Ο δημοσιογραφικός λόγος του Γ. Θεοδωράκη ήταν άμεσος, πολλές φορές καυστικός και επίκαιρος. Μέσα από τη χρονογραφική στήλη του "Ετερόκλητα" στο "Ριζοσπάστη" αναδείκνυε με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, πολιτικά κοινωνικά και οικονομικά θέματα. Ας θυμηθούμε τι έγραφε στις 18 Γενάρη του 1987, μια περίοδο κοινωνικής έντασης και εργατικών κινητοποιήσεων, για τον σημερινό πρωθυπουργό και τότε στέλεχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, κι ας συγκρίνουμε με το σήμερα, με την ανάλγητη και αλαζονική στάση της κυβέρνησης απέναντι στους εξεγερμένους αγρότες. Σίγουρα θα ανακαλύψουμε ότι ο λόγος του ήταν και διορατικός...

"Αχ, κύριε Σημίτη, γιατί μας ψήλωσες τη μύτη; Δυο εκατομμύρια απεργοί περιμέναμε να σε δούμε. Να σου δώσουμε το ψήφισμα της συγκέντρωσής μας στο Σύνταγμα. Να πεις κι εσύ μια καλημέρα, σε δυο εκατομμύρια Ρωμιούς. Εργάτες, υπαλλήλους, φοιτητές. Δεν ήσουν εκεί, ή ήσουν κάπου κει και πάντως όπως είπε κι ο Μήτσος Κωστόπουλος, απ' το βήμα, μας "σνόμπαρες". Είναι να μη μας σνομπάρεις; Εμείς μικροί, κι εσύ μεγάλος, ίδια ο ένας με τον άλλο... όπως λέει κι ο Καρυωτάκης στο γνωστό του ποίημα για τον Μαλακάση...".

"Ο κ. υπουργός" έγραφε τότε ο Γ. Θεοδωράκης για τον Κ. Σημίτη "όταν δε φαίνεται πουθενά έχει ταξιδεύσει στο μέλλον. Σταθμίζοντας αριθμούς, γεγονότα και άλλα δεδομένα, μπορεί να προβλέψει ποιες αναποδιές και συμφορές μπορεί ο ίδιος να προσφέρει σε αυτό τον τόπο, δέκα χρόνια από σήμερα. Λόγω τιμής σας λέω αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, ο κ. υπουργός τα σημερινά δεινά μας τα είχε καταγράψει κατά γράμμα που λένε και καταλεπτώς το 1978. Και τα 'χε πει από τότε ο άνθρωπος, γιατί θα μείνουνε οι βάσεις, γιατί θα ξέγραφε την απλή αναλογική, γιατί έχουμε ακρίβεια και ανεργία... ".

Και κατέληγε τότε, ο Γιάννης Θεοδωράκης: "Του κ. Σημίτη δεηθώμεν και με δημοκρατικές διαδικασίες ξεπουληθώμεν. Μα μάγος είναι αυτός ο άνθρωπος ή βοηθός φακίρη; Ε, έχει δίκιο να μας σνομπάρει... ".