Η απάντηση που έδωσε για τις χτεσινές ανατιμήσεις στις βενζίνες και στο ντίζελ ο πρόεδρος των ΕΛΔΑ Μ. Δασκαλάκης - ότι δηλαδή αυξήθηκαν οι διεθνείς τιμές γι' αυτό ακρίβυναν τα υγρά καύσιμα - δεν πείθει. Οι νέες αυξήσεις στις βενζίνες και το ντίζελ, σε συνδυασμό με τους "φουσκωμένους" λογαριασμούς της ΔΕΗ και γενικότερα το κύμα ακρίβειας στην αγορά, αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της ληστρικής για τους εργαζόμενους "γαλαζοπράσινης" κυβερνητικής πολιτικής και απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν τη γνωστή λαϊκή παροιμία "στην Ελλάδα ό,τι ακριβαίνει δε φτηναίνει"...

Αδιάψευστος μάρτυρας του γεγονότος η ξέφρενη πορεία των τιμών στα υγρά καύσιμα στην περίοδο από το 1989 μέχρι και σήμερα. Σε μια περίοδο που οι διεθνείς τιμές πετρελαίου παρέμειναν στάσιμες στα 17 περίπου δολάρια το βαρέλι (με εξαίρεση την περίοδο μερικών βδομάδων του πολέμου στον Κόλπο, 1995 που η τιμή του πετρελαίου άγγιξε τα 40 δολάρια το βαρέλι). Παρά το γεγονός, όμως, ότι οι διεθνείς τιμές πετρελαίου παραμένουν στάσιμες την τελευταία εξαετία και οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών δεν ξεπέρασαν στην ίδια περίοδο το 40%, οι τιμές στις βενζίνες σχεδόν τριπλασιάστηκαν (αυξήθηκαν περίπου 190%) και στο ντίζελ υπερτετραπλασιάστηκαν (αυξήθηκαν περίπου 340%)! Ετσι, η βενζίνη σούπερ, από 77 δραχμές το λίτρο που την αγόραζαν οι γιωταχήδες το 1989, πουλιέται σήμερα πάνω από 220 δραχμές το λίτρο. Η αμόλυβδη βενζίνη, από 72 δραχμές το '89, τινάχτηκε στα ύψη και σήμερα πουλιέται πάνω από 200 δραχμές το λίτρο. Το ντίζελ από 38 δραχμές το 1989, πουλιέται σήμερα κοντά στις 140 δραχμές!

Ισως κάποιοι μας πούνε πως στην ίδια περίοδο αυξήθηκε σημαντικά η τιμή του δολαρίου, με το οποίο αγοράζουν τα διυλιστήρια (κρατικά και ιδιωτικά) το αργό πετρέλαιο, από το οποίο παράγονται το ντίζελ και οι βενζίνες. Είναι αλήθεια πως η τιμή του δολαρίου από 170 δραχμές το 1989 (μέση τιμή έτους) σήμερα πουλιέται κοντά στις 245 δραχμές. Ακρίβυνε δηλαδή το δολάριο - και κατά συνέπεια προκάλεσε αύξηση της δαπάνης για την προμήθεια αργού πετρελαίου - κατά 44%. Από το 44%, που είναι η αύξηση της τιμής του δολαρίου, μέχρι το 190% και το 340%, που αυξήθηκαν οι τιμές στις βενζίνες και στο ντίζελ, η διαφορά είναι ασύγκριτη.

Τα σπασμένα αυτής της πολιτικής τα πληρώνουν οι καταναλωτές. Οι γιωταχήδες γέμιζαν το 1989 το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου (50 λίτρα βενζίνη σούπερ) με 4.500 δραχμές και σήμερα πληρώνουν για την ίδια ποσότητα πάνω από 11.000 δραχμές. Ζημιωμένα είναι, επίσης, τα νοικοκυριά, που πληρώνουν "φουσκωμένα" κοινόχρηστα, καθώς οι διαχειριστές πολυκατοικιών ακριβοπληρώνουν το πετρέλαιο θέρμανσης. Οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι εταιρίες πετρελαιοειδών, που έχουν αυξήσει προκλητικά τα περιθώρια κέρδους τους και, φυσικά, τη μάζα των κερδών τους, και το ελληνικό δημόσιο, που σήμερα εισπράττει εκατοντάδες δισ. δραχμές παραπάνω σε σχέση με το 1989.

Το κέρδος των εταιριών ανά λίτρο τριπλασιάστηκε, αφού από 7 δραχμές που κέρδιζαν σε κάθε λίτρο βενζίνης το 1989 στις βενζίνες, σήμερα κερδίζουν πάνω από 20 δραχμές το λίτρο. Τα έσοδα του κράτους από τη φορολογία καυσίμων πενταπλασιάστηκαν. Από 200 δισ. δραχμές το 1989, προϋπολογίζεται να φτάσουν φέτος τα 1.126 δισ. δραχμές! Ετσι, ενώ το 1989 για καθεμία δραχμή αύξησης της βενζίνης πήγαιναν ως κέρδη στα θησαυροφυλάκια των εταιριών πετρελαιοειδών και ως φόροι στα ταμεία του κράτους γύρω στα 11 δισ. δραχμές, σήμερα, για κάθε δραχμή που ακριβαίνουν τα καύσιμα, κράτος και εταιρίες πετρελαιοειδών κερδίζουν πάνω από 35 δισ. δραχμές!

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, την οποία αρνείται να παραδεχτεί σήμερα δημόσια η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και στην προσπάθειά της να κρύψει αυτό που κατάγγελνε από το βήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να συγκαλύψει τις ευθύνες της για το γεγονός ότι σήμερα εφαρμόζει την ίδια πολιτική με εκείνη της ΝΔ, αποφεύγει "σαν ο διάβολος το λιβάνι" να μιλήσει για την "ταμπακέρα". Επικαλείται, δηλαδή, μια σειρά από διάτρητα επιχειρήματα για να μην παραδεχτεί, πως η πολιτική απελευθέρωσης και η φορομπηχτική πολιτική που ακολουθείται είναι η ρίζα του κακού για το κύμα ακρίβειας και αισχροκέρδειας. Μια πολιτική, που αποδείχτηκε χρυσοφόρα για τις εταιρίες πετρελαιοειδών και καταστροφική για τις τσέπες των καταναλωτών.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

ΣΠΟΤ: Οι Ελληνες καταναλωτές πληρώνουν σήμερα τις βενζίνες πιο ακριβά από τις πιο πλούσιες χώρες της Κοινότητας, ενώ η αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων είναι από τις φτηνότερες των χωρών - μελών της

- Πώς σχολιάζετε τη θέση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τις μικρές τράπεζες του δημοσίου;

- Πρέπει να πούμε ότι δεν είναι καινούριο αυτό το φαινόμενο. Το καινούριο είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προχωρά με πιο γοργούς ρυθμούς την ιδιωτικοποίηση όλου του δημόσιου τομέακαι των μεγάλων κρατικών τραπεζών, αρχίζοντας βέβαια από τις μικρές. Ενα άλλο στοιχείο στο διάστημα αυτό, είναι ότι προχωρά η ιδιωτικοποίηση των τραπεζών με την κλασική της μορφή, δηλαδή την πώληση πακέτων ή της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου. Για παράδειγμα η Τράπεζα Αττικής, που η πλειοψηφία της ανήκει στην Εμπορική Τράπεζα, και ήδη υπάρχει συμφωνία για πώληση του 66% στο Ταμείο Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Εργων (ΤΣΜΕΔΕ) και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η Τράπεζα Κρήτης επίσης, προχωρά με τη μέθοδο του διαχωρισμού της σε παλιά και νέα. Σήμερα είναι στη φάση της αποτίμησης του ενεργητικού της και το επόμενο βήμα είναι ο διεθνής πλειοδοτικός διαγωνισμός για την πώληση της νέας "καθαρής" Τράπεζας Κρήτης. - Τελικά χάνει ή κερδίζει το δημόσιο και ο Ελληνας πολίτης από την ιδιωτικοποίηση των κρατικών τραπεζών;

- Το δημόσιο απ' αυτή την ιστορία θα βγει χαμένο, όχι μόνο γιατί στην πλειοψηφία τους αυτές οι τράπεζες είναι κερδοφόρες, αλλά κυρίως γιατί σε ένα περιβάλλον έντονα ανταγωνιστικό που κυριαρχείται από τους νόμους της ζούγκλας, το δημόσιο χάνει σημαντικά εργαλεία παρέμβασης στα νομισματοπιστωτικά με επακόλουθους κινδύνους για την πορεία ολόκληρης της εθνικής οικονομίας. Απ' την άλλη μεριά οι επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης για τον απλό Ελληνα πολίτη, θα είναι εμφανείς. Το ιδιωτικό τραπεζιτικό κεφάλαιο λειτουργώντας με καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα θα καταστήσει δυσχερέστερη την πρόσβαση στις τραπεζικές υπηρεσίες για τους πολλούς, καθώς αυτές θα γίνονται ολοένα και ακριβότερες. Αιτία γι' αυτό είναι η αποδυνάμωση του ρόλου της παραδοσιακής πηγής κερδών για τις τράπεζες, δηλαδή της διαφοράς επιτοκίων (spreads) καταθέσεων και χορηγήσεων και η στροφή τους σε καθαρά κερδοσκοπικές τραπεζικές εργασίες στα πλαίσια της απελευθέρωσης του τραπεζικού συστήματος, οι οποίες δεν εμπλέκουν άμεσα τον πελάτη τους (έντοκα γραμμάτια δημοσίου, παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα κτλ. ).

- Αποτελεί πράγματι μονόδρομο η προωθούμενη λύση των ιδιωτικοποιήσεων ενόψει των αλλαγών στον τραπεζικό τομέα;

- Η λέξη "μονόδρομος" χρησιμοποιείται ευρέως από την κυβέρνηση με στόχο να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, και βεβαίως το ίδιο επικαλείται και για την εξυγίανση των δημόσιων τραπεζών. Βεβαίως το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται εκσυγχρονισμό και μάλιστα δημοκρατικό. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πράγματι χρειάζεται μια ενίσχυση των κρατικών τραπεζών. Θα μπορούσαν κάλλιστα να συγχωνευτούν οι μικρές τράπεζες με τις μεγάλες, π. χ. η Ιονική με την Εμπορική, η Μακεδονίας - Θράκης με τη Γενική, η Κτηματική με τη Στεγαστική, η ΕΤΕΒΑ με την ΕΤΒΑ κ. ο. κ. Το ισχυρό κρατικό σύστημα εξάλλου, δεν είναι ανακάλυψη της χώρας μας. Μια σειρά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, έχουν μια δυναμική παρουσία στον τραπεζικό τομέα. Συνεπώς η εξυγίανση, δεν ταυτίζεται με την ιδιωτικοποίηση, αλλά με το ριζικό εκσυγχρονισμό που θα στηρίζεται πρώτα απ' όλα στον ανθρώπινο παράγοντα.

Β. Ρ.

ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ της απραξίας της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε χτες κατά πλειοψηφία το Γενικό Συμβούλιο της οργάνωσης. Οξύτατη κριτική από τη "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" (σελίδα 12).

ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ των εργαζομένων στη ΔΕΗ για ουσιαστικούς αγώνες κατέγραψε η 48ωρη απεργία που κήρυξε η ΓΕΝΟΠ (σελίδα 12).

"ΒΡΑΖΕΙ" ξανά η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και νέοι αγώνες εξαγγέλλονται, καθώς η κυβέρνηση, πέντε μήνες μετά, δεν έκανε τίποτα στην κατεύθυνση υλοποίησης των δεσμεύσεων που ανέλαβε (σελίδα 13).

ΕΝΑΝΤΙΟΝ του προγράμματος μηχανικής ανακύκλωσης και υγειονομικής ταφής των απορριμμάτων εμφανίστηκε χτες η ΔΕ της ΤΕΔΚΝΑ, ρίχνοντας έτσι νερό στο μύλο των συμφερόντων που θέλουν να προωθήσουν την αποδεδειγμένα επικίνδυνη για το Λεκανοπέδιο καύση των απορριμμάτων (σελίδα 16).

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για παράπηγμα. Το βαφτίσανε σχολείο για να μπουν μέσα 280 μαθητές και τελικά στρίμωξαν εκεί 600! Αγανάκτησαν γονείς και μαθητές και βγήκαν στο δρόμο. Συνέβη στο Μενίδι (σελίδα 16).

ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο δρόμο και στο Χαλάνδρι. Παλεύουν ενάντια στην εφαρμογή των σχεδίων που θέλουν διχοτομημένη την πόλη για χάρη του αεροδρομίου των Σπάτων (σελίδα 22).

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ νίκη για τους Πειραιώτες. Μετά από προσφυγή της κίνησης "Πειραιάς Αναγέννηση" θεωρήθηκαν άκυρες οι διαδικασίες δημοπράτησης για το οικόπεδο της Υπεραγοράς, γεγονός που βάζει φρένο στα σχέδια τσιμεντοποίησης (σελίδα 22).