Μόνο η καθαρή αντίθεση στο Μάαστριχτ μπορεί να προσφέρει σήμερα κάποια ελπίδα για μετριασμό των συνεπειών. Μόνο η ρήξη με αυτήν την πολιτική μπορεί να εγγυηθεί καλύτερο μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης, για την Ευρώπη συνολικά.

Τα παραπάνω τόνισε χτες στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, μιλώντας στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση με θέμα την πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επίσης υπογράμμισε ότι "όσο προχωρά η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, τόσο πιο ασήκωτο θα γίνεται το φορτίο της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, αλλά και του πολιτιστικού σκοταδισμού, του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής. Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Διακυβερνητικής έχει ένα σύνθημα: Η υποτάσσονται οι λαοί ή συντρίβονται. Ούτε το ένα ούτε το άλλο θα συμβεί".

Παρακάτω δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα:

"Το πραγματικό νόημα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης είναι η υποταγή των λαών στις "τέσσερις ελευθερίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης": Ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού.

Η συζήτηση που διεξάγεται σήμερα φέρνει για άλλη μια φορά στην επιφάνεια το ζήτημα, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την πολιτική που ισχυρίζεται, ότι το να μένουμε στις επάλξεις του Μάαστριχτ, της ΕΕ ωφελεί τούτο τον τόπο, την οικονομία, γενικότερα την ελληνική κοινωνία.Η πραγματικότητα έχει διαψεύσει αυτήν την άποψη. Γιατί ΕΕ και Συνθήκη του Μάαστριχτ σημαίνει ανοχή και υποταγή στις γνωστές τέσσερις ελευθερίες, της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού. Εμείς δεν υπογράψαμε τις συνθήκες ακριβώς γιατί είμαστε ριζικά αντίθετοι με αυτές τις τέσσερις αντιλαϊκές "ελευθερίες". Αρνηθήκαμε να υπογράψουμε, γιατί είμαστε ριζικά αντίθετοι με μια ανελεύθερη για τους λαούς ενωμένη Ευρώπη.

Οι τρεις πρώτες ελευθερίες όντως είναι ελευθερίες, γιατί και οι τρεις διαδικασίες καθορίζονται από το δικαίωμα του πολυεθνικού κεφαλαίου, της κεφαλαιοκρατίας να κάνει ό,τι θέλει, να κινείται όπως θέλει, για να αυξάνει και να συσσωρεύει πελώρια κέρδη. Ακόμα και στην Ελλάδα, που θεωρείται χώρα με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα κέρδη της πλουτοκρατίας συναγωνίζονται τα κέρδη Ευρωπαίων πλουτοκρατών από ισχυρότερες χώρες.

Η τέταρτη ελευθερία, της κίνησης του εργατικού δυναμικού, σημαίνει πλήρη ελευθερία και ασυδοσία στην εκμετάλλευσή του. Πρόκειται για την απελευθέρωση της εργοδοσίας από την εργατική και κοινωνική νομοθεσία που ίσχυε και στην οποία είχε αποτυπωθεί ένα μέρος αιτημάτων των εργαζομένων. Οι εργασιακές σχέσεις αντικαθίστανται με ένα εντελώς αυθαίρετο καθεστώς που κάνει πιο βαθιά και ωμή την εκμετάλλευσή τους. Η μόνη ελευθερία που αναγνωρίζεται είναι η ελευθερία της ανεργίας, της ανασφάλειας, της πτώσης του βιοτικού επιπέδου για τα λαϊκά στρώματα, η ελευθερία των αυθαίρετων εργασιακών σχέσεων.

Η τέταρτη ελευθερία περιλαμβάνει επίσης το γνωστό, δημοσιευμένο και επίσημα, σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο μια θέση εργασίας θα μοιράζεται ανάμεσα σε 3 - 4 εργαζομένους με τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και με μισθούς πείνας. Προβλέπει μείωση κατά 40% τουλάχιστον των αγροτικών νοικοκυριών στην Ευρώπη. Επίσης, δραστική μείωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για την Ελλάδα έχει κοπεί το γνωστό επίσης κοστούμι: Τα 900.000 νοικοκυριά να γίνουν 450.000, σε πρώτη δόση να μειωθούν κατά 25% οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις".

"Η πολιτική αυτή δεν αφορά μόνο τις χώρες - μέλη, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν αφορά μόνο την ΕΕ, αλλά και άλλους οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ.

Φθάσαμε στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια της βορειοατλαντικής συνέλευσης (17 - 21/11/96) με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών εθνικών Κοινοβουλίων, να συζητείται, ότι η πορεία ιδιωτικοποιήσεων "προχωρά πολύ θετικά" στην Πολωνία, ενώ θεωρείται σαν πρόβλημα - "βόμβα" το γεγονός ότι στη χώρα αυτή εξακολουθεί να υπάρχει ένα σύστημα συνταξιοδότησης που επιτρέπει ο συνταξιούχος να παίρνει το 75% του μισθού. Στη συνεδρίαση αυτή - σημειώνουμε του ΝΑΤΟ, που υποτίθεται ότι δεν είναι οικονομική αλλά πολιτική και στρατιωτική ένωση - συζητήθηκε επίσης και το ενδεχόμενο να ανεβεί το όριο συνταξιοδότησης στην Πολωνία, και φαντάζομαι και αλλού, στα 75 χρόνια!

Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και οι αρνητικές έως καταστροφικές της συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης, φαίνεται ανάγλυφα στις αυξανόμενες λαϊκές κινητοποιήσεις σε όλες τις χώρες, στα δημοψηφίσματα, στο γεγονός ότι η θέση για συνολική ρήξη με την Κοινότητα, απλώνεται πάνω από την Ευρώπη. Εφθασαν οι Γερμανοί εργάτες, αυτοί δηλαδή που ζουν στη χώρα - ηγεμόνα της ΕΕ, να παλεύουν σθεναρά για να γλιτώσουν το επίδομα ασθενείας που η γερμανική κυβέρνηση ήθελε να καρατομήσει στο βωμό της σύγκλισης και της υπεροχής του γερμανικού μάρκου.

Καθημερινά όλες οι ευρωπαϊκές εφημερίδες δημοσιεύουν δελτίο κινητοποιήσεων και απεργιών που εγγράφουν στα αιτήματά τους, αιτήματα κατά του προγράμματος σύγκλισης και της συμμόρφωσης με τα νεοφιλελεύθερα μέτρα των κυβερνήσεων. Το προνόμιο λοιπόν των κινητοποιήσεων δεν ανήκει στην Ελλάδα. Πρόκειται για πανευρωπαϊκό κίνημα.

Φαίνεται ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από αυτή την πορεία.Η αγροτική εξέγερση, οι εργατικές απεργίες και τα συλλαλητήρια, οι αγώνες της νεολαίας, των συνταξιούχων, των εκπαιδευτικών, των γιατρών, των δημοσίων υπαλλήλων, των ΕΒΕ, των πολυτέκνων, η κακή οικονομική κατάσταση και κοινωνική θέση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού είναι ο καθρέφτης της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενωση πλούτισε βιομηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους. Ωθησε στο απόγειο τα κέρδη του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η μόνη που κερδίζει είναι η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας με τους παρατρεχάμενους και συνεργάτες της που τους στρατολογεί ανάμεσα σε όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα (για τη νομιμοποίηση της βίαιης πολιτικής κατά των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων).

Σε όποια ταχύτητα και να ανήκει η χώρα μας, τα κέρδη και τα οφέλη δε θα τα καρπωθεί ο λαός, οι τέσσερις ελευθερίες θα τα χαρίσουν στους κατέχοντες κεφάλαια, στην οικονομική και πολιτική εξουσία".