Η "σιγή ιχθύος" για την κυβερνητική οικονομική πολιτική και η αχαλίνωτη δημαγωγία γύρω από τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, ήταν τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της χτεσινής ομιλίας του Μ. Εβερτ στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την οικονομία στη Βουλή. Κι αυτά είναι άκρως ενδεικτικά της ταύτισης πολιτικής τακτικής και στρατηγικής που διακρίνει τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα, με τη μόνη διαφορά ότι το καθένα θεωρεί τον εαυτό του ικανότερο για την υλοποίηση αυτής της τακτικής και στρατηγικής. Το 99% της ομιλίας του αρχηγού της ΝΔ ήταν εκτός θέματος, δηλαδή επί παντός άλλου επιστητού και όχι επί της οικονομικής πολιτικής, διότι, όπως είναι φυσικό, κανείς δεν κάνει αντιπολίτευση σε μια πολιτική με την οποία συμφωνεί και που στο κάτω - κάτω είναι πολιτική υπαγορευμένη από την ΕΕ, από ένα χώρο δηλαδή που αποτελεί σημείο αναφοράς της πολιτικής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ετσι, ο ομιλητής όταν αναφέρθηκε στο θέμα της χτεσινής συζήτησης αρκέστηκε να κάνει ορισμένες παρατηρήσεις για ακόμη ταχύτερους ρυθμούς στην εφαρμογή της συντηρητικής κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής, όπως: Παραπέρα μείωση του δημοσίου τομέα, ένταση των αποκρατικοποιήσεων, ενίσχυση των κινήτρων προς το μεγάλο κεφάλαιο, περιορισμό των κρατικών παρεμβάσεων στην οικονομία κλπ.

Κατά τ' άλλα ο Μ. Εβερτ έχυσε τόνους δακρύων για τους ανέργους, τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους μικρομεσαίους, για όλα δηλαδή τα κοινωνικά στρώματα και ομάδες που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική. Την αιτία όμως για τα λαϊκά προβλήματα την απέδωσε στην - κατά τη γνώμη του - διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν είναι ισχυρή, με όραμα και με πρόγραμμα. Την κατηγόρησε, επίσης, ότι παρακολουθεί τα γεγονότα αμήχανη, ως απλός θεατής, ότι δεν έχει δημιουργήσει το κατάλληλο ψυχολογικό κλίμα για την οικονομία και δεν έχει την εμπιστοσύνη του κόσμου με όσα κάνει, ότι διακρίνεται από έλλειψη συνοχής κ.ο.κ. Ετσι κατέληξε πως η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να φύγει και να έρθει στην εξουσία το κόμμα του που δεν έχει τις προαναφερόμενες... αδυναμίες.