Με μία ακόμα σύνδεση του χρέους που άφησε πίσω του ο ανολοκλήρωτος αγώνας των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, με τη σημερινή πραγματικότητα, έκλεισε την ομιλία του ο Χ. Φλωράκης. Είπε χαρακτηριστικά:

"Καμιά διέξοδος, κανένα μέλλον δεν υπάρχει στο δρόμο του συμβιβασμού και της υποταγής.

Μοναδική διέξοδος είναι ο δρόμος της αντίστασης, ο δρόμος του αγώνα.

Τα τελευταία γεγονότα, ο μεγαλειώδης ξεσηκωμός της αγροτιάς, η αποφασιστικότητά της, η καθολική συμμετοχή της, η εξάπλωση του αγώνα και σ' άλλα κοινωνικά στρώματα φανερώνουν ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν άλλο αυτήν την κατάσταση και επιλέγουν το δρόμο του αγώνα.

Μεγάλες είναι οι δυσκολίες, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, σήμερα.

Δίπλα όμως στις δυσκολίες υπάρχουν και δυνατότητες.

Δυνατότητες, που πηγάζουν από τη φύση των προβλημάτων, από τον πόθο και την αγωνιστική ιστορία του λαού μας.

Από το γεγονός ότι υπάρχουν δυνάμεις και πριν απ' όλα ότι υπάρχει ένα κομμουνιστικό κόμμα συμπαραστάτης και συνεπής υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων.

Το πρόβλημα σήμερα είναι να γίνει συνείδηση σ' όλους τους εργαζόμενους ότι δε φτάνει να παλεύει κανένας ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Εκείνο που χρειάζεται είναι η πάλη να στοχεύει για να αλλάξει ριζικά η όλη πολιτική.

Να γίνει συνείδηση ότι ο δρόμος που λύνει το πρόβλημα αυτό είναι ο δρόμος της συσπείρωσης και συμμαχίας όλων των αντιιμπεριαλιστικών και αντιμονοπωλιακών δυνάμεων.

Ο δρόμος που οδηγεί στην οικοδόμηση ενός μεγάλου και ισχυρού λαϊκού μετώπου, ικανού να αλλάξει την πορεία της χώρας και να υλοποιηθούν τα ανεκπλήρωτα οράματα του Δημοκρατικού Στρατού.

Ο γιορτασμός των 50 χρόνων από την ίδρυσή του ας αποτελέσει ενίσχυση του χρέους όλων των παλιών και νέων συντρόφων και φίλων να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου, για να θριαμβεύσουν τα οράματα του λαού μας".