς πληρώνουν περίπου 75.000 ρούβλια το χρόνο. Αυτό είναι παράνομο, αλλά τι να κάνουμε; Ηρθε σε μας η βουλευτίνα του ΚΚΡΟ στην Κρατική Δούμα, Ταμάρα Γκουντίμα. Μας είπε ότι υπάρχουν σχέδια των κυβερνώντων για ακόμα μεγαλύτερη περικοπή των κονδυλίων για την παιδεία. Δεν υπάρχουν χρήματα για δωρεάν γεύματα για τα παιδιά των φτωχότερων οικογενειών. Ακόμα χειρότερα είναι ότι ορισμένες φορές δεν υπάρχουν χρήματα για τη διατροφή των ορφανών παιδιών στον παιδικό σταθμό! Γι' αυτό και διαμαρτυρόμαστε έντονα κατά της κυβέρνησης.

- Πώς άρχισε η απεργία σε σας;

- Η πόλη μας έχει την ιδιομορφία της. Οι στρατιωτικοί, σύμφωνα με τον όρκο, δεν μπορούν να απεργήσουν. Επίσης και οι γιατροί έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη. Επομένως, μόνο οι εκπαιδευτικοί μπορούν να βγουν σε ανοιχτή εκδήλωση διαμαρτυρίας. Ακόμα στις 4 Οκτώβρη 1996, κατά την πανρωσική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών, διατυπώσαμε τα αιτήματά μας προς την τοπική διοίκηση: να μπει τέρμα στις καθυστερήσεις των μισθών, να δοθεί επίδομα αδείας στις διακοπές και να χορηγηθούν όλα τα απαιτούμενα για την εκπαίδευση χρήματα. Τον Νοέμβρη, όταν άρχισε η πανρωσική απεργία των συνδικάτων, τα αιτήματά μας δεν είχαν ικανοποιηθεί. Τότε το συνδικάτο μας κήρυξε απεργία. Αυτό είναι γενικά αφύσικο, διότι ο εκπαιδευτικός από τη φύση του πρέπει να υπερασπίζεται το κράτος. Αλλά, δυστυχώς, σε μας δε λειτουργεί το κράτος! Το σχολικό έτος έχει τέσσερα τρίμηνα. Στην πόλη μας το δεύτερο τρίμηνο σε 30 από τα 34 σχολεία δεν άρχισε κανονικά στις 11 Νοέμβρη, αλλά 5 βδομάδες αργότερα. Αν και από υλική άποψη δεν πετύχαμε τίποτα, θεωρούμε, όμως, ότι σημειώσαμε μια ορισμένη νίκη. Για πρώτη φορά οι εκπαιδευτικοί ανάγκασαν τις αρχές να τους υπολογίζουν. Αλλαξε η στάση απέναντί μας. Η διοίκηση υπέγραψε συμφωνίες μαζί μας. Πρόκειται για μια ηθική νίκη. Είχαμε την υποστήριξη των κατοίκων της πόλης. Μας συμπαραστάθηκαν οι εργαζόμενοι στον τομέα του πολιτισμού. Μας βοήθησαν και οι εργαζόμενοι του αμυντικού συμπλέγματος. Τάχθηκαν αλληλέγγυοι και οι γιατροί. Μας βοήθησαν και υλικά, και συμμετείχαν στις πικετοφορίες. Πρόκειται για πολιτική νίκη. Στις 8 Δεκέμβρη έγιναν δημοτικές εκλογές. Από τους 25 βουλευτές οι 11 είναι εκπρόσωποι της παιδείας και της υγείας, οι οποίοι συγκρότησαν το συνασπισμό "Υγεία του λαού". Ο συνασπισμός αυτός δε θέτει για την ώρα πολιτικά καθήκοντα. Ωστόσο, προς το τέλος της απεργίας μας το Δεκέμβρη συγκεντρώσαμε υπογραφές των κατοίκων της πόλης για την παραίτηση της κυβέρνησης και του προέδρου Μπορίς Γιέλτσιν. Οι τοπική διοίκηση, όμως, δεν προχωράει στην ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Γι' αυτό και δεν τελειώσαμε την απεργία μας το Δεκέμβρη, αλλά απλώς την αναστείλαμε. Αν η κατάσταση συνεχιστεί, τα πολιτικά αιτήματα θα τεθούν πιο έντονα.

- Πώς αντιμετώπισαν την απεργία των εκπαιδευτικών οι μαθητές και οι γονείς τους;

- Και από τους μαθητές, και από τους γονείς είχαμε κατανόηση και υποστήριξη. Μας έλεγαν: "Κρατήστε, αντέξτε μέχρι το τέλος! Είστε οι μόνοι στην πόλη, που μπορείτε να διαμαρτύρεστε κατ' αυτόν τον τρόπο!". Νιώθαμε αυτή την υποστήριξη της πλειονότητας των κατοίκων.

Βλαντίμιρ ΜΑΣΙΝ

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ

(του ανταποκριτή μας

Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Στις 21 Γενάρη άρχισε στη Γενεύη τις εργασίες της για το 1997 η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για τον Αφοπλισμό. Η σύνοδος αυτή, που θα διαρκέσει 6 μήνες, αναμένεται να εγκαινιάσει μια νέα φάση στις διαπραγματεύσεις για το καίριο αυτό πρόβλημα, ώστε να προωθηθεί η επίτευξη ενός ολοκληρωτικού αφοπλισμού κάτω από έναν αποτελεσματικό διεθνή έλεγχο. Πρώτος στόχος της θα είναι η έγκριση μιας ημερήσιας διάταξης και του προγράμματος εργασίας.

Επειτα από διαπραγματεύσεις δυόμισι χρόνων, που κατέληξαν στη διαμόρφωση της Περιεκτικής Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών (CTBT), η οποία και εγκρίθηκε από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ τον περσινό Σεπτέμβρη, η συνδιάσκεψη - όπως ανακοινώθηκε - είναι έτοιμη να στρέψει την προσοχή της και σε άλλα θέματα της ημερήσιας διάταξης για το διεθνή αφοπλισμό.

Μιλώντας στο τέλος της συνόδου του 1996, ο αντιπρόσωπος της Αλγερίας, που εκτελούσε χρέη ειδικού συντονιστή της Συνδιάσκεψης, πάνω στο θέμα της ημερήσιας διάταξης, ανέφερε ότι έγινε δεκτό πως το σώμα αυτό θα πρέπει να έχει μια νέα, σταθμισμένη ημερήσια διάταξη, που να εκφράζει τολμηρά τις αλλαγές που σημειώθηκαν στον κόσμο μέσα στα τελευταία λίγα χρόνια.

Ωστόσο, πρόσθεσε, εξακολουθούν να παραμένουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις προτεραιότητες που πρότειναν διάφορες ομάδες κρατών. Πάντως, το θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού εξακολουθεί να αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος πολλών αντιπροσώπων.

Τον περασμένο μήνα, το Δεκέμβρη, η γενική συνέλευση ζήτησε - αν και όχι χωρίς αντίθεση - να γίνουν διαπραγματεύσεις στις αρχές του 1997 πάνω σε ένα πρόγραμμα πυρηνικού αφοπλισμού, που να στοχεύει τελικά στην εξάλειψη των πυρηνικών όπλων. Επίσης, κάλεσε τη Συνδιάσκεψη ν' αρχίσει διαπραγματεύσεις για μια διεθνή σύμβαση που να απαγορεύει τη χρήση ή απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.

Παράλληλα, η γενική συνέλευση κάλεσε τη Συνδιάσκεψη να κάνει υποδείξεις για συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις σχετικά με την απαγόρευση της ανάπτυξης και παραγωγής νέων όπλων μαζικής καταστροφής και νέων συστημάτων τέτοιων όπλων. Κι ακόμα, να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για αποτελεσματικές διεθνείς ρυθμίσεις, που θα εγγυώνται την ασφάλεια των μη πυρηνικών χωρών από τη χρήση ή την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.

Σε άλλα ψηφίσματα, που ενέκρινε η γενική συνέλευση στην περσινή σύνοδό της, υπογράμμιζε τον πρώτιστο ρόλο της Συνδιάσκεψης στη διαπραγμάτευση μιας πολυμερούς συμφωνίας ή συμφωνιών για την αποτροπή ενός εξοπλιστικού ανταγωνισμού στο εξωγήινο διάστημα.

Επιπρόσθετα, κάλεσε τη Ρωσία και τις ΗΠΑ να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη ριζικών μειώσεων στους πυρηνικούς εξοπλισμούς τους, για να συμβάλουν, έτσι, στην εξάλειψη των πυρηνικών όπλων.

Η Συνδιάσκεψη, η οποία λειτουργεί με βάση την ομογνωμία, συγκροτήθηκε μετά τις αποφάσεις της ειδικής συνόδου της γενικής συνέλευσης του 1978 για τον αφοπλισμό. Σ' αυτήν μετέχουν σήμερα 61 χώρες - μέλη. Αναγνώρισε, όμως, το νόμιμο δικαίωμα όλων των χωρών να μετέχουν πλήρως στις εργασίες της συνδιάσκεψης και κάλεσε την τελευταία να εξετάσει την εισδοχή και άλλων, που έχουν υποβάλει σχετική αίτηση, ώστε να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο πριν από το τέλος της συνόδου του 1997.

Δεν είναι λίγες οι φορές που μικροκαταθέτες, όπως η σκεπτική γυναίκα της φωτογραφίας, χάνουν τα χρήματά τους από τοκογλυφικές δραστηριότητες παρατραπεζών και άλλων παραφυάδων του ρωσικού υποκόσμου

Τον περασμένο μήνα, η γενική συνέλευση ζήτησε να γίνουν διαπραγματεύσεις στις αρχές του 1997 πάνω σε ένα πρόγραμμα πυρηνικού αφοπλισμού, που να στοχεύει τελικά στην εξάλειψη των πυρηνικών όπλων. Επίσης, κάλεσε τη Συνδιάσκεψη να αρχίσει διαπραγματεύσεις για μια διεθνή σύμβαση που να απαγορεύει τη χρήση ή απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.