Τα δύο μεγάλα κόμματα αρκετό καιρό τώρα βρίσκονται αντιμέτωπα με τη λαϊκή κατακραυγή και αγανάκτηση, η οποία καθημερινά διογκώνεται, ενώ είναι προφανές ότι τα όρια του δικομματισμού, να ενσωματώνει και να εξαπατά τις λαϊκές μάζες, έχουν αισθητά περιοριστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και τα δικά τους γκάλοπ δείχνουν τα δύο μεγάλα κόμματα μαζί να συγκεντρώνουν κάτω από το 50% των ψηφοφόρων.

Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ διαπίστωσαν έντρομα το Σαββατοκύριακο ότι λαϊκά στρώματα που παραδοσιακά ψήφιζαν και στήριζαν το ΠΑΣΟΚ (αγρότες, μικρομεσαίοι κ.ά.) έχουν γυρίσει τις πλάτες τους και "απομακρύνονται" μαζικά από το κυβερνών κόμμα.

Από την άλλη, οι βουλευτές της ΝΔ, για ακόμη μια φορά, βλέπουν ότι το κόμμα τους δεν μπορεί να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές και τα ποσοστά τους να μην ξεπερνούν στα γκάλοπ το 30%.

Είναι προφανές πως όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αγρότες, μικρομεσαίοι, νέοι, κ.ά., αντιλαμβάνονται ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν, ούτε και θέλουν, να εκφράσουν τα συμφέροντά τους. Ακόμα περισσότερο, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται καθημερινά ότι τα δύο μεγάλα κόμματα στρέφονται κατά των συμφερόντων τους. Ανεξαρτήτως αν η συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης οδηγεί σήμερα και σε αντίστοιχες αγωνιστικές εκφράσεις ή σε συγκεκριμένες πολιτικές μετατοπίσεις, γεγονός είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα σταδιακά απομονώνονται από τις λαϊκές μάζες. Οι παλιές δόξες του δικομματισμού, όπου η συντριπτική πλειοψηφία συσπειρωνόταν γύρω από τους δύο πυλώνες του, φαντάζουν πλέον "περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις".

***

Είναι επόμενο, βέβαια, να μην μπορούν να καταλογίσουν στην πολιτική που εφαρμόζουν την κύρια ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Πολύ περισσότερο, που είναι κοινή πολιτική και για τα δύο μεγάλα κόμματα και θεωρείται "μονόδρομος". Ετσι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην ίδια νεοφιλελεύθερη και αντιλαϊκή πολιτική. Επιδίδονται σε μια "ευγενή άμιλλα" για το ποιος θα προτείνει και θα εφαρμόσει "καλύτερες" και πιο "αποτελεσματικές" μορφές για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.

Οι διαφορές των δύο μεγάλων κομμάτων, μετά από αυτή την κοινή πορεία πλεύσης, εξαντλούνται στο ζήτημα της κατάληψης της εξουσίας και εναλλαγής σε αυτήν. Το "πρόβλημα" αυτό διαπερνά και τις εσωτερικές αντιθέσεις στα δύο μεγάλα κόμματα: Ποιος, ποια ομάδα, θα γίνει κυρίαρχη, ώστε να αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας από κυβερνητικές θέσεις.

Στην πραγματικά άγρια αυτή διαπάλη χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα. Οι αντιπολιτευόμενοι τις ηγεσίες δε διστάζουν, προκειμένου να ενισχύσουν τις θέσεις του να επικαλούνται τα λαϊκά προβλήματα και βέβαια να δημαγωγούν. Την τακτική αυτή ακολουθούν οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Κ. Σημίτης όπως οι Α. Τσοχατζόπουλος και Γ. Αρσένης, ενώ οι αντίπαλοι του Μ. Εβερτ, όπως οι Κ. Μητσοτάκης, Γ. Σουφλιάς, Στ. Μάνος προτιμούν να ασκούν κριτική από "ακραίες" νεοφιλελεύθερες θέσεις.

Αυτό που πραγματικά είναι "εκπληκτικό" είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποιος σημερινός παρατηρητής των πολιτικών πραγμάτων να ξεχωρίσει σε ποιο κόμμα ανήκει η κάθε ομάδα, αφού παρουσιάζουν μεταξύ τους καταπληκτική συγγένεια και ομοιότητα. Τα δύο μεγάλα κόμματα παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ομοιογένεια, ενώ οι διαφορές τους στα μάτια του απλού πολίτη, έχουν καταστεί πλέον δυσδιάκριτες έως ανύπαρκτες.

Ταυτόχρονα, δεν μπορεί να υποτιμηθεί η επιχείρηση του δικομματισμού, η οποία όσο χάνει έδαφος γίνεται περισσότερο οργανωμένη και λυσσαλέα, να εμφανιστεί ως η "σύγχρονη" απάντηση στις ανάγκες της εποχής και να φορέσει το προσωπείο του "εκσυγχρονισμού". Παράλληλα, κυρίως το κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αλλά και οι "διαφωνούντες" στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα, επιχειρούν να δημαγωγήσουν και να εμφανίσουν "φιλολαϊκό προσωπείο", ώστε να εγκλωβίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών μαζών.

***

Εκείνο, όμως, που τους ενοχλεί και τους καίει είναι οι οργανωμένοι, ενωτικοί και αποφασιστικοί αγώνες και η ενίσχυση εκείνων των πολιτικών δυνάμεων, που εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, δηλαδή του ΚΚΕ.

Οι εργαζόμενοι, πάντως, σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να νομιμοποιούν και με την ψήφο τους την αντιλαϊκή πολιτική του δικομματισμού.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Η συνολική και συνεχώς ενισχυόμενη φθορά του δικομματισμού και των μεθόδων του εγκλωβισμού των λαϊκών μαζών, είναι ο πραγματικός και βασικός πονοκέφαλος των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

- Στις 29 του Μάρτη η επιχείρηση "Χαλυβουργική" έκλεισε το τμήμα ηλεκτρικών κλιβάνων, καθώς και ένα τμήμα παραγωγής σιδήρου. Ταυτόχρονα, δρομολογεί την απόλυση 250 εργαζομένων. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της απόφασης της εταιρίας για τους εργαζόμενους και τη λειτουργία του ίδιου του εργοστασίου;

- Οι εργαζόμενοι βλέπουν τη μια μετά την άλλη τις παραγωγικές μονάδες της "Χαλυβουργικής" να κλείνουν και ένα εργοστάσιο που παλαιότερα έσφυζε από ζωή, σιγά σιγά να συρρικνώνεται και ο κόσμος να ρίχνεται στην ανεργία. Οι κλίβανοι, οι οποίοι έκλεισαν στις 29 του Μάρτη, είναι η μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής μπιγέτας μπετοσιδήρου, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί προέκταση του κλεισίματος των υψικαμίνων του '80, καθώς και άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων μέσα στο ίδιο εργοστάσιο, που το '80 αριθμούσε 3.000 άτομα και τώρα αριθμεί μόλις 750! Η "Χαλυβουργική" έχει ξεκινήσει πρόγραμμα "οικειοθελών" (!) απολύσεων. Συνάμα έχει σπείρει στον κόσμο τρομοκρατία. Αναγκάζει εργαζόμενους, επισείοντας το φόβο της απόλυσης χωρίς κίνητρα, να αποχωρούν. Διαφαίνεται ότι στα σχέδια της εταιρίας, μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις, είναι και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων που υπάρχουν. Παράλληλα, η επιχείρηση δεν έχει κανένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και λειτουργίας του εργοστασίου και το έχει αφήσει έρμαιο, μέχρις όπου πάει, ενώ δεν αποκλείει, σε μια πορεία, να μετατραπεί σε αμιγώς εμπορική μονάδα.

- Η πορεία συρρίκνωσης της "Χαλυβουργικής" - μεγαλύτερη μονάδα στο χώρο - σηματοδοτεί την κατάσταση,που επικρατεί σε όλον τον κλάδο; Πώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα η κυβέρνηση;

- Την τελευταία 15ετία η χαλυβουργία στη χώρα μας περνάειμεγάλη κρίση και προχωρεί προς την ολοκληρωτική συρρίκνωση και το μαρασμό. Ανάλογα φαινόμενα συρρίκνωσης της παραγωγής και απολύσεων έχουμε σχεδόν σε όλα τα εργοστάσια. Μια από τις σημαντικότερες αιτίες είναι ότι δεν υπάρχει ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος των εισαγωγών χαλυβουργικών προϊόντων από τις τρίτες χώρες. Κάτι που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού και προς το συμφέρον ουσιαστικά των πολυεθνικών. Η κυβέρνηση μένει αδιάφορη στα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει στον κλάδο και τους εργαζόμενους οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές. Με το πρόσχημα "πρέπει να κινηθούμε στα κοινοτικά πλαίσια", δεν παίρνει κανένα, ούτε το ελάχιστο, μέτρο για τη στήριξη και την ανάπτυξη του κλάδου, καταδικάζοντάς τον σε διάλυση. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και αυτή την περίοδο πραγματοποιούνται ή προγραμματίζονται μεγάλα έργα στη χώρα μας, οι ελληνικές βιομηχανίες δεν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους και προτιμούνται οι εισαγωγές.

- Ποιες είναι οι προτάσεις των συνδικάτων για την αντιμετώπιση της κατάστασης και πώς κατά τη γνώμη σας μπορούν να "περπατήσουν";

- Εμείς ως συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της "Χαλυβουργικής" και γενικότερα του κλάδου. Οπως μέτρα για τον περιορισμό των εισαγωγών (εφαρμογή ποσοτικού και ποιοτικού ελέγχου), να μπει όρος στα μεγάλα έργα, ένα ποσοστό σιδήρου να προέρχεται από τις εγχώριες βιομηχανίες και κυρίως η εφαρμογή κλαδικής πολιτικής στήριξης και ανάπτυξης του κλάδου, με κύριο κορμό τη δημιουργία μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα στη ΛΑΡΚΟ. Πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι από όλα τα εργοστάσια του κλάδου θα πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους και ότι μπορούν με τον αγώνα τους να επιβάλουν λύσεις.

Ντ. Ν

ΟΙ "ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ" Νοτιοκορεατών στρατιωτικών αξιωματούχων, για ενδεχόμενες νέες διεισδύσεις Βορειοκορεατών στρατιωτών στην Ουδέτερη Αποστρατικοποιημένη Ζώνη, ήταν οι μόνες που "συντήρησαν" χτες το τεταμένο κλίμα που επικρατεί εδώ και μέρες στην Κορεατική Χερσόνησο (σελίδα 11).ΕΠΙΣΗΜΗ γραπτή έκκληση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών κατέθεσαν οι αραβικές χώρες και ζητούν την άμεση σύγκλησή του, για τη λήψη μέτρων, που θα οδηγήσουν στην άρση του ισραηλινού αποκλεισμού σε βάρος των αυτόνομων παλαιστινιακών περιοχών (σελίδα 11).

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - συλλαλητήριο πραγματοποιούν την Πέμπτη 25 Απρίλη, 11 π.μ. στο Θέατρο Ακάδημος, τα Σωματεία Μαγείρων Αθήνας, Σερβιτόρων Αθήνας - Πειραιά, Καφεϋπαλλήλων Αθήνας - Πειραιά και Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αίγινας.Διεκδικούν: Υπογραφή ικανοποιητικών συμβάσεων, διασφάλιση της πλήρους απασχόλησης, χτύπημα του εργασιακού μεσαίωνα, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων κ. ά. (σελίδα 13).

ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ειδικής κοινωνικής υπηρεσίας, που θα εξετάσει όλες τις υιοθεσίες των ανθρώπων, που παράνομα έχουν υιοθετηθεί, ζητάει ο Σύλλογος Ερευνας και Αποκάλυψης Στοιχείων Υιοθετημένων Παιδιών (σελίδα 18).

ΠΑΚΕΤΟ προτάσεων, που με την εφαρμογή τους θα αντιμετωπιστεί η εισφοροδιαφυγή, αλλά και θα βελτιωθεί η λειτουργία του ΙΚΑ, περιέχεται σε υπόμνημα του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (σελίδα 19).

ΑΠΟΥΛΗΤΕΣ παραμένουν ακόμη μεγάλες ποσότητες καπνών (σελίδα 20).

ΑΝΑΙΡΕΣΗ εν μέρει της καταδικαστικής για τον Γ. Καλαμπόκα απόφασης από τον Αρειο Πάγο (σελίδα 21).