ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 10 Δεκέμβρη 1996
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Ο μαχόμενος δημοσιογράφος

Κηδεύτηκε χτες στην Κρήτη. Μια ζωή γεμάτη αγώνες, διωγμούς και δημιουργία

Ενα από τα επίλεκτα και διακεκριμένα μέλη της, τον αγωνιστή και μαχόμενο δημοσιογράφο Γιάννη Θεοδωράκη,έχασε το Σάββατο, η δημοσιογραφική οικογένεια.

Ο Γιάννης Θεοδωράκης γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 22 Σεπτέμβρη του 1932 από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Από παιδί ακόμη εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση και αγωνίστηκε με όλο τον ενθουσιασμό του επαναστάτη που τον διέκρινε, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Για τους αγώνες του γνώρισε τους πιο άγριους διωγμούς των πιο αντιδραστικών δυνάμεων και του παρακράτους, γιατί ήταν ένας από τους πρώτους που αποκάλυψε τους δολοφόνους του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο Γιάννης Θεοδωράκης άφησε πίσω του πλούσιο ποιητικό και δημοσιογραφικό έργο, εμπνευσμένο από τους αγώνες των αδικημένων, όπως "Οι Λιποτάκτες", καθώς και ποιήματα που μελοποιήθηκαν από τον αδερφό του, Μίκη Θεοδωράκη και τραγουδήθηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες απλούς ανθρώπους. Από τα έργα του ξεχωρίζουν "Η πλημμύρα" και "Ενα τραγούδι του καιρού". Στον πεζό λόγο άφησε ένα εξαίρετο έργο το "Υπέρ βωμών και Αστείων", το οποίο διακωμώδησε το παρακράτος.

Τη δημοσιογραφική καριέρα του ξεκίνησε από το περιοδικό "Δρόμοι της Ειρήνης", που αγαπήθηκε από τους ειρηνόφιλους όλης της χώρας και τους Ελληνες της διασποράς, στη δεκαετία του 1960. Δούλεψε με πάθος στην προδικτατορική "Αυγή", στηλιτεύοντας το παρακράτος και το κατεστημένο. Μετά τη μεταπολίτευση, του 1974, εργάστηκε στο "Ριζοσπάστη", όπου με την ευαισθησία του γραπτού λόγου και το ξεχωριστό στιλ που τον διέκρινε πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες, με τα ρεπορτάζ, τις ανταποκρίσεις, την αρθρογραφία του, τις έρευνες και ιδιαίτερα τα υπέροχα χρονογραφήματά του, "Τα ετερόκλητα".

Στη μεγάλη δοκιμασία της ανίατης ασθένειάς του, στάθηκαν δίπλα του με ιδιαίτερη στοργή και αγάπη, η σύντροφος των τελευταίων χρόνων της ζωής του, Τζέλα Βαρνάβα - Σκούρα και τα παιδιά του, Αννα, Γιώργος και Μάρω. Απαρηγόρητος για το χαμό του αδελφού του είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος πέρα από την αδελφική αγάπη συνδεόταν μαζί του και με μια απέραντη φιλία. Η κηδεία του Γιάννη Θεοδωράκη έγινε χτες στην αγαπημένη του Κρήτη, στον Γαλατά, δίπλα στους γονείς του. Στον τάφο του κατέθεσε λίγα λουλούδια η Κομματική Οργάνωση Γαλατά του ΚΚΕ, ενώ παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΝΕ Χανίων του Κόμματος.

"Μπορούμε πάλι να ελπίζουμε"

Αξίζει εδώ να αναφερθούμε στο τελευταίο άρθρο που έστειλε ο Γιάννης Θεοδωράκης στον "Ριζοσπάστη" και δημοσιεύτηκε την Κυριακή 10 Νοέμβρη, όχι μόνο για το περιεχόμενο του, αλλά και για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε. Ο Γιάννης Θεοδωράκης, άρρωστος βαριά, κυριολεκτικά στο "κρεβάτι του πόνου", διάβασε το βιβλίο του Β. Αποστολόπουλου "Το χρονικό μιας εποποιίας. Ο ΔΣΕ στη Ρούμελη" κι εμπνευσμένος απ' αυτό έγραψε:

"Ο Β. Αποστολόπουλος, άνθρωπος με γερή πένα, και άφθαρτο μνημονικό, είναι ένας από αυτούς τους παππούδες του έθνους που αποφάσισαν να μας μιλήσουν. Να μιλήσουν σε μας και στους αυριανούς, που θα ρωτάνε ποιοι είναι κι από πού έρχονται. Ετσι ένας ακόμη μέσα στους χιλιάδες αγωνιστές της Ρωμιοσύνης κάνει το χρέος του. Νέος πολέμησε σκληρά στο πιο ανελέητο πεδίο εκείνης της αναμέτρησης, στη Ρούμελη. Βοηθούμενος από τους συμμαχητές του, όσον αφορά το φρεσκάρισμα της μνήμης, ξεσκονίζει το παρελθόν μας. Οι στάχτες σκορπίζονται. Το ηφαίστειο αχνοφαίνεται πάλι στο βάθος του μέλλοντος. Ναι ...μπορούμε πάλι να ελπίζουμε".

  • Συλλυπητήρια τηλεγραφήματα, στην οικογένεια του Γιάννη Θεοδωράκη απέστειλαν η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χ. Φλωράκης,ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, ο πρόεδρος του Συνασπισμού και η διεύθυνση του "Ριζοσπάστη".
Αντίο φίλε

Εφυγες, έτσι χωρίς να προλάβουμε να σου πούμε: Αντίο φίλε. Εφυγες, χωρίς να προλάβουμε να σου πούμε ότι μας έλειψε το χαμόγελό σου, το χιούμορ σου, η ανθρωπιά σου, η συναδελφικότητά σου, οι συμβουλές σου. Εφυγες χωρίς εμείς, οι νεότεροι, να προλάβουμε να σου πούμε πόσα σου χρωστούμε. Κι αυτό έγινε Γιάννη, διότι παρ' όλα τα σημάδια της τρομερής αρρώστιας που κάθισαν πάνω στο ευχάριστο πρόσωπό σου και το αλλοίωσαν, τελικά δε θέλαμε να το πιστέψουμε. Απίστευτος ο θάνατος μοιάζει. Οταν βγήκες στη σύνταξη μάς φάνηκε σαν φάρσα. Μια φάρσα που μόνον εσύ ήσουν ικανός να κάνεις. Τόσο νέος, τόσο κεφάτος, τόσο δροσερός να είσαι συνταξιούχος; Αστεία πράγματα, δικά σου τεχνάσματα. Κι όμως, ενώ το γραφείο σου άδειο έμενε εσύ δεν έλειπες, η "αύρα" σου, η χρυσή σκόνη της καλοσύνης σου πλανιόταν στο χώρο. Βλέπαμε τη μικρή, κόκκινη γραφομηχανή σου, ξεσκέπαστη, σκονισμένη, μεταχειρισμένη, μελαγχολική, κουρασμένη από την καθημερινή γραφή. Και λέγαμε, για να παρηγορηθούμε, ίσως: ε, αύριο πρωί - πρωί ο Γιάννης θα 'ναι εδώ. Ησουν πρωινός. Πολύ πρωινός δεν ήσουν;

Εφυγες Γιάννη για τα καλά, και εμείς, οι πιο παλιοί στο "Ριζοσπάστη", μείναμε άναυδοι. Ούτε να δακρύσουμε δεν είμαστε σε θέση, αφού καλέ μας φίλε, δεν πιστεύαμε ότι έφυγες πώς να δακρύσουμε, πώς να θρηνήσουμε, πώς να αναπολήσουμε, πώς να νοσταλγήσουμε; Κοιτούσε ο ένας τον άλλον με αμηχανία. Λες να είναι αλήθεια, λες να είναι ένα παιχνίδι από το τρομερό αυτό το πειραχτήρι; Η γραφομηχανή, μοιάζει αταίριαστη και... ετερόκλητη πλάι στον υπολογιστή, κι όμως, είναι ακόμη εκεί σιωπηλή, με ψυχή. Φαίνεται παλιά, φθαρμένη, πειραγμένη και πικραμένη ένα τελευταίο Ετερόκλητο περιμένει... Μάταια αναμονή.

Εφυγες Γιάννη, σαν ένας έφηβος που δε γέρασε ποτέ, που απότομα και απρόβλεπτα αποφάσισε να αναπαυτεί. Είναι μακριά τα Χανιά της Κρήτης που σε γέννησαν και που σε παίρνουν για πάντα κοντά τους. Είναι μακριά και δε θα 'ρθουμε όλοι. Δεν μπορούμε. Αλλωστε, Γιάννη, πονούμε. Γεωγραφικά, τα Χανιά, απέχουν πολύ. Το γραφείο σου, η καρέκλα σου, το τασάκι σου, η μυρωδιά σου, η πληθωρική αλλά τόσο χαριτωμένη παρουσία σου είναι κοντά. Είναι δίπλα μας, απέναντί μας. Νοερό ταξίδι, βουτιά στο παρελθόν αποτολμούμε. Τι να πούμε;

Εφυγες Γιάννη και δεν ξεχνούμε πως κοροϊδεύει του επικήδειους. Γι αυτό δε θα εξάρουμε την προσωπικότητά σου, ανάγκη δεν έχεις. Δε θα υπερβάλουμε. Απλώς, να, "ταξιδεύοντας" σ' εκείνα τα χρόνια, τα αγνά, τα αγωνιστικά, από τη μνήμη ανασύρονται πολλά. Κορόιδευες τους επιτήδειους, τους αεριτζήδες, τους παπατζήδες, τους αμνήμονες, τους επιλήσμονες, τους καταφερτζήδες. Εφυγες Γιάννη και ακόμη ένα δάκρυ αναποφάσιστο περιμένει στην άκρη του ματιού. Εχει μνήμη ο θάνατος, έχει μπέσα, έχει χιούμορ; Γιατί αν δεν έχει γιατί σε πήρε καλέ μας φίλε τόσο νωρίς; Μας λείπεις Γιάννη, τίποτε άλλο δεν έχουμε να σου πούμε, τίποτε άλλο που είναι απλό, που είναι βαθύ πιο μεγάλο που λέει και η ποιήτρια. Αντίο φίλε.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ

Από τα "Ετερόκλητα"...

Ο δημοσιογραφικός λόγος του Γ. Θεοδωράκη ήταν άμεσος, πολλές φορές καυστικός και επίκαιρος. Μέσα από τη χρονογραφική στήλη του "Ετερόκλητα" στο "Ριζοσπάστη" αναδείκνυε με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, πολιτικά κοινωνικά και οικονομικά θέματα. Ας θυμηθούμε τι έγραφε στις 18 Γενάρη του 1987, μια περίοδο κοινωνικής έντασης και εργατικών κινητοποιήσεων, για τον σημερινό πρωθυπουργό και τότε στέλεχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, κι ας συγκρίνουμε με το σήμερα, με την ανάλγητη και αλαζονική στάση της κυβέρνησης απέναντι στους εξεγερμένους αγρότες. Σίγουρα θα ανακαλύψουμε ότι ο λόγος του ήταν και διορατικός...

"Αχ, κύριε Σημίτη, γιατί μας ψήλωσες τη μύτη; Δυο εκατομμύρια απεργοί περιμέναμε να σε δούμε. Να σου δώσουμε το ψήφισμα της συγκέντρωσής μας στο Σύνταγμα. Να πεις κι εσύ μια καλημέρα, σε δυο εκατομμύρια Ρωμιούς. Εργάτες, υπαλλήλους, φοιτητές. Δεν ήσουν εκεί, ή ήσουν κάπου κει και πάντως όπως είπε κι ο Μήτσος Κωστόπουλος, απ' το βήμα, μας "σνόμπαρες". Είναι να μη μας σνομπάρεις; Εμείς μικροί, κι εσύ μεγάλος, ίδια ο ένας με τον άλλο... όπως λέει κι ο Καρυωτάκης στο γνωστό του ποίημα για τον Μαλακάση...".

"Ο κ. υπουργός" έγραφε τότε ο Γ. Θεοδωράκης για τον Κ. Σημίτη "όταν δε φαίνεται πουθενά έχει ταξιδεύσει στο μέλλον. Σταθμίζοντας αριθμούς, γεγονότα και άλλα δεδομένα, μπορεί να προβλέψει ποιες αναποδιές και συμφορές μπορεί ο ίδιος να προσφέρει σε αυτό τον τόπο, δέκα χρόνια από σήμερα. Λόγω τιμής σας λέω αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, ο κ. υπουργός τα σημερινά δεινά μας τα είχε καταγράψει κατά γράμμα που λένε και καταλεπτώς το 1978. Και τα 'χε πει από τότε ο άνθρωπος, γιατί θα μείνουνε οι βάσεις, γιατί θα ξέγραφε την απλή αναλογική, γιατί έχουμε ακρίβεια και ανεργία... ".

Και κατέληγε τότε, ο Γιάννης Θεοδωράκης: "Του κ. Σημίτη δεηθώμεν και με δημοκρατικές διαδικασίες ξεπουληθώμεν. Μα μάγος είναι αυτός ο άνθρωπος ή βοηθός φακίρη; Ε, έχει δίκιο να μας σνομπάρει... ".

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ

Πέθανε και κηδεύτηκε χτες Δευτέρα στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κεφαλλονιά, ο Γεράσιμος Θεοχαράτος,αδελφός του γνωστού δημοσιογράφου Χρήστου Θεοχαράτου.

Ο "Ριζοσπάστης" εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του εκλιπόντος.

Για την ενίσχυση της "Δημοκρατικής Μέριμνας"

Οικονομική εξόρμηση για τα Χριστούγεννα διοργανώνει η "Δημοκρατική Μέριμνα", δηλαδή η Πανελλήνια Ενωση Συμπαράστασης στα θύματα Πολιτικής Δίωξης. Οπως επισημαίνει στην ανακοίνωσή της, "η Δημοκρατική Μέριμνα επί δεκαετίες προσπάθησε και πέτυχε να καλύψει ένα βασικό κενό που η πολιτεία ποτέ δε θέλησε να καλύψει. Το κέντρο της συμπαράστασης προς τους αγωνιστές της Αντίστασης, που χτυπημένοι από τα γηρατειά, την αρρώστια και την ανέχεια, βρισκόταν στο όριο της επιβίωσης ή και κάτω από αυτό. Ασφαλώς η υλική βοήθεια που πρόσφερε η Δημοκρατική Μέριμνα, με τα όσα με άπειρες προσπάθειες και κόπο συγκέντρωνε, ποτέ δεν ήταν επαρκής και ικανοποιητική". Η Δημοκρατική Μέριμνα απευθύνει έκκληση για στήριξη της οικονομικής της εξόρμησης, προκειμένου "να βοηθήσετε το σωματείο μας να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων που περιθάλπουμε στις γιορτές που έρχονται και να εκπληρώσει όχι μόνο μια ανθρωπιστική αποστολή, αλλά κι ένα δημοκρατικό χρέος απέναντι σε ανθρώπους, που δίνοντας τα πάντα για την πατρίδα και τη Δημοκρατία, σήμερα υποφέρουν αβοήθητοι στα τέλη ενός ηρωικού βίου".

Φυλακές Κορυδαλλού 1987. Ο Γιάννης Θεοδωράκης μαζί με τον Γιώργη Τρικαλινό, εκδότη τότε του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, κατηγορούμενοι για την υπόθεση ΕΧΙΝΟΣ, εξέρχονται μετά από έφεση του εισαγγελέα



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ