"Αγαπητοί φίλοι, είπε μπαίνοντας στο κυρίως θέμα της ομιλίας του ο Χ. Φλωράκης, μια που η σημερινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στα 50 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού θα ήταν παράλειψη να μην κάμει κανένας μια ιστορική αναδρομή της περιόδου εκείνης.

Πολύ περισσότερο που πολλές είναι οι ομοιότητες ανάμεσα στο τότε και το σήμερα, στο 1946 και το 1996.

Τότε τη γερμανική κατοχή την είχε διαδεχτεί η βρετανική.

Η δημοκρατία και η ελευθερία κρίνονταν από τις εγγλέζικες ξιφολόγχες και τις παρακρατικές οργανώσεις.

Σήμερα στον τόπο μας είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός το "μεγάλο αφεντικό".

Σήμερα η δημοκρατία και ελευθερία κρίνεται από τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, των Βρυξελλών και της νέας τάξης.

Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ από το 1942 ακόμα διακήρυσσαν και υπεράσπιζαν τη θέση για ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και την εξασφάλιση του δικαιώματος του ελληνικού λαού να αποφασίσει με ελεύθερες εκλογές για το πολιτικό του μέλλον.

Αντίθετα οι Βρετανοί με την ντόπια αντίδραση και το παλάτι προετοιμάζονταν να επιβάλουν την κυριαρχία τους".

Και δίνοντας ένα χαρακτηριστικό στοιχείο για την εποχή, ο ομιλητής, αναφέρθηκε στο τηλεγράφημα της 19ης Μάη 1944 του τότε υπουργού των Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Ιντεν,προς τον πρωθυπουργό Τσόρτσιλ.

Ο Ιντεν ανάμεσα στα άλλα έγραφε:

"Εχει πολύ μεγάλη πολιτική σημασία να μην επιτραπεί στο ΕΑΜ να καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα τη στιγμή που θα αποχωρήσουν οι Γερμανοί. Το μόνο μέτρο που θα είχε αποφασιστική σημασία θα ήταν η έγκαιρη άφιξη βρετανικών δυνάμεων. Είναι λοιπόν σημαντικό να μπορούν να επιλεγούν τώρα οι αναγκαίες βρετανικές δυνάμεις έτσι ώστε να μπορούν να σταλούν στην Ελλάδα αμέσως μόλις φανεί ότι αποχωρούν οι Γερμανοί".

Το τηλεγράφημα αυτό, σημείωσε ο Χ. Φλωράκης, αποκαλύπτει πως οι Βρετανοί ακόμα από τον καιρό της γερμανοϊταλικής κατοχής επεξεργάζονταν τα σχέδια για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο και την κυριαρχία τους στη χώρα μας μετά την απελευθέρωση. Πως την επιδίωξη αυτή σχεδίαζαν να την εξασφαλίσουν ακόμα και με στρατιωτική επέμβαση.

Αυτά εξηγούν και το γεγονός ότι τις υπογραφές που έβαλαν στις συμφωνίες Λιβάνου - Καζέρτας - Βάρκιζας τις καταπάτησαν κατά τον πιο ωμό τρόπο.

"Με αυτό, συνέχισε, δε σημαίνει ότι δικαιώνεται ιστορικά η συμμετοχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στις συμφωνίες αυτές. Απλώς θέλουμε να υπογραμμίσουμε την προσήλωση της μιας πλευράς στη συμφιλίωση και ομαλότητα και της άλλης στην παραβίαση αυτών των συμφωνιών".

Ο ομιλητής έκανε στη συνέχεια μία εκτενή αναφορά στο τι ακολούθησε τις συμφωνίες του Λιβάνου και αργότερα της Βάρκιζας. Στο γεγονός ότι ακολούθησε όχι η ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, ούτε η δικαίωση της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και η αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας.

"Εκείνο που κυριάρχησε, τόνισε, ήταν ένα όργιο μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας σ' όλη τη χώρα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι απεσταλμένοι του ΟΗΕ από τις 12.2.1945 που άρχισε να ισχύει η Συμφωνία της Βάρκιζας μέχρι και τις εκλογές(31.3.1946) η τρομοκρατία που επέβαλαν σε ολόκληρη τη χώρα οι βρετανικές αρχές κατοχής και οι ντόπιοι συνεργάτες τους εκφράστηκε μόνο σε συλλήψεις πολιτών 85 χιλιάδων περίπου και σε 2.289 δολοφονίες ανδρών και γυναικών.

Ανάλογοι είναι οι βασανισμοί, οι λεηλασίες, οι βιασμοί και οι καταστροφές σπιτιών και καταστημάτων.

Η πραγματική κατάσταση βέβαια υπήρξε τραγικά χειρότερη από αυτή που περιγράφουν οι απεσταλμένοι του ΟΗΕ".

Στο σημείο αυτό ο Χ. Φλωράκης αναφέρθηκε στους ανιστόρητους εκείνους που κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα:

"Παρά ταύτα, είπε, υπάρχουν ακόμα και σήμερα ορισμένοι καλοθελητές οι οποίοι κόπτονται δήθεν για το λαϊκό κίνημα και ενώ γνωρίζουν ποια κόλαση είχαν επιβάλει στο λαό οι Εγγλέζοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, δε διστάζουν να καταλογίζουν στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ ως ιστορικό λάθος την ένοπλη αντίσταση.

Και θέλουν να αγνοούν οι κύριοι αυτοί πως όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να επιλέξουν ανάμεσα στον εξανδραποδισμό και στον αγώνα, επιλέγουν τον αγώνα, όποιο και αν πρόκειται να είναι το τίμημα του αγώνα αυτού.

Αυτό διδάσκει η ιστορία της πάλης των λαών.

Ακόμα και η αστική τάξη στις αρχές της εμφάνισής της, όταν ήταν ακόμα προοδευτική είχε διακηρύξει: "Οταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στα δεσμά, τις αλυσίδες και στα όπλα διαλέγεις πάντα το δεύτερο και όχι το πρώτο"".

"Η βρετανική επέμβαση, συνέχισε, με την ντόπια αντίδραση είχαν κηρύξει μονομερώς τον πόλεμο εναντίον των μαχητών και οπαδών της Εθνικής Αντίστασης και οι ΕΑΜικές και οι άλλες πατριωτικές δυνάμεις ή όφειλαν να αντισταθούν ή να υποταχθούν. Προτίμησαν το δρόμο του αγώνα, το μόνο δρόμο της ένοπλης αντίστασης. Δεν υπήρχε άλλος!".

Το χειροκρότημα στην αίθουσα και έξω απ' αυτήν ήρθε να επαυξήσει την εκτίμηση καθώς ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ συνέχιζε: "Δεν ήταν ο Δημοκρατικός Στρατός που γέννησε τον εμφύλιο, αλλά ήταν ο εμφύλιος που γέννησε το Δημοκρατικό Στρατό. Προϋπήρξε ο μονόπλευρος εμφύλιος πόλεμος και μετά δημιουργήθηκε ο ΔΣΕ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και η ιστορική αλήθεια, φίλοι και σύντροφοι. Και όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ φαντάζει αυτή η αλήθεια.

Ο Δημοκρατικός Στρατός πάλεψε σε έναν εμφύλιο που οι ίδιοι οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές με την ντόπια αντίδραση τον άναψαν για να ανακόψουν τις λαϊκοδημοκρατικές εξελίξεις στη χώρα, να συντρίψουν το λαϊκό κίνημα, να ματαιώσουν την εκπλήρωση των οραμάτων της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και να δέσουν την Ελλάδα στην ιμπεριαλιστική τους αλυσίδα.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο τρίχρονος αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού ήταν ένας αγώνας πέρα για πέρα δίκαιος".