Ποια σχέση έχουν οι αλλαγές στις διοικήσεις των Τραπεζών με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με το συνέδριό του; Για όσους είναι έξω από τα πράγματα, έξω από τα παιχνίδια εξουσίας, μάλλον μικρή. Κι όμως οι γνωρίζοντες τα εσωτερικά του κυβερνώντος κόμματος, υποστηρίζουν ότι έχει μεγάλη. Το πράγμα είναι απλό: Οι διοικήσεις των Τραπεζών, ειδικά των μεγάλων κρατικών, χρησιμοποιούνται ως ένα ισχυρό όπλο για τον προσεταιρισμό ψηφοφόρων - στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ - από τους υποψήφιους αρχηγούς και την εξασφάλιση ευνοϊκών για αυτούς συσχετισμών, στο συνέδριο.

Ετσι εξηγείται και η σφοδρή αντίδραση του Α. Τσοχατζόπουλου στην αντικατάσταση του διοικητή της Εθνικής Γ. Μίρκου, από το στενό συνεργάτη του Κ. Σημίτη,Θ. Καρατζά.

Τι "όμορφος κόσμος", ο κόσμος των "εκσυγχρονιστών" και των "κομματικών". Κατά τα λοιπά, στα συνέδρια των κομμάτων του δικομματισμού, μιλάει η "βάση"...

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο Κ. Λαλιώτης, ο αρχιτέκτονας των πλέον αντιπεριβαντολλογικών μέτρων και εκλεκτός των αφεντικών των ΜΜΕ και των εργολάβων, πιστεύει ότι ο κόσμος, μαζί και κυρίως αυτοί που τον ψηφίζουν, είναι ηλίθιοι και άρα αξίζει να τους φτύνει κατάμουτρα.

Ενώ υπέγραψε τη μια μέρα φαρδιά πλατιά την τροπολογία για την παράταση της προθεσμίας για την ονομαστικοποίηση των μετοχών, προφανώς κατόπιν επιθυμίας των μεγάλων αφεντικών, την άλλη μέρα επιχειρεί ξεδιάντροπα να βγάλει την ουρά του απ' έξω, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στα υπουργεία Τύπου και Εθνικής Οικονομίας!

Δεν είναι η πρώτη φορά που κρατάει αυτή τη χαμερπή στάση. Την ίδια στάση είχε κρατήσει και στο σκάνδαλο του καζίνου στο Φλοίσβο, όπου μετά τις αντιδράσεις έσπευσε να "νίψει τας χείρας του" και μάλιστα να εμφανιστεί ως προστάτης του περιβάλλοντος.

Ας είναι σίγουρος ότι ο κόσμος καταλαβαίνει περισσότερα απ' όσα νομίζει. Και σίγουρα έχει καταλάβει τον άθλιο και επικίνδυνο ρόλο του Κ. Λαλιώτη για τα λαϊκά συμφέροντα. Αργά ή γρήγορα θα εισπράξει αυτό που του αξίζει.

Σε φιλολογικό "φόρουμ" μετατράπηκε με ευθύνη της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ το πρώτο μετά το συνέδριο Γενικό Συμβούλιο της Οργάνωσης, που θα έθετε, κατά τ' άλλα, το πρόγραμμα δράσης.

Η επιλογή των γενικόλογων αναφορών δεν ήταν φυσικά τυχαία. Στόχος η διαγραφή, και από το λεξιλόγιο ακόμα, κάθε διεκδικητικού πλαισίου δράσης. Το αίτημα των αυξήσεων (έστω και του κουτσουρεμένου 17%) "ξεχάστηκε" σκοπίμως, παρά το ότι οι απώλειες εισοδήματος των δημόσιων υπαλλήλων έφτασαν στο 51% και το μέλλον διαφαίνεται ακόμα πιο δυσοίωνο. Ολως τυχαίως αποφασίστηκε απλώς η διεκδίκηση όσων εξάγγειλε στις προγραμματικές δηλώσεις της η νέα κυβέρνηση. Εξαγγελίες για ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και για νέο μισθολόγιο, που ακούγονται κάθε χρόνο, τουλάχιστον από το '93 και δώθε.

Το τι ακριβώς "διεκδίκηση" εννοούν, διαφαίνεται και από την καταψήφιση του πλαισίου αιτημάτων της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας" και των προτάσεών της για αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Διαφαίνεται και από τις "αγωνιστικές" αποφάσεις που πήρε για... συσκέψεις ενημέρωσης.

Ολο και πιο πολύ μπερδεύεται η περίφημη υπόθεση της δημοσιοποίησης του διαλόγου ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχο Χρ. Λυμπέρη, ενώ λογικό θα ήταν να ξεκαθαρίζει.

Δε θα εμπλακούμε στις λεπτομέρειες της ιστορίας, δηλαδή πώς, γιατί και πότε ακριβώς συντάχτηκε το συγκεκριμένο έγγραφο ή πώς, γιατί, πότε ακριβώς δόθηκε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας στη δημοσιότητα. Θεωρούμε εντελώς ανώφελο να παίξουμε το ρόλο του ντέτεκτιβ - ανακριτή. Πάντως, φήμες και πληροφορίες, θέλουν να εμπλέκονται στην υπόθεση πολλοί και διάφοροι. Από στελέχη της στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου, το πολιτικό επιτελείο του επιτελείου του υπουργού Εθνικής Αμυνας, μέχρι και το προσωπικό περιβάλλον του Γεράσιμου Αρσένη.

Ο,τι και να συνέβη πάντως, το συμπέρασμα στο οποίο αβίαστα εμείς οδηγούμαστε, είναι το εξής: Μετά την πρόσφατη ένταση στο Αιγαίο οι - προϋπάρχουσες - κόντρες, οι ίντριγκες και ο πολιτικός ανταγωνισμός συνεχίζεται ανελέητα, με αμείωτη ένταση στο εσωτερικό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και της κυβέρνησης συνολικά. Στον κυκλώνα αυτό, παρασύρεται και η υπόθεση της εθνικής άμυνας, που όλοι τους - κατά τα άλλα - "πίνουν νερό στο όνομά της"...

Ποιος υπουργός γράφτηκε τελευταία μέλος της Ενωσης Εργαζομένων στον Περιοδικό Τύπο και από πού προέρχονται τα ένσημά του; Από την "Εξόρμηση", από το "Κλικ" ή και από τα δυο μαζί;