Σφίξτε και άλλο το ζωνάρι

Για μία ακόμα φορά ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, έδωσε από το βήμα της Βουλής εξετάσεις υποταγής στις εντολές που παίρνει από τις Βρυξέλλες. Το... "τρίποντο" που σημείωσε ήταν η ομολογία του ότι η κυβέρνησή του το 1995 ενέκρινε επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις ύψους 204 δισ., ποσό διπλάσιο από το αντίστοιχο της διετίας της ΝΔ, εξέφρασε την ικανοποίησή του για το ότι οι αγροτικές συντάξεις διαμορφώθηκαν στις 25.000 δρχ. το μήνα, ενώ για την ανεργία παραδέχτηκε ότι είναι μεγάλο πρόβλημα και η κυβέρνηση αγωνίζεται για να διατηρηθούν οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας.

Η ξεκάθαρη ομολογία υποτέλειας του πρωθυπουργού έγινε όταν σημείωσε ότι: "Η Ελλάδα εργάζεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο και δεν μπορούμε να αποφασίζουμε κατά βούληση τι θα γίνεται στο δικό μας χώρο"!!! Αναπτύσσοντας εξάλλου το πλαίσιο των οικονομικών στόχων, είπε σαφέστατα: "Η δημοσιονομική πολιτική θα συνεχιστεί". Με άλλα λόγια, ενώ κάλεσε τους εργαζόμενους να σφίξουν και άλλο το ζωνάρι, καθησύχασε τα αφεντικά ότι δε θα θιγούν σε τίποτα τα προνόμια τους. Υποστήριξε μάλιστα ότι εφαρμόζεται επιτυχώς η φορολογική μεταρρύθμιση που στόχο έχει "το νοσηρό φαινόμενο της φοροδιαφυγής", όταν μόλις προχτές ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών από το ίδιο βήμα ομολογούσε το χάρισμα δισεκατομμυρίων από φοροκλοπές του Λάτση και Βαρδινογιάννη.

Εκεί που ο εμπαιγμός του πρωθυπουργού προς τους εργαζόμενους ξεπέρασε κάθε όριο, ήταν όταν με κάθε σοβαρότητα είπε ότι η κυβέρνηση ακολουθεί τη συγκεκριμένη πολιτική για το καλό τους, αφού αν δεν πετύχει, αυτοί "θα πληρώσουν τα σπασμένα". Και πρόσθεσε: "Μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας. Μπορούμε ταυτόχρονα να μειώσουμε τα ελλείμματα, να αυξήσουμε τις επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων, ή τις συντάξεις και να ικανοποιούμε τόσα άλλα που καθημερινά ζητούνται και να μειώνουμε επιπλέον τον πληθωρισμό;"

Τελικά, τη μόνη διαφοροποίηση της πολιτικής της κυβέρνησής του από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ την εντόπισε στο ότι το ΠΑΣΟΚ κρατά ισορροπία "μεταξύ σταθεροποίησης - ανάπτυξης - κοινωνικής δικαιοσύνης".

Παρουσιάζοντας τα πλαίσια της οικονομικής πολιτικής, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε πέντε στόχους. Πρώτο, την επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης προκειμένου να προετοιμαστεί η Ελλάδα για μία ισότιμη συμμετοχή στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, δεύτερο, την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης, σημειώνοντας ότι και οι δύο αυτοί στόχοι υπαγορεύονται από το πρόγραμμα "σύγκλισης". Τρίτο, τη μετατροπή του αναπτυξιακού πλεονάσματος που θα επιτυγχάνεται, σε πλεόνασμα απασχόλησης. Τέταρτο, αναβάθμιση της παιδείας και του πολιτισμού και, πέμπτο, ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της Ελλάδας.

"Υπάρχουν και όρια στο πώς μπορείς να εμπαίζεις κάποιον. Υπάρχουν και όρια στις αντιφάσεις. Υπάρχουν και όρια στην κωμωδία", τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Μ. Κωστόπουλος, αναφερόμενος στις τοποθετήσεις των ομιλητών των άλλων κομμάτων.

Ακολούθως, επισήμανε ότι σήμερα ο Μ. Εβερτ κραυγάζει για τους χαμηλοσυνταξιούχους, δεν είπε όμως κουβέντα όταν η ΝΔ ψήφιζε τους νόμους που κατακρεουργούσαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Τότε το ΠΑΣΟΚ καταψήφιζε αυτούς τους νόμους, σήμερα όμως τους διατηρεί. Προεκλογικά, το ΠΑΣΟΚ διαπίστωνε ότι το εισόδημα των εργαζομένων έχει 35% απώλειες. Σήμερα, ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι μόλις 1% έχουν αυξηθεί τα εισοδήματα των εργαζόμενων. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Πολιτική Ανοιξη μόλις προχτές συμφώνησαν για τις θέσεις της Ελλάδας στη Διακυβερνητική που θα αναθεωρήσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σήμερα βγάζουν αντιπολιτευτικές κραυγές ο ένας για τον άλλο. "Συμφωνούν δηλαδή να στραγγαλίσουν τον λαό, αλλά διαφωνούν για το σκοινί που θα χρησιμοποιήσουν", τόνισε ο Μ. Κωστόπουλος.

Σχολιάζοντας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ τη διαπίστωση του Αντ. Σαμαρά ότι δεν υπάρχει εθνική οικονομική πολιτική, υπενθύμισε ότι σαν υπουργός Εξωτερικών είχε υπογράψει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που απαγορεύει ακριβώς την εθνική οικονομική πολιτική. "Με τον εμπαιγμό και την αναλήθεια προσπαθεί να κερδίσει ψήφους", υπογράμμισε.

Αναφερόμενος, εξάλλου, στο ερώτημα του πρωθυπουργού πού να βρει τα χρήματα για να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα, είπε ότι ο Κ. Σημίτης ξεχνά πως κάθε μέρα ζητά από το λαό για να δώσει στους λίγους, ενώ η πίτα της μοιρασιάς κάθε μέρα γίνεται περισσότερο άδικη από χτες.

Ο Μ. Κωστόπουλος, σε άλλο σημείο της ομιλίας του, σημείωσε ότι ήδη η ανεργία κινείται με ρυθμό άνω του 10%, προσθέτοντας ότι με την πειθαρχία της κυβέρνησης στις εντολές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών μπορεί να φτάσει στο 15%, ακόμα και στο 20%, που σημαίνει ένα εκατομμύριο ανέργους. "Σήμερα - τόνισε ο Μ. Κωστόπουλος - υπάρχει πολύ μεγάλο έδαφος για τη συσπείρωση γύρω από ένα κοινωνικό μέτωπο, που θα αντιπαλέψει αυτή την κατάσταση". Ακολούθως επανέλαβε την πρόταση του ΚΚΕ για στήριξη της βιομηχανίας της χώρας, λέγοντας ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν οι βασικές βιομηχανικές μονάδες - κλειδιά, είναι στα χέρια του δημοσίου, σημειώνοντας ότι αν αυτή η πρόταση είναι σε αντίθεση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - που πράγματι είναι - και εφόσον η κυβέρνηση θέλει πράγματι να διατηρηθεί η ελληνική βιομηχανία, τότε να αντιταχθεί στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Μ. Κωστόπουλος εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι "οι καμπάνες που κτυπούν σήμερα οι κομμουνιστές αύριο θα ακουστούν από πολλούς".

ΑΝΤ. ΣΑΜΑΡΑΣ

Αγωνία για το σύστημα, δημαγωγία για το λαό

Την αγωνία του μην και ξεφύγει η χώρα από το άρμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης γιατί μένει πίσω από τους στόχους του Μάαστριχτ, εξέφρασε με έντονο τρόπο ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης μιλώντας χτες από το βήμα της Βουλής. Και ήταν τόσο εμφανής αυτή η αγωνία παρά τον λαϊκισμό του ομιλητή, ο οποίος προσπάθησε να δημαγωγήσει - για άλλη μια φορά - χρησιμοποιώντας τα λαϊκά προβλήματα. "Η μέχρι τώρα πορεία μας προς το Μάαστριχτ - είπε - είναι τόσο απογοητευτική, που κάνει σχεδόν αδύνατη την ομαλή ένταξή μας στην ΟΝΕ ακόμα και μετά το 1999... Ετσι καταδικάζουμε την Ελλάδα στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων". Αναφερόμενος στην κοινωνική κατάσταση που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική, ο Αντ. Σαμαράς έκανε λόγο για τεράστια κοινωνική έκρηξη που έρχεται, τονίζοντας ότι θα είναι "τέτοιας σφοδρότητας και τέτοιας έκτασης που ίσως για πρώτη φορά θα ζήσει ο τόπος". Ως αιτία αυτού του ενδεχομένου, εμφάνισε την κυβερνητική πολιτική και τη λιτότητα που χρόνια τώρα ακολουθείται. Παρουσίασε όμως - ούτε λίγο ούτε πολύ - αυτή την πολιτική ως αποκλειστική επιλογή ή βίτσιο των κυβερνήσεων που προηγήθηκαν και της σημερινής, και στη βάση αυτού του ισχυρισμού επιχείρησε να εμφανίσει το κόμμα του ως τον μάγο που κατέχει τη συνταγή για τη λύση όλων των προβλημάτων. Ετσι από τη μια προσέφυγε στο όπλο της ασύστολης δημαγωγίας και από την άλλη απάλλαξε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από το ταξικό τους περιεχόμενο, ένα περιεχόμενο δηλαδή που είναι το ίδιο και στην πολιτική του κόμματός του. Κατά τ' άλλα ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης παρουσίασε τις γνωστές προτάσεις του κόμματός του για την οικονομία τονίζονταςγια τη λύση των μεγάλων προβλημάτων του έθνους και του λαού ότι προϋποθέτει - μεταξύ άλλων - τη σφυρηλάτηση της κοινωνικής συνοχής, δηλαδή της ταξικής συνεργασίας.

Η "σιγή ιχθύος" για την κυβερνητική οικονομική πολιτική και η αχαλίνωτη δημαγωγία γύρω από τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, ήταν τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της χτεσινής ομιλίας του Μ. Εβερτ στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την οικονομία στη Βουλή. Κι αυτά είναι άκρως ενδεικτικά της ταύτισης πολιτικής τακτικής και στρατηγικής που διακρίνει τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα, με τη μόνη διαφορά ότι το καθένα θεωρεί τον εαυτό του ικανότερο για την υλοποίηση αυτής της τακτικής και στρατηγικής. Το 99% της ομιλίας του αρχηγού της ΝΔ ήταν εκτός θέματος, δηλαδή επί παντός άλλου επιστητού και όχι επί της οικονομικής πολιτικής, διότι, όπως είναι φυσικό, κανείς δεν κάνει αντιπολίτευση σε μια πολιτική με την οποία συμφωνεί και που στο κάτω - κάτω είναι πολιτική υπαγορευμένη από την ΕΕ, από ένα χώρο δηλαδή που αποτελεί σημείο αναφοράς της πολιτικής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ετσι, ο ομιλητής όταν αναφέρθηκε στο θέμα της χτεσινής συζήτησης αρκέστηκε να κάνει ορισμένες παρατηρήσεις για ακόμη ταχύτερους ρυθμούς στην εφαρμογή της συντηρητικής κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής, όπως: Παραπέρα μείωση του δημοσίου τομέα, ένταση των αποκρατικοποιήσεων, ενίσχυση των κινήτρων προς το μεγάλο κεφάλαιο, περιορισμό των κρατικών παρεμβάσεων στην οικονομία κλπ.

Κατά τ' άλλα ο Μ. Εβερτ έχυσε τόνους δακρύων για τους ανέργους, τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους μικρομεσαίους, για όλα δηλαδή τα κοινωνικά στρώματα και ομάδες που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική. Την αιτία όμως για τα λαϊκά προβλήματα την απέδωσε στην - κατά τη γνώμη του - διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν είναι ισχυρή, με όραμα και με πρόγραμμα. Την κατηγόρησε, επίσης, ότι παρακολουθεί τα γεγονότα αμήχανη, ως απλός θεατής, ότι δεν έχει δημιουργήσει το κατάλληλο ψυχολογικό κλίμα για την οικονομία και δεν έχει την εμπιστοσύνη του κόσμου με όσα κάνει, ότι διακρίνεται από έλλειψη συνοχής κ.ο.κ. Ετσι κατέληξε πως η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να φύγει και να έρθει στην εξουσία το κόμμα του που δεν έχει τις προαναφερόμενες... αδυναμίες.