Κατά 2.033%!! αυξήθηκαν τα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους τη δεκαπενταετία 1980 - 1995. Η αύξηση του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης (ΕΦΚ) - κατ' εξοχήν αντιλαϊκοί φόροι - είναι ακόμη εντυπωσιακότερη. Ο μεν ΦΠΑ αυξήθηκε κατά 3.622,5% ενώ οι ΕΦΚ (καύσιμα, ποτά, τσιγάρα) κατά 2.875,2%!! Την ίδια περίοδο ο πληθωρισμός σε μέσα επίπεδα αυξήθηκε κατά 846,7%.

Πρόκειται για εντυπωσιακά στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν τη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων κατά τη δεκαπενταετία 1980 - 1995, μέσω των αντίστοιχων πολιτικών που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γιατί η εντυπωσιακή αύξηση των φορολογικών εσόδων δεν μπορεί να αποδοθεί σε αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, δεδομένου ότι το κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου είναι η βαθιά και παρατεταμένη οικονομική ύφεση και η αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Δεν μπορεί να αποδοθεί κατά συνέπεια στην πραγματική αύξηση των λαϊκών εισοδημάτων, τα οποία υφίστανται και τη μεγαλύτερη φορολογική αφαίμαξη. Οπως είναι γνωστό τα λαϊκά εισοδήματα την περίοδο αυτή πλήγηκαν με μια σειρά νομοθετικές ρυθμίσεις (κατάργηση ΑΤΑ, μη τιμαριθμοποίηση φορολογικής κλίμακας) και την εφαρμογή των "σταθεροποιητικών" προγραμμάτων λιτότητας των περιόδων 1985 - 1987 και 1990 έως και σήμερα. Η αύξηση των φορολογικών εσόδων, δεν μπορεί να αποδοθεί τέλος, ούτε στην πάταξη της φοροδιαφυγής, όπου υπήρχε και υπάρχει πραγματικό έδαφος αύξησης των φορολογικών εσόδων. Αυτό αναγνωρίζεται και από τα επίσημα κυβερνητικά κείμενα της περιόδου (Κρατικοί Προϋπολογισμοί) οι οποίοι αναγνωρίζουν την αποτυχία περιορισμού της φοροδιαφυγής. Η αύξηση επομένως των φορολογικών εσόδων, ήταν παράγοντας ο οποίος συνέβαλε στην αναδιανομή εισοδημάτων από τους εργαζόμενους προς τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες και γενικότερα το κερδοσκοπικό κύκλωμα.

Από τον πίνακα προκύπτει ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας την περίοδο 1980 - 1995 ουσιαστικά παρέμεινε αναλλοίωτο. Αυτό γίνεται εμφανές από την αναλογική σχέση των άμεσων προς τους έμμεσους φόρους, σχέση η οποία αποτελεί και την καρδιά του αντιλαϊκού φορολογικού συστήματος. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι άμεσοι φόροι από 32,1% το 1980, μειώθηκαν στο 29,6% το 1985, αυξήθηκαν στο 30,4% το 1990 για να διαμορφωθούν στο 33% το 1995 (η αύξηση κατά 2,6 ποσοστιαίες μονάδες το 1995 είναι μάλλον πλασματική δεδομένου ότι οφείλεται στα "αντικειμενικά" κριτήρια φορολόγησης των μικρομεσαίων στρωμάτων). Το γενικό δηλαδή συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι θεμέλιος λίθος του φορολογικού συστήματος της περιόδου 1980 - 1995 υπήρξαν οι επαχθείς έμμεσοι φόροι, οι οποίοι κάλυψαν το 70% των συνολικών φορολογικών εσόδων.

Συνολικά οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν την περίοδο 1980 - 1995 κατά 1.655% και μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού κατά 808,3%. Οι δε άμεσοι φόροι αυξήθηκαν κατά 1.986% και μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού κατά 1.139,3%.

Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι την περίοδο 1990 - 1995, οπότε και εφαρμόζεται το "σταθεροποιητικό" πρόγραμμα λιτότητας, τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται εντυπωσιακά. Από 2,698 τρισ. δραχμές το 1990, το 1995 το ελληνικό κράτος εισέπραξε από τους φορολογούμενους 6,611 τρισ. δραχμές. Εχουμε δηλαδή μια εντυπωσιακή αύξηση 245%. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στην αύξηση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης το 1992 από την κυβέρνηση της ΝΔ, στη μετάταξη βασικών καταναλωτικών αγαθών στον συντελεστή 18% του ΦΠΑ (από 8%) και τέλος στα "αντικειμενικά" κριτήρια φορολόγησης των μικρομεσαίων στρωμάτωντης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1994. Οπως είναι γνωστό αύξηση των ΕΦΚ επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το 1996. Η εντυπωσιακή τέλος, αύξηση της φορολογίας εισοδήματος Νομικών Προσώπων κατά 3.375,5% - κατά 2.528,8% μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού - μετριάζεται από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη φορολογία συμβάλλει ελάχιστα στα συνολικά φορολογικά έσοδα. Από 4,4% των συνολικών φορολογικών εσόδων το 1980, η φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων αυξήθηκε μόλις στο 5,3% το 1990, ενώ το 1995 ανήλθε στο 7,5%.Η τελευταία αυτή αύξηση, οφείλεται στην επιβολή του συντελεστή 35% για τη φορολογία του 50% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (κυβέρνηση ΝΔ) και στα "αντικειμενικά" κριτήρια (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ).

Στην τελευταία δεκαπενταετία, σημειώθηκε σημαντική αύξηση στον αριθμό των φορολογουμένων, που υποβάλουν δήλωση στην εφορία, στα εισοδήματα που δηλώθηκαν αλλά και στο φόρο που εισπράχτηκε. Είναι, πάντως, αξιοσημείωτο, ότι αν και πρόκειται για δεκαπενταετία πραγματικής μείωσης των εισοδημάτων των λαϊκών εισοδημάτων, οι φόροι που πλήρωσαν στην εφορία στην εξεταζόμενη περίοδο οι μισθωτοί και συνταξιούχοι αυξήθηκαν περίπου κατά χίλιες φορές, ποσοστό που είναι πολλαπλάσιο της αύξησης του πληθωρισμού. Αντίθετα, στην ίδια δεκαπεντατία, που η λιτότητα αποδείχτηκε λίπασμα για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, οι φόροι που πλήρωσαν οι εμποροβιομήχανοι και οι εισοδηματίες, αυξήθηκαν λιγότερο σε σύγκριση με το ποσοστό αύξησης των φόρων για τους μισθωτούς και συνταξιούχους.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που παραθέτουμε και στο σχετικό πίνακα Α, προκύπτουν τα εξής για την περίοδο 1980 - 1995:

Πρώτον, ότι ο αριθμός των φορολογουμένων, που υποβάλλουν φορολογική δήλωση, δηλαδή των... "πελατών" της εφορίας, υπερδιπλασιάστηκε, καθώς αυξήθηκε κατά 148,2% ή κατά 2.292.809 άτομα. Από 1.547.262 που ήταν οι φορολογούμενοι που υπέβαλαν φορολογική δήλωση το 1980, έφτασαν τους 3.840.071 το 1995. Είχαμε δηλαδή μια αξιόλογη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, που στο μεγαλύτερο μέρος της προήλθε απόμισθωτούς και συνταξιούχους. Φτάνει μόνο να αναφερθεί ότι στη 15ετία προστέθηκαν στους καταλόγους των "πελατών" της εφορίας 1.435.064 νέοι φορολογούμενοι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Μια αύξηση, που οφείλεται όχι στο γεγονός ότι αυξήθηκαν τόσο πολύ οι συνταξιούχοι (είναι ζήτημα αν αυξήθηκαν κατά 100.000) ούτε γιατί αυξήθηκε η απασχόληση των εργαζομένων (αντίθετα, μειώθηκε, αφού η ανεργία τραβά την ανηφόρα), αλλά κυρίως γιατί με τις αλχημείες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και την κατάργηση τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας τα τελευταία χρόνια υποχρεώνονται να υποβάλουν φορολογική δήλωση και να πληρώνουν φόρο εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί και συνταξιούχοι που το 1980 απαλλάσσονταν.

Τρίτον, ο προσωπικός φόρος,που εισέπραξε η εφορία από πλούσιους και φτωχούς, αυξήθηκε συνολικά κατά 949,3% (100 μονάδες πάνω από τον πληθωρισμό) ή 453,3 δισ. δραχμές. Οσο κι αν φανεί απίστευτο, η αλήθεια είναι πως η φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων, ήταν πολύ μεγαλύτερη, όχι μόνο του πληθωρισμού, αλλά και της φορολογικής επιβάρυνσης των εμποροβιομηχάνων. Τα επίσημα στοιχεία, δείχνουν πως στη δεκαπενταετία, το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των φόρων ήταν στους γεωργούς και αλιείς (6.171,6%), και ακολουθούν στη δεύτερη θέση οι ελεύθεροι επαγγελματίες (1.080%), στην τρίτη οι συνταξιούχοι (1.029,6%), στην τέταρτη θέση οι μισθωτοί (957,5%%), ενώ οι εισοδηματίες και εμποροβιομήχανοι κατέχουν την προτελευταία και τελευταία θέση στον κατάλογο, τηρώντας πιστά την παράδοση να εμφανίζονται στην εφορία με το μανδύα του... φτωχού και άπορου!

Οι "φορολογικές επαναστάσεις", που επαγγέλθηκαν πολλές φορές μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και οι υπουργοί τους, που πέρασαν από το υπουργείο Οικονομικών, δεν κατάφεραν να αλλάξουν το σκηνικό της ντροπής και της πρόκλησης, που διατηρείται απαράλλακτο τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια στην Ελλάδα. Ενα σκηνικό, που εμφανίζει τους μεν μεγαλοεισοδηματίες σαν "φτωχαδάκια" που ...ζουν κάτω από το όριο φτώχειας (έστω και αν ζουν σε υπερπολυτελείς βίλες με πισίνες και ταβέρνες, κυκλοφορούν με πανάκριβες λιμουζίνες και έχουν προκλητικά ποσά κατατεθειμένα σε αφορολόγητους κρατικούς τίτλους ή και σε τράπεζες του εξωτερικού), τους δε μισθωτούς και συνταξιούχους σαν τους... πιο πλούσιους Ελληνες!

Οσα προαναφέρθηκαν, δεν είναι υπερβολές. Αυτή είναι η εικόνα, που προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα, που δηλώνουν στην Εφορία οι διάφορες κατηγορίες φορολογουμένων και το μέσο κατά κεφαλήν φόρο που πληρώνουν με βάση τη φορολογική τους δήλωση, στο διάστημα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Τα στοιχεία αυτά, που επεξεργάστηκε και παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ" στον πίνακα Β, είναι αποκαλυπτικά και ταυτόχρονα προκλητικά, καθώς το ισχύον φορολογικό σύστημά στην Ελλάδα φορολογούσε και εξακολουθεί να φορολογεί τους φτωχούς σαν πλούσιους και τους πλούσιους σαν φτωχούς.

Ιδού και τα τεκμήρια, που φαίνονται παραστατικά στον πίνακα Β. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, από το 1980 μέχρι και το 1995, οι εμποροβιομήχανοι δήλωναν μικρότερο ετήσιο εισόδημα από το μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα που προκύπτει για όλες τις κατηγορίες των φορολογουμένων, ενώ το μέσο ετήσιο εισόδημα που δήλωναν στην Εφορία οι μισθωτοί και συνταξιούχοι ήταν πάνω από το μέσο όρο.

Συγκεκριμένα, το 1980, με μέσο κατά κεφαλήν δηλωθέν εισόδημα 296.441 δραχμές για όλες τις κατηγορίες των φορολογουμένων και μέσο κατά κεφαλήν φόρο 30.862 δραχμές:

• Οι ελεύθεροι επαγγελματίες (γιατροί, δικηγόροι κλπ.) εμφανίζονταινα είναι οι πιο πλούσιοι, καθώς δήλωναν μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα 500.724 δραχμές και πλήρωσαν, επίσης, το μεγαλύτερο μέσο κατά κεφαλήν φόρο (86.554) δραχμές, σε σχέση με όλες τις άλλες κατηγορίες φορολογουμένων.
• Οι μισθωτοί κατέχουν τη δεύτερη θέση στον κατάλογο των πλουσίων της Εφορίας, καθώς δήλωσαν το 1980 μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα 338.679 δραχμές και την τέταρτη θέση στον κατάλογο των βαρύτερα φορολογούμενων με μέσο κατά κεφαλήν φόρο 27.678 δραχμές.
• Οι συνταξιούχοι δήλωσαν το 1980 μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα 311.694 δραχμές (τρίτη θέση) και πλήρωσαν κατά μέσο όρο 32.942 δραχμές (δεύτερη θέση), στον κατάλογο των υπερφορολογούμενων.
• Οι εμποροβιομήχανοι δήλωναν το 1980 μέσο ετήσιο εισόδημα μόλις 239.221 δραχμές (τέταρτη θέση στον κατάλογο των πλουσίων της Εφορίας) και πλήρωσαν κατά μέσο όρο 29.175 δραχμές φόρο (τρίτη θέση).
• Οι εισοδηματίες και οι αγρότες, κατείχαν το 1980 την πέμπτη και έκτη θέση αντίστοιχα, στον κατάλογο των πλουσίων της Εφορίας και την ίδια θέση στον πίνακα των βαρύτερα φορολογούμενων.

Το σκηνικό, παραμένει το ίδιο και το 1995, με τους μισθωτούς και συνταξιούχους να παραμένουν τα υποζύγια του προϋπολογισμού, παρά το γεγονός ότι στη δεκαπενταετία που πέρασε οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Διαβάστε προσεκτικά τα στοιχεία του πίνακα Β και θα πειστείτε. Ενδεικτικά από αυτή την άποψη, είναι και τα στοιχεία που παρουσιάζουμε στα δύο ιστογράμματα, που δείχνουν το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα και το μέσο κατά κεφαλή φόρο το 1995, για τις 3 μεγάλες κατηγορίες. α) Τους εμποροβιομήχανους μαζί με τους. β) Τους μισθωτούς μαζί με τους συνταξιούχους και γ) Τους ελεύθερους επαγγελματίες μαζί με τους αγρότες.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που επεξεργάστηκε ο "Ρ" και φαίνονται στα δύο ιστογράμματα, για το 1995 προκύπτει για το σύνολο όλων των κατηγοριών φορολογουμένων, μέσο ετήσιο εισόδημα 2.538.510 δραχμές ή 181.322 δραχμές το μήνα και μέσος κατά κεφαλή φόρος 130.484 δραχμές.Ομως και το 1995:

• Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι εμφανίζονται στην Εφορία σαν οι πιο πλούσιοι Ελληνες με μέσο ετήσιο εισόδημα 2.754.166 δραχμές ή 196.726 δραχμές το μήνα (πρώτη θέση) και να πληρώνουν μέσο κατά κεφαλή φόρο 116.583 δραχμές (τρίτη θέση). Η εμφανιζόμενη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και συνταξιούχων το 1995, είναι πλασματική, τόσο λόγο της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας (αυξήθηκε ο αριθμός των φορολογουμένων που απαλλασσόταν από την υποβολή φορολογικής δήλωσης) όσο και από τα "αντικειμενικά" κριτήρια που υποχρέωσαν τους ΕΒΕ να δηλώνουν μεγαλύτερα εισοδήματα από αυτά που είχαν.
• Οι εμποροβιομήχανοι και εισοδηματίες κατείχαν πέρσι τη δεύτερη θέση στον κατάλογο της Εφορίας με τους πλουσιότερους φορολογούμενους, καθώς δήλωσαν μέσο ετήσιο εισόδημα 2.279.203 δραχμές ή μόλις... 162.800 δραχμές το μήνα (!). Ο μέσος κατά κεφαλήν φόρος που πλήρωσαν ήταν 142.435 δραχμές και τους κατατάσσει στη δεύτερη θέση των βαρύτερα φορολογούμενων.
• Οι ελεύθεροι επαγγελματίες μαζί με τους αγρότες,που στο ιστόγραμμα εμφανίζεται με τον τίτλο "λοιποί", κατέχουν την τρίτη θέση στον κατάλογο των δηλωθέντων εισοδημάτων με μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα 2.055.679 δραχμές και στην πρώτη θέση από άποψη υπερφορολόγησης, με μέσο κατά κεφαλήν φόρο 174.022 δραχμές.

Φαντάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι καταγράφονται στους καταλόγους της Εφορίας σαν οι "Κροίσοι" της Ελλάδας. Αντίθετα, οι μεγαλοεισοδηματίες (εμποροβιομήχανοι κλπ.) εμφανίζονται στους καταλόγους της Εφορίας, σταθερά, σαν... "μπατιράκια", καθώς δηλώνουν πολύ μικρότερα εισοδήματα από αυτά των εργαζομένων.

Στην τελευταία δεκαετία, επιβλήθηκε δραστική μείωση των εισοδημάτων των μισθωτών και συνταξιούχων και, παράλληλα, προκλητική αύξηση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών, με τα "σταθεροποιητικά" προγράμματα "γαλαζοπράσινης" εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας. Παρ' όλα αυτά, με τις αλχημείες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (κατάργηση τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, "αντικειμενικά" κριτήρια για την υπερφορολόγηση των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων), στην τελευταία δεκαπενταετία τα εισοδήματα, που δήλωσαν στην Εφορία οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, αυξήθηκαν πάνω από... 1.000 φορές, όχι όμως και των εμποροβιομηχάνων, που συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν ασύστολα (τα επίσημα εισοδήματα που δήλωσαν στην Εφορία αυξήθηκαν μόλις 823%, ποσοστό που είναι κάτω και από την αύξηση του πληθωρισμού).

Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με βάση τη ρήση του Τσαρούχη, "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις", φορολογεί τους μισθωτούς και συνταξιούχους σαν πλούσιους και τους μεγαλοεισοδηματίες σαν... φτωχούς και άπορους. Τα στοιχεία από το σημερινό αφιέρωμα του "Ρ" τεκμηριώνουν την εκτίμηση (που αποτελεί κοινό μυστικό) ότι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι ήταν και είναι τα μεγάλα υποζύγια του προϋπολογισμού, στις πλάτες των οποίων οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ φορτώνουν τα μεγαλύτερα φορολογικά βάρη.

Αδιάψευστος μάρτυρας, τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για την εξέλιξη της φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων, που επεξεργάστηκε και παρουσιάζει στο σημερινό αφιέρωμα ο "Ρ", μαζί με άλλα στοιχεία για τη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, που εξασφαλίζει το ισχύον αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα το οποίο ισχύει στην Ελλάδα. Στο ίδιο αφιέρωμα φιλοξενούμε συνέντευξη του Μιχάλη Κάχρη,με τις θέσεις του ΚΚΕ, για την επιτακτική ανάγκη ριζικών, δημοκρατικών αλλαγών στο ισχύον φορολογικό σύστημα, στην κατεύθυνση δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών, καθώς και βασικές οδηγίες για τη συμπλήρωση των φορολογικών δηλώσεων, που θα πρέπει να υποβληθούν μέχρι τις 17 Μάρτη.