Την ίδια ακριβώς τακτική βλέπουμε να ακολουθούν και με τον εξεγερμένο λαό της Αλβανίας. Εχεις δίκιο, του λένε, αλλά διεκδίκησε το δίκιο σου με πολιτικά μέσα! Οπου, λέγοντας πολιτικά μέσα, δεν εννοούν και την ένοπλη πάλη, αλλά την παράδοση των όπλων, την επιστροφή του λαού στα σπίτια του και τη συνέχιση της διακυβέρνησης Μπερίσα, τον οποίο ο λαός παλεύει να ανατρέψει.

Και όπου, λέγοντας διάλογο, εννοούσαν και εννοούν την κοροϊδία της κυβέρνησης προς τους αγρότες και τη μη ικανοποίηση των αιτημάτων τους!

Και τότε και τώρα, τηρουμένων των αναλογιών, το πρόβλημα της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των κομμάτων που υπηρετούν την πολιτική τους, μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα: Να μη χαλάσει η μανέστρα της "νέας τάξης πραγμάτων"! Θεωρούν αδιανόητο ότι ένας λαός μπορεί - τη σήμερον ημέρα - να αγωνίζεται και να νικάει. Πολύ περισσότερο, τους φοβίζει το ότι ένας λαός μπορεί και να ανατρέπει με την πάλη του μια κυβέρνηση. Αυτό δεν μπορούν να το χωνέψουν με τίποτα. Και κάνουν ό,τι μπορούν, για να μη γίνει.

Ας αφήσουν την υποκρισία και για την ελληνική μειονότητα. Η ελληνική μειονότητα, που ζει στη Νότια Αλβανία (και όχι στη Βόρεια Ηπειρο), είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αλβανικού λαού. Οποιος ενδιαφέρεται ειλικρινά γι' αυτήν, πρέπει να ενδιαφέρεται για ολόκληρο τον αλβανικό λαό. Οποιος ισχυρίζεται, επομένως, ότι νοιάζεται για τους "Ελληνες αδελφούς", αλλά όχι για το σύνολο του λαού, αυτός δε νοιάζεται ούτε για την ελληνική μειονότητα. Απλώς προσπαθεί να την αξιοποιεί για το πέρασμα της αντιλαϊκής του πολιτικής.

Ας αφήσουν την υποκρισία ότι η εξέγερση στην Αλβανία μπορεί να δημιουργήσει γενικότερη αναταραχή. Την αναταραχή, τους εμφύλιους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, τον τεμαχισμό χωρών, τα προκαλούν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αυτοί κινούν τα νήματα, χαράσσουν νέους χάρτες, διαιρούν για να βασιλεύουν.Οι εξεγέρσεις είναι οξυγόνο στη γενικότερη ανάταση των λαών να αντισταθούν στον ιμπεριαλισμό. Ανάταση που θα έρθει. Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Αλβανία είναι ένα μικρό δείγμα τού τι θα συμβεί στα επόμενα χρόνια.Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Ενα από τα κύρια θέματα που απασχολούν πάρα πολύ το τελευταίο χρονικό διάστημα τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης της Αυστρίας, είναι και ο θλιβερός απολογισμός της δεκάχρονης θητείας στην καγκελαρία του Φραντζ Βρανίτσκι, ο οποίος πρόσφατα υπέβαλε την παραίτησή του. Ο ανώτατος αυτός πολιτικός ηγέτης και πρώην Μάνατζερ της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, συνταξιοδοτήθηκε με το τεράστιο μηνιαίο χρηματικό ποσό των 3.5 εκατομμυρίων σεληνίων (85 εκατομμύρια δραχμές!). Με την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που έγινε στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου της θητείας του Αυστριακού καγκελάριου, καθώς και με την εφαρμογή μέτρων σκληρής λιτότητας, που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας γνώρισαν πρωτοφανή όξυνση...

Από την άποψη αυτή, δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς σήμερα στην Αυστρία: Με ποια κριτήρια, λοιπόν, σε τελευταία ανάλυση, θα πρέπει να εκτιμηθεί η επιτυχής καριέρα μιας ηγετικής πολιτικής προσωπικότητας στη χώρα αυτή, αν όχι με το βαθμό ανόδου του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, το ποίο στην Αυστρία τα τελευταία χρόνια συνεχίζει να πέφτει κάθετα; Αυτό ακόμα θα πρέπει να μετρηθεί και με το βαθμό δημιουργίας ευνοϊκών προοπτικών για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού.

Εχοντας ως αφετηρία τα πιο πρόσφατα προγνωστικά, καθώς και τα συμπεράσματα από τη Συνδιάσκεψη για τη Φτώχεια στην Αυστρία, εύκολο είναι να διαπιστώσει κανείς την άσχημη οικονομική και κοινωνική κατάσταση, που κυριαρχεί σήμερα στη χώρα, όπου οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους είχαν κατακτήσει ένα αξιόλογο βιοτικό επίπεδο στη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα παραπάνω προγνωστικά, στη διάρκεια αυτού του χρόνου 728.000 γυναίκες στην Αυστρία "θα κάνουν γνωριμία με την κοινωνική μάστιγα της ανεργίας" και βέβαια με την παραπέρα πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί με το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της χώρας.

Κατά τα άλλα, η ανεργία σήμερα στην Αυστρία προσλαμβάνει όλο και περισσότερο μεγαλύτερες διαστάσεις, φτάνοντας έτσι στο 8% περίπου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας, ενώ αυτή, πριν μερικά χρόνια, ήταν μόλις 2%. Και η τάση αυτή, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν οι οικονομικοί ειδικοί, αναμένεται να συνεχιστεί... Ταυτόχρονα, στο υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας το τελευταίο χρονικό διάστημα καταστρώνονται νέα σχέδια για παραπέρα κοινωνικές περικοπές, μεταξύ των οποίων, επιδόματα ανεργίας και ασθένειας.

Ας επιστρέψουμε, όμως, πίσω στον αποχωρήσαντα Αυστριακό καγκελάριο. Από τότε λοιπόν, που ο πρώην μάνατζερ της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στρογγυλοκάθισε στην πολυθρόνα της καγκελαρίας, η ανεργία αυξανόταν όλο και περισσότερο, η οικονομική άνοδος στη συνέχεια μειώθηκε κατά το ήμισυ, ενώ τα κρατικά χρέη διπλασιάστηκαν. Τα χρέη, όμως, αυτά σύμφωνα με τις επιταγές της Συνθήκης του Μάαστριχτ θα πρέπει να μειωθούν δραστικά και για τη μείωση αυτή θα κληθούν να πληρώσουν οι Αυστριακοί εργαζόμενοι. Κι αυτό στην πράξη σημαίνει συνέχιση εφαρμογής των σκληρών μέτρων λιτότητας, παραπέρα ξήλωμα του δικτύου της Κοινωνικής Πρόνοιας και ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων. Σχετικά, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι, η ένταξη της Αυστρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση μόνο στη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου είχε κοστίσει το τεράστιο χρηματικό ποσό των 28 δισεκατομμυρίων σεληνίων, χρήματα, δηλαδή, που έχουν καταληστευτεί από τις δραστικές κοινωνικές περικοπές...

Η "Εποχή" Βρανίτσκι, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, θα περάσει στην ιστορία της Δεύτερης Δημοκρατίας της Αυστρίας, σαν το επεισόδιο εκείνο, στη διάρκεια του οποίου "έχει εγκαινιαστεί στα μαλακά ο γνήσιος καπιταλισμός" και μάλιστα, όταν στην εξουσία ήταν οι σοσιαλδημοκράτες της χώρας.

Επίσης, ένα από τα οξυνόμενα προβλήματα, που βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων στην Αυστρία είναι και αυτό της φτώχειας, κάτι βέβαια που παρατηρείται σ' όλες ανεξαίρετα τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ρίζες του προβλήματος αυτού θα πρέπει πρώτα και κύρια, ν' αναζητηθούν στα σκληρά μέτρα λιτότητας, τα οποία εφαρμόζονται στα κράτη αυτά, καθώς και στη μαζική ανεργία, που οδηγεί εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπους στη διαρκή μείωση του βιοτικού τους επιπέδου και στην περιθωριοποίηση...

Το πρόβλημα, λοιπόν, της φτώχειας στην Αυστρία από καιρό τώρα έχει ξεφύγει από τα πλαίσια μιας "ακαδημαϊκής συζήτησης". Αυτή σήμερα έχει πολλά πρόσωπα και δεν ισοδυναμεί πλέον με την απόλυτη φυσική και κοινωνική εξαθλίωση. Η φτώχεια, στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, προβάλλει με τη μορφή των φτωχών εισοδημάτων, της μείωσης της ατομικής κατανάλωσης, της κοινωνικής περιθωριοποίησης και των αρνητικών προϋποθέσεων για πραγματική μόρφωση.

Από τις μορφές αυτές της φτώχειας στην Αυστρία ιδιαίτερα πλήττονται οι γυναίκες, οι οποίες πιο εύκολα ξεγλιστρούν από τον κοινωνικό ιστό. Αλλά και η ανεργία είναι μεγαλύτερη στον γυναικείο οικονομικά ενεργό πληθυσμό. Σε ακόμα χειρότερη οικονομική και κοινωνική θέση βρίσκονται οι ξένες μετανάστριες, καθώς και οι διαζευγμένες γυναίκες που πολλές φορές είναι αναγκασμένες να θρέψουν μόνες τα παιδιά τους. Κατά συνέπεια, λοιπόν, η φτώχεια πλήττει πρώτα και κύρια τις γυναίκες της Αυστρίας. Σχετικά, θα πρέπει ακόμα ν' αναφερθεί ότι σοβαρές διαστάσεις προσλαμβάνει και το πρόβλημα των αστέγων. Μόνο στη Βιέννη το 37% των αστέγων είναι γυναίκες.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Αλβανία

Στην αρχή, παρουσιάστηκε από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως σοβαρή μεν, διαχειρίσιμη δε, οικονομική κρίση, με σοβαρές επιπτώσεις για - περίπου - τον μισό πληθυσμό της χώρας. Στη συνέχεια, απέκτησε χαρακτηριστικά πολιτικής σύγκρουσης. Κατόπιν, ήρθαν οι φρικώδεις αποκαλύψεις για το ρόλο παραφυάδων του κόσμου των εμπόρων όπλων, της Μαφίας και άλλων "εκλεκτών" της διεθνούς του εγκλήματος. Σήμερα, αποτελεί τη σχεδόν ξεχασμένη αφορμή μιας μαζικής εξέγερσης, που έκοψε τη "χώρα των Αετών" σε δυο κομμάτια, έχει κοστίσει - ως την ώρα που αυτό το κείμενο συντάσσεται - τουλάχιστον 25 ζωές πολιτών κι αστυνομικών και τους τραυματισμούς εκατοντάδων... Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι δεν έχουμε δει το τέλος αυτής της ιστορίας, αφού οι εξεγερμένοι δεν παραδίδονται και δείχνουν να αυτοοργανώνονται διοικητικά και να προετοιμάζονται για μακρόχρονη άμυνα.

Δύο στοιχεία, κι ένα συμπέρασμα: α) Η άρνηση των εξεγερμένων πολιτών του νότου να παραδώσουν τα όπλα που έχουν αποσπάσει (έχουν στα χέρια τους ελαφρύ και βαρύ οπλισμό, τουλάχιστον 10 άρματα μάχης και πολεμικά πλοιάρια, σύμφωνα με ανταπόκριση του ραδιοφωνικού δικτύου BBC την Παρασκευή), και β) οι δηλώσεις ηγετών της κινητοποίησης όπως και απλών πολιτών, οι οποίες έθεταν ως πρωταρχικό αίτημα την παραίτηση του Προέδρου Μπερίσα, οδηγούν παρατηρητές να επισημαίνουν ότι η εξέγερση δεν ελέγχεται από τις "καθιερωμένες" πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Αν το συμπέρασμα είναι επαρκώς ακριβές, η "ιστορική" συμφωνία στην οποία κατέληξαν ο Μπερίσα και οι ηγέτες των μεγαλύτερων κομμάτων πρακτικά ακυρώνεται. Η προθεσμία που δόθηκε στους εξεγερμένους να παραδώσουν τα όπλα τους με τη συμφωνία (τέθηκε σε ισχύ την Παρασκευή) λήγει σήμερα, αλλά δε φαίνεται ικανή να φέρει αποτέλεσμα.

Μετά την αποτυχία κατά σειράν της επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης, του στρατιωτικού νόμου, της διεξαγωγής μικρής κλίμακας στρατιωτικών επιχειρήσεων, και της "κατ' αρχήν" συμφωνίας κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, τι θα ακολουθήσει; Ως ένα πιθανό σενάριο αναφαίνεται ο λόγος να δοθεί ξανά στα όπλα, με μια μαζική εκκαθαριστική επιχείρηση του στρατού (ο οποίος μπορεί να είναι κακοεκπαιδευμένος, με απαρχαιωμένο οπλισμό, χαμηλό ηθικό, "απρόβλεπτη" ηγεσία και ό,τι άλλο θέλουν οι Δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές, αλλά παραμένει τακτικός στρατός), και των υποστηρικτών του Μπερίσα. Υπήρξε μάλιστα η πληροφορία ότι μοιράστηκε οπλισμός σε μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος. Μια τέτοια κίνηση θεωρείται σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε ανεξέλεκτες ακραίες καταστάσεις και αιματοχυσία.

Οι εθνοτικές και γεωγραφικές διαφορές Βορρά και Νότου έχουν καλλιεργηθεί - δεν τολμούμε να πούμε εκ προθέσεως, αν κι υπάρχουν ενδείξεις - εδώ και χρόνια. Ο καταγόμενος από τον ορεινό Βορρά Μπερίσα έχει γύρω του, στην κυβέρνησή του και στην προσωπική του φρουρά, ανθρώπους από τους "Geg" (την εθνότητα που κυριαρχεί στο Βορρά). Το Νότο, όπου κυριαρχεί η εθνική ομάδα των "Tosk" και ζουν οι Ελληνες μειονοτικοί, τον αντιμετωπίζει ως τη φωλιά των αντιπάλων του Σοσιαλιστών και δε χάνει ευκαιρία να θυμίζει ότι από εκεί καταγόταν ο Εμβέρ Χότζα. Το κερασάκι: οι "πυραμίδες" που κατέρρευσαν βρίσκονταν στο Νότο, αν και το σχήμα ευδοκίμησε πρώτα στο Βορρά, όπου εξακολουθεί να λειτουργεί (μέχρι νεωτέρας). Το πρόβλημα το έχουν οι Νότιοι, όχι οι Βόρειοι.

"Ο Πρόεδρος μας έχει βάλει τον έναν Αλβανό κατά του άλλου", λέει με ανατριχιαστική διαύγεια ένα παιδί 21 ετών, ο Αλμπάνα Ζενολάρι, στο "Ασοσιέιτεντ Πρες".

Πρώτιστη προτεραιότητα τόσο του "ανθρώπου των ΗΠΑ στα Τίρανα" (δανειζόμαστε την έκφραση από τον τίτλο μιας ανάλυσης της Ουάσιγκτον Ποστ), Σαλί Μπερίσα, όπως ακριβώς και των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών χωρών είναι η χώρα να "σταθεροποιηθεί". Αδιάφορο, αν η "σταθερότητα" θα συνοδεύεται από δημοκρατία. Αδιάφορο, επίσης, το πώς θα επιτευχθεί. Είτε θα σχηματιστεί μια"κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας" - το σενάριο προωθείται από την αμερικανική διπλωματία ήδη από την περασμένη βδομάδα, όπως έλεγαν στο "Ρ" διπλωματικές πηγές - είτε προκύψει μια νέα κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος υπό τον Σαλί Μπερίσα, είτε θα είναι μια κυβέρνηση που θα προκύψει από νέες, πρόωρες βουλευτικές εκλογές, το κύριο είναι να μπορέσει να κατασβέσει την πυρκαγιά που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Νότο.

Οπως σχολίασε ένας πολιτικός αναλυτής, ο τρόπος με τον οποίο η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει μέχρι στιγμής την αλβανική κρίση θυμίζει αρκετά τη Βοσνία...

Πάντως, η πεισματική άρνηση των εξεγερμένων να παραδώσουν τα όπλα - αν δεν πληρωθούν οι δικοί τους όροι - και η ως εκ τούτου ισχυροποιούμενη πιθανότητα εμφυλίου δεν αποκλείεται να αναγκάσει τη Δύση να αφήσει κατά μέρος τις"επιφυλάξεις" της και να προωθήσει την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, με ειρηνευτική ή άλλη αποστολή, στην Αλβανία. Μπορεί ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Χαβιέρ Σολάνα, να λέει ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο δεν αποτελεί"πλανητικό αστυνομικό", όμως τις αποφάσεις δε θα τις λάβει αυτός...

Οι εξεγερμένοι του Νότου ζητούν "σύσταση κυβέρνησης τεχνοκρατών, παραίτηση του Προέδρου και προκήρυξη εκλογών" - ζητούν, στην πραγματικότητα, αληθινή δημοκρατία στην Αλβανία, όχι υποκατάστατά της αυταρχικά μοντέλα των οποίων θα ηγούνται "αχυράνθρωποι" της Δύσης, της Μαφίας, και λοιπών δυνάμεων(υπερβάλλουμε;). Το σενάριο της "σταθεροποίησης" δεν την εγγυάται απαραιτήτως - για την ακρίβεια, δεν την εγγυάται καθόλου. Οπως φαίνεται, η αλβανική κρίση έχει πολύ δρόμο ακόμη...

Μπάμπης ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ

Τα παιδιά βρήκαν, στις 48 ώρες της ανάπαυλας, την ευκαιρία να χαμογελάσουν...

Οι εξεγερμένοι του αλβανικού Νότου αρνούνται να παραδώσουν τα όπλα