Πριν λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μας, από καλή τύχη, ένα δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη", με ημερομηνία 17 Μάρτη 1931 - πριν από 65 ολόκληρα χρόνια - το οποίο, με τίτλο "Ο Πλουμπίδης στο Δικαστήριο", περιέγραφε τη δίκη που οργανώθηκε στις 16 Μάρτη 1931 στο Πλημμελειοδικείο ΑΘήνας, σε βάρος των Δαμασκόπουλου και Πλουμπίδη για μία συγκέντρωση εργατών στο Θέατρο "Αλάμπρα".

Ο Ν. Πλουμπίδης, που, όπως είναι γνωστό, ήταν δάσκαλος, ήταν μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων και εξέφραζε σε αυτήν τις ταξικές θέσεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η "απολογία" του Πλουμπίδη στο δικαστήριο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει την αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των δημοσίων υπαλλήλων και όλων των μισθωτών, να τοποθετηθεί σωστά απέναντι στην προσπάθεια διαχωρισμού των δημοσίων υπαλλήλων από τους άλλους μισθωτούς και να δείξει την εκμετάλλευση όλων τους, αλλά και τις απαράδεκτες μεθόδους, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις αντεργατικές αποφάσεις της κυβέρνησης.

Αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από την "απολογία" του Ν. Πλουμπίδη σαν έκφραση τιμής στη μνήμη των αγωνιστών, μελών και στελεχών του ΚΚΕ, που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά της εργατικής τάξης. Η "απολογία" είναι επίσης πολύτιμη για τις αναλογίες που μπορεί να επισημάνει ο αναγνώστης ανάμεσα στην τότε και στη σημερινή κατάσταση, καθώς και τους τρόπους αντιμετώπισής της.

Στην αρχή της τοποθέτησής του, ο Ν. Πλουμπίδης υπογράμμισε:

"Οι δημόσιοι υπάλληλοι, κύριοι δικασταί, όπως και όλος ο εργαζόμενος κόσμος, που ξέρει πολύ καλά και από πείρα ότι οι οργανώσεις είναι απαραίτητες, φρούρια των συμφερόντων τους και που μ' αυτές τα εξυπηρετούν, ίδρυσαν τις οργανώσεις τους. Ηταν φυσικό κατόπιν τούτου να καταβάλουν προσπάθεια όπως βρουν και τα μέσα, με τα οποία θα διεκδικήσουν τα ζητήματά τους. Δεν αρκούν οι οργανώσεις. Χρειάζεται σαφής αντίληψη του τρόπου, με τον οποίον θα γίνει η πάλη, αυτό είναι το ουσιωδέστερο".

Συνεχίζοντας, ανέφερε ότι ο αγώνας των εργαζομένων για να είναι "επιτυχής" χρειάζεται συνεργασία με όλους τους άλλους εργαζόμενους και τόνισε:

"Είμεθα και ημείς οι δημόσιοι υπάλληλοι εργαζόμενοι και ως τέτοιοι αποφασίσαμε να συνεργασθούμε με τις εργατικές οργανώσεις. Εχοντας δε την πείρα, ξέροντας πως μόνο διά της πάλης και όχι των υπομνημάτων θα πετύχουμε τα ζητήματά μας, βρήκαμε πως τέτοιες οργανώσεις είναι εκείνες που αποτελούν την Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδος. Μόνο αυτή εκπροσωπεί τα συμφέροντα ολοκλήρου της εργατικής τάξεως, μόνο αυτή ήταν και είναι ικανή να μας καθοδηγήσει για την πραγματοποίηση των τόσων ζητημάτων μας".

Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος τον διακόπτει, θέλει να του απαγορεύσει να συνεχίσει για το θέμα αυτό και τον ρωτάει με νευρικότητα:

"- Μα, εσείς είστε υπάλληλοι. Τι σχέση έχετε με τους εργάτες, δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εχετε τα ίδια συμφέροντα;".

Πλουμπίδης: "Μάλιστα, θα σας το αποδείξω αυτό εκτενώς παρακάτω. Οπωσδήποτε το ότι είμαστε εργάτες εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι το ομολόγησε και αυτός ο πρωθυπουργός κατά την ψήφιση του φασιστικού νομοσχεδίου".

Πρόεδρος: "Οχι, οι υπάλληλοι είναι κράτος, δεν έχουν σχέσιν με τους εργάτας".

Πλουμπίδης: "Το γεγονός και μόνο ότι οι υπάλληλοι χάνουν και τις οργανώσεις τους σήμερα, οι μισθοί τους, όχι μόνο δεν αυξάνουν, αλλά πρόκειται και να ελαττωθούν, όλη η ταχτική της κυβέρνησης απέναντί μας δείχνει πόσο σφαλερή είναι η απλοϊκή ιδέα, κατά την οποία κράτος είμαστε εμείς".

Πρόεδρος: "Εστω είναι εργάται, αλλά συνεργασία όμως με τους εργάτας...".

Πλουμπίδης: "Η όλη στάση του κράτους είναι το καλύτερο πιστοποιητικό και δίδαγμα για τους υπάλληλους, ποια είναι η θέση τους. Η κυβέρνηση δεν έδωκε τίποτε, αντιθέτως, άρχισε να παίρνει όλα τα κεκτημένα. Στις διαμαρτυρίες και απαιτήσεις μας έλεγε: Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός. Το στομάχι όμως των χιλιάδων δασκάλων, που οι προαγωγές τους καθυστερούν, άλλων 1.000 που μένουν άνεργοι και των υπολοίπων που πήγαν με τις 50 δραχμές ημερησίως, αντέχει".

Στη συνέχεια, ο Πλουμπίδης άρχισε να αναφέρει ότι ενώ δεν δίνονται λεφτά για τους υπαλλήλους δίνονται εκατοντάδες και χιλιάδες εκατομμύρια για την αγορά καραβιών για τον πόλεμο. Ο πρόεδρος του απάντησε ότι απαγορεύεται να λέει τέτοια πράγματα και τον κάλεσε να πει γιατί εξέδωσαν ψήφισμα με τα αιτήματά τους.

Πλουμπίδης: "Το ψήφισμα περιείχε τα αιτήματα των δημοσίων υπαλλήλων, αποδοκίμαζε τους αντιδραστικούς αρχηγούς της Συνομοσπονδίας μας και εχάρασσε τη γραμμή, που έπρεπε οι υπάλληλοι να ακολουθήσουν στον αγώνα τους. Το ψήφισμα αυτό εκφράζει τη θέληση όλων των δημοσίων υπαλλήλων και είναι μία πράξη που δε θα ξεχαστεί ποτές, γιατί αποτελεί επίμονη προσπάθεια για να μην προδοθούν τα συμφέροντα των υπαλλήλων, που οι προδότες - η πλειοψηφία - διοικητικοί σύμβουλοι της Συνομοσπονδίας τα χαντάκωσαν".

Πρόεδρος: "Γιατί είναι προδόται;

Πλουμπίδης;"Γιατί δεν επραγματοποίησαν την απεργία, παρά τη θέληση και την εντολή των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί εξαπατούσαν τους υπαλλήλους με τις απειλές τους, ενώ ταυτόχρονα κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια για να εκφυλίσουν τον αγώνα τους".

Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος απαγορεύει στον Ν. Πλουμπίδη να συνεχίσει και τον διατάσσει να καθίσει κάτω.