- Πώς σχολιάζετε τη θέση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τις μικρές τράπεζες του δημοσίου;

- Πρέπει να πούμε ότι δεν είναι καινούριο αυτό το φαινόμενο. Το καινούριο είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προχωρά με πιο γοργούς ρυθμούς την ιδιωτικοποίηση όλου του δημόσιου τομέακαι των μεγάλων κρατικών τραπεζών, αρχίζοντας βέβαια από τις μικρές. Ενα άλλο στοιχείο στο διάστημα αυτό, είναι ότι προχωρά η ιδιωτικοποίηση των τραπεζών με την κλασική της μορφή, δηλαδή την πώληση πακέτων ή της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου. Για παράδειγμα η Τράπεζα Αττικής, που η πλειοψηφία της ανήκει στην Εμπορική Τράπεζα, και ήδη υπάρχει συμφωνία για πώληση του 66% στο Ταμείο Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Εργων (ΤΣΜΕΔΕ) και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η Τράπεζα Κρήτης επίσης, προχωρά με τη μέθοδο του διαχωρισμού της σε παλιά και νέα. Σήμερα είναι στη φάση της αποτίμησης του ενεργητικού της και το επόμενο βήμα είναι ο διεθνής πλειοδοτικός διαγωνισμός για την πώληση της νέας "καθαρής" Τράπεζας Κρήτης. - Τελικά χάνει ή κερδίζει το δημόσιο και ο Ελληνας πολίτης από την ιδιωτικοποίηση των κρατικών τραπεζών;

- Το δημόσιο απ' αυτή την ιστορία θα βγει χαμένο, όχι μόνο γιατί στην πλειοψηφία τους αυτές οι τράπεζες είναι κερδοφόρες, αλλά κυρίως γιατί σε ένα περιβάλλον έντονα ανταγωνιστικό που κυριαρχείται από τους νόμους της ζούγκλας, το δημόσιο χάνει σημαντικά εργαλεία παρέμβασης στα νομισματοπιστωτικά με επακόλουθους κινδύνους για την πορεία ολόκληρης της εθνικής οικονομίας. Απ' την άλλη μεριά οι επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης για τον απλό Ελληνα πολίτη, θα είναι εμφανείς. Το ιδιωτικό τραπεζιτικό κεφάλαιο λειτουργώντας με καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα θα καταστήσει δυσχερέστερη την πρόσβαση στις τραπεζικές υπηρεσίες για τους πολλούς, καθώς αυτές θα γίνονται ολοένα και ακριβότερες. Αιτία γι' αυτό είναι η αποδυνάμωση του ρόλου της παραδοσιακής πηγής κερδών για τις τράπεζες, δηλαδή της διαφοράς επιτοκίων (spreads) καταθέσεων και χορηγήσεων και η στροφή τους σε καθαρά κερδοσκοπικές τραπεζικές εργασίες στα πλαίσια της απελευθέρωσης του τραπεζικού συστήματος, οι οποίες δεν εμπλέκουν άμεσα τον πελάτη τους (έντοκα γραμμάτια δημοσίου, παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα κτλ. ).

- Αποτελεί πράγματι μονόδρομο η προωθούμενη λύση των ιδιωτικοποιήσεων ενόψει των αλλαγών στον τραπεζικό τομέα;

- Η λέξη "μονόδρομος" χρησιμοποιείται ευρέως από την κυβέρνηση με στόχο να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, και βεβαίως το ίδιο επικαλείται και για την εξυγίανση των δημόσιων τραπεζών. Βεβαίως το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται εκσυγχρονισμό και μάλιστα δημοκρατικό. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πράγματι χρειάζεται μια ενίσχυση των κρατικών τραπεζών. Θα μπορούσαν κάλλιστα να συγχωνευτούν οι μικρές τράπεζες με τις μεγάλες, π. χ. η Ιονική με την Εμπορική, η Μακεδονίας - Θράκης με τη Γενική, η Κτηματική με τη Στεγαστική, η ΕΤΕΒΑ με την ΕΤΒΑ κ. ο. κ. Το ισχυρό κρατικό σύστημα εξάλλου, δεν είναι ανακάλυψη της χώρας μας. Μια σειρά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, έχουν μια δυναμική παρουσία στον τραπεζικό τομέα. Συνεπώς η εξυγίανση, δεν ταυτίζεται με την ιδιωτικοποίηση, αλλά με το ριζικό εκσυγχρονισμό που θα στηρίζεται πρώτα απ' όλα στον ανθρώπινο παράγοντα.

Β. Ρ.